เอาเด็กในท้องของวารุณีออก มีประโยชน์อย่างไรต่อนิรุตติ์？
คงไม่ใช่ว่า นิรุตติ์จะให้เขาไร้ทายาท คิดว่าเขาไม่มีลูก ต่อไปบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปก็จะยกให้ครอบครัวลูกชายคนโตหรอกนะ？
เหอะ ถ้านิรุตติ์คิดแบบนี้จริงๆ ก็คงผิดมหันต์เลย
แม้ว่าเขาไม่มีลูก เขาก็ไม่เอาบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปให้ครอบครัวลูกชายคนโต
“อื้อ……”ตอนนี้เอง หญิงสาวที่เตียงคนไข้ก็ส่งเสียงอู้อี้ เป็นสัญญาณของการฟื้นมาอีกครั้ง
นัทธีเก็บความคิดแล้วมองไปที่เธอ
แป๊บเดียว ขนตาหญิงสาวสั่น ลืมตาขึ้นมา
“นัทธี？”ถึงแม้วารุณีฟื้นมาแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีแรงทั้งตัว มึนๆหัว เสียงก็อ่อนแรง
นัทธีลูบหน้าของเธอ ตอบกลับด้วยเสียงอ่อนโยน：“ผมเอง”
วารุณียิ้ม จากนั้นก็คิดอะไรได้ เบิกตาโตถามไปว่า“ลูกล่ะ ลูกยังอยู่ไหม？”
“วางใจเถอะ ลูกยังอยู่”นัทธีรีบตอบ
วารุณีโล่งอก “งั้นก็ดี งั้นก็ดี”
เบ้าตาเธอแดงขึ้นมา “นัทธี คุณรู้ไหม พวกเราเกือบจะเสียลูกไปแล้ว เพราะฉันเอง ที่ไปเชื่อหมอพวกนี้”
“ไม่โทษคุณหรอก นิรุตติ์ต่างหาก เขาเอาเงินซื้อหมอแผนกสูติหลายโรงพยาบาล ดังนั้นคุณจึงตกหลุมพราง”นัทธีบีบมือของเธอ สื่อว่าเธอไม่ต้องโทษตัวเอง
ยังไงเธอก็แค่คนธรรมดา จะไปสงสัยคำพูดของหมอได้อย่างไรกันล่ะ
ไม่ใช่ทั้งหมดที่หมอว่าอย่างไรก็จะเป็นอย่างนั้น
“แต่ในใจฉันยังรู้สึกไม่ดีเลย”วารุณีร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดเสียงเบา
อีกนิดเดียว ลูกในท้องเธอก็จะไม่อยู่แล้ว
นัทธีนั่งลงข้างเตียงคนไข้“ผมอยากรู้ว่า ทำไมนิรุตติ์รู้ว่าคุณตั้งครรภ์？”
วารุณีเช็ดน้ำตา พยายามให้ตัวเองตอบกลับอย่างใจเย็น：“วันนั้นฉันเกิดเรื่องใช่ไหมล่ะ？เป็นนิรุตติ์ที่มาส่งฉันที่โรงพยาบาล เขาจึงรู้ตอนนั้นว่าฉันท้อง”
“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”นัทธีพยักหน้า สื่อว่าเข้าใจ
วารุณีมองเขา“นัทธี ทำไมเขาต้องทำแบบนี้？”
นัทธีเม้มริมฝีปาก“สาเหตุที่แท้จริงยังไม่รู้ ผมก็แค่เดา รอสืบมาได้แล้วถึงจะแน่ใจได้”
“ค่ะ”วารุณียกมุมปาก สื่อว่าเข้าใจ
“นอนอีกสักพักเถอะ ผมเฝ้าคุณเอง อย่ากลัว”นัทธีลูบผมของเธอ
วารุณีตอบอือ คว้าแขนของเขาแน่น หลับตาลง
เพราะว่าฤทธิ์ของยาสลบยังเหลือ ไม่นานวารุณีก็หลับไปอีกครั้ง
นัทธีจึงชักมือกลับมา ส่งข้อความให้มารุตที่อยู่ในประเทศ ให้เขาพาหมอสูติที่น่าเชื่อถือได้สักสองสามคนมา
หมอที่ต่างประเทศนี้ เขาไม่อยากเชื่อใจแล้ว
อย่างน้อยก่อนที่หมอพวกนั้นที่ถูกซื้อยังสืบออกมาไม่ได้ เขาก็จะไม่ให้หมอพวกนั้นสัมผัสวารุณี
มารุตที่อยู่ในประเทศได้รับคำสั่ง ก็รีบไปจัดการ จากนั้นเอาเครื่องบินส่วนตัวของนัทธีออกมาแล้วมาที่นี่โดยตรง
ประมาณสามทุ่ม มารุตและคนอื่นๆก็มาถึง
หมอสูติพวกนั้นมาถึง ก็เริ่มทำงานทันที ตรวจให้วารุณีอย่างละเอียด
หนึ่งชั่วโมงถัดมา ผลตรวจก็ออกมา
หมอที่นำมายื่นผลตรวจครรภ์ให้นัทธีใบหนึ่ง“ประธานนัทธี เด็กในท้องของคุณผู้หญิงแข็งแรงมาก และไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆที่เกิดจากโรค ที่ทำให้เกิดความผิดปกติ คุณวางใจได้”
นัทธีกำรายงานในมือแน่น ความอาฆาตในใจแพร่ออกมาทั่วทุกที่
มารุตที่อยู่ข้างก็หายใจออกมาด้วยความยินดี “โชคดีที่คุณผู้หญิงรู้ความจริงทันเวลาก่อนผ่าตัด ไม่อย่างนั้นเด็กก็คงหายไปจริงๆ”
ตอนที่เขามาถึงนี่ ก็ถามชัดเจนแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะที่ภายในใจนั้นตกใจ ก็ถอนหายใจไปด้วย
จู่ๆนิรุตติ์ก็น่ารังเกียจเช่นนี้ ลงมือได้กับทารกที่ยังไม่พัฒนาเป็นรูปเป็นร่างเลย
“เพิ่มกำลังคนหาร่องรอยนิรุตติ์ เมื่อจำเป็น ให้ใช้สามีภรรยาขงเบ้งมาขู่ ดึงดูดให้เขาออกมา”นัทธีปล่อยรายงานในมือ กำชับด้วยเสียงหม่นหมอง
มารุตพยักหน้า สื่อว่าเข้าใจ
จากนั้น นัทธีให้เขาจัดหาที่พักของหมอพวกนี้
เพราะเก้าเดือนถัดจากนี้ ร่างกายของวารุณี ก็ต้องให้พวกเขาดูแลหมด จนคลอดลูกออกมา
มารุตไปทำตาม
นัทธีอุ้มวารุณีออกไปจากโรงพยาบาล กลับไปที่คฤหาสน์
เด็กทั้งสองคนกับเชอรีนรอในคฤหาสน์
เห็นพวกเขากลับมา ก็รีบเข้าไปต้อนรับ
“ประธานนัทธี วารุณี พวกคุณกลับ……วารุณีเป็นอะไรคะ？”เชอรีนยังพูดไม่จบ ก็เห็นวารุณีที่ถูกนัทธีอุ้มขึ้นมา จึงรีบถามออกไป
เด็กทั้งสองคนก็กังวลมาก
“พ่อ หม่ามี๊ไม่เป็นไรใช่ไหม？”อารัณก็ถาม
นัทธีไม่อยากให้เด็กทั้งสองคนเป็นห่วง จึงพยายามตอบกลับด้วยเสียงอ่อนโยนของตัวเอง：“หม่ามี๊ไม่เป็นไร แค่นอนหลับไป”
“แบบนี้นี่เอง”ไอริณพยักหน้าเล็กๆลง เชื่อทันที
แต่อารัณไม่เชื่อ ดวงตาเป็นประกาย ไม่พูดจา
นัทธีอุ้มวารุณีกลับไปที่ห้องชั้นบน
เชอรีนกับอารัณก็ตามไป
ไอริณอยากตามมา แต่ถูกอารัณอ้อนไว้ ให้อยู่ชั้นล่าง
เห็นนัทธีวางวารุณีบนเตียง อารัณจึงพูด“พ่อ หม่ามี๊ผ่าตัดทำแท้งเหรอครับ？”
ตัวของนัทธีตะลึง เชอรีนก็ตะลึง
“อารัณ หนูรู้ได้ไง？”เชอรีนถาม
ต้องรู้ว่าวารุณีไม่ได้เอาสถานการณ์ความผิดปกติของลูกบอกเด็กสองคนนี้
กลัวว่าในใจเด็กทั้งสองจะรับไม่ได้ เพราะเด็กสองคนนี้ คาดหวังกับการมาของน้องชายน้องสาวมาก
“ผมเห็นแล้ว”อารัณมองนัทธีแล้วตอบ“ตอนบ่ายผมเข้าไปห้องของหม่ามี๊ เห็นรางงานการตรวจของหม่ามี๊ ด้านบนเขียนว่าเด็กในท้องของหม่ามี๊มีความผิดปกติ ดังนั้นเห็นพ่ออุ้มหม่ามี๊กลับมา ผมจึงเดาว่าหม่ามี๊ผ่าตัดหรือไม่”
“เหอะ อารัณ หนูฉลาดมากแล้ว แม้แต่รายงานผลตรวจก็ยังอ่านเข้าใจได้ น้ายังไม่เข้าใจเลย”เชอรีนตบไหล่ของเด็กชาย พูดอย่างประหลาดใจ
อารัณกลอกตาใส่“คุณน้าเชอรีน น้าอย่าเอาไอคิวของน้ามาเทียบกับผมเลย เดี๋ยวน้าจะต้องร้องไห้”
“อารัณ……”เชอรีนทำปากจู๋อย่างโมโห
เด็กคนนี้ พูดจาน่าโมโหมาก
“หม่ามี๊ไม่ได้ผ่าตัด”ตอนนี้เอง จู่ๆนัทธีก็ตอบ
อารัณกะพริบตาปริบๆ“จริงเหรอ？”
เชอรีนก็สงสัย“ประธานนัทธี ทำไมไม่ผ่าตัด วันนี้คุณกับวารุณีออกไป ไม่ใช่ไปผ่าตัดออกเหรอคะ？”
“เด็กในท้องของวารุณี ไม่มีความผิดปกติ แต่ถูกหลอกล่ะ”นัทธีตอบกลับง่ายๆ
ความหมายในนั้น ซึ่งเพียงพอที่จะให้เชอรีนกับอารัณตกใจ
“ถูกหลอก？”เชอรีนขึ้นเสียงสูง“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย？”
อารัณก็มองนัทธี
นัทธีพูดต้นสายปลายเหตุของเรื่อง
เชอรีนฟังจบ ก็โกรธจนกระทืบเท้า“ห่า ที่แท้ก็แบบนี้ ประธานนัทธี ลูกพี่ลูกน้องคุณคนนั้นไม่ใช่คนแล้ว ประธานนัทธี คุณปล่อยเขาไม่ได้นะ”
“นิรุตติ์……คือลุง？”อารัณหรี่ดวงตาที่เหมือนกับนัทธีลง
ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงจุดแปลกๆอย่างหนึ่งได้ นั่นก็คือพฤติกรรมที่นิรุตติ์ให้เขาเรียกเขาว่าลุง
ครั้งแรกที่เขาเห็นนิรุตติ์ เป็นคืนนั้นที่เขาประสบอุบัติเหตุ กินข้าวที่ร้านอาหารกับหม่ามี๊ นิรุตติ์เข้ามาจีบหม่ามี๊ก่อน แล้วยังให้เขาเรียกเขาว่าลุง บอกว่าตัวเองคือพี่ชายของพ่อเขา
ตอนนั้นหม่ามี๊กับคุณพ่อนัทธียังไม่แต่งงานเลย ทำไมนิรุตติ์ต้องบอกว่าคือลุงเขา？
หรือว่านิรุตติ์มีความสามารถพิเศษที่คาดเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ ถึงได้รู้ว่าหม่ามี๊กับคุณพ่อนัทธีจะแต่งงานกัน？
หรือว่า เพราะว่าเขากับคุณพ่อนัทธีหน้าตาเหมือนกัน ดังนั้นจึงเข้าใจผิดว่าเขาคือลูกแท้ๆของพ่อนัทธี จึงให้เขาเรียกว่าลุง？
กำลังคิดอยู่นั้น อารัณก็ได้ยินนัทธีกำลังถาม“อารัณ กำลังคิดอะไรอยู่？”
“เปล่าครับ”อารัณส่ายหน้าเล็กๆ
นัทธีเห็นเขาไม่ยอมพูด ก็ไม่แคร์ ละสายตากลับ“ผมไม่ปล่อยเขาแน่”
เขาจะให้นิรุตติ์กับสามีภรรยาขงเบ้ง ลงนรกไปด้วยกัน！
