ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 431 ต้องการสินสอด

ฉินจุนตกตะลึงครู่หนึ่ง “ลุงเฉิน?”

“ไม่ต้องคิดมาก ๆ นายฉินนายเป็นใครกันแน่ครับ? ทำไมคนเหล่านี้ถึงได้ปฏิบัติต่อนายเช่นนี้?”

ก่อนหน้านี้เฉินเหยียนซืออุปทาน และคิดว่าฉินจุนไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ตอนนี้เขามีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว

เหตุผลที่ตระกูลเฉิงเปลี่ยนไปมากในช่วงสองวันที่ผ่านมา ต้องเกี่ยวข้องกับฉินจุนที่มากับคนนอกคนนี้

ฉินจุนยิ้ม และเข้าใจว่าเฉินเหยียนซือหมายถึงอะไร

“ลุงเฉิน ผมเคยเห็นชายชราไห่มาก่อน ก็เลยรู้จักเขา”

เฉินเหยียนซือตระหนักในทันใด

เป็นแบบนี้นี่เอง!

ไม่น่าแปลกใจที่แพทย์จะมีการติดต่อที่หลากหลายเช่นนี้ เพราะที่แท้เขาได้เป็นแพทย์ให้กับชายชราไห่มาก่อนแล้ว

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเช่นกัน

มันกลับกลายเป็นความสัมพันธ์ของการรักษาและช่วยชีวิต

แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์กับผู้ป่วยจะดี แต่ก็ไม่น่าเชื่อถือมากนัก

ผู้ป่วยส่วนใหญ่รู้สึกขอบคุณแพทย์ และเราจะรู้สึกขอบคุณสำหรับความสัมพันธ์นี้ได้นานแค่ไหน?

เมื่ออาการของชายชราไห่ดีขึ้นอย่างสมบูรณ์ การติดต่อนี้ก็จะไร้ประโยชน์ หรือว่าชายชราไห่รู้สึกว่าเขาช่วยเหลือคุณมามาก และได้รับความโปรดปรานจากคุณแล้ว ไม่จำเป็นต้องช่วยคุณอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงไม่ไปต่อ

ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ถือว่าเหนือกว่า

ท้ายที่สุด มีแพทย์เพิ่มขึ้น และแพทย์คนหนึ่งได้ปฏิบัติต่อผู้มั่งคั่งนับไม่ถ้วนตลอดอาชีพการงานของเขา

คนรวยเหล่านี้รู้สึกขอบคุณและเป็นหนี้บุญคุณเขา แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพยายามเปลี่ยนคุณให้เป็นคนร่ำรวยใช่มั้ย?

เฉินเหยียนซือตอนนี้อารมณ์ดี และเพราะความโปรดปรานของฉินจุน พวกเขาจึงลืมตาข้างหนึ่ง และปิดตาอีกข้างหนึ่งในเรื่องของพวกเขา

เฉินเหยียนซือกล่าวว่า “เสี่ยวฉินอ่า ดูชุดชุดของคุณสิ ก็ไม่เลวเลยนะ สภาพที่บ้านน่าจะดี? หากคุณต้องการแต่งงานกับลูกสาวของฉัน คุณไม่สามารถทำได้โดยไม่มีสินสอด”

มันไม่ง่ายเลยที่จะพูดตรง ๆ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่เคาะข้าง ๆ และเตรียมใช้สินสอดเพื่อบังคับฉินจุนกลับ

เฉินหยวนขมวดคิ้ว

“พ่อ คุณกำลังพูดถึงอะไร? ไปมีสินสอดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

เฉินหยวนและครอบครัวของเขาไม่มีธรรมเนียมนี้เลย เฉินหลิงไม่ได้มีค่าสินสอดเมื่อเธอแต่งงาน ทำไมเฉินหยวนถึงต้องมีค่าสินสอดด้วย?

เฉินเหยียนซือจ้องมองที่เธอ และกล่าวว่า

“แน่นอนว่าต้องมีสินสอดสิ และพี่สาวของเธอก็มีค่าสินสอดในตอนนั้นด้วย แต่ฉันยังไม่ได้บอกเธอเฉย ๆ ”

การแสดงออกของเฉินหยวนค่อนข้างอาย เธอแค่ขอให้ฉินจุนเข้ามาและแกล้งทำเป็นร่ำรวยเล็กน้อย แม้ว่าจะบอกแล้วว่าเขาไม่ถือตัว แต่ก็ไม่ควรมากเกินไป!

ฉินจุนไม่สนใจมาก “สินสอดเหรอ? โอเคครับ เท่าไหร่?”

เฉินเหยียนซือยาะเย้ย “นายอย่าตอบตกลงเร็วไปเลย ลูกสาวของฉันเป็นคณบดีโรงพยาบาลประจำจังหวัด ตั้งแต่ฉันเลี้ยงเธอมานายลองคิดดูสิว่าฉันจ่ายไปเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้นายจะมาเอาไปแบบนี้ ให้สินสอดเล็กน้อยคงไม่เกินไปหรอกใช่มั้ย?”

ฉินจุนยิ้มเบา ๆ “ไม่มากเกินไปครับ”

เฉินเหยียนซือกล่าวต่อ “ถ้าอย่างนั้น ฉันไม่อยากจะเอามากเกินไป ขอเป็นเลขมงคลก็แล้วกัน เลข 666 เป็นยังไง?”

“ได้ครับ”

มุมปากของเฉินเหยียนซือดูตลก “ฉันไม่ได้หมายถึงหกร้อยหกสิบหกหยวน แต่เป็นหกล้านหกแสนหกหมื่น!”

หลังจากที่เฉินเหยียนซือพูดจบ สีหน้าของเฉินหยวนก็เปลี่ยนไปในทันใด

“พ่อ! คุณพูดเกินไปรึเปล่า! หกล้านกว่ามันก็มากเกินไป!”

ตามธรรมเนียมชนบท ค่าสินสอดมีตั้งแต่หลายหมื่นถึงหลายแสนไม่เกินนี้ ถ้าสภาพดีก็อาจมีราคาหลายแสน

แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่มีใครต้องการทรัพยากรทางการเงินมากกว่าหกล้าน ครอบครัวไหนจะจ่ายได้!

เฉินเหยียนซือถามว่า “พูดเกินไปที่ไหนกัน? ถ้าไม่มีทรัพยากรทางการเงิน ก็ไม่ถูกกับตระกูลเฉิน ฉันคิดว่าการแต่งงานครั้งนี้ก็คงไม่เป็นการดี!”

เฉินหยวนพูดไม่ออก ที่จริงแล้วการแต่งงานจะไม่ดีหรือไม่ นั่นมันไม่สำคัญ ยังไงก็ตามมันไม่ใช่ความจริง แค่ปล่อยให้ฉินจุนเข้ามาแกล้งทำเป็นแฟนเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากพูดแบบนี้ เฉินเหยียนซือก็พูดทันที

“ตอนนี้มีนักธุรกิจที่ร่ำรวยหลายคนถามถึงสถานการณ์ลูกสาวฉัน ฉันบอกว่าลูกสาวสามคน ครอบครัวลูกคนที่สอง และลูกคนที่สามไปเรียนที่ต่างประเทศ เจ้านายยังไม่แต่งงาน พวกเขาทั้งหมดตั้งใจจะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน ฉันต้องพิจารณา …”

เฉินหยวนขมวดคิ้ว ไม่น่าแปลกใจที่พ่อของเขาปฏิเสธฉินจุน เพราะเขามีแผนอื่น

เฉินหยวนกังวลเล็กน้อย เธอมาหาฉินจุนเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านี้ แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะส่งลูกคนรวยออกไป แล้วยังมีกลุ่มลูกคนรวยอีกกลุ่มหนึ่ง

เมื่อเฉินหยวนกังวล ฉินจุนก็ยิ้มจาง ๆ

“หกล้านก็ได้ ไม่เป็นไร”

หลังจากฉินจุนพูดจบ สีหน้าของเฉินหยวนก็เปลี่ยนไป และเธอก็รีบดึงเขา ขยิบตาให้เขาอย่างแรง

“คุณทำอะไร! หกล้านคุณจะไปเอามาจากไหน!”

เฉินเหยียนซือแปลกใจเล็กน้อย หมอจะหาเงินหกล้านได้จากที่ไหน?

“เอาล่ะ เอามาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันต้องการเงิน!”

“ได้”

พูดจบ ฉินจุนก็หันหลังเดินออกไป เมื่อเขาเข้ามา ก็มีธนาคารอยู่ที่ประตู ธนาคารพาณิชย์ในชนบทของเมือง ฉินจุนเดินเข้ามา

พอดีเลย เขามีการ์ดจากชาวนาและพ่อค้าในจังหวัดอยู่ในมือ

การ์ดใบนี้ได้รับจากโหวเซ่าหลง เขาได้รับการรักษาโหวเซ่าหลงตอนที่ไปงานเลี้ยงครั้งก่อน ประธานโหวให้บัตรแก่เขา ฉินจุนไม่รู้ว่าเงินอยู่ในนั้นเท่าไหร่ เขาจึงจะไปถามสักหน่อย

เฉินหยวนดูน่าเกลียดมากหลังจากที่ฉินจุนจากไป

“พ่อ! คุณต้องการอะไร ฉินจุนช่วยครอบครัวของเรามาก คุณไม่รู้สึกขอบคุณเลยเหรอ ทำให้เขาลำบากอีกทำไม?”

เฉินเหยียนซือจ้องมองเธอ “ขอบคุณ? ถ้าเขาเป็นคนนอก อย่าว่าแต่ขอบคุณเลย เธอปล่อยให้ฉันคำนับเขาก็ได้! แต่เขาต้องการแต่งงานกับลูกสาวของฉัน แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้น”

ในสายตาของเฉินเหยียนซือ ลูกสาวสามคนนี้เป็นดั่งวัวเงินสด และพวกเขาต้องแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวย เพื่อนำผลประโยชน์มาสู่ครอบครัวเฉิงอย่างต่อเนื่อง

ฉินจุนมีคุณสมบัติไม่เพียงพอ

เฉินหยวนนั่งอยู่ในสนาม รู้สึกอึดอัดมาก เมื่อมองไปยังทิศทางที่ฉินจุนกำลังจะจากไป เขาก็ถอนหายใจเงียบ ๆ เขาจะหาเงินหกล้านได้จากที่ไหน!

…

ฉินจุนหยิบบัตร เดินไปที่ตู้เอทีเอ็ม ใส่บัตรธนาคาร และตรวจสอบยอดเงินคงเหลือ

เต็มสิบล้าน

เงินก็อยู่ในความคาดหวังของฉินจุนด้วย โหวเซ่าหลงเป็นเจ้าสัวด้านอาหารมูลค่าหลายหมื่นล้าน และการลงมือของเขาได้ สิบล้าน ซึ่งสอดคล้องกับตัวตนของเขา

ฉินจุนรับบัตร แล้วเดินตรงไปยังพื้นที่ VIP แล้วส่งมอบให้

“เบิกเงิน”

พนักงานเสิร์ฟหญิงกำลังฟังเสียงวีแชท และเล่นโทรศัพท์มือถือของเธอด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอไม่ได้สนใจฉินจุนเลยด้วยซ้ำ

ฉินจุนขมวดคิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ เตือนเขา

“สวัสดี?”

พนักงานหญิงขมวดคิ้ว แล้วเธอก็วางโทรศัพท์ลงอย่างไม่เต็มใจ และดูมีความอดทนเล็กน้อย

“มีธุระอะไรของคุณ”

ฉินจุนมอบบัตรให้ “ถอนเงิน”

พนักงานหญิงไม่แม้แต่จะมอง เธอชี้ไปที่เคาน์เตอร์ข้าง ๆ แล้วพูดว่า

“ถอนเงินไปที่ATMได้เลย มาทำอะไรที่นี่?”

ฉินจุนเอ่ย “ฉันเป็นบัตรวีไอพี”

ยอดคงเหลือหนึ่งล้านจะเป็น VIP โดยอัตโนมัติ และจำนวนเงินที่ฉินจุนต้องการก็ค่อนข้างมาก จึงสามารถจัดการได้ที่เคาท์เตอร์ VIP เท่านั้น

เป็นเพียงว่าความไม่อดทนของพนักงานหญิงนั้นค่อนข้างอึดอัด และเสียงของฉินจุนก็ไม่ได้ใจดีขนาดนั้นแล้ว