บทที่475 ถ้ามีนายต้องไม่มีผม!
ลู่เสี้ยงหยางฟังที่หานปิงหานพูด รู้สึกตลกเกินไปหน่อย พูดออกมาสองคำ”ไอ้โง่”
“……”รอยยิ้มบนหน้าของหานปิงหานหายไปทันที
สีหน้าของหลิวจวิ้นก็โหดร้ายมาก จ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างบ้าเลือดแล้วพูดออกมาทีละคำ:”ไอหนู รอลูกน้องของแกแพ้แล้ว ผมก็ตัดลิ้นของแกไปเลี้ยงหมา”
ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ ไม่สนใจไอ้โง่สองคนนี้อีก
และตอนนี้ การต่อสู้ของเถ่ซานกับหลิวชิงไห่เริ่มขึ้นอีกครั้ง
หลิวชิงไห่ปรากฏตัวขึ้นข้างๆเถ่ซานอย่างกับผี มีดใบหลิวเล่มนั้นที่แทงเข้าไหล่เถ่ซานเมื่อกี้ กลับมาอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง
ชิ้ง!
มีดใบหลิวแทงเข้าไปอีกครั้ง ในตอนที่เถ่ซานยังไม่ได้ตั้งตัว ก็แทงเข้าที่หน้าอกของเถ่ซานแล้ว
ครั้งนี้ มีดใบหลิวทั้งเล่มแทบจะแทงเข้าสู่ร่างกายของเถ่ซาน และจากที่หลิวชิงไห่ขยับข้อมือ ด้านแหลมของมีดใบหลิว ก็เริ่มเคลื่อนไหวในหัวใจของเถ่ซาน
เห็นการต่อสู้แบบนี้แล้ว หลิวชิงไห่ต้องหารที่จะควักหัวใจเถ่ซานออกมา
ไม่ว่ายังไงสำหรับนักบู๊แล้ว หัวใจก็คือชีวิตที่สอง ตราบใดที่หัวใจถูกทำร้าย ไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่รอด
ทันใดนั้น เถ่ซานรู้สึกว่าไม่ดี
“ไสหัวออกไปซะ”เถ่ซานร้องตะโกน กำหมัดเท่ากระสอบทรายขึ้น พุ่งไปทางหลิวชิงไห่
ตุบตุบ!
หมัดนี้มีพลังมาก ที่ที่หมัดผ่านไป ก็จะมีระลอกคลื่นทันที ราวกับว่ากระสุนถูกยิงเข้าไปในทะเลสาบอันเงียบสงบ
และหลิวชิงไห่เผชิญกับหมัดนี้ เพียงแค่หัวเราะเยาะ ค่อยๆยื่นมือซ้ายออกไป จับหมัดของเถ่ซานไว้ในมือ
มันง่ายมาก ที่จะสลายการโจมตีเต็มรูปแบบของเถ่ซาน นี่แสดงให้เห็นว่าช่องว่างระหว่างเถ่ซานกับหลิวชิงไห่มีมากเพียงใด
แต่ว่าการต่อต้านของเถ่ซานก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ผลเลย ร่างกายของเขาก็ถอยออกจากช่องว่างเมื่อครู่นี้ ในขณะนี้ มีดใบหลิวถูกถอนออกจากหน้าอกของเขา
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีบาดแผลยาวบนหน้าอกของเถ่ซาน ซึ่งลามจากไหล่ไปถึงหัวใจ
“หือ?”ทันใดนั้นหลิวชิงไห่ก็ลดความเร็วลงมาก เหมือนว่าเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้
เมื่อกี้ต่อสู้กับเถ่ซาน ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ว่าเขาจะต่อยเถ่ซานได้แย่แค่ไหน เถ่ซานก็ไม่มีเลือดออก
การแสดงนี้ไม่ปกติเลย มีเพียงคำอธิบายเดียว เถ่ซานไม่มีชีวิต
แต่มันไม่มีชีวิต และสามารถฆ่าได้อย่างมีชีวิตชีวา มีเพียงสถานการณ์เดียวคือ เถ่ซานเป็นหุ่นเชิดการต่อสู้
“ฮ่าฮ่า ผมไม่คิดเลยว่า หมอนี้จะมีหุ่นเชิดแห่งเทพสงครามอยู่ในมือ” เมื่อคิดเช่นนี้ดวงตาของหลิวชิงไห่ก็เปล่งประกายขึ้น สีหน้าบนใบหน้าของเขาก็ตื่นเต้นมาก
เมื่อมาถึงตำแหน่งของเขา จะได้ยินเกี่ยวกับหุ่นเชิดแห่งเทพสงครามอย่างแน่นอน
เขายังใฝ่ฝัน ที่จะได้หุ่นเชิดแห่งเทพสงครามมาเป็นคู่หูอีกด้วย แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้นเอง ไม่ว่ายังไงหุ่นเชิดแห่งเทพสงครามก็สูญพันธุ์ไปเมื่อร้อยปีก่อน
ตอนนี้เขาเจอหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม ความดึงดูดนี้มีมากสำหรับเขา
คิดแบบนี้ หลิวชิงไห่ตื่นเต้นจนตัวสั่นเล็กน้อย
แต่ว่าคิดก็ส่วนคิด จากนั้น เขาก็โจมตีอย่างรุนแรงกับเถ่ซานต่อ
ว่ากันว่าถ้าอยากเอาชนะหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม สิ่งที่ต้องทำมีสองเรื่อง เรื่องที่หนึ่ง ต้องโค่นตัวตนของหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม เรื่องที่สอง ต้องฆ่าเจ้าของหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม แบบนี้หุ่นเชิดแห่งเทพสงครามถึงจะมีเจ้าของใหม่
ชิ้ง!
จากนั้นหลิวชิงไห่ขยับตัว ปรากฏขึ้นข้างหลังเถ่ซาน
ยกมีดใบหลิวในมือขึ้น เห็นมีดใบหลิวประกายแสงออกมา ก็เริ่มกรีดไปตามหลังของเถ่ซาน
ครั้งนี้ สามารถกรีดผิวหนัง กล้ามเนื้อได้อย่างง่ายดาย ขนาดกระดูกสันหลังด้านในของเถ่ซานก็เห็นได้อย่างชัดเจน
“อ๊าก ตายซะเถอะ!”เถ่ซานคำรามยาวๆ หันหลังชกไปที่หลิวชิงไห่
สีหน้าหลิวชิงไห่ดูถูกมาก ไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว ขยับตัว หลบการโจมตีของเถ่ซานได้อีกครั้ง
จากนั้น ก็ปรากฏขึ้นที่ข้างหลังเถ่ซานอย่างกับผีอีกครั้ง ยกมีดใบหลิวขึ้น กรีดลงบนหลังเถ่ซานอีก
ต่อมา หลิวชิงไห่หลบไป โจมตีเถ่ซานไป
สักพัก บนตัวของเถ่ซานก็มีรอยมีดบาดเต็มไปหมด
แม้ว่าเถ่ซานจะเป็นหุ่นเชิดแห่งการสงคราม ไม่มีความรู้สึกเจ็บใดๆ แต่ยังไง ก็ยังไม่ถึงขั้นเป็นอมตะ
นี่ก็เหมือนกับหุ่นยนต์จริง แทงจุดสำคัญหลายที ก็ได้รับผลกระทบเหมือนกัน
ตอนนี้ พลังการต่อสู้ของเถ่ซานลดลงอย่างมาก ไม่เหมือนกับช่วงสูงสุดแล้ว
โดยเฉพาะที่สุดท้ายของหลิวชิงไห่ ทะลุเข้าหัวใจของเถ่ซานตรงๆเลย เถ่ซานเงยหน้าคำราม สุดท้ายร่างกายราวกับเหล็กนี้ก็ไม่สามารถทนได้อีก
เถ่ซานแพ้!
ทันใดนั้น ทุกคนก็มองไปทางลู่เสี้ยงหยาง สีหน้าเต็มไปด้วยความหยอกล้อ
ฮ่าฮ่า ต่อไปหมอนี้ตายแน่ๆ เพราะยังไงจากที่พวกเขาดูแล้ว ลู่เสี้ยงหยางพูดโอ้อวดว่า จะล้มล้างตระกูลหาน ความมั่นใจที่มากที่สุดก็คือลูกน้องที่แข็งแกร่งคนนี้ ตอนนี้ลูกน้องคนนี้ถูกจัดการแล้ว ถ้างั้นลู่เสี้ยงหยางก็จะเป็นคนอ่อนแอที่ถูกรังแกยังไงก็ได้
หัวใจของหานเชียนเชียนจมลงถึงสุด ใบหน้างามล้นเมืองขาวซีด ตอนนี้ลูกน้องของลู่เสี้ยงหยางถูกจัดการแล้ว ถ้างั้นต่อไป ก็จะเป็นลู่เสี้ยงหยาง
จากที่เธอรู้ สาเหตุที่ลู่เสี้ยงหยางกล้าทำแบบนี้ ก็เพราะมีลูกน้องคนนี้ของเขา แต่ตอนนี้ วิกฤตของลู่เสี้ยงหยางมาแล้ว
เฉินซวงซวงใจร้อนจนแทบจะร้องไห้ออกมา
แอบเยาะเย้ยในใจ ลู่เสี้ยงหยางไม่รู้ผิดชอบชั่วดี นาทีแรกที่เขามาตระกูลหาน เธอกับหานเชียนเชียนให้ลู่เสี้ยงหยางรีบออกไป แต่หมอนี้ไม่เพียงแต่ไม่ยอมฟัง กลับยิ่งอยู่ยิ่งเหลิง
“ฮ่าฮ่า ไอ้โง่ ตอนนี้รู้ว่าตัวเองน่าสงสารมากแค่ไหนยัง ตอนนี้ตระกูลหานเราอยากจะจัดการนาย ง่ายกว่าจัดการมดตัวหนึ่งอีก น่าตลกสิ้นดี” คนระดับสูงของตระกูลหานหัวเราะเยาะเย้ย มองลู่เสี้ยงหยางเหมือนกับตัวตลก
“เหอะๆ คนเราต้องรู้ตัวเองดี ลู่เสี้ยงหยาง นายขนาดตัวเองมีความสามารถแค่ไหนยังไม่รู้เลย ยังกล้าประกาศว่าจะล้มล้างตระกูลหานของฉัน นายไม่คิดว่าตัวเองเป็นตัวตลกที่ทำอะไรไม่ได้งั้นเหรอ” บนหน้าสวยของหานปิงหานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สีหน้าเยาะเย้ยมาก
“ฮึ ไอหนู ต่อไปก็รอรับพิธีแห่งความตายซะ”ระดับสูงหลายคนของตระกูลหลิวหัวเราะ
ในขณะนี้ เกือบทุกคนเชื่อว่าลู่เสี้ยงหยางต้องตายอย่างแน่นอน
แต่ว่า ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า ลู่เสี้ยงหยางในเวลานี้ยังนิ่ง ไม่มีความกลัวใดๆ เมื่อเผชิญกับวิกฤตเลย
หลิวชิงไห่หัวเราะมากขึ้น และมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างโหดร้ายและพูดว่า:”ลู่เสี้ยงหยาง บอกมาเถอะ คิดว่าจะตายยังไงแล้วยัง? ข้อนี้ข้าสามารถทำให้สมหวังได้”
จู่ๆลู่เสี้ยงหยางก็แสยะยิ้ม และมองไปที่หลิวชิงไห่ และถามว่า:”ไอแก่ คุณแน่ใจขนาดนั้นเลย ว่าวันนี้จะฆ่าผมได้?”
หลิวชิงไห่ยิ้มอย่างเฉยเมย และพูดว่า:”ตอนนี้ชีวิตของนายอยู่ในมือของผม ถ้ามีผมต้องไม่มีนาย”
ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว พูดเสียงเรียบนิ่งว่า:”การตัดสินใจของผมไม่เปลี่ยน วันนี้จะล้มล้างตระกูลหานกับตระกูลหลิว”
ชิ้ง!
พูดยังไม่ทันจบ บนตัวของเขาก็มีกลิ่นอายร้ายแรงกระจายออกมา นี่ก็เหมือนกับจู่ๆภูเขาไฟก็ระเบิด
ชั่ววินาทีนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป
