เป็นเรื่องใหญ่แน่ ถ้าเฉียวเหวยอีไม่มาหาเขา เขาจะต้องไปหาเธอเองอย่างแน่นอน
……
โรงแรมกองถ่าย
“อาการบาดเจ็บที่แขนของคิงดีขึ้นแล้วเหรอ ?” หนิงหนิงวิดีโอคอลมา เฉียวเหวยอีจึงรีบถามในทันที
คิงไม่ได้ติดต่อเธอมาหลายวันแล้ว และครั้งสุดท้ายที่เขาขอให้ลุงเทียนแจ้งกับเธอ
“ดีขึ้นแล้ว เลือดหยุดไหลแล้ว” หนิงหนิงพยักหน้าและตอบ “แต่พี่คิงอารมณ์ไม่ดีอยู่ตลอดเลย”
เฉียวเหวยอีหยุดชั่วคราว ลดเสียงและแสร้งทำเป็นถามหนิงหนิงอย่างเงียบ ๆ “แล้วทำไมเขาถึงอารมณ์ไม่ดีล่ะ เขาบอกเธอว่ายังไง ?”
“เด็กน้อย เจ้าช่างน่าสงสารเหลือเกิน” หนิงหนิงตอบอย่างดื้อรั้น
“?”
“ที่พี่คิงได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะครั้งล่าสุด พี่รู้หรือไม่ว่าใครเป็นนายจ้าง” หนิงหนิงถามเธอด้วยเสียงต่ำ
เฉียวเหวยอีตัวแข็งทื่อ คิงรู้แล้วว่าเป็นลี่เย่ถิงงั้นเหรอ ?
“มีเพียงฉันเท่านั้นที่กล้าบอกพี่ว่าพี่คิงโกรธมากในวันนั้น! พี่นี่น่าสงสารจริง ๆ” หนิงหนิงถอนหายใจและตอบว่า “เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่พี่เลือกที่จะปิดบังเขา”
“ฉันจะโทรหาเขาเอง” เธอเงียบไปนาน “ฉันจะอธิบายให้เขาฟัง”
“เด็กน้อย คิงบอกว่านั่นคือการทรยศ” หนิงหนิงถอนหายใจอีกครั้ง
เฉียวเหวยอีไม่เคยคิดทรยศต่อคิง ชีวิตของหล่อนได้รับมาจากเขา หากไม่มีกู้หลิงเฟิง ก็คงไม่มีใครอีกแล้ว เธอจะทรยศเขาได้อย่างไร ?
“พี่ไม่ต้องการพวกเราแล้วเหรอ ?” หนิงหนิงจ้องเธอครู่หนึ่งแล้วถามเธออีกครั้ง
“เธอเป็นทุกอย่างสำหรับฉันนะ” เฉียวเหวยอีตอบ
“แล้วพี่คิงล่ะ ? เขาชอบพี่ พี่ชอบเขาไหม ?” หนิงหนิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามเธอกลับ “แหวนนั่น พี่ชายใช้เวลาเป็นเดือนในการเลือกเพชร ออกแบบ และขัดเงา เขาบอกว่าแหวนที่ทำเองมีความหมาย แล้วก็ขอให้ช่วยเก็บเป็นความลับด้วย พี่ชายของฉันชอบพี่จริง ๆ นะ”
เฉียวเหวยอีไม่รู้ว่าแหวนขอแต่งงานทำให้กู้หลิงเฟิงต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
เธอตกตะลึงและหันไปมองกล่องแหวนในกระเป๋า
ผ่านไปครู่หนึ่ง จึงตอบหนิงหนิงไปอย่างแผ่วเบาว่า “ฉันก็ชอบเขาเหมือนกัน แต่หนิงหนิง เมื่อเธอโตขึ้น เธอจะรู้ว่าความชอบระหว่างญาติพี่น้องนั้นแตกต่างจากการชอบเพศตรงข้าม”
“ทำไมล่ะ ? แล้วพี่ชอบใคร ?” หนิงหนิงรู้สึกงงเล็กน้อย
“ฉัน…” เธอเกือบหลุดปากพูดชื่อนั้นออกมา
รักฝังใจ มีได้แค่คนเดียว
“พี่ชายกลับมาแล้ว เธอโทรหาเขาสิ” หนิงหนิงเหลือบมองไปยังชั้นล่าง รีบตอบเฉียวเหวยอีแล้ววางสาย
คิงรู้แล้วว่าลี่เย่ถิงไปที่เอินลี่เพื่อตามหาจูเซวี่ เขาไม่ได้โทรหาเธอเพราะเขาผิดหวังในตัวเธอใช่ไหม ?
เฉียวเหวยอีคิดอย่างลับ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะกัดฟันโทรหาคิง
จู่ๆ คิงก็หยิบมันขึ้นมาหลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที
“อาการบาดเจ็บดีขึ้นแล้วเหรอ ?” เฉียวเหวยอีถามอย่างระแวดระวัง
“อืม” คิงตอบอย่างเย็นชาและเฉยเมย
“แหวนมาแล้ว และผู้จัดการล็อบบี้ก็มอบมันให้ฉันแล้วนะ” เฉียวเหวยอีบอกเขาว่า “ครั้งหน้าฉันจะเอาแหวนให้คุณ”
“เฉียวเหวยอี” ทันทีที่เธอพูดจบ เขาก็เอ่ยเรียกชื่อเธอทันที
เฉียวเหวยอีรู้สึกอธิบายไม่ถูก เธอเม้มปากโดยไม่ตอบอะไร
“เธอจำสิ่งที่คุณพูดได้ไหม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะอยู่ข้างฉันเสมอโดยไม่มีเงื่อนไข”
“แต่เธอผิดสัญญา”
“บัญชีแค้นของลี่เย่ถิง ฉันจะจัดการมันอย่างดี หากเธอเลือกที่จะยืนเคียงข้างเขา ฉันจะเอาเธอออกจาก truth นี่คือหลักการพื้นฐานขององค์กร”
เมื่อเฉียวเหวยอีได้ยินสิ่งที่เขาพูด หัวใจของเธอก็เย็นยะเยือก กู้หลิงเฟิงโกรธเธอจริงๆ
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
