ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ – บทที่ 264 ไม้อ่อนไม่ชอบชอบไม้แข็ง

ถังหยวนเป่าเพิ่งจะพูดว่า ปวดท้องอยากดื่มน้ำขิงผสมนมสด เฉียวเหวยอีรีบกลับโรงแรมของกองถ่าย ใช้ทางลัด เดินเข้าซอยเล็กๆ

ใกล้จะถึงร้านชานมบริเวณใกล้ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสองสามคนเดินตามเข้ามา

เฉียวเหวยอีหยุดฝีเท้าเล็กน้อย หันหน้าไปมอง มองดูเงาของอีกฝ่ายบนกำแพง มีห้าถึงหกคน

เห็นได้ชัดเจนว่า ผู้ที่เข้ามาน่าจะเป็นศัตรูมากกว่ามิตร

เฉียวเหวยอีพรุ่งนี้ต้องจดทะเบียนสมรส ไม่อยากให้คนพิลึกยากที่จะเข้าใจพวกนี้มาเข้ามาทำให้ล่าช้า ไม่ได้หันหน้ากลับไป ยิ่งเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น

ใกล้จะออกมาจากในซอยแล้ว ทันใดนั้นเบื้องหน้าก็มีคนปรากฏออกมาหลายคน ค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอ

เฉียวเหวยอีหยุดอยู่ที่เดิม มองสังเกตข้างหน้าและข้างหลังอย่างเย็นชา สิบกว่าคน ขวางกั้นเธอไว้

ดูเหมือนว่าจะไม่คิดจะให้เธอไปแล้ว

เธอค่อยๆสูดลมหายใจ วางกระเป๋าในมือลง ทิ้งลงบนพื้นด้านข้าง คิดจะ จัดการแก้ไขปัญหาในเวลาสั้นๆ

“คุณเฉียวเหมือนจะไม่หวาดกลัวเลยนะ!”ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นหัวหน้ารูปร่างสูงใหญ่ถือไม้กอล์ฟอยู่ในมือ ต่อมา ก็เคาะด้านข้างกำแพง เดินมาถึงตรงหน้าเฉียวเหวยอี

เฉียวเหวยอีค่อยๆสวมแหวนพิเศษที่หยิบออกมาจากกระเป๋า นี่คืออาวุธพิเศษที่มั่วหานเซิงทำให้เธอ ที่สามารถผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยได้ ไม่ใช่อาวุธโลหะ ไม่ใช่วัตถุหนัก

แต่แหวนหนามาก ขอบนอกมีมุมแหลม เธอสามารถพึ่งพาอันนี้ ตัดเส้นเลือดแดงของศัตรูได้อย่างง่ายดาย และวงแหวนก็เชื่อมต่อกันด้วยโซ่เหล็ก กระจายเป็นหย่อมๆ มีความยาวยี่สิบหกเซนติเมตร เพียงพอที่จะจัดการลำคอของคนได้

โชคดี บอดี้การ์ดของลี่เย่ถิงไม่ได้ติดตามเธอ ไม่อย่างนั้นเธอก็แสดงความสามารถออกมาไม่ได้

“ฉันไม่จำเป็นต้องรู้ว่าพวกแกเป็นใคร”เธอสวมแหวนสี่วงเชื่อมต่อกัน พูดตอบเสียงเรียบเฉย

แต่ว่าพวกเขาน่าจะไม่รู้ เธอเป็นชิงอวิ๋น สมาชิกหนึ่งในสี่คนของ“จวินหลิน”

“มีฝีมือในการต่อสู้นิดหน่อย ก็คิดว่าตัวเองจะสามารถชนะได้?”ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูก

“อย่างเช่นมีฝีมือในการต่อสู้นิดหน่อยทำลายคำพูดไร้สาระของแก แกเป็นอะไร?สัตว์สองขา?”เฉียวเหวยอีกระตุกยิ้มมุมปาก ย้อนถาม

“เธอคิดว่าครั้งที่แล้วสามารถเอาชนะพวกขยะที่อยู่ข้างกายคุณชายเซียวสองสามคนนั้นได้ ก็มีฝีมือแล้ว?”ฝ่ายตรงข้ามไม่โกรธและยังหัวเราะ

“เป็นคนโง่จริงๆ”เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองบน

เธอยังไม่ถามที่มาที่ไป พวกเขาก็เปิดเผยตัวเองว่าเป็นลูกน้องของใคร โง่ใช่ได้จริงๆ

“เธอพูดว่าใครโง่?”เฉียวเหวยอีพูดดูถูกไม่หยุด ฝ่ายตรงข้ามสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม

“พวกแกคิดว่าไงล่ะ”เฉียวเหวยอีชี้นิ้วไปที่เขา พูดเสียงเบา“สวรรค์มีความยุติธรรม ไม่เพียงแค่ทำให้แกอัปลักษณ์แต่ภายนอก ยังมีไอคิวต่ำมาก หลีกเลี่ยงให้ดูสอดคล้องกัน”

“……”ในซอยตกอยู่ในความเงียบไม่กี่วินาที หลังจากนั้น มีคนอดไม่ได้ที่จะหลุดหัวเราะออกมา

“หัวเราะแม่มึงสิ!”ผู้ชายถูกกระตุ้นให้โกรธ ชี้และพูดกับคนที่อยู่ด้านหลัง“ใครกล้าหัวเราะอีกก็ลองดู?”

ในซอยก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เฉียวเหวยอีจ้องมองคนนี้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย หัวเราะเสียงเบา“ฉันกับคุณชายเซียวเหมือนจะไม่คุ้นเคยกันนะ? ถ้าพวกแกอยากจะชกต่อย ก็รีบเข้ามา ฉันยังต้องรีบกลับไปทำธุระ”

“คุณเฉียวเข้าใจชัดเจนแล้ว ตอนนี้พวกเรา ต้องการลักพาตัวคุณ”ผู้ชายขมวดคิ้วขึ้นพูดตอบ“ไม่สนใจว่าคุณจะยุ่งอะไร!”

“ตอนนี้พวกเราใช้วิธีเชิญ ไม่อยากลงมือทำร้ายให้คุณบาดเจ็บ ไม้อ่อนไม่ชอบชอบไม้แข็ง”

“ฉันก็ไม่อยากจะทำร้ายพวกนาย ให้เวลาพวกนายสามวินาที ถ้าไม่รีบไป รับผิดชอบผลที่ตามมาด้วย”เฉียวเหวยอีพูดเสียงต่ำ

สายตาของเธอ สงบเหมือนเดิมตั้งแต่ต้นจนจบ

เวลาที่พูดมาถึงประโยคสุดท้าย สายตากะพริบความโหดเหี้ยม