บทที่ 505 จะแต่งงานแล้ว
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนที่ดังลั่นของหวังเสว่ กงหยู่หนิงโมโหขึ้นมาทันที จนแทบอยากจะตบบ้องหูสักที
นางนี่ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือยังไง?
แม้ว่าจะโกรธ แต่กงหยู่หนิงก็ไม่ได้แสดงอาการออกมา เพียงแค่โพล่งออกไปด้วยความโกรธ “ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางกำลังฟื้นฟูดานเถียน การที่เธอทำแบบนี้ เธออยากจะเห็นเขาล้มเหลวของยังไง?”
อะไรนะ? ฟื้นฟูดานเถียน?
หวังเสว่นิ่งไป แต่เธอก็ได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว “เป็นไปได้ยังไง ดานเถียนถูกแทง ไม่มีทางฟื้นฟูได้ เธอคิดจะโกหกใคร? พูดมา การที่ลู่เสี้ยงหยางไม่ยอมออกมาพบฉัน เพราะเขาต้องการเป็นเต่าหัวหดใช่ไหม?”
กงหยู่หนิงส่ายหน้า อย่างไร้หนทาง “โรคนี้มีเรื่องที่แน่นอนซะที่ไหนกัน ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งนั้น ลู่เสี้ยงหยางถูกแทงดานเถียนจริงๆ ความเป็นไปได้ที่จะฟื้นฟูดานเถียนนั้นน้อยมาก แต่เธอลืมไป ว่ามียาชนิดหนึ่งที่ฟื้นฟูดานเถียนที่ถูกแทงได้”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น หวังเสว่ขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อนหน้านี้ ลู่เสี้ยงหยางถูกแทงดานเถียน เธอเองก็ได้หาข้อมูลเช่นกัน แต่ไม่ได้อะไรมาเลย
กงหยู่หนิงกล่าวเสริม “ยาพลิกสวรรค์ เธอเคยได้ยินไหม?”
หวังเสว่ส่ายหน้า เธอเป็นหัวหน้าทีมอาชญากรรมร้ายแรง เธอสัมผัสเกี่ยวกับจิตวิทยาทางด้านการก่อคดี ยาพลิกสวรรค์เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน
กงหยู่หนิงกล่าวเสริม “ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางได้ทานยาพลิกสวรรค์เข้าไปแล้ว หากเป็นไปตามคาด เขาสามารถฟื้นฟูดานเถียนได้ และฟื้นฟูพลังใหม่ได้ เขาห้ามถูกรบกวนจากโลกภายนอก ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นแย่แน่ๆ”
หวังเสว่ยกมือขึ้นปิดปาก ไม่กล้าพูดอะไรอีก
และในเวลานี้เอง ประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดออก ลู่เสี้ยงหยางเดินออกมาจากด้านใน
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หวังเสว่ถลึงตาอย่างตกใจ ด้วยความตกตะลึงอย่างยากที่จะเชื่อ
ลู่เสี้ยงหยางเป็นอัมพาต แต่หายดีแล้ว ถ้างั้นก็หมายความว่า ดานเถียนของเขาก็ฟื้นฟูแล้ว?
กงหยู่หนิงถอนหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดเธอก็วางใจได้เสียที ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและชื่นชม
ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็หายใจแล้ว
หลังจากนั้น เขาก้าวออกมาจากห้องพักฟื้น ด้วยใบหน้าที่ฉาบไปด้วยความเย็นชา พร้อมหันไปทางหวังเสว่ “เมื่อกี้เธอว่าไงนะ? ใครกำลังจะแต่งงาน?”
หวังเสว่หลุดออกจากภวังค์ เธอยังคงรู้สึกเหมือนฝัน พลันยกแขนขึ้นบิดข้อแขนของลู่เสี้ยงหยาง
เธอรู้สึกได้ถึงเนื้อหนังที่สัมผัสกับเนื้อหนัง นี่ไม่ใช่ฝัน
หวังเสว่สูดลมหายใจเข้า ตั้งสติ ก่อนที่จะกล่าวออกมา “เย่สวนกำลังจะแต่งงานกับเซี่ยงหยู่โม่ นายยังไม่รู้เรื่องนี้งั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินประโยค ลู่เสี้ยงหยางเนื้อตัวสั่นเทา ก่อนที่สีหน้าจะบึ้งตึง ด้วยคำถามที่ค้างคาใจ
เย่สวนจะแต่งงานกับไอ้เศษเดนอย่างเซี่ยงหยู่โม่ได้อย่างไร แถมนี่ก็เพิ่งจะสามวันเท่านั้น เธอจะแต่งงานกับคนอื่นด้วยความรีบร้อนขนาดนี้ได้ยังไง?
“เป็นไปไม่ได้ เธอไม่ข่าวมั่วรึเปล่า?” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวถามอย่างสงสัย
หวังเสว่ทำขาขาวใส่ “เป็นไปได้ยังไง? ใช่สิ กงหยู่หนิงเองก็รู้เรื่องนี้นะ ไม่เชื่อก็ถามเธอดูสิ”
ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ก่อนที่จะหันไปทางกงหยู่หนิง
“เฮ้อ” กงหยู่หนิงลอบถอนหายใจ พลันจ้องหน้าลู่เสี้ยงหยาง “เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เย่สวนจะแต่งงานวันนี้ กับเซี่ยงหยู่โม่”
เปรี้ยง!
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ลู่เสี้ยงหยางราวกับถูกฟ้าผ่า ใบหน้าแสดงความโกรธอย่างถึงที่สุด ในใจเจ็บปวดราวกับถูกมีดเสียดแทง
แต่เขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมเย่สวนถึงได้แต่งงานกับเศษเดนอย่างเซี่ยงหยู่โม่
เมื่อเห็นความเจ็บปวดใจของลู่เสี้ยงหยาง กงหยู่หนิงไม่สามารถทนอยู่ได้ จึงปลอบใจ “ฉันว่าการที่เย่สวนทำแบบนี้ เธอคงจะมีเรื่องลำบากใจ”
ก่อนหน้านี้กงหยู่หนองให้คนของตระกูลเธอสืบหาข่าวคราวของยาพลิกสวรรค์ หลังจากนั้นเธอก็ได้รับข่าวสารว่า ตระกูลเย่นในเมืองหลวงมีอยู่เม็ดหนึ่ง และตระกูลเซี่ยงแห่งไห่ตงมีอยู่เม็ดหนึ่ง
ตอนนั้นลู่เสี้ยงหยางได้ทานยาพลิกสวรรค์เข้าไปแล้ว
กงหยู่หนิงเดาได้ทันที ว่าเย่สวนได้ยาพลิกสวรรค์มาจากตระกูลเซี่ยง ส่วนราคาที่เธอต้องจ่ายคือการแต่งงานกับเซี่ยงหยู่โม่
“หมายความว่ายังไง? เธอรู้อะไรมาใช่ไหม?” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวถามด้วยดวงตาที่แดงก่ำเล็กน้อย
กงหยู่หนิงเล่าเรื่องราวที่เธอคาดเดาให้แก่ลู่เสี้ยงหยางฟัง เย่สวนแต่งงานกับเซี่ยงหยู่โม่ก็เพื่อยาพลิกสวรรค์
ลู่เสี้ยงหยางนิ่งแข็งไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น ในหัวเขาขาวโพลน ในใจนึกตำหนิตนเอง เพราะเขา เพราะเขาแท้ๆ เย่สวนถึงได้ทำแบบนี้
“ไม่ ไม่ได้ ผมจะทนเห็นเย่สวนกระโดดเข้ากองไฟไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ ผมจะมาทางช่วยเธอ” ลู่เสี้ยงหยางนึกแผนการได้อย่างรวดเร็ว ให้ตาย ก็แค่ยาพลิกสวรรค์เองไม่ใช่หรือ? เขาจะกลั่นออกมาตอนนี้ แล้วนำกล้บไปคืนตระกูลเซี่ยง
ก่อนหน้านี้ ลู่เสี้ยงหยางไม่สามารถกลั่นยาพลิกสวรรค์ได้จริงๆ เพราะเขาไม่รู้วัตถุดิบในการกลั่นยาพลิกสวรรค์ แต่หลังจากที่เขาทานมันลงไป เขาก็แยกแยะวัตถุดิบได้อย่างแม่นยำ
ที่สำคัญคือ ยาพลิกสวรรค์เป็นแค่ยาระดับห้า ความสามารถของเขากลั่นออกมาได้อยู่แล้ว
เมื่อคิดได้อย่างนั้น ลู่เสี้ยงหยางรีบออกมาโรงพยาบาลทันที
…..
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ห้าโมงเย็นในวันเดียวกัน
ปินเหอ โรงแรมไห่เทียน
โรงแรมไห่เทียนเป็นโรงแรมที่มีระดับในปินเหอ คนที่สามารถจัดงานแต่งที่นี่ได้มีแต่จะต้องเป็นเศรษฐีที่มีหน้ามีตาเท่านั้น
และงานแต่งของเย่สวนและเซี่ยงหยู่โม่ในวันนี้ถูกจัดขึ้นที่นี่
ในตอนนี้ภายในโรงแรมเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา
เย่สวนและเซี่ยงหยู่โม่ยืนอยู่ที่ทางเข้า ทั้งคู่ได้เปลี่ยนชุดเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเป็นที่เรียบร้อย เพื่อยืนรอแขก
ระหว่างนี้ ในสายตาของเซี่ยงหยู่โม่มีเพียงแค่เย่สวนคนเดียวเท่านั้น
เย่สวนในวันนี้ผ่านการแต่งหน้าอย่างงดงาม และสวมชุดเจ้าสาว ความงามของเธอไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคนพูดได้เลย
งดงามจนสามารถทำลายล้าง และบวกกับความบ้ากามของเขา
เมื่อเทียบกับความสดใสของเซี่ยงหยู่โม่ เย่สวนกลับดูเศร้าหมอง
เธอรังเกียจในตัวชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ แต่เธอไม่สามารถปฏิเสธงานแต่งในครั้งนี้ได้
จากนี้ไป ความสุขก็จะไร้ความเกี่ยวข้องกับเธออีก
แต่เธอไม่โทษใครทั้งนั้น ขอเพียงแค่ลู่เสี้ยงหยางฟื้นฟูดานเถียนได้ ต่อให้เธอสละทุกสิ่งก็คุ้มค่า
ในขณะที่เย่สวนตกอยู่ในภวังค์ พิธีกรสองคนก็ได้มาถึงเป็นที่เรียบร้อย
เซี่ยงหยู่โม่สะดีดสะดิ้ง พลันเอื้อมมือไปจูงแขนของเย่สวน พาเธอเข้าไปในโรงแรม ทั้งคู่เดินผ่านพรหมแดง ขึ้นไปบนเวที
ตามมาติดๆ ด้วยบิดาและมารดาของทั้งคู่
ภายใต้การขับเคลื่อนด้วยพิธีกรทั้งสอง งานแต่งก็ได้มาถึงช่วงเวลาที่สำคัญ ทั้งคู่แลกเปลี่ยนแหวน ก่อนที่จะจุมพิตอีกฝ่าย
ขอเพียงแค่ทั้งสองสิ่งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี เย่สวนและเซี่ยงหยู่โม่ก็จะเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง
“รอก่อน สวนเอ๋อจะแต่งงานกับคุณ ได้รับอนุญาตจากผมหรือยัง?” ในตอนนี้เอง นำเสียงที่เย็นยะเยือกแล่นผ่านเข้ามาในโรงแรม
