ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 581 หมอเถื่อน

ฉินจุนยิ้มอย่างแผ่วเบา “ไม่ใช่ว่าไม่พอใจ แต่มีปัญหากับทฤษฎีของคุณ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป มันจะยากสำหรับคุณที่จะก้าวหน้า”

ทักษะทางการแพทย์ต้องไล่ตามความวิจิตรงดงาม ระดับยิ่งสูงยิ่งต้องพัฒนา

เนื่องจากระยะเวลาในการพัฒนามีขีดจำกัด จึงยากต่อความก้าวหน้า ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา สามารถเปลี่ยนจากระดับพื้นฐานเป็นระดับกลางได้ แต่หากต้องการเปลี่ยนจากระดับกลางเป็นระดับสูง คุณอาจไม่สามารถทำได้ในอีกสิบปี

เหตุผลที่ฉินจุนสามารถก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว ถึงระดับสุดยอดในสิบปี

นอกจากพรสวรรค์และการทำงานหนักแล้ว ยังมีครูที่มีชื่อเสียง คอยให้คำแนะนำอีกด้วย

เนื่องจากระดับของเย่ซวนหยวนสูงกว่าฉินจุนมาก ความก้าวหน้าของฉินจุนจึงไม่หยุดนิ่งเลย เย่ซวนหยวนสามารถชี้ให้เขาดูได้ตลอดเวลา ตราบใดที่ฉินจุนมีปัญหาเล็กน้อย เขาก็สามารถแก้ไขได้บนจุดนั้น

ข้อกำหนดเบื้องต้นนี้ เป็นสิ่งที่ไม่มีใครมี

ดังนั้นความก้าวหน้าของฉินจุนจึงรวดเร็วมาก จนไม่มีใครเทียบได้

และถ้าคุณคิดเหมือนเขา ตราบใดที่คุณอายุมากขึ้น ทักษะทางการแพทย์ของคุณก็จะฉลาดขึ้น นั่นเป็นจินตนาการจริง ๆ

การเรียนรู้กลายเป็นความเกียจคร้าน และหยุดได้เพียงแค่นั้น เมื่อคุณอายุห้าสิบหรือหกสิบปี ถึงแม้ว่าดูเหมือนว่าคุณไม่ใช่เด็ก แต่ก็ไม่มีความแตกต่างระหว่างทักษะทางการแพทย์กับทักษะในวัยสามสิบหรือสี่สิบของคุณ

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินจุน แพทย์ส่วนตัวก็ขมวดคิ้ว และพูดอย่างเย็นชา

“หืม นายยังเด็กมาก นายกล้าสอนฉันเหรอ? ฉันหลิวต้าฝูฝึกทักษะทางการแพทย์มาหลายปีแล้ว และฉันไม่เคยเห็นใครหยิ่งยโสขนาดนี้มาก่อน ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าใครเป็นผู้ให้ความกล้านี้แก่นาย คิดว่าทักษะทางการแพทย์ของนายดีนักเหรอ? อยากลองดูสักหน่อยมั้ย?”

ฝูเสี่ยวเฟิงและฝูหรงหรงข้างกัน ดูฉากนี้ด้วยท่าทางตลก ๆ และพบว่ามันน่าสนใจ

เด็กคนนี้ ฉินจุนมีความสามารถในการวางมาดทำเป็นเกินไป และเขาไม่มีความสามารถ ดังนั้นเขาจึงกล้าที่จะท้าทายหลิวต้าฝู

แม้ว่าหลิวต้าฝูจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีน แต่เขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียง และเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงในทุกด้าน

มิฉะนั้น จะเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะเชิญเขาเป็นหมอส่วนตัว

เนื่องจากฉินจุนไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี ดังนั้นก็แสดงให้เขาเห็นสักหน่อย แล้วบอกให้เขารู้ เพื่อเป็นการเก็บรายละเอียดไว้

ฉินจุนเยาะเย้ย “ได้ คุณว่ามาเลย”

หลิวต้าฝูชี้ไปที่พี่เลี้ยงเด็กที่อยู่ข้างหลังเขา ซึ่งอายุประมาณสี่สิบปี ดูซื่อสัตย์และเชื่อฟัง กำลังเช็ดพื้น

“พี่เลี้ยงหวัง ช่วงนี้ร่างกายของเธอไม่ค่อยสู้ดีนัก หรือว่าพวกเราเราจะมาลองดูด้วยกันสักหน่อย?”

ฉินจุนเหลือบมองพี่เลี้ยงหวังคนนี้ และพยักหน้า

“ได้สิ”

“พี่หวัง มานั่งนี่สิ เราจะดูอาการป่วยให้”

พี่หวังตะลึงครู่หนึ่ง อึดอัดเล็กน้อย แล้วรีบวางไม้ถูพื้น เช็ดมือ เดินไปด้านหน้า เธอไม่กล้านั่งลง เพียงแค่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น

ฉินจุนกล่าวว่า “นั่งลงเถอะ ตรวจสอบชีพจรง่ายกว่า”

พี่หวังยังไม่กล้านั่ง เหมือนวันธรรมดาจะเข้มงวดกับเธอมาก

ฝูเสี่ยวเฟิงพยักหน้า “ให้เธอนั่งเธอก็นั่งเถอะ”

“เอ๊ะ!”

พี่หวังนั่งลงแล้ว

ฉินจุนและหลิวต้าฝูนั่งข้างพี่เลี้ยงหวังโดยลำพัง จับชีพจรด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมกัน

“มีตรงไหนไม่สบาย บอกก่อนได้เลยนะ” ฉินจุนถาม

หลิวต้าฝูเยาะเย้ย “การพบแพทย์ไม่ได้เกี่ยวกับการถามแพทย์ หากผู้ป่วยสามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน คุณต้องตรวจสอบชีพจรมาทำไมอีก? มองครั้งแรกก็รู้ว่านายยังไม่ได้เรียนมาอีกมาก และไม่มั่นใจในตัวเอง ฮ่า ๆ ”

ฉินจุนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และไม่พูดอะไร หลิวต้าฝูคนนี้โอ้อวดเกินไป

การแพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับการมองเห็น การดมกลิ่น การสอบถาม และการถามเป็นหนึ่งในขั้นตอนสำคัญ

เหตุผลที่ผู้ป่วยจำนวนมากปฏิเสธการปรึกษาหารือ ส่วนใหญ่เป็นเพราะแพทย์บางคนไม่มีทักษะเพียงพอ ดังนั้นพวกเขาจึงให้การวินิจฉัย และการรักษาที่คล่องตัวแก่คุณ

ไม่ปรึกษาหมอ ไม่ตรวจชีพจร

สิ่งนี้นำไปสู่คำอธิบายที่ไม่เหมาะสมของผู้ป่วยเกี่ยวกับสภาพของเขา ซึ่งนำไปสู่ความล่าช้าในสภาพหรือทิศทางการรักษาที่ผิด

เพียงแค่ถามก็วินิจฉัยผิดได้ แต่หากไม่ตรวจชีพจรด้วยก็ผิดเช่นกัน

การรักษาที่วัดแค่ชีพจร และไม่สอบถามสักหน่อย จะรักษาคนไข้ได้อย่างไร?

พี่หวังเล่าว่า “ช่วงนี้ปวดท้องน้อยไปหน่อย เข้าห้องน้ำทีไรก็เหมือนมีเข็มมาทิ่ม ตอนนี้เลยไม่ค่อยดื่มน้ำเท่าไหร่ ไม่กล้าดื่มเลย เพราะตอนไปเข้าห้องน้ำ มันเจ็บขึ้นเรื่อย ๆ ”

หลังจากพูดจบ ทั้งคู่ก็เงียบ และเช็กชีพจรอย่างเงียบ ๆ

ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสองได้แลกเปลี่ยนตำแหน่ง และเปลี่ยนมือ

หลังจากตรวจสอบชีพจรด้วยมือซ้ายและขวาแล้ว หลิวต้าฝูกล่าวโดยตรงด้วยการแสดงออกอย่างมั่นใจบนใบหน้าของเขา

“เธอเป็นโรคทางนรีเวช ติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ ภายใต้สถานการณ์ปกติ ฉันควรแสดงโรคนี้ให้เธอดู แต่เนื่องจากฉันเป็นแพทย์ชาย ไม่สะดวกมาก ฉันเลยสั่งยาภายในให้เธอเท่านั้น เธอสามารถหาได้ในโรงพยาบาลนรีเวช ให้สูตินรีแพทย์ล้างเชื้อแบคทีเรียให้เธอ แล้วดูแลมัน”

พี่เลี้ยงหวังพยักหน้าอย่างรวดเร็ว นี่คือแพทย์ประจำตระกูลฝู หากเธอพบแพทย์ภายใต้สถานการณ์ปกติ เธอก็หาหมอราคาแพง ๆ แบบนี้ไม่ได้ คงจะดีถ้าได้ไปที่คลินิกเล็ก ๆ

วันนี้ เธอโชคดีพอที่หลิวต้าฝูให้เธอไปพบแพทย์ แต่เธอก็รู้สึกปลาบปลื้มเล็กน้อย

หลิวต้าฝูพยักหน้า พอใจกับการแสดงออกของพี่เลี้ยงหวัง และรีบหยิบกระดาษและปากกาออกมา และเริ่มเขียนใบสั่งยา

เมื่อเห็นเขาเขียนคำแรก ฉินจุนก็เย้ยหยัน

“สูตรยาเก่อเกินไม่เหมาะกับเธอ”

หลิวต้าฝูขมวดคิ้ว ทันทีที่เขาเขียนคำนี้ ฉินจุนรู้ว่าเขากำลังจะเขียนหลิวต้าฝู? โดยไม่คาดคิด เด็กคนนี้ค่อนข้างคุ้นเคยกับสูตรนี้

“นายกำลังทำอะไร สูตรยาของเก่อเกินเป็นยาตามอาการ และยาก็อ่อนโยน เป็นประโยชน์กับผู้หญิงมาก และไม่เหมาะกับสูตรยาของเก่อเกินตรงไหน?”

ฉินจุนกล่าวว่า “ถ้าจะสั่งยา ควรจะสูตรสั่งยาฉายหู”

หลิวต้าฝูตกตะลึง แล้วก็หัวเราะออกมา

“สูตรยาฉายหู? ฮ่าฮ่าฮ่า … นายเป็นคนตลกจริง ๆ นายรู้มั้ยว่าฉายหูมีผลข้างเคียง? ตอนนี้ประเทศของฉันได้ห้ามใช้ฉายหูในยาเด็กแล้ว และผู้ใหญ่ควรหลีกเลี่ยงการใช้ฉายหูมากขึ้น”

“ในทางทฤษฎี ไม่ควรกินฉายหูเลย มันเป็นยาจีนที่มีฤทธิ์แรง พี่เลี้ยงหวังแก่มากและเป็นผู้หญิง ดังนั้น นายจะสั่งสูตรยาฉายหูให้เธอจริง ๆ นายได้ใฝ่หาประสิทธิภาพของยา โดยไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมา นายกล้าเรียกตัวเองว่าหมออยู่อีกเหรอ? เหอะ ๆ นายควรจะถ่อมตัวตั้งแต่อายุยังน้อยนะ เรียนเยอะ ๆ สิจะได้เป็นราชา”

หลิวต้าฝูดูเหมือนจะจับที่จับของฉินจุน จับประเด็นนี้และเทศนา ราวกับว่าฉินจุนได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่

ฝูเสี่ยวเฟิงและฝูหรงหรงก็เยาะเย้ย และดูฉากนี้อย่างตลกขบขัน พวกเขาพบว่ามันน่าสนใจมาก เมื่อเห็นฉินจุนถูกคนอื่นสั่งสอนเขา พวกเขารู้สึกมีความสุขมากในหัวใจของพวกเขา

ฉินจุนเยาะเย้ย

“ผลข้างเคียงของเก่อเกินและฉายหู ไม่ต้องให้คุณอธิบาย ผมก็รู้จักมันดี”

“แต่สิ่งที่คุณไม่รู้ก็คือ การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะของพี่เลี้ยงหวังคนนี้เป็นเพียงภาวะแทรกซ้อน โรคที่แท้จริงคือถุงน้ำดีอักเสบ”

หลิวต้าฝูขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเรื่องนี้

“เป็นไปไม่ได้!”

“ถ้าเป็นถุงน้ำดีอักเสบ คนไข้จะปวดหลังแน่นอน แต่เธอไม่พูด!”

อาการของโรคถุงน้ำดีอักเสบนั้นชัดเจนมาก คนที่เป็นโรคนี้จะปวดหลังในระดับต่าง ๆ เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ป่วยจะไม่พูดถึงอาการปวดแบบนี้ในระหว่างการปรึกษาหารือ

ฉินจุนเยาะเย้ย “คุณนี่ตลกจริง ๆ เมื่อกี้ผมขอคำปรึกษา และคุณบอกว่าการปรึกษาแพทย์ที่ดีจะไม่ทำแบบนี้ แต่คุณฟังการปรึกษาอย่างเต็มที่ พี่เลี้ยงหวังไม่ได้บอกว่าเธอปวดหลัง คุณคิดว่าเธอไม่มีปัญหากับถุงน้ำดีของเธอเหรอ?”

“จากการเดาของผม พี่เลี้ยงหวังทำงานบ้านตลอดทั้งปี และเธอมีอาการปวดหลัง ดังนั้นแม้ว่าเธอจะมีถุงน้ำดีอักเสบ เธอรู้สึกว่าเธอเหนื่อยจากการทำงานบ้าน เพราะก้มตัวและถูพื้น”

“พี่เลี้ยงหวัง ตอนนี้คุณสัมผัสที่หลังส่วนล่างของคุณ และกดเข้าไปข้างในสักหน่อย”

พี่เลี้ยงหวังเอื้อมมือไปวางบนหลังของเธอ แล้วกดลงอย่างแรง

“อุ๊ย!”

จู่ ๆ พี่เลี้ยงหวังก็คร่ำครวญ แม้ว่าเธอจะกดเบา ๆ แต่เธอก็รู้สึกเจ็บมากจริง ๆ

และตำแหน่งที่พี่เลี้ยงหวังกด ก็คือตำแหน่งของถุงน้ำดีนั่นเอง

ใบหน้าของหลิวต้าฝูค่อนข้างน่าเกลียด มันคือถุงน้ำดีอักเสบจริงเหรอ?