เลือดบนใบหน้าของเย่หว่านเอ๋อจางลงและเธอหันกลับไปและจ้องมองไปที่หร่วนซือซือที่ประตูพิงหลังอ่างล้างหน้าด้วยความประหลาดใจและรำคาญ “ทำไมคุณถึงมาเงียบ ๆ ! เหมือนผีมันทำให้ฉันกลัว! ”
หร่วนซือซือ โค้งริมฝีปากของเธอ แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา “ถ้าไม่ทำสิ่งเลวร้าย ทำไมต้องกลัวผีมาเคาะประตู คุณเย่กลัวสิ่งนี้จริงหรือไม่ ที่เธอได้ทำสิ่งที่น่าเจ็บใจ เหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นพูด?”
คำพูดที่กระพือปีกของเธอทำให้ใบหน้าของเย่หว่านเอ๋อน่าเกลียดยิ่งขึ้น “คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไรกัน!”
เธอหลบสายตาหันกลับทันทีเปิดก๊อกน้ำและล้างมือเพื่อซ่อนความตื่นตระหนก
หร่วนซือซือก้าวไปข้างหน้าเดินตรงไปที่ด้านข้างของเธอแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “แล้วคุณจะประหม่าทำไม คุณเย่ดูสิ เหงื่อไหลท่วมจนเครื่องสำอางออกจนหมดแล้ว”
เย่หว่านเอ๋อได้ยินเสียงและเงยหน้าขึ้นในกระจกทันที ใครจะรู้ว่าบังเอิญได้พบกับดวงตาที่คาดเดาไม่ได้ของหร่วนซือซือในกระจก เธอตกใจและหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อแสร้งทำเป็นสงบ “หร่วนซือซือ อย่ามาทำเหมือนผีอย่างนี้สิ ฉันไม่คุ้นเคยกับคุณในแบบนี้! ”
ในขณะที่เธอพูดจู่ๆเธอก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างทันใดนั้นก็หันกลับไปมองที่ หร่วนซือซือและถามว่า “ยังไงก็ตามคุณไม่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมพิธีตัดริบบิ้น คุณมาได้ยังไง!”
หร่วนซือซือหัวเราะเยาะ“ คุณไม่ได้เชิญฉันเข้าร่วมพิธีตัดริบบิ้นของตระกูลเย่ แต่คุณเชิญตระกูลซ่ง เย้อันทำงานยุ่งอยู่ควรให้อันอัน มาที่นี่แทน แต่เธอไม่สามารถมาได้เดี๋ยวนี้”
เมื่อพูดถึงซ่งอวิ้นอันร่องรอยของความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของเย่หว่านเอ๋อ เธอดึงกระดาษเช็ดมือและกำมันโดยไม่รู้ตัวหลังจากนั้นครึ่งวินาทีเธอถามว่า “ทำไมเธอมาไม่ได้?”
เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเย่หว่านเอ๋อความรู้สึกคลื่นไส้ก็เพิ่มขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจของหร่วนซือซือ และพุ่งไปที่ลำคอของเธอซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะระงับ
เธอสามารถแสร้งทำเป็น เธอสามารถเสแสร้งได้ แต่สายตาของเธอและการแสดงออกเล็กน้อยของเธอไม่สามารถหลอกลวงคนอื่นได้! การปกปิดความตื่นตระหนกโดยไม่รู้ตัวของเธอและการหลบหลีกของเธอก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางรถยนต์!
หร่วนซือซือ กัดฟันของเธอและมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเธอต้องการที่จะรีบวิ่งขึ้นและฉีกเธอ! ผู้หญิงคนนี้ยั่วยุครั้งแล้วครั้งเล่าทำร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่าคำนวณครั้งแล้วครั้งเล่าและครั้งนี้เธอเหยียบที่ทุ่นระเบิดของเธอจริงๆ!
แต่ในขณะนี้หากไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดเธอไม่สามารถแสดงความหุนหันพลันแล่น มิฉะนั้นเธอจะไม่สามารถแสวงหาความยุติธรรมได้ แต่จะเอาชนะตัวเองได้
เย่หว่านเอ๋อ เฝ้าดูหร่วนซือซือ ไม่ได้พูดเป็นเวลานานและโยนลูกบอลกระดาษในมือของเธอลงในถังขยะและยิ้มอย่างดูถูก “หร่วนซือซือ ฉันไม่มีเวลาเล่นกับคุณ ถ้าคุณอยากมีส่วนร่วมในพิธีตัดริบบิ้นของพวกเราอย่างไม่ยั้งคิด ถ้าคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีแล้ว ก็ทำเลย ”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อออกจากห้องน้ำ
หร่วนซือซือเกร็งไปทั้งตัวและหันไปอย่างกะทันหัน เมื่อเย่หว่านเอ๋อ เดินไปที่ประตูเขาเดินไปข้างหน้าเพื่อตามเธอและจับไหล่ของเธอแล้วดึงกลับมา
เย่หว่านเอ๋อกรีดร้องก่อนที่เธอจะรู้สถานการณ์เธอถูกผลักจนติดกำแพงด้วยแรงมหาศาลเธอตกใจมากเมื่อเห็นหร่วนซือซือยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ทั้งสองอยู่ใกล้กันมากคู่ของเธอสีดำส่องแสง ดวงตาที่มุ่งมั่นจ้องมองมาที่เธออย่างลึกซึ้ง
เย่หว่านเอ๋อ ถึงกับผงะและหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อทำให้จิตใจของเธอโล่งขึ้น เธอก็ผลักหร่วนซือซือ ออกไปทันที “คุณไม่สบายหรือเปล่า?!”
หร่วนซือซือพูดเสียงดัง“ คุณหนู คุณไม่ได้ถามฉันว่าทำไมซ่งอวิ้นอันไม่สามารถมาได้ เพราะเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอถูกคนบ้าชนและคนขับรถหนีไป แต่ตราบใดที่ฉัน หร่วนซือซือ อยู่ที่เจียงโจว วันหนึ่งจะถูกตรวจสอบ ฉันจะเอาคนนั้นออก! ฉันส่งเธอเข้าคุกเป็นการส่วนตัว ปล่อยให้เธอรู้สึกถึงความพินาศของชีวิตด้วย! ”
เย่หว่านเอ๋อแข็งตัวดูเหมือนเธอจะตกใจใบหน้าของเธอซีดและน่ากลัวหลังจากนั้นไม่กี่วินาที หร่วนซือซือก็ปล่อยเธอและเธอก็หอบหายใจและฟื้นขึ้นมา
คำเดียวที่ หร่วนซือซือ พูดตอนนี้เป็นเหมือนคาถาชุดหนึ่งซึ่งยังคงอยู่ในใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความกลัวที่ซ่อนอยู่ในใจของเธอถูกขยายวงกว้างออกไป ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถระงับมันได้
เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นคนที่ขับรถชน ฮั่วชวนบอกว่าทุกอย่างสะอาดหมดแล้ว! หร่วนซือซือรู้ได้จากไหน!
ยิ่งคิดเรื่องนี้เธอก็ยิ่งกลัวมากขึ้นและเธอก็ยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้น
ในที่สุดเธอก็กัดฟันรักษาสติสุดท้ายจ้องไปที่ หร่วนซือซือและสาปแช่ง “คนบ้า!”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับว่ากำลังหนี
เมื่อเห็นเย่หว่านเอ๋อวิ่งหนีไป ทันใดนั้นร่างกายของหร่วนซือซือก็คลายออกราวกับเชือกที่รัดแน่น เธอยังเหงื่อออกอย่างล้นเหลือหอบและลมหายใจที่ตรึงอยู่ในใจของเธอก็ออกมาในที่สุด
เธอมาที่นี่ในวันนี้เพื่อทดสอบความเป็นจริง ตอนนี้หลังจากการเผชิญหน้า เธอเกือบจะมั่นใจแล้วว่าเย่หว่านเอ๋อ คือคนที่ทำร้ายอันอัน!
ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่กลัวอย่างนี้
แต่ในเวลานี้เขารู้แล้วว่าใครคือฆาตกร แต่เขาไม่สามารถปราบเธอและลงโทษเธอได้ ความรู้สึกนี้ทำให้หร่วนซือซือเจ็บหัวใจของเขาและมันก็เจ็บปวด
เธอถอยออกไปที่ห้องน้ำและเงยหน้าขึ้น แต่ก็รู้ว่าดวงตาของเธอแดงก่ำ
หลังจากซักพักอารมณ์ของเธอก็ค่อยๆคงที่หลังจากล้างมือแล้วเธอก็หันหลังและออกจากห้องน้ำ
ใครจะรู้ทันทีที่เธอออกจากห้องน้ำเธอก็พบร่างสูงอยู่ข้างนอก
อวี้อี่มั่ว ยืนพิงกำแพงอยู่ไม่ไกลโดยถือโทรศัพท์มือถือไว้ที่หูของเขาเพื่อโทรออก แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังรอใครบางคน
ดูเหมือนเขาจะรับรู้ถึงการจ้องมองของเธอเขาหันศีรษะไปดวงตาที่ชัดเจนของเขามองไปที่เธอผิวของเขาเป็นปกติโดยไม่ต้องแปลกใจเลยแม้แต่น้อยดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่าเธอจะออกมานานแล้ว
หร่วนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ ถอยสายตาราวกับพบคนแปลกหน้าก้าวไปข้างหน้าและเดินตรงไปข้างหน้า
ชายคนนั้นพูดเสียงเบากับอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ว่า “อืม ได้แล้ว”
หลังจากพูดจบเขาก็วางโทรศัพท์และเดินไปข้างหน้าโดยไม่ลังเลขวางทางเดินของเธอโดยตรง
“มาคุยกันหน่อย”
หร่วนซือซือใจแข็งและปฏิเสธโดยตรง “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะทนได้ขนาดนี้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากนั้นสองวินาทีผิวของเขาก็กลับมาเรียบเนียนอีกครั้งเขาขยับริมฝีปากและถามว่า
ตอนนี้มีเสียงรบกวนในพิธีตัดริบบิ้นต้องบอกว่าเป็นการจงใจเล็กน้อย แต่ก็มีผลกระทบบางอย่างเช่นกัน
หร่วนซือซือรู้โดยธรรมชาติว่าเขาหมายถึงอะไรเธอขมวดคิ้วและมองไปที่ชายคนนั้นแสร้งทำเป็นโง่ “มีอะไรเหรอ ฉันไม่รู้”
ต้องบอกว่าเธอก้าวไปอีกขั้นและวางแผนที่จะเดินจากเขาไป
อวี้อี่มั่วยืดแขนออกและขวางหลังเธอไว้โดยตรง “ ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างอื่น เพียงแค่อยากจะเตือนคุณว่าถ้าคุณทำเสร็จแล้วให้ทำอย่างสะอาดด้วย เย่เฟิงเผิงจะส่งคนไปตรวจสอบอย่างแน่นอน”
เมื่อฟังคำเตือนใจของเขา หร่วนซือซือก็หัวเราะเยาะและไม่ได้ชื่นชมมัน “ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิดฉันแค่มาร่วมสนุก ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นเรื่องตลกข้างทาง มาป้ายสีฉันแบบนี้โดยไม่มีหลักฐาน ไม่ดีเหรอ?”
เธอยกคางขึ้นเล็กน้อยสงบและมั่นใจแสดงเหตุผลของตัวเองอย่างคมคาย
โดยไม่รอให้ อวี้อี่มั่วพูดเธอก็พูดต่อไปว่า “คุณอวี้ล่อลวงฉันแบบนี้หรอ เขากำลังมองหาคนที่อยู่เบื้องหลังเพื่อต่อสู้กับความอยุติธรรมสำหรับภรรยาที่รักของเธอหรือไม่?”
พูดอย่างเป็นกลาง อวี้อี่มั่วจะยืนเคียงข้างเย่หว่านเอ๋อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เหตุการณ์นี้ทำลายชื่อเสียงและผลประโยชน์ของตระกูลเย่ และไม่เพียงเย่หว่านเอ๋อ แต่เขาไม่ได้ช่วยในการสอบสวนเขาจะเตือนเธอด้วยความกรุณาได้อย่างไรเหรอ?
เธอตะคอกอย่างเย็นชา พูดใส่ร้ายอย่างลับๆ มันเหมือนกับแมวที่ร้องไห้เพราะหนู เป็นความสงสารจอมปลอม
