แต่ว่าเพื่อให้ความร่วมมือในการทำงานของลู่เจ๋อ เฉียวเหวยอีหยิบหนังสือขึ้นมาดู
ลู่เจ๋อ“เธอพบว่าผิดปกติเมื่อไหร่?”
เฉียวอีเหริน“ลี่เย่ถิงนัดพบฉันตอนค่ำสองทุ่ม พูดว่าจะมาหาฉันที่ห้องผู้ป่วย ฉันก็รอเขา รอจนใกล้จะสี่ทุ่ม ก็โทรศัพท์หาเขาก็ไม่รับ ฉันก็คิดว่าน่าจะมีปัญหาแล้ว”
ลู่เจ๋อ“รบกวนเธอเวลาที่สอบปากคำไม่ต้องใส่อารมณ์ของตัวเองเข้าไป ทำให้พวกเราไขคดียาก เชิญพูดความจริง”
เฉียวอีเหริน“ฉันพูดความจริง!ฉันรอจนถึงสี่ทุ่ม ในใจก็ไม่วางใจจริงๆ ก็โทรศัพท์ไปหาอู๋โยว อู๋โยวพูดว่าลี่เย่ถิงเหมือนจะอยู่ในที่จอดรถ ฉันไม่วางใจ ก็ให้อู๋โยวพาฉันไปดูที่จอดรถ”
“เวลาที่พวกเราจะลงไป ฉันพบว่าตึกโรงพยาบาลมืดไปทั้งหลัง อู๋โยวก็รีบให้คนไปซ่อมทันที ฉันพูดว่าโรงจอดรถต้องเกิดเรื่องแน่นอน ฉันยืนหยัดจะลงไป อู๋โยวไม่มีวิธีอื่นจึงพาฉันไป ลงไปก็ได้ยินเสียงปืนในโรงจอดรถ”
ลู่เจ๋อ“เธอได้ยิงไหม?”
เฉียวอีเหริน“ฉัน…เปล่า”
ลู่เจ๋อ“แน่ใจ?”
เฉียวอีเหริน“ตอนนั้นในใจฉันเพียงแค่คิดถึงความปลอดภัยของลี่เย่ถิง ฉันจำไม่ได้แล้วว่าได้ยิงไหม ฉันก็ถลันเข้าไป ฉันอยากจะปกป้องลี่เย่ถิง พวกคุณไม่ต้องมาบังคับฉัน ฉันจำไม่ได้แล้วจริงๆ”
เฉียวเหวยอีไม่อยากดูต่อไป สะอิดสะเอียน ถือโอกาสปิดหนังสือลง
“ดูจบแล้ว?”ลู่เจ๋อมองเธออีกครั้ง พูดถามเสียงต่ำ
“พอสมควรแล้ว”เฉียวเหวยอีตอบเสียงเรียบเฉย
ลู่เจ๋อชะงักไปเล็กน้อย พูดเสียงต่ำ “ความจริงคำให้การของเฉียวอีเหรินก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นทั้งหมด ฉันคิดว่าหล่อนปิดบังไว้เยอะมาก ดูเหมือนหล่อนกำลังพูดโกหก”
“ยังไงเหรอ?”เฉียวเหวยอีชะงักไปเล็กน้อย เงยหน้ามองไปทางลู่เจ๋อ
“หล่อนมีแรงจูงใจและจุดยืนที่สมบูรณ์ที่จะจ้างคนมาแสดงในฉากนี้ ไม่ใช่เหรอ?”ลู่เจ๋อมองผ่านกระจกมองหลังรถ สบตากับเฉียวเหวยอี “ถ้าหากหล่อนเป็นคนทำ เรื่องนี้เป็นพฤติกรรมที่เลวร้ายมาก หล่อนจะต้องติดคุก”
เฉียวเหวยอีจ้องมองลู่เจ๋อ เวลานี้ไม่พูดจา
คำพูดของลู่เจ๋อ ก็พูดมาถึงในใจของเฉียวเหวยอี สองสามวันนี้เธอก็กำลังคิด หรือว่าเฉียวอีเหรินจ้างคนมาแสดงละครฉากนี้ ทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้?
“พวกคุณไม่มีหลักฐาน”นานมาก เธอพูดตอบเสียงต่ำ
ลู่เจ๋อพยักหน้า
ชะงักไปหลายวินาที ก็พูดต่อไป“หลังจากที่เย่ถิงเข้ามา ฉันไม่ได้สอบปากคำอีก หล่อนก็พูดต่อหน้าลี่เย่ถิงว่าหล่อนถูกบังคับให้ยิงปืน เพราะว่าต้องช่วยเขา ดังนั้นจึงฆ่าสองคน ฉันไปสำรวจตรวจค้นที่เกิดเหตุแล้ว เธอสามารถเปิดรูปที่ฉันติดไว้หน้าสุดท้ายได้เลย”
เฉียวเหวยอีค่อยๆขมวดคิ้ว หยิบหนังสือขึ้นมาเปิดหน้าสุดท้าย
ลู่เจ๋อทำเครื่องหมายระบุตำแหน่งแปดจุดของการจู่โจมที่ชัดเจน หนึ่งในนั้นมีมุมที่เปลี่ยวเป็นพิเศษ ลู่เจ๋อวงเอาไว้ เขียนเครื่องหมายคำถาม
“ก็คือสองคนนี้ พวกเขาเกือบจะถูกฆ่าตาย แต่คนของลี่เย่ถิง ไม่มีใครยอมรับว่ายิงพวกเขา และที่น่าแปลกที่สุดก็คือ ตำแหน่งของสองคนนี้
สามารถยิงลี่เย่ถิงให้ตายได้ แต่ลี่เย่ถิงกลับไม่เป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว”
ลู่เจ๋อสองประโยคนี้ ทำให้เฉียวเหวยอีนึกขึ้นมาได้แล้ว
สองคนนี้เป็นเธอที่ทำ
สองคนสบตากัน เฉียวเหวยอีเสแสร้งไม่สะทกสะท้าน ฟังเขาพูดต่อไป
“เฉียวอีเหริน หล่อนเป็นคนฆ่า หล่อนช่วยลี่เย่ถิง เธอคิดว่าจะเป็นหล่อนไหม?”ลู่เจ๋อสายมองตรงไปด้านหน้าถนน พูดถามเธอเสียงต่ำ
เฉียวอีเหรินพูดโกหก
เฉียวเหวยอีเม้มปากแน่น ไม่พูดจา มือขวาที่จับหนังสือแอบใช้แรงบีบเงียบๆ
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
