________________________________________
เมื่อทุกคนคิดว่ามันกำลังจะจบลง
หลินฟานก็เริ่มเขียนไปบนกระดานอิเล็กทรอนิกส์อีกครั้ง
(6NN+6N)*3/5*5/7*9/11*11/13…*(P-2)/P
…
12(1+2+3+…N)-12{(1+2+3…+(N-1)}=6(N^2+6N)-{6(N-1)^2+6( N-1)}=12N
……
…
…
ตอนแรกในหอประชุมเริ่มมีคนบางคนลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไป
แต่เมื่อหลินฟานเริ่มเขียนอีกครั้ง พวกเขาก็หยุดเดินและจ้องไปที่หน้าจอโดยไม่กระพริบตาแม้แต่ครั้งเดียว
เจฟฟรีย์พูด “บางที พวกเราอาจจะได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่!”
คนรอบข้างต่างก็พยักหน้า
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดเห็นด้วยกับคำพูดนี้
……
หูชวนมองไปที่การคำนวณอันซับซ้อนที่ถูกเขียนขึ้นบนหน้าจอ ลมหายใจของเขาหนักขึ้น และดวงตาของเขาก็กลายเป็นสีแดงนิดหน่อย
หากหลินฟานสามารถตอบปัญหาของการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ นี่จะถือเป็นความก้าวหน้าครั้งยิ่งใหญ่ของนักคณิตศาสตร์ทั้งโลก!
เรื่องนี้ยังถือเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่สำหรับประเทศจีน และมันจะเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับ… มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยอีกด้วย!
เพราะคนที่แก้การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ก็คือหลินฟาน!
นอกจากนี้ เขายังแก้ปัญหานี้ต่อหน้านักคณิตศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยในจีน!
หูชวนกำหมัดและภาวนาอยู่ในใจ: มันจะต้องสำเร็จ ต้องสำเร็จแน่!
……
ณ ด้านหลังของหอประชุม
ในตอนที่หลินฟานกำลังเขียนปริศนาของโจวโดยละเอียดนั้น เนี่ยเจิ้นเจียงมองแทบจะไม่เข้าใจเลย
แต่การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่นั้นไม่มีรายละเอียดยิบย่อยมากนัก
เนี่ยเจิ้นเจียงจึงใช้เวลาไม่นานในการคำนวณคำตอบของหลินฟาน
แค่ทันใดนั้นหลินฟานก็เร่งความเร็วขึ้นไปอีก
เนี่ยเจิ้นเจียงจึงไม่สามารถละสายตาได้เลย
เขาบ่นอยู่ในใจ: หลินฟาน นายเรียนคณิตศาสตร์ไปไกลถึงขนาดไหนแล้ว?
……
กลางหอประชุม
ดวงตาที่สวยงามของหูเทียนจดจ่ออยู่ที่หลินฟานตั้งแต่ต้นจนจบ
ในสายตาเธอ…
หลินฟานดูเหมือนจะยืนอยู่บนแท่นสูง เขาใช้นิ้วแทนปากกาและใช้ท้องฟ้าเป็นเหมือนม่าน หลังจากโบกมือไปมา ภาพวาดของภูเขาขนาดใหญ่และภาพวาดแม่น้ำอันกว้างใหญ่ก็ถูกวาดขึ้นอย่างรวดเร็ว!
ทันใดนั้น ภาพที่เบ่งบานไปด้วยแสงสีทองพร่างพราย ก่อนจะกลายเป็นโลกแห่งความจริงที่สวยงาม!
“ตึกตัก ตึกตัก!”
หัวใจของหูเทียนเต้นแรงจนเธอแทบจะบ้าไปแล้ว
ตอนนั้นเอง หลินฟานก็เขียนการคำนวณบรรทัดสุดท้ายลงบนกระดานอิเล็กทรอนิกส์เรียบร้อยแล้ว
“แปะ แปะ แปะ!”
ในทันใดนั้น นักคณิตศาสตร์สองสามคน เช่น เจฟฟรีย์และแลนซ์น็อตเป็นคนเริ่มปรบมือให้ก่อน
จากนั้นคนรอบข้างก็เริ่มปรบมือตาม
และหลังจากนั้น…
เสียงปรบมือก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งหอประชุม!
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจปกปิดได้
เพราะว่า…
พวกเขาได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมนี้!
ปัญหาที่ไม่ได้รับการแก้ไขมานานนับศตวรรษ – การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ถูกแก้ไขเรียบร้อยแล้ว!
หลินฟานมีสีหน้าแปลก ๆ
เพราะมีเสียงเตือนดังขึ้นในใจของเขา
【ติ๊ง! ออร่าเสน่ห์ โอกาศ 10% ไม่สามารถลืมเลือนได้ ทำงาน! 】
ไม่สามารถลืมเลือน ?
ฉันกำลังแก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่อยู่ไม่ใช่หรอ?
กระตุ้นความรักและไม่สามารถลืมเลือน
ใครกัน?
ในขณะที่หลินฟานกำลังสงสัยอยู่ก็มีอีกเสียงดังขึ้นมาในจิตใจของเขา
【ติ๊ง! ทำภารกิจลับเสร็จสิ้น จัดการบรรยายที่น่าทึ่ง รับซองแดงสีเงิน 5 ซอง 】
เมื่อหลินฟานได้ยิน มุมปากของเขาก็ยกขึ้นนิดหน่อย
ซองแดงสีเงิน 5 ซอง?
การที่มาบรรยายในวันนี้…คุ้มค่าแล้ว
เสียงปรบมือดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่จะเงียบลงอย่างช้าๆ
ทางมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยได้มีการเตรียมงานเลี้ยงอาหารกลางวันไว้ให้ทุกคนแล้ว
ไม่นานหลังจากนั้น ทุกคนที่มาเข้าร่วมการบรรยายก็ถูกเชิญไปยังห้องจัดเลี้ยงของมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
บนพื้นถูกปูไปด้วยพรมแดง ห้องอาหารถูกประดับไปด้วยดอกไม้สวยงาม อาหารเลิศรสและไวน์ชั้นดีถูกนำออกมาเสิร์ฟมากมาย เพียงพอสำหรับทุกคนที่มางานนี้
หลังจากที่เจฟฟรีย์และคนอื่นๆทานอาหารกันเล็กน้อย พวกเขาจึงหยิบแก้วไวน์คนละแก้วแล้วเดินเข้าไปหาหลินฟาน
“มิสเตอร์หลิน ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อเจฟฟรีย์” เจฟฟรีย์พูดเป็นภาษาอังกฤษ
หลินฟานใช้ภาษาจีนในการพูดตอบ “หนีห่าว”
เจฟฟรีย์เคยมาประเทศจีนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงเข้าใจคำๆนี้ดี
แต่ แลนซ์น็อต, บาร์เน็ตตัน และคนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างๆต่างก็งงงวย
เจฟฟรีย์ยังคงใช้ภาษาอังกฤษและพูดต่อ “ยากจริงๆที่จะจินตนาการว่าคนที่ยังหนุ่มอย่างมิสเตอร์หลินจะสามารถแก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ อย่างที่รู้กันว่าไม่มีใครสามารถแก้ไขปริศนาทางคณิตศาสตร์เรื่องนี้มาได้นานนับศตวรรษแล้ว!”
หลินฟานพยักหน้าตอบรับแล้วหันไปหมกมุ่นอยู่กับการกินต่อ
ประการแรก หลินฟานรู้สึกหิวอยู่นิดหน่อยและไม่อยากจะพูดอะไรมาก
ประการที่สอง เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เจฟฟรีย์พูดเลย
สุดท้ายแล้ว หลินฟานมีความรู้ด้านภาษาอังกฤษในระดับมัธยมปลายเท่านั้น
เจฟฟรีย์ แลนโซนอต บาร์เน็ตตัน และคนอื่นๆพูดอีกสองสามคำ แต่หลินฟานก็ไม่ได้ตอบกลับเลย
ทันใดนั้น หูชวนก็เดินเข้ามาและอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ “ศาสตราจารย์ทุกท่าน ขออภัยแทนหลินฟานด้วย เขาไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษ…”
เมื่อ เจฟฟรีย์ แลนโซนอต บาร์นตันและคนอื่นๆได้ยินดังนั้น พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจำใจแล้วจากไป
ในสายตาของพวกเขา แม้ว่าหลินฟานจะเป็นอัจฉริยะทางด้านคณิตศาสตร์ก็จริง แต่คงจะไม่เก่งเรื่องภาษามากนัก
หลังจากที่หลินฟานรับประทานอาหารจนอิ่มแล้ว เขาก็หาโอกาสที่จะออกมาจากงาน
มีศาสตราจารย์หลายคนที่เข้าคุยกับเขาจนทำให้เขารู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย
และหลินฟานก็ยังไม่รู้ว่าหลังจากที่เขาออกไปจากงานได้ไม่นาน ก็มีนักข่าวกลุ่มใหญ่พุ่งเข้ามาพร้อมกับกล้องและไมโครโฟน
หลังจากที่พวกเขารู้ว่า หลินฟานออกจากงานไปแล้ว พวกเขาจึงต้องล่าถอยและเปลี่ยนเป้าหมายไปที่คณบดีของมหาวิทยาลัยอย่างหูชวนแทน
“คณบดีหู คนที่ตอบปริศนาของโจวและแก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ คือนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่ชื่อหลินฟานใช่ไหม?”
“ท่านคณบดีหู หลินฟ่านอายุเท่าไหร่?”
“ขอโทษนะ หลินฟานคนนี้เป็นคนเดียวกับที่ชนะถ้วยระดับอุดมศึกษาหรือเปล่า?”
หูชวนสงบมากเมื่อเผชิญกับคำถามของนักข่าว
เขายิ้มและพูด “หลินฟานเป็นนักศึกษาที่ยอดเยี่ยมในมหาวิทยาลัยของเรา คำตอบที่เขาได้ตอบปริศนาของโจวได้รับการยืนยันว่าถูกต้องเรียบร้อยแล้ว เรื่องนี้ได้รับการยืนยันโดยองค์กรคณิตศาสตร์โลก”
“และในการบรรยายในวันนี้ เขายังได้แก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่อีกด้วย แน่นอนว่าจะถูกต้องหรือไม่นั้นยังต้องมีการตรวจสอบโดยละเอียดอีกที…”
……
ขณะเดียวกัน หลินฟานกำลังเดินสบายๆหลังจากออกมาจากงาน
และบังเอิญมาเจอหูเทียนพอดี
วันนี้ หูเทียนสวมเสื้อเชิ้ตรูปตัววีและกระโปรงเอวสูง เผยให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ และในขณะเดียวกันก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความสง่างามและสูงส่ง
นี่เป็นครั้งล่าสุดที่หลินฟานได้เจอกับหูเทียน นับตั้งแต่ที่เขาเข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์!
อาจจะด้วยเหตุผลที่หลินฟานไม่ได้เจอเธอมานานแล้ว ทำให้เขาคิดว่าเธอสวยและน่าหลงใหลมากกว่าเดิม
แต่หลินฟานไม่ได้สังเกตเห็นว่า สายตาของหูเทียนที่มองมาที่เขาในวันนี้นั้นเปลี่ยนไปจากเดิม
