พอนัทธีไป ปาจรีย์และเพื่อนๆก็ได้ไปติดต่อทีมกู้ภัยตามที่เขาสั่งการแล้ว
ในขณะเดียวกัน เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวลำนึงบินอยู่ที่ระดับความสูงหนึ่งพันเมตร กำลังบินออกจากเมืองนี้
ในเฮลิคอปเตอร์ นิรุตติ์เอาหูฟังไร้สายที่หูออก แล้วหันไปมองด้านหลัง
บนพนักเก้าอี้ของด้านหลัง นาทีนี้มีผู้หญิงคนนึงกำลังนอนอยู่ ผู้หญิงใส่กระโปรงยาวสีดำ ใบหน้าที่สวยสุดขีด บนโลกใบนี้น้อยที่จะได้เห็น
ผู้หญิงคนนี้ก็คือวารุณี
นิรุตติ์มองหน้าวารุณีแล้วแสยะยิ้มมุปาก
ในที่สุดเขาก็ได้พาตัวเธอไป！
ที่ผ่านมาเขาล้วนอยากพาเธอไปทั้งนั้น แต่จะทำอย่างไรได้ข้างกายเธอมีการคุ้มกันที่เข้มงวดเกิน เวลาออกไปไหนมาไหนก็มีบอดี้การ์ดคอยติดตามตลอด เขาก็ไม่สามารถลงมือเลย
คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายเธอกับนัทธีได้สร้างโอกาสให้เขา ไม่นึกเลยว่าทั้งสองจะออกมาฮันนีมูนโดยที่ไม่ให้บอดี้การ์ดติดตามมาด้วยเลย
เขาก็เลยวางแผนไม้นี้ ฉวยโอกาสตอนที่เธอกับนัทธีจากกันชั่วคราว เอาตัวเธอไปจากข้างกายนัทธี
โชคดีที่อาคารแลนด์มาร์ครูปทรงกลมใหญ่พอ ห้องน้ำห่างจากงานคอนเสิร์ตระยะนึง ไม่งั้นก็อาจจะไม่สามารถพาตัววารุณีไปได้ราบรื่นขนาดนี้จริงๆ
“ต่อไปคุณก็เป็นของผมแล้ว” นิรุตติ์มองใบหน้าของวารุณีอย่างลุ่มหลงพร้อมพึมพำเสียงเบา น้ำเสียงประหลาดจนทำให้คนกลัว
แต่ไม่นานนิรุตติ์ก็ได้กลับคืนสู่ความปกติ หันหน้ามาแล้วใส่หูฟังไร้สายอีกครั้ง “เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้นัทธีกำลังทำอะไรอยู่？”
ในหูฟังมีเสียงของผู้ชายก้องมา “บอสครับ นัทธีได้ไปที่บริษัทรักษาความปลอดภัย ได้จ้างกำลังคนชุดใหญ่ และกำลังร่วมมือกับทางตำรวจปิดเมืองด้วยกัน แล้วก็คนของนัทธีได้ติดต่อทีมกู้ภัย กำลังกอบกู้จุดชมวิวแม่น้ำอยู่ครับ คาดว่าพวกมันคงจะรู้แล้วว่าพวกเราได้โยนพวกมือถือของวารุณีลงในแม่น้ำ”
นิรุตติ์หรี่ตาลง
เขารู้ว่าข้างกายของนัทธีมีแฮกเกอร์ที่ลึกลับคนนึง อีกอย่างเทคนิกของแฮกเกอร์คนนั้นเก่งกาจมาก เขาไม่รู้ว่าแฮกเกอร์คนนั้นคือใคร ตรวจสอบมานานขนาดนี้ก็ตรวจสอบไม่เจอเลย
เพราะฉะนั้นเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดคิด คนที่เขาให้ไปนำตัววารุณีมา ได้เอามือถือเครื่องประดับและสิ่งของอื่นๆออกแล้วโยนลงไปในแม่น้ำ ก็เพื่อป้องกันไม่ให้มือถือและเครื่องประดับของวารุณี
ถูกแฮกเกอร์ของนัทธีล้วงเข้าไปในระบบจีพีเอส
แต่ดูจากสถานการณ์ที่นัทธีให้ทีมกู้ภัยไปกอบกู้ในแม่น้ำแล้ว ชัดเจนว่าได้พิสูจน์การคาดเดาของเขา ในมือถือและเครื่องประดับวารุณีมีระบบจีพีเอสอยู่จริงๆ
โชคดี โชคดีที่เขาคาดการณ์ได้ล่วงหน้า ไม่งั้นตอนนี้นัทธีคงจะล็อกโลเคชั่นของเขาได้แล้วมั้ง
“ฉันรู้แล้ว คอยจับตาดูต่อไป”นิรุตติ์หรี่ตาออกคำสั่งการ
คนที่อยู่ในสายได้ตอบคำนึงว่า “ครับ！”
นิรุตติ์เอาหูฟังออก เฮลิคอปเตอร์ได้เข้าสู่บรรยากาศที่เงียบสงัด
ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ นานจนท้องฟ้าใกล้สว่าง ในที่สุดเฮลิคอปเตอร์ก็ได้เริ่มลงจอด สุดท้ายจอดลงที่บนเกาะแห่งนึง
เฮลิคอปเตอร์ได้จอดอยู่บนลานจอดเครื่องบิน ประตูเครื่องบินเปิดออก นิรุตติ์ได้อุ้มวารุณีลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ แล้วเดินไปยังวิลล่าที่อยู่กลางเกาะ
นาทีนี้หน้าวิลล่ามีคนยืนอยู่หลายคน ดูการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นคนใช้
แต่มีอยู่คนนึงที่แตกต่างกันออกไป เธอใส่กระโปรงสีอ่อนไว้ทั้งชุด ยืนอยู่ด้านหน้าของคนใช้ กำลังกำหมัดไว้พร้อมจ้องนิรุตติ์ที่กำลังเดินมาและผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนเขา
พอเห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว หน้าของนวิยาบูดเบี้ยวขึ้นมาทันที แววตามีความเคียดแค้นโผล่ขึ้นมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ถ้าไม่ใช่ตอนนี้วารุณีอยู่ในอ้อมแขนของนิรุตติ์ เธอจะพุ่งไปบีบคอของวารุณีให้หักทันทีแน่นอน จะได้ระบายความคับแค้นในใจ！
เจตนาร้ายของนวิยาไม่อำพรางเลยสักนิด นิรุตติ์เห็นแล้วสีหน้าตึงเครียดขึ้นมา พร้อมกับเตือนด้วนเสียงเย็นชา “นวิยา ผมขอบอกคุณเลยนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปวารุณีจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ถ้าคุณกล้าลงไม้ลงมือกับเธอ ถูกผมพบเห็น ผมจะมัดเหยื่อใส่บนตัวคุณทันที แล้วจับคุณโยนลงไปในทะเลให้ปลากิน ไม่เชื่อคุณลองดู！”
เขาจ้องเธอด้วยสายตาตักเตือน
นวิยาตัวสั่นพร้อมหลุบตาลง ไม่ไปจ้องวารุณีอีก พร้อมกัดริมฝีปากไว้แล้วพูดอย่างเจ็บใจ：“ฉันรู้ค่ะ เพื่อแผนการต่อไปของเรา ฉันไม่ลงมือกับเธอหรอก แต่คุณก็อย่าหวังว่าฉันจะมีสีหน้าที่ดีให้กับเธอนะ”
“คุณวางใจได้ วารุณีก็ไม่มีสีหน้าดีให้คุณหรอก” นิรุตติ์หัวเราะเยาะทีนึง จากนั้นก็ได้อุ้มวารุณีเข้าไปในวิลล่า
นวิยาหันหน้ามาจ้องร่างเงาของเขาด้วยสายตาโกรธแค้น ดวงตามีไฟแห่งความโกรธเผาไหม้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
คอยดูเหอะ เดี๋ยวรอให้เธอแย่งอำนาจของเขามาได้ เธอไม่เพียงจะเอาวารุณีตาย แต่ยังจะเอาผู้ชายคนนี้ตายด้วย
แน่นอนว่าก่อนที่จะเอาผู้ชายคนนี้ตาย เธอจะเอาความอัปยศที่หลายเดือนนี้ผู้ชายคนนี้นำพามาให้เธอ คืนกลับไปเป็นทวีคูณเลย！
ในวิลล่า นิรุตติ์วางวารุณีไว้บนเตียงของห้องนอนหลัก หลังจากห่มผ้าให้เธอเสร็จ ก็ได้พูดกับคนใช้ที่เดินตามหลังมาว่า：“ต่อไป เธอก็คือคุณผู้หญิงของพวกเธอแล้ว ดูแลเธอดีๆล่ะ”
“ค่ะ” คนใช้ทั้งหลายก้มคำนับอย่างพร้อมเพรียงกัน
นิรุตติ์ลูบจับใบหน้าของวารุณี โดยเฉพาะบนเปลือกตาได้ลูบจับอยู่หลายครั้ง
หลังจากลูบจับไปหลายวิ นิรุตติ์ได้เอามือออกแล้วหันหลังเดินออกไป
อีกฝั่งนึง นัทธีหากำลังคนได้แล้ว ทางตำรวจเองก็ได้ปิดเมืองและเริ่มค้นหาว่าวารุณีอยู่ที่ไหนแล้ว
แต่ผ่านไปหลายชั่วโมง อย่าว่าแต่หาไม่เจอเลยว่าวารุณีอยู่ไหน กล้องวงจรปิดของทางฝั่งอารัณก็ยังไม่มีข่าวคราวใดๆเลย
นัทธียิ่งอยู่ยิ่งแน่ใจว่าวารุณีอาจจะไม่ได้อยู่ในประเทศนี้แล้ว ก่อนที่เขาจะให้ตำรวจปิดเมืองนี้ วารุณีก็ถูกส่งตัวไปต่างประเทศแล้ว
“ประธานนัทธี มีจดหมายของคุณค่ะ！”ขณะนี้ ปาจรีย์ได้เคาะประตูเดินเข้ามาในห้องเพรสซิเด้นท์สูท แล้วยื่นจดหมายให้กับนัทธีซองนึง
นัทธีมองซองจดหมายที่ไม่มีตัวหนังสือสักตัวแล้วได้ขมวดคิ้ว “ใครเป็นคนให้คุณ？”
“มีเด็กคนนึงเอามาให้ฉันค่ะ ตอนที่ฉันเพิ่งเข้ามาในโรงแรม เด็กคนนั้นได้ขวางฉันไว้ บอกว่าเป็นจดหมายที่ให้คุณ แล้วให้ฉันเอามาให้คุณค่ะ” ปาจรีย์ส่ายหัวแล้วตอบ
นัทธีหรี่ตา
ให้ปาจรีย์เอาจดหมายมาให้เขา เห็นได้ชัดว่าคนที่มาส่งจดหมายรู้ว่าปาจรีย์กับเขารู้จักกัน
ดูท่าคนที่มาส่งจดหมาย ต้องเป็นคนที่รู้จักเขาเป็นอย่างดีมาก หรือไม่ก็ลูกน้องที่รู้จักเขาดี
คือนิรุตติ์หรือเปล่า？
นัทธีรีบแกะซองจดหมายออก ลายมือที่คุ้นเคยทำให้เขาสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
เป็นลายมือของนิรุตติ์จริงๆด้วย！
เห็นสีหน้าของนัทธีผิดสังเกต ปาจรีย์ได้เข้าไปใกล้ “ได้เขียนอะไรไว้บ้างคะ？”
นัทธีแค่ดูออกว่าเป็นตัวหนังสือของนิรุตติ์ ไม่ได้ดูเนื้อหาในจดหมายเลย ได้ยินคำพูดของปาจรีย์แล้ว ทีนี้ถึงรวบรวมสมาธิอ่านจดหมายอีกครั้ง
ในจดหมายเขียนไว้ว่า：นัทธี นายไม่ต้องตามหาแล้ว วารุณีได้ถูกฉันนำตัวไปแล้ว ตอนที่นายเห็นจดหมายฉบับนี้ เป้าหมายของฉันก็ได้บรรลุแล้ว นายวางใจเถอะ ฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดีเลย ต่อไปเธอก็คือภรรยาของฉันแล้ว！
ปัง！
นัทธีชกไปที่บนโต๊ะหนึ่งหมัด ชกจนผิวหนังของข้อต่อนิ้วมือถลอกและเลือดสดไหลออกมาโดยตรง
สีหน้าเขายิ่งดูแย่เข้าไปใหญ่ กลิ่นไอรอบตัวหนาวเย็นจนทำให้คนขนลุกซู่
“นิรุตติ์！”นัทธีกัดฟันแน่น แล้วพูดชื่อนี้ออกมาทีละถ้อยคำ ราวกับแรงอาฆาตที่แฝงอยู่ในแววตาก็แทบจะแปลงเป็นมีดอยู่แล้ว
ปาจรีย์ก็โกรธจะแย่อยู่แล้ว ได้ด่าทอเสียงดัง：“ไอ้สารเลว เอาตัววารุณีไป แล้วยังอยากยึดครองวารุณีอีก คนแบบนี้ช่างไร้ยางอายและน่าสะอิดสะเอียนจริงๆ”
เธอมองมาที่นัทธี “ประธานนัทธี คุณจะต้องช่วยวารุณีกลับมาให้ได้นะ！”
นัทธีกำหมัดแน่นจนเสียงดังกรึกๆ เขาไม่ได้ตอบอะไรเธอ แต่ในใจเขากลับได้ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว
เขาจะต้องช่วยวารุณีกลับมาให้ได้อยู่แล้ว นั่นเป็นภรรยาของเขา เขาจะไม่ช่วยเธอได้ยังไง！
ไม่ว่าจะบุกน้ำลุยไฟ เขาก็จะช่วยเธอออกมา
“ติดต่อรัฐบาลของประเทศนี้ ผมต้องการการติดตามตรวจสอบทางดาวเทียมของพวกเขา！”นัทธีหยิบมือถือออกมาโทรศัพท์
ปาจรีย์ตาเป็นประกาย “การติดตามตรวจสอบทางดาวเทียม！ดีงจังเลย มีการติดตามตรวจสอบทางดาวเทียม จะต้องหาวารุณีเจออย่างไวแน่นอน”
นัทธีไม่ได้พูดจา หลุบตาไว้ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่
ที่ผ่านมา เขาล้วนไม่ยอมใช้การติดตามตรวจสอบทางดาวเทียม เพราะจะติดค้างสินน้ำใจของประเทศ
แต่ตอนนี้ เพื่อตามหาวารุณีแล้ว เขาไม่มีเวลามาสนใจอะไรมากมายขนาดนั้นแล้ว ไม่ว่าประเทศต้องการให้เขาทำอะไร ขอแค่หาวารุณีเจอ เขาล้วนยอมทำหมด
