เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “อู๋โยวเธอไม่ใช่เคยแกะรอยสืบหาจูเซวี่ยมาก่อนหรือ ฉันรู้”
“ก็ใช่นะ” ลี่เย่ถิงยิ้มและตอบว่า “ฉันคิดว่าคุณชอบเล่นเกมและเล่นเว็บบอร์ดแฮ็กเกอร์ด้วย”
“การเล่นเกมกับแฮ็กเกอร์แตกต่างอย่างแน่นอน” เฉียวเหวยอีตอบ
หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็ถามว่า “เป็นอะไรไป จู่ๆ ก็โทรถามคำถามนี้”
ลี่เย่ถิงตอบว่า: “ฉันต้องการตัวเธอ”
“เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองช่วยคุณถามดูในโลกของเกมว่ามีใครรู้จักเขาไหม” เฉียวเหวยอีหยุดไปชั่วครู่และไม่ตอบเรื่องอื่น
ขณะที่ ถังหยวนเป่าเดินผ่าน เฉียวเหวยอีก็ถามเพียงว่า “บทของคุณอยู่ที่ไหน คุณเห็นไหม ผู้เขียนบทอาจต้องเปลี่ยนบทละคร”
ลี่เย่ถิงได้ยินเสียงของ ถังหยวนเป่าที่นั่นและพูดด้วยเสียงต่ำกว่า “คุณไปยุ่งเถอะ”
พูดเสร็จก็วางสายไป
เมื่อเฉียวเหยวอีปล่อยโทรศัพท์และลุกขึ้นเพื่อรับบทละครจากถังหยวนเป่า เขาก็ตระหนักว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วมากจนแทบจะกระโดดออกมา
ปรากฎว่าลี่เย่ถิงยังคงสงสัยในตัวเธอและไม่ได้ปล่อยวางและยังระวังในตัวเธอ
เมื่อเธอพบบทละครและส่งให้ถังหยวนเป่า ถังหยวนเป่าสัมผัสปลายนิ้วของเธอและพูดด้วยความประหลาดใจ “ทำไมมือของคุณเย็นจัง”
“ใส่น้อยไปหน่อย” เฉียวเหวยอียิ้มให้เธอเล็กน้อย
หน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้น และเฉียวเหวยอีก็หยิบขึ้นมาและเหลือบมอง
เป็นข้อความ SMS ที่ลุงเทียนส่งมาว่า “คุณทั้งสองควรใจเย็นๆ คนหนึ่งต้องการยุติความสัมพันธ์ อีกคนต้องการออกจากโลกของแฮ็กเกอร์ ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสม ฉันจะพยายามเกลี้ยกล่อมเขา บางทีสองสามวันเขาอาจคิดได้ ให้เวลาคุณพักร้อนและพักผ่อนไปก่อน และถ้าคุณขาดเงินก็บอกลุงเทียนโดยตรง”
“ขอบคุณค่ะลุงเทียน” เฉียวเหวยอี ตอบไม่กี่คำและลบข้อความทันที
เป็นเวลานานแล้วที่ กู้หลิงเฟิงโต้เถียงและพูดน้อย เฉียวเหวยอี รู้สึกคือลุงเทียน พูดบางอย่างที่สมเหตุสมผล ตอนนี้ถ้าเธอคุยกับกู้หลิงเฟิงเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วจะยิ่งทำให้ กู้หลิงเฟิงโกรธมากขึ้นเท่านั้น
ปล่อยให้สองฝ่ายสงบลง
ในตอนเย็น ถังอี้มาที่กอง
“ออกไปกินข้าวด้วยกันหน่อยไหม” ถังอี้ถามเฉียวเหวยอี ทางโทรศัพท์ “รถของฉันอยู่ข้างนอก”
ถังอี้น่าจะรู้ว่าเธอและคิงมีปัญหากัน
“ได้ รอฉันเปลี่ยนเสื้อก่อน” เฉียวเหวยอีตอบเรียบๆ
ถังอี้ จองห้องส่วนตัวไว้แล้วที่ร้านอาหารสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบและสวย พร้อมวิวแม่น้ำนอกหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน และสะดวกที่จะพูดคุยกับเฉียวเหวยอีเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ
ทั้งสองนั่งตรงข้ามกันและไม่มีใครพูดคุยกัน
หลังจากอาหารมาเสิร์ฟแล้ว ถังอี้ ก็เหลือบมองเฉียวเหวยอี และถามว่า “คุณแน่ใจหรือว่าต้องการ แตกแยกกับคิงเพื่อลี่เย่ถิง?”
“ไม่” เฉียวเหวยอีขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ “ฉันไม่เคยคิดที่จะออกจากองค์กรเลย”
“แต่เธอทำร้ายจิตใจเขา ผู้ชายทุกคนก็คิดแบบนั้น ถ้าคุณอยู่กับผม คุณต้องรักเดียวใจเดียว ถ้าไม่อยากนั้นก็ทางใครทางมัน” ถังอี้ช่วยเฉียวเหวยอีเทแชมเปญหนึ่งแก้ว ค่อยๆส่งไปด้านหน้าเธอ
เฉียวเหวยอีสับสนเล็กน้อย หลังจากจิบไปสองสามครั้ง เธอตอบเบาๆ ว่า “ถังอี้ ถ้าคุณเป็นฉัน คุณจะเลือกอย่างไร?”
“เธอมีลี่เย่ถิงอยู่ในใจเท่านั้นใช่ไหม?” ถังอี้จ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “แม้ว่าเขาจะปฏิบัติต่อคุณเช่นนั้น เธอก็มีเพียงเขาในหัวใจของคุณ”
เฉียวเหวยอี ไม่ต้องการตอบคำถามเขา และไม่พูดอะไรสักคำ
ถังอี้ รู้อย่างชัดเจน
เฉียวเหวยอีกินไปไม่กี่คำแล้วพูดว่า “ฉันจะโอนสิทธิ์การใช้รหัสโค้ดให้คิง ส่วนแบ่งหุ้นที่ลุงถังให้มาแต่เดิม คุณก็โอนไปยังชื่อเขาได้เลย”
“เขาไม่สนใจ” ถังอี้ส่ายหัว
“เขาชอบคุณมาก เขาจะสนใจแค่รหัสโค้ดและหุ้นได้อย่างไร เขาเพิ่งติดต่อมาและบอกว่าคุณเป็นคนออกแบบรหัสโค้ดมันก็ต้องเป็นของคุณ”
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
