เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] – เล่ม 2 บทที่ 67.2

 ไม่ได้เด็ดขาด! ไม่ได้นะครับ! 

 เฮ้อ 

น่าอึดอัดชะมัด

เสียงตะโกนของดอกเตอร์โอมัลลี่ทำให้เธอได้แต่ถอนหายใจเฮือกราวกับแผ่นดินถล่ม

เรื่องราวมันเป็นเช่นนี้

ตอนที่เธอพาเอสทีร่าไปหาท่านพ่อ

ท่านปู่ก็ดันมาเยี่ยมไข้พอดี และดอกเตอร์โอมัลลี่ก็มาช่วยดูแล เพื่อรักษาอาการอาหารไม่ย่อยของท่านพ่อ

มันเป็นอาการแทรกซ้อนชนิดหนึ่งที่เกิดขึ้นจากการลดการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน

ใบหน้าของดอกเตอร์โอมัลลี่บิดเบี้ยวไม่น่ามองในทันทีที่เห็นเอสทีร่า ขนาดผ่านไปได้หลายปีแล้ว ความรู้สึกในแง่ลบก็ยังไม่จางหายไปอยู่ดีและหลังจากที่เธออธิบายสถานการณ์เสร็จ จนเอสทีร่าหยิบขวดยาออกมา ดอกเตอร์โอมัลลี่ก็ระเบิดอารมณ์โมโหออกมาอย่างที่เห็นกันอยู่ตอนนี้

 ยาที่ไม่ได้รับการตรวจสอบนั่น! แถมยังเป็นยาที่เด็กสาวไร้ประสบการณ์สกัดขึ้นอีก! 

ดอกเตอร์โอมัลลี่ตะคอกเสียงดังจนเส้นเลือดปูดขึ้นบนใบหน้า

 จะเอามันให้ท่านแคลอฮันกินได้ยังไงกันครับ! 

ถึงแม้ช่วงท้ายจะลดเสียงให้เบาลง เพราะตระหนักขึ้นมาได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน แต่ดอกเตอร์ก็ยังคงโมโหจนหอบแฮก

 เสียงดังจริง ดอกเตอร์ 

สุดท้ายท่านปู่ที่ขมวดคิ้วแน่นจนหน้าตึงก็กล่าวขึ้นมาประโยคหนึ่ง

 ตะ…แต่ว่าท่านเจ้าตระกูล นี่เป็นเรื่องอันตรายมากจริงๆ นะครับ 

ดอกเตอร์โอมัลลี่หันหน้าไปจ้องเอสทีร่าเขม็งในขณะที่เอ่ยพูด

 เจ้าชื่อเอสทีร่าอย่างนั้นหรือ 

 ค่ะ ข้าเอสทีร่าที่กำลังศึกษาวิจัยอยู่ที่อะคาเดมี เพราะบุญคุณของตระกูลลอมบาร์เดียค่ะ ท่านเจ้าตระกูล 

 เพราะอย่างนั้นสิ่งที่เจ้าวิจัยอยู่ที่อะคาเดมี มันเป็นยารักษาโรคเทรนด์บลูพอดี 

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือเปล่า

ที่สายตาของท่านปู่หันไปจับจ้องอยู่ที่เอสทีร่าในทันที

 ค่ะ เป็นเช่นนั้นค่ะ ที่จริงข้าวิจัยเกี่ยวกับโรคอื่นอยู่ แต่ค้นพบว่าส่วนผสมที่ข้าสกัดขึ้นมา มันมีผลกับโรคเทรนด์บลูด้วยพอดีค่ะ 

 แล้วแคลอฮันก็เป็นโรคเทรนด์บลูพอดีเสียด้วยสินะ 

 ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับโรคนี้จากจดหมายที่คุณหนูฟีเรนเทียส่งมาถามไถ่ข่าวคราวน่ะค่ะ ข้าที่ติดหนี้บุญคุณของลอมบาร์เดียจะอยู่เฉยไม่ทำอะไรเลยได้ยังไงล่ะคะ 

เอสทีร่าตอบอย่างคล่องแคล่ว แต่ท่านปู่ยังคงมองนางด้วยใบหน้าไม่อาจคาดเดาความคิดในใจได้

 ขอบคุณที่เดินทางมาเสียไกลนะครับ 

ท่านพ่อเอ่ยพูดทำลายบรรยากาศตึงเครียด

 ยานั่นทำจากอะไรหรือครับ 

 ใช้สมุนไพรที่มีชื่อว่า ‘โรเจง’ เป็นส่วนผสมหลัก แล้วก็ผสมกับสมุนไพรอีกหลายชนิดค่ะ นี่คือรายชื่อสมุนไพรที่ข้าใช้เป็นส่วนผสมค่ะ 

เอสทีร่าส่งรายชื่อให้ท่านพ่ออย่างไม่ลังเล ท่านพ่อจึงกวาดสายตาอ่านกระดาษแผ่นนั้น

เพราะท่านพ่อเป็นคนที่อ่านหนังสือมามากและมีความรู้พอตัว ท่านจึงรู้เรื่องเกี่ยวกับสมุนไพรเช่นกัน

 มีชื่อสมุนไพรที่ข้าเพิ่งเคยได้ยินอยู่หลายชนิดเลยนะครับ 

 สมุนไพรพวกนั้นหากอ่านจากหนังสือพวกนี้… 

 หากเป็นไปได้ ขอยืมหนังสือเล่มนั้นสักวันได้มั้ยครับ 

 นะ…แน่นอนค่ะ 

เอสทีร่าพยักหน้าตอบรับคำขอของท่านพ่อ

ท่านพ่อวางหนังสือที่รับมาไว้ข้างกาย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 อันที่จริงตั้งแต่เมื่อเช้า ความรู้สึกของขาข้างซ้ายเองก็เริ่มแปลกไปครับ บางที… 

 อืม 

ท่านปู่พึมพำเสียงแผ่ว

 ในจังหวะที่กำลังร้อนใจ กลับได้ยินข่าวดีเช่นนี้… 

ท่านพ่อมองขวดยาใบเล็ก

 ไม่ได้นะครับ! 

ดอกเตอร์โอมัลลี่ตะโกนเสียงดังแทรกขึ้น

 เพื่อความปลอดภัยของท่านแคลอฮัน ในฐานะแพทย์ข้าไม่อาจมองข้ามเรื่องนี้ได้เด็ดขาดครับ! 

ถึงแม้จะอ้างเหตุผลเรื่องความปลอดภัยของท่านพ่อ แต่ทำไมเธอถึงได้มองเห็นความหวาดกลัวจากใบหน้าของดอกเตอร์เสียได้

ทำไมถึงได้รู้สึกว่า เขากำลังกังวลว่าจะสูญเสียตำแหน่งที่ยืนของตัวเองไปกันล่ะ

ถึงแม้จะถูกดูหมิ่นต่อหน้า แต่เอสทีร่าก็ยังคงนิ่งสงบ

ในเมื่อแสดงให้เห็นถึงทุกสิ่งที่ตัวนางนำมาด้วยแล้ว นางจึงยอมถอยเพื่อรอให้ท่านพ่อเป็นคนตัดสินใจ

 ยาของหมอที่ไม่ได้รับการศึกษาอย่างเหมาะสมแบบนั้น! มันอันตรายนะครับ! 

ดอกเตอร์ชี้นิ้วไปยังเอสทีร่า

 เชื่อข้าเถอะครับ ค่อยๆ รักษาไปตามอาการย่อมปลอดภัยกว่าครับ! 

เสียงทุบหน้าอกดังปึงปังจนน่ารำคาญ

ในตอนนั้นเองท่านพ่อก็หันมามองเธอ

ราวกับต้องการที่จะถามความเห็นของเธอ

 ถึงยังไงยาตัวอื่นมันก็ใช้ไม่ได้ผลไม่ใช่เหรอคะ 

คำพูดของเธอทำให้ทุกคนหันกลับมามอง

 เพราะฉะนั้น ข้าอยากให้พ่อลองเชื่อใจยาของเอสทีร่าดูสักครั้งค่ะ 

ฟีเรนเทียรู้ดีว่ายาตัวนี้จะเป็นยารักษาเพียงตัวเดียวที่จะช่วยให้ท่านพ่อหลุดจากโรคร้ายนั่นได้แต่ที่ไม่พยายามผลักดันตั้งแต่แรก ก็เพราะเธออยากจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าท่านพ่อยินดีที่จะกินมันหรือเปล่า

 อืม เอาตามนั้นก็แล้วกัน 

ท่านพ่อใช้เวลาครุ่นคิดเพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น

 รบกวนด้วยนะครับ เอสทีร่า 

 ข้าจะทำอย่างสุดความสามารถค่ะ ท่านแคลอฮัน 

เอสทีร่าโค้งศีรษะลงด้วยความนอบน้อม

 นี่เป็นการตัดสินใจที่ไม่ควรเลยนะครับ! ทุกท่านจะต้องเสียใจแน่! 

ดอกเตอร์โอมัลลี่ตำหนิเสียงดัง เขาปิดประตูห้องดังโครม แล้วเดินหนีหายออกไปจากห้อง

และในวันนั้น ท่านพ่อก็ได้ดื่มยารักษารอบแรกลงไป

 หมายความว่ายังไงกัน ยารักษาไม่ได้ผลอย่างนั้นเหรอ 

เธอแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง

ว่ายังไงนะ

 …หากพูดให้ชัดเจนก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ผลเสียทีเดียวค่ะ ต้องบอกว่ายาได้ผลเพียงแค่ครึ่งเดียวจากที่ควรเป็นค่ะ 

เอสทีร่าหลับตาแน่นในขณะที่เอ่ยพูด

 ขอโทษนะคะ คุณหนู… 

 เป็นไป…ไม่ได้… 

จะเป็นแบบนั้นไม่ได้

เอสทีร่าเป็นคนคิดค้นยารักษาอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น ท่านพ่อที่ได้กินยารักษานั่นก็ควรที่จะหายจากโรคสิ

 ทำไมกัน… 

และในตอนนั้นเองก็มีเสียงร้องเตือนดังขึ้นมาในหัว

ยาที่เอสทีร่าสกัดขึ้นมาในตอนนี้ อาจจะต่างจากยาที่นางสกัดขึ้นเมื่อชาติก่อนก็ได้

ตอนนี้เอสทีร่าเองก็ยังมีอายุน้อยกว่าเมื่อสมัยนั้นมาก ประสบการณ์ด้านการวิจัยเองก็ยังน้อยเช่นกัน

มีตัวแปรอะไรหลายอย่างที่แตกต่างไปจากเดิม

เรื่องที่แน่นอนพวกนั้นเป็นเรื่องที่ที่ผ่านมาเธอเผลอมองข้ามมันไป

แต่แล้วในตอนที่เธอได้แต่จับจ้องสายตาเหม่อมองอยู่ที่จุดจุดหนึ่ง

แกรก

ประตูก็ถูกเปิดออก ก่อนที่เครย์ลีบันจะวิ่งเข้ามา

 ตระกูลอังเกนัสลอกเลียนแบบกิจการเสื้อผ้าสำเร็จรูปครับ! 

 ว่ายังไงนะคะ 

 ตระกูลอังเกนัสขออนุญาตจากองค์จักรพรรดิ ให้ได้เปิดกิจการเสื้อผ้าสำเร็จรูปแบบเดียวกันกับร้านขายเสื้อผ้าแคลอฮันทางทิศใต้ครับ! 

 พวกบ้านั่น… 

ในปัจจุบันกิจการเสื้อผ้าสำเร็จรูปมีเพียงแค่ร้านขายเสื้อผ้าแคลอฮันร้านเดียวเท่านั้นที่มีความสามารถพอที่จะผูกขาดธุรกิจชนิดนี้ได้

ถึงแม้จะไม่ได้มีการจดสิทธิบัตรใดๆ แต่ท่านพ่อได้รับเหรียญกิตติคุณวันชาติ ก็เพราะเป็นผู้คิดค้นเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ว่านี่ขึ้นมา เท่ากับว่ากิจการของแคลอฮัน ลอมบาร์เดีย ได้รับการยอมรับและสนับสนุนจากจักรพรรดิ

เพราะทราบเรื่องนั้นเป็นอย่างดี อังเกนัสถึงได้ตั้งใจขอคำอนุญาตจากจักรพรรดิเสียก่อน

 โลภมากกระหายอยากได้ไม่จบไม่สิ้น ปากจะฉีกอยู่แล้วก็ยังไม่รู้ตัว 

กิจการเสื้อผ้าสำเร็จรูปของร้านขายเสื้อผ้าแคลอฮันไม่ใช่สิ่งที่สร้างขึ้นจากความสามารถของท่านพ่อเพียงคนเดียวเท่านั้น

มันเป็นผลลัพธ์ที่เกิดจากความร่วมมือกันของกลุ่มการค้าลอมบาร์เดีย กิจการผ้าทอ และเครือข่ายเส้นสายต่างๆ ของตระกูล

อังเกนัสไม่มีทางจัดการกับเรื่องทั้งหมดได้อยู่แล้ว

 เครย์ลีบัน ตอนนี้… 

ในตอนที่เธอกำลังจะออกคำสั่งเครย์ลีบัน ประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงดังลั่นอีกครั้ง

 เทีย! 

 เทีย! 

เป็นคู่แฝดบุตรชายของชานาเนสนั่นเอง

ใบหน้าของสองแฝดที่กระโจนเข้ามากอดเธอเอาไว้แน่นนั้นเปรอะไปด้วยน้ำตาและน้ำมูกจนเละเทะไปหมด

 ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ทั้งสองคน 

 ฮึก ได้ยินแล้วนะ ท่านแคลอฮัน… 

 เป็นโรคเทรนด์บลู… 

อาการป่วยของท่านพ่อ นอกจากคนใกล้ชิดและดอกเตอร์โอมัลลี่แล้ว มันเป็นความลับสุดยอดที่ไม่มีใครรู้ทั้งสิ้น

ฟีเรนเทียจับไหล่ของสองแฝดแน่นในขณะเอ่ยถามพวกเขา

 ไปได้ยินมาจากที่ไหน 

 ข่าวลือแพร่ไปทั่วคฤหาสน์เลย 

 พวกเราเองก็ได้ยินจากที่พวกข้ารับใช้พูดกันน่ะ 

ให้ตายเถอะ

ถ้าพวกลูกจ้างลือกันไปทั่วแล้วแบบนี้ หมายความว่าตอนนี้คงรู้กันไปทั่วคฤหาสน์แล้วแน่