เฉียวเหวยอีหันหน้าไปมอง ฝ่ายตรงข้ามยืนอยู่หน้าประตู ยิ้มให้กับพวกเธอสองคน“ไม่ได้รบกวนพวกเธอสองคนใช่ไหม?”
เป็นเฉินพัวโจว
“ฉันกับศาสตราจารย์คนอื่น ในนามของมหาวิทยาลัยมาส่งกองถ่ายพวกเธอ”เฉินพัวโจวเห็นเฉียวเหวยอีแสดงออกอย่างประหลาดใจ ก็พูดอธิบายทันที
พอดีที่เดินผ่านประตูนี้ของพวกเธอ มองเห็นเฉียวเหวยอีนั่งอยู่ข้างใน
บังเอิญหรือไม่บังเอิญ โทรศัพท์ของเฉียวเหวยอีก็ดังขึ้น
เฉียวเหวยอีหยิบขึ้นมาดู เป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย พูดกับเฉินพัวโจว“ฉันขอตัวไปรับสายโทรศัพท์ก่อน”
พูดจบ ก็เดินไปด้านข้าง รับสายโทรศัพท์
เฉินพัวโจวมองไปที่ถังหยวนเป่า ถังหยวนเป่าจึงส่ายหน้าตอบ“ไม่ต้องตื่นเต้น ศาสตราจารย์เฉินไม่ได้รบกวนพวกเรา”
“หนูน้อยดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายใจ?”เฉินพัวโจวมองสังเกตถังหยวนเป่าอย่างละเอียด ก็ถาม
“ศาสตราจารย์เป็นคนตลกจริงๆ”ถังหยวนเป่าอึ้งไปชั่วขณะ ลุกขึ้นพูดตอบ
และพูดเพิ่มอีกหนึ่งประโยค“และฉันก็อายุยี่สิบห้าปีแล้ว ไม่ใช่หนูน้อย”
“เธออายุมากกว่าเฉียวเหวยอีสองสามปี ไม่ใช่หนูน้อยแล้วจะเป็นอะไร?”เฉินพัวโจวยิ้ม“และ เธอรู้ว่าไหมว่าฉันสอนวิชาอะไร?”
เขาก็ตั้งถามขึ้นมาทันที ทำให้ถังหยวนเป่าชะงักไปชั่วขณะ
“ไม่ใช่สอนวิชาการเงินเหรอ?”
“เก่งมาก เชื่อมโยงความจริงของศาสตราจารย์ได้ชัดเจนมาก”เฉินพัวโจวเผยยิ้มจนเห็นฟันขาว“เธอไม่ชอบศาสตราจารย์ใช่ไหม?”
“……”ถังหยวนเป่าคิดว่าเฉินพัวโจวหน้าด้านมากจริงๆ!และเฉินพัวโจวมองดูก็รู้ว่าเป็นคนเจ้าชู้ กล้าบ้าบิ่น
“สองวันก่อนที่พวกเรากินไอศกรีมกัน ไม่ใช่คุณพูดว่าตัวเองเป็นเพื่อนร่วมหอพักของลี่เย่ถิงเหรอ?”ถังหยวนเป่าพูดอธิบาย“ลี่เย่ถิงคือคณะการเงิน เป็นธรรมชาติที่คุณก็ใช่”
“ไม่มีข้อบกพร่อง เป็นหนูน้อยที่ฉลาดคนหนึ่ง”เฉินพัวโจวจ้องมองเธอ รอให้เธอพูดจบ จึงค่อยๆยิ้มออกมา
“เพียงแต่…ความจริงศาสตราจารย์ยังมีอีกหนึ่งฐานะ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงลึกลับ
“ขายไอศกรีม?”ถังหยวนเป่าครุ่นคิดสักครู่ ก็ย้อนถาม
เฉินพัวโจวกับถังหยวนเป่าสบตากันหลายวินาที นานมาก ยื่นมือออกไปลูบศีรษะของถังหยวนเป่า“หนูน้อยดื้อจริงๆ แต่ก็น่ารัก”
“ศาสตราจารย์สอนการเงิน เสริมด้วยจิตวิทยา”
“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ หลังจากนี้สามารถมาให้ศาสตราจารย์ช่วยชี้แนะได้ ศาสตราจารย์ได้รับการรับรองเป็นที่ปรึกษาด้านจิตวิทยานะ!”
ถังหยวนเป่ามุ่ยปาก หลบมือเฉินพัวโจว ไม่สนใจเขา
เฉินพันโจวกับถังหยวนเป่าพูดหยอกล้อกันสักพัก ก็สังเกตเห็นเฉียวเหวยอีที่อยู่ด้านข้าง เขาได้ยินเธอเหมือนคุยโทรศัพท์กับผู้หญิง ดังนั้นจึงตั้งใจยืนฟังอยู่หน้าประตูสักพัก
“ได้ คืนนี้เจอกัน”เฉียวเหวยอีพูดประโยคสุดท้ายด้วยเสียงเรียบเฉย ก็วางสายโทรศัพท์
หมุนตัวกลับมา เห็นเฉินพัวโจวยังอยู่ ยิ้มให้เขา ก็ถาม“ศาสตราจารย์เฉินวันนี้ยังต้องการเลี้ยงไอศกรีมพวกเรา?”
เฉินพัวโจวสบตากับเฉียวเหวยอีด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง และพูด“ไอศกรีมถือมาก็ละลายหมดแล้ว”
ศาสตราจารย์คนอื่นที่อยู่ไม่ไกลก็ส่งเสียงทักทาย เฉินพัวโจวตอบ พูดกับเฉียวเหวยอี“งั้นฉันไปก่อนแล้ว”
คนเดินไปถึงหน้าประตูแล้ว ไม่ถึงสองวินาทีก็หันหน้ากลับมาอีก พูดกับถังหยวนเป่า“หนูน้อย อย่าลืมที่ศาสตราจารย์พูดนะ”
“……”ถังหยวนเป่าอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองบน
ถังหยวนเป่าชั่วชีวิตนี้ไม่เคยเจอใครที่หน้าด้านขนาดนี้มาก่อน ปากก็พูดไม่หยุด ไม่แปลกใจเลยที่เป็นศาสตราจารย์
“เหวยอี เมื่อกี้เธอคุยโทรศัพท์กับใคร?”ถังหยวนเป่าหันหน้ากลับมามองเฉียวเหวยอี
“เฉียวอีเหริน”เฉียวเหวยอีพูดตอบเสียงเรียบเฉย
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
