เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 152 : รางวัลโนเบล?

ปรากฎว่าอาจารย์หญิงคนนี้เป็นครูสอนเศรษฐศาสตร์
เสียงของเธออ่อนหวานและน่าฟังมาก
การสอนของอาจารย์หญิงคนนี้จะเป็นการรวบรวมข้อเท็จจริงในการบรรยายและเหตุผลต่างๆมาพูด ทำให้การสอนน่าสนใจยิ่งขึ้น
หลินฟานแทบจะหยุดฟังไม่ได้เลย
หลังจากผ่านไปสักพัก หลินฟานก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
เพราะในตอนนี้ อาจารย์หญิงกำลังใช้สูตรทางคณิตศาสตร์เพื่ออธิบายการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ
หลินฟานไม่ค่อยรู้เรื่องเศรษฐศาสตร์มากนัก
แต่อย่างไรก็ตาม เขามั่นใจว่าตัวเองก็เป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญทางคณิตศาสตร์
เขาบอกได้เลยว่าสูตรคณิตของศาสตราจารย์หญิงนั้นผิด
เมื่อหลินฟานฟังคำอธิบายเกี่ยวกับการคำนวณที่ผิด ความรู้สึกของเขาตอนนี้เหมือนกับกำลังกินก้อนกรวดเป็นอาหาร
ในที่สุด หลินฟานก็อดไม่ได้ เขายืนขึ้นแล้วพูด “อาจารย์ สูตรการคำนวณของคุณผิดนะครับ”
ทันทีที่คำนี้ถูกพูดออกมา ทั้งห้องเรียนก็เงียบลงทันที
ทุกคน… จ้องไปที่หลินฟานอย่างรวดเร็ว
รู้ไหมว่า คนที่ยืนอยู่หน้าห้องคือศาสตราจารย์ที่มีชื่อเสียงด้านเศรษฐศาสตร์มาก
ชื่อเสียงของเธอดังไปทั่วประเทศจีน
เธอ…ใช้สูตรผิดงั้นหรอ?
ตลกรึเปล่า?
หลังจากได้ยินคำพูดของหลินฟาน อาจารย์หญิงไม่ได้โกรธเลย เธอถามกลับว่า “นักศึกษาคิดว่าอาจารย์ใช้สูตรไหนผิด?”
“ทั้งหมดเลยครับ” หลินฟานพูดตอบกลับทันที
ในเวลานี้ อาจารย์หญิงไม่ได้สงบนิ่งเหมือนเก่าแล้ว
ผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงติดตลกๆ ว่า “บอกฉันหน่อยได้ไหมว่ามันต้องคำนวณยังไง”
เนื่องจากหลินฟานเลือกที่จะพูดว่าอาจารย์ใช้สูตรผิด แน่นอนว่าหลินฟานจะไม่ถอยกลับ
เขาเดินตรงไปที่แท่น ก่อนจะหยิบปากกาเขียนขึ้นมาและเขียนสูตรอย่างรวดเร็วตามข้อมูลที่อาจารย์หญิงอธิบายไว้ในตอนแรก
Ed=dQ/dp*p/Q=GB/CG*CG/OG……
“ขีดดด!”
ทันใดนั้น เสียงขีดเขียนก็ดังไปทั่วทั้งห้องเรียน มันเหมือนกับเสียงกลองอันหนักแน่นที่เข้าไปกระทบหัวใจของผู้คนที่ได้ยิน
ในตอนแรก อาจารย์หญิงยังคงผ่อนคลายอยู่
มันเป็นเพราะว่าเธอมั่นใจในสูตรการคำนวณที่เธอเขียนมาก
อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สอดคล้องกับหลักการและไม่ทำลายจิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้ของนักศึกษา ศาสตราจารย์หญิงจึงลองให้หลินฟานเขียนสูตรใหม่บนกระดานดู
แต่……
เมื่อเวลาผ่านไป ใบหน้าที่สงบนิ่งของศาสตราจารย์หญิงก็ค่อยๆเปลี่ยนไป
จากนั้นเธอก็เริ่มคิดตามอย่างจริงจังขึ้น
ในที่สุดมันก็กลายเป็นความตื่นเต้น
เพราะหลินฟานเขียนสูตรการคำนวณมากมาย
หลังจากนั้นไม่นาน ที่ว่างบนกระดานก็เหลือแค่นิดเดียว
เมื่อศาสตราจารย์หญิงเห็นแบบนั้น เธอรีบลบสูตรการคำนวณทั้งหมดที่เธอเขียนไว้อย่างไม่ลังเลเลย
ดังนั้น หลินฟานจึงคำนวณต่อไปได้
TC=TFC+TVC
FVC=TVC(Q)
…………
พื้นที่บนกระดานทั้งหมดค่อยๆถูกเขียนโดยหลินฟาน
อย่างไรก็ตาม เขายังไม่หยุดเขียน
หยุดหรอ?
ไม่ใกล้เคียงเลย!
ไม่ใช่แค่ไม่หยุด
หลินฟานกลับเขียนเร็วขึ้นไปอีก
นอกจากนี้ สูตรที่เขียนต่อมามันไม่ใช่สิ่งที่อาจารย์หญิงเขียนบนกระดานอีกแล้ว
แต่กลับมีการขยาย วิเคราะห์และการเหนี่ยวนำที่ซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ…
นี่มัน…
หัวใจของอาจารย์หญิงเต้นเร็วขึ้น
เธอมองไปยังนักศึกษาที่นั่งแถวแรกก่อนจะพูดขึ้นอย่างเร่งรีบ “ไปที่สำนักงานและขยับเอากระดานดำมาสอง… ไม่สิ เอากระดานดำเล็กๆมาสิบกระดาน!”
น้ำเสียงของศาสตราจารย์หญิงเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
เพราะเธอเข้าใจดีว่าหลายคนอาศัยแรงบันดาลใจในการคำนวณ!
ซึ่งสิ่งที่หลินฟานเขียนและสรุปในตอนนี้ ถ้ามันสำเร็จ… มันจะสร้างความตื่นเต้นให้กับวงการเศรษฐศาสตร์ได้อย่างแน่นอน!
แค่คิด หัวใจของอาจารย์หญิงก็อดไม่ได้ที่จะเต็นเร็วขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
นักเรียนที่นั่งแถวแรกไม่เข้าใจสิ่งที่หลินฟานกำลังเขียนอยู่
แต่พอพวกเขาได้ยินน้ำเสียงที่กระตือรือร้นของศาสตราจารย์หญิง
พวกเขาก็รีบวิ่งไปที่สำนักงานอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นไม่นาน กระดานดำเล็กๆ 10 อันก็ถูกยกมา
“ขีดดด!”
ในขณะนี้ หลินฟานได้อุทิศตัวเองให้กับการคำนวณไปหมดแล้ว
หลังจากที่ได้กระดานดำเล็กๆมาแล้ว เขาก็ยังคงเขียนต่อไปโดยไม่หยุดไม่แต่วินาทีเดียวเลย
【ติ๊ง! มุ่งมั่นเต็มที่ ! 】
“ขีดดด!”
ความเร็วในการเขียนของหลินฟานยังคงเร็วขึ้นเรื่อยๆ…
สูตรที่เขาเขียนเริ่มซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ
“กริ๊งงงง!”
ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินฟานก็ดังขึ้นมาพอดี
หลินฟานอดไม่ได้ที่จะวางปากกาก่อนจะกดรับโทรศัพท์
“โอเค ผมกำลังจะไป”
หลังจากที่หลินฟานวางสายแล้ว เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากห้องเรียนทันที
เมื่อศาสตราจารย์หญิงเห็นว่าหลินฟานกำลังจะจากไป เธอก็รีบพูดอย่างกังวล “นักศึกษา เธอกำลังจะไปไหน”
เธอเห็นได้ชัดเลยว่าหลินฟานกำลังจะคำนวณสูตรสำเร็จ แต่อยู่ดีๆก็หยุดมือลง
ตอนนี้มันเหมือนกับมีมดหลายสิบตัวเดินอยู่ในใจของเธอ มันทำให้เธออึดอัดมาก
“อ่อ แฟนของผมรออยู่… ผมกำลังจะไปหาเธอ” หลินฟานพูด “ยังไงก็ตาม ผมไม่ใช่นักศึกษาของที่นี่และก็ของคุณ”
ศาสตราจารย์หญิงไม่ได้สนใจคำพูดของหลินฟานเลย เธอพูด “นักศีกษา รู้ไหมว่าตอนนี้เธอกำลังเขียนอะไรอยู่”
“ถ้าเธอทำต่อไปและถ้าผลยืนยันว่าการคำนวนเหล่านี้ถูกต้อง มันจะกลายเป็นบททฤษฎีทางเศรษฐศาสตร์ได้! หรือบางทีเธออาจจะได้รางวัลโนเบลในสาขาเศรษฐศาสตร์ได้เลยนะ!”
เมื่ออาจารย์หญิงพูดเช่นนี้ เสียงของเธอก็สูงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
ตื่นเต้น เธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น!
รางวัลโนเบลถือเป็นเกียรติที่สูงสุดสำหรับนักวิจัยด้านการศึกษาและวิทยาศาสตร์ทุกคน
แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่รางวัลแบบนี้จะปรากฏต่อหน้าเธอ!
หลินฟานพูด “ผมรู้”
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็เดินออกนอกห้องเรียนไป
โอกาสที่จะได้รับรางวัลโนเบล
…หายไปแล้ว?
ศาสตราจารย์หญิงไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
เธออึ้งไปครู่หนึ่ง
จากนั้นเธอก็รีบเดินตามไปก่อนจะตะโกน “นักศึกษา รอเดี๋ยวก่อน!”
อย่างไรก็ตาม……
ในเวลานี้ หลินฟานได้เดินไปไกลแล้ว
รางวัลโนเบล?
สำหรับหลายๆคน รางวัลนี้เป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก
เพราะมันแสดงถึงเกียรติยศ ชื่อเสียงและเงินทอง!
แต่หลินฟานไม่ได้อยากได้เกียรติยศมากนัก
สำหรับชื่อเสียง?
เขายิ่งไม่ต้องการ
เมื่อใครก็ตามมีชื่อเสียง ชีวิตปกติประจำวันจะได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน
ส่วนเงิน?
หลินฟานไม่ได้ขาดเงิน
ดังนั้น เรื่องพวกนี้มันไม่น่าสนใจสำหรับหลินฟานเลย
ในตอนนี้ฉินหยู่ซวนกำลังรออยู่ที่ประตูโรงเรียน เธอสวมชุดลูกไม้สีขาว ด้วยรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและผิวที่ขาวราวกับหิมะ… ฉินหยู่ซวนเปล่งประกายภายใต้แสงอาทิตย์ยามอัสดง เธอราวกับนางฟ้าที่ลงมายังโลกมนุษย์
ทุกคนที่ผ่านไปมาไม่ว่าชายหรือหญิง…ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เธอ
ผู้หญิงเต็มไปด้วยความอิจฉา
ส่วนผู้ชายก็เต็มไปด้วยความปรารถนา
เมื่อฉินหยู่ซวนเห็นหลินฟานเดินมาจากระยะไกล ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็สดใสขึ้นราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ
จากนั้นฉินหยู่ซวนก็พุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหลินฟานทันที
การจู่โจมนี้เหมือนกับมีค้อนหนักๆมากระแทกหน้าอกของหลินฟานอย่างแรง
“ตึก!”
“ตัก!”
หัวใจของพวกเขาเต้นอย่างรวดเร็ว