เฉียวเหวยอีเชื่อฟังไม่ขยับ ดูเขาช่วยเธอสวมถุงเท้าอย่างชำนาญ ถามเสียงเบา“ไม่ใช่จะออกไปดูงานนอกสถานที่เหรอ?”
“ทิ้งไว้ก่อน”ลี่เย่ถิงพูดตอบเสียงเรียบเฉย
เฉียวเหวยอีมองเขา ตาแป๋ว
เขาไม่ไป เธอก็ทำเรื่องอะไรไม่สะดวก
“เธออยากให้ฉันไป?”ลี่เย่ถิงช่วยเธอดึงถุงเท้า สบตากับเธอ และถาม
พูดความจริง เฉียวเหวยอีไม่อยากให้เขาไป
ก็อยู่ที่นี่ ไม่มีใครรบกวน อย่างอื่นก็ดีมาก
“ไม่อยาก”เธอพูดตอบเสียงเบา
ลี่เย่ถิงในใจสั่นไหว ก้มหน้าลง จูบริมฝีปากล่างที่ยังแดงและบวมของเธอ กัดเบาๆ และพูด“ยังเปียกชื้นน้ำลูกท้อ เมื่อกี้กินน้ำไม่ได้เช็ดปาก?”
เธออยากให้เขาอยู่เป็นเพื่อนเธอ เขาก็จะอยู่ สูญเสียธุรกิจไปกี่ร้อยล้าน เขาก็ไม่สนใจ
เฉียวเหวยอีส่ายหน้า
ลี่เย่ถิงเวลาที่ก้มหน้าจะจูบเธออีก เธอก็ถามขึ้นมาฉับพลัน“เวลาที่คุณจูบเฉียวอีเหริน ก็ใช้ข้ออ้างแบบนี้ไหม?”
น้ำเสียงปกติมาก
ลี่เย่ถิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว“เธอฟังใครพูดว่าฉันกับเฉียวอีเหรินมีความสัมพันธ์กัน?”
“ไม่มีเหรอ?”เฉียวเหวยอีมุ่ยปาก“คุณแน่ใจ?”
เฉียวอีเหรินส่งวิดีโอแบบนั้นเข้ามา ลี่เย่ถิงกลับพูดปฏิเสธความสัมพันธ์ระหว่างเฉียวอีเหริน ใครจะเชื่อ?เธอไม่ใช่เด็กอายุสามปี
ลี่เย่ถิงอายุยี่สิบหกปีปลดปล่อยครั้งแรก ก็คือเฉียวหวยอีในคืนนั้น
เขาอดทนมาตลอด รอให้เฉียวเหวยอีเติบโต รอให้เธอบรรลุนิติภาวะ รอให้เธอเข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่าชอบ เขาระมัดระวังมาก ไม่กล้าระบายความอัดอั้นที่อยู่ในใจ กลัวทำให้ของที่ล้ำค่าของเขาตกใจ
เดิมทีถ้าเรื่องของอันถงไม่ได้เกิดขึ้น เขาคิดจะบอกทุกคน แต่ว่าหลังจากที่เฉียวเหวยอีบรรลุนิติภาวะ บริษัทมีเรื่องเกิดขึ้น ทุกคนก็ตื่นกลัวไม่เป็นสุข อันถงก็มีความคิดอื่น
เดิมทีเขา เป็นของเฉียวเหวยอี อันถงใจร้อนเกินไป ทำลายแผนของเขาทั้งหมด
เฉียวเหวยอีออกจากบ้านไปนานมาก ลี่เย่ถิงนานมากก็ไม่เคยแตะต้องผู้หญิง เธอกลับสงสัยว่าเขาเปื้อนผู้หญิงคนอื่น?
เขาจ้องมองเฉียวเหวยอี ค่อยๆหรี่ตาลง สายตากะพริบความโกรธมาก
“เธอคิดว่าฉันชอบเฉียวอีเหริน?”เขาถามเสียงต่ำ
“หรือว่าไม่ใช่?”เฉียวเหวยอีย้อนถามเสียงเรียบเฉย
ต้องชอบมากแค่ไหน จึงสามารถส่งของขวัญที่ล้ำค่าให้กับเฉียวอีเหริน?
“เฉียวเหวยอี เธอฟังฉันให้ดี!”ลี่เย่ถิงเริ่มดุร้าย อุ้มเธอขึ้นมา ให้เธอหันหน้าเข้าหาอ้อมกอดเขา พูดเสียงหนักแน่น“ฉันพูดแค่ครั้งเดียว!”
“ฉันดีกับเฉียวอีเหริน เพียงเพราะหล่อนเป็นตัวแทนของเธอ!ส่งของราคาแพงให้หล่อน?เธอคิดว่าฉันสนใจ?เพียงแค่บางเวลาที่หล่อนยิ้มเหมือนกับเธอมาก!เธอไม่เคยออดอ้อน แต่ว่าหล่อนทำได้ เวลาที่หล่อนออดอ้อนฉันยิ่งคิดว่าเป็นเธอ ดังนั้นหล่อนต้องการอะไรฉันก็ให้!”
“เธอยัยใบ้ไร้คุณธรรม!เธอเคยคิดไหมว่าฉันดีกับเธอมาหลายปีเช่นนี้แล้ว?อะไรที่ฉันให้เธอหล่อนไม่มีวันที่จะได้รับตลอดชีวิต!”
จนกระทั่งไม่ต้องให้เธอขอความเมตตา เธอเพียงแค่เบ้าตาแดงมองเขา เขาก็ยอมทุกอย่างแล้ว!แทบรอไม่ไหวที่จะขยี้เธอให้แหลกสลายเข้าไปอยู่ในหัวใจ!เขาขาดแค่ควักหัวใจตัวเองออกมาให้เธอดู!
ของที่เธอชอบ รสชาติที่เธอชอบ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอทั้งหมด เขาก็จดจำใส่ไว้ในสมอง ไม่มีทางที่จะลืมได้!
จนกระทั่งเพราะว่าเธอชอบกินชาหลงจิ่งชอบกินรสชาติเปรี้ยวหวาน เขาก็ซื้อไว้เป็นประจำ ถึงเขาจะไม่กิน เขาก็มองดู!
เฉียวเหวยอีจ้องมองเขา ได้ยินเขาพูดทุกประโยค เหมือนกำลังโกรธ และท่าทางจนปัญญา
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
