ดั่งรักบันดาล – บทที่448 ไม่เป็นผลดี

“ป๊อป!” ด้วยเสียงที่คมชัดหร่วนซือซือหลับตาแน่น เมื่อได้ยินเสียงแต่ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ เกิดขึ้นบนใบหน้าของเธอ

เมื่อรู้สึกถึงความเงียบงันรอบๆตัว เธอก็ลืมตาขึ้นและเห็นร่างสูงยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

“ไม่เป็นไร”

เมื่อได้ยินเสียงผู้ชายที่ยิ้มแย้มหร่วนซือซือเงยหน้าขึ้น มองและเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย และหล่อเหลา

คือเจียงฮ้วนเฉิน!

เธอกอดแน่น และพูดด้วยความประหลาดใจ “ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

เจียงฮ้วนเฉินหัวเราะเบาๆพร้อมกับคิ้วดาบและดวงตาของดาราซึ่งดูเหมือนภาพวาด “บังเอิญผ่านมา”

ขณะที่เขาพูด เขาหันหน้าไปมองเย่หว่านเอ๋อที่ยืนตะลึงอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย และน้ำเสียงเยาะเย้ย “พี่สาวคนนี้หยาบคายเกินไปใช่ไหม?”

พี่สาวคนโต?

เย่หว่านเอ๋อยังไม่หายจากความประหลาดใจที่ได้เห็นเจียงฮ้วนเฉิน เมื่อได้ยินชื่อของเขาใบหน้าของเย่หว่านเอ๋อก็ซีดลง

ในขณะนี้ผู้ช่วยของเจียงฮ้วนเฉินก้าวไปข้างหน้า มองไปที่แขนที่ถูกตีของเจียงฮ้วนเฉิน และถามด้วยความเป็นห่วง “พี่เฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เจียงฮว้นเฉินขมวดคิ้ว ใบหน้าเล็กๆของเธอแสร้งทำผิด “ไม่ต้องพูดเถอะ พี่สาวคนโตคนนี้มือหนักไม่เบาเลยนะ แล้วฉันเจ็บมาก คงต้องตรวจสอบกันหน่อยแล้วล่ะ?”

ในขณะที่พูด เขาหันศีรษะและมองไปที่เย่หว่านเอ๋ออย่างจงใจ

เย่หว่านเอ๋อตกตะลึง และเธอไม่คาดคิดว่าหร่วนซือซือจะได้พบกับเจียงฮ้วนเฉินนับประสาอะไรกับเขา

“ขอโทษที เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตบคุณ ถ้าคุณต้องการตรวจสอบ ก็ทำเถอะ”

เมื่อได้ยินคำพูดเจียงฮ้วนเฉินก็หัวเราะ แต่ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆเธอได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ไม่พอใจเธอในตอนแรก และก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตา “คุณรู้ไหมว่า หมอคนไหนจะต้องทำการตรวจสอบพี่เฉิน คุณกล้าทุบตีเขา เขาเป็นคนดัง ทำให้กำหนดการเดินทางครั้งต่อไปล่าช้า ไม่เพียงแต่ค่าใช้จ่ายในการตรวจสอบเท่านั้น แต่ยังรวมถึงค่าธรรมเนียมกิจกรรมของการแสดงเชิงพาณิชย์ต่างๆ และความเสียหายที่ชำระบัญชี คุณจะต้องจ่าย!

เย่หว่านเอ๋อดูมืดมนเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยิน “คุณ นี่มันคือการขู่กรรโชกชัดๆ?”

ผู้ช่วยพูดอย่างไม่มั่นใจว่า “ขู่กรรโชกอะไรกัน งั้น คุณก็ให้คนที่เดินผ่านไปมาตัดสินว่าสิว่าใครถูกใครผิด”

เมื่อเย่หว่านเอ๋อได้ยินดังนั้น เธอก็ตกใจ

ใครจะไม่รู้ว่าแฟนๆของเจียงฮ้วนเฉินมีอยู่ทั่วไป ถ้าแฟนๆของเจียงฮ้วนเฉินรู้ว่าเธอโดน ฉันกลัวว่าคนๆหนึ่งจะทำให้เธอจมน้ำตายด้วยน้ำลายเพียงครั้งเดียว

เย่หว่านเอ๋อจ้องมองไปที่หร่วนซือซือด้วยความรำคาญ และพูดอย่างเย็นชา “งั้นก็ตรวจสอบเถอะ ไม่ว่าเท่าไหร่ ฉันจะจ่าย”

“หลังจากตรวจสอบแล้ว ฉันไม่ได้ต้องการเงินของคุณ”

เจียงฮ้วนเฉินมองไปที่เธออย่างเฉื่อยชา แต่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เขาเอื้อมมือออกไปดึงหร่วนซือซือไปข้างๆ และพูดว่า “ขอโทษ ขอโทษเธอก่อนแล้วค่อยขอโทษฉัน”

หร่วนซือซือมองชายที่อยู่ข้างๆเขา ด้วยความประหลาดใจในขณะนี้ เจียงฮ้วนเฉินเป็นเหมือนคนรวยที่เหยียดหยามหยิ่งผยองดื้อด้านเลว แต่มีเสน่ห์

“ฉัน….”

ลำคอของเย่หว่านเอ๋อกระชับขึ้นอย่างไม่เต็มใจ

ความโกรธของเธอยังไม่หายไป เธอจึงขอโทษหร่วนซือซือ เธอไม่สามารถกลั้นใบหน้านี้ไว้ได้จริงๆ และเธอก็ไม่ต้องการ

“ถ้าคุณปฏิเสธ ก็โทรเรียกตำรวจมาจัดการเลย?” เจียงฮ้วนเฉินพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง “ควรมีการตรวจตราที่นี่ ฉันไม่เชื่อว่า มันมีเหตุผลที่จะเอาชนะผู้คนในช่วงหลายปีนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้ช่วยข้างๆเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา อย่างเชื่อฟังและทำเป็นโทรออก

เย่หว่านเอ๋อเกลี้ยกล่อมในทันที และรีบพูดว่า “ฉัน ฉันขอโทษ!”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็เหลือบมองไปที่หร่วนซือซือ กดความไม่พอใจและความหึงหวงไว้ในใจ กำหมัดแน่นและพูดว่า “ฉันขอโทษ”

ก่อนที่หร่วนซือซือจะพูด เจียงฮ้วนเฉินพูดก่อน “ฉันไม่รู้สึกถึงความจริงใจของคุณ”

กล่าวได้ว่าเย่หว่านเอ๋อที่กำลังพูดอยู่ ไม่สามารถรอที่จะระเบิดได้

แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็สงบลงหายใจเข้าลึกๆ และขอโทษหร่วนซือซือด้วยความเคารพ “ฉันขอโทษ”

จากนั้น เขาขอโทษเจียงฮ้วนเฉินซึ่งถือได้ว่ายอมแพ้

ผู้ช่วยของเจียงฮ้วนเฉินที่อยู่ข้างๆ เขาได้แอบถ่ายวิดีโอก่อนที่เย่หว่านเอ๋อจะจากไป เขาไม่ลืมที่จะเตือนเธอว่า “คุณต้องทำสิ่งที่ไม่ดีให้น้อยลงในอนาคต ไม่เช่นนั้นฉันจะโพสต์วิดีโอนี้ของคุณ”

เย่หว่านเอ๋อโกรธมาก แต่ต่อหน้าเจียงฮ้วนเฉินมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะโจมตี เธอจึงต้องดึงมุมริมฝีปากของเธออย่างแรงและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเย่หว่านเอ๋อจากไป หร่วนซือซือก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เจียงฮ้วนเฉินด้วยรอยยิ้ม “คุณคิดหรอว่าคุณมีมือคนเดียว”

เจียงฮ้วนเฉินโค้งริมฝีปาก และยิ้มเขาสวมหน้ากากเพื่อปกปิดมันอย่างแน่นหนา แต่เขาไม่สามารถหยุดความสุขในน้ำเสียงของเขาได้ “แน่นอน ฉันไม่อยากเห็นคุณถูกรังแก”

ในขณะที่เขาพูด เขาก็ยื่นมือออกไปยกคางของเธอขึ้น มองรอยแดงบนใบหน้าของเธอขมวดคิ้วและพูดว่า “ยังไงก็ตามคุณเป็นคนอ่อนแอเสมอเมื่อถูกรังแก?

หร่วนซือซือหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดแล้วพูดเบาๆว่า “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ ขอบคุณ ฉันจะเลี้ยงกาแฟคุณ”

“เลี้ยงฉัน?” เจียงฮ้วนเฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คุณรู้ไหมว่าร้านนี้เปิดโดยลูกพี่ลูกน้องของฉัน”

หร่วนซือซือไม่รู้ และมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ไม่งั้น ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันอยู่ที่นี่?”

“โอเคที่นี่มีคนเยอะเกินไป ฉันจะพาไปกินข้าวด้วยกัน”

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงร้านอาหารส่วนตัวที่ตกแต่งอย่างสวยงาม แต่อยู่ห่างไกลเมื่อพวกเขามาถึง เจียงฮ้วนเฉินสั่งชาหนึ่งถ้วยและรินใส่ถ้วยให้หร่วนซือซือจากนั้นพวกเขาก็พูดว่า “บอกฉันทีว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คุณกับผู้หญิงคนนั้น?”

เขากลั้นไว้ตลอดทางโดยไม่ถามเธอ

หร่วนซือซือหายใจเข้าลึกๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับพนักงาน

เมื่อเจียงฮ้วนเฉินได้ยิน ดังนั้นเขาก็หัวเราะและไม่พูดอะไรในตอนท้ายเขามองไปที่เธอและพูดว่า “ถ้างั้น ขอฉันดูส่วนของหนังสั้นที่คุณทำให้ฉันดูหน่อย ฉันจะดูว่าฉันรู้จักใครในที่นี่บ้าง และช่วยคุณประหยัดเงินค่าพื้นที่ได้”

ตอนนี้เฉินจากไปแล้ว พวกเขายังคงต้องหานักแสดงอีกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

หร่วนซือซือครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ยืมโทรศัพท์มือถือจากผู้ช่วยลงชื่อเข้าใช้บัญชีของเขา และพบคลิปวิดีโอที่เขาส่งออกมาก่อนหน้านี้

เรื่องนี้ยังคงเป็นภาพยนตร์ต้นฉบับที่ไม่มีการตัดต่อ และหลังการถ่ายทำและเป็นเพียงส่วนเล็กๆเท่านั้นเจียงฮ้วนเฉินมองดู และอธิบายถึงโทนสีของวิดีโอและความหมายที่พวกเขาต้องการจะสื่อโดยไม่คาดคิด

หร่วนซือซือหายใจเข้าลึกๆ และมองไปที่เจียงฮ้วนเฉินด้วยความชื่นชมเล็กน้อย “มันเหมือนกับที่คุณพูดจริงๆ”

เจียงฮ้วนเฉินยิ้ม “เอาล่ะ ปล่อยให้ฉันเลือกนักแสดง ฉันแน่ใจว่ามันจะทำให้คุณพอใจ และถ้าคุณต้องการปรับปรุงประสิทธิภาพในการถ่ายภาพ ฉันมีวิธี”

ทั้งสองตกลงกันเป็นเอกฉันท์ หลังอาหารพวกเขาพูดคุยและหัวเราะ และพูดคุยกันมากมายซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก

เธอไม่คาดคิดว่าวันนี้เธอติดตามเฉินตงและพบว่าเย่หว่านเอ๋ออยู่เบื้องหลัง และในที่สุดก็ได้พบกับเจียงฮ้วนเฉินโดยบังเอิญ และแก้ไขปัญหาที่ยุ่งยากที่สุดของเธอได้

เจียงฮ้วนเฉินออกมาจากห้องครัวส่วนตัว สวมหมวกและหน้ากากมีอาวุธครบมือ และขับรถไปที่สี่แยก

หร่วนซือซือกำลังจะลงจากรถ เมื่อเขาถูกเขาลาก “หร่วนซือซือ ถ้าจะถูกรังแกอีก ถ้าคิดอะไรไม่ออก คุณต้องบอกฉัน เข้าใจไหม?”

ในขณะที่เขาพูด เขาเหลือบมองไปที่วงดนตรีบนใบหน้าของหร่วนซือซือและขมวดคิ้วเล็กน้อย

หัวใจของหร่วนซือซืออบอุ่น และยิ้มให้เขา “รู้แล้ว ไม่ต้องกังวล”

เธอรู้สึกโชคดีมาก ที่ได้เป็นเพื่อนกับเจียงฮ้วนเฉิน

ในเวลานี้เสียงของเจียงฮ้วนเฉินดังขึ้นอีกครั้ง “ใช่แล้ว วันนี้ผู้หญิงคนนั้น มันจะไม่เป็นผลดีกับตัวคุณ คุณต้องระวังนะ”