เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] – เล่ม 4 บทที่ 158.1

เล่ม 4 บทที่ 158.1

ตอนที่ 158

 อา…ค่ะ เชิญค่ะ 

เธอเชิญอาบีน็อกซ์นั่งลงบนโซฟาก่อน

แต่ก็ยังไม่อาจละสายตาออกไปจากภาพลักษณ์เปล่งประกายของเขาได้ง่ายๆ อยู่ดี

ดูเหมือนอาบีน็อกซ์เองก็คงรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ ใบหน้าของเขาถึงได้ถูกย้อมจนเป็นสีแดงระเรื่อ

 วันนี้เสื้อผ้าข้าแปลกมั้ยครับ 

 คะ ไม่นะคะ เท่มากเลยค่ะ 

 ถ้างั้นก็…ค่อยโล่งอกหน่อยครับ  อาบีน็อกซ์หัวเราะด้วยความเขินอาย

 วันนี้นอกจากมาพบข้าแล้ว ดูเหมือนจะมีนัดหมายที่พิเศษกว่าสินะคะเนี่ย ท่านอาบีน็อกซ์ 

 มะ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ก็แค่…อะ อากาศดีน่ะครับ 

อากาศดีเลยแต่งตัวแบบนี้งั้นเหรอใครมองก็รู้แล้วว่าต้องตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ แช่อ่างชำระล้างร่างกาย หวีผมทีละเส้นอย่างประณีตน่ะ

 อา เพราะอากาศดีเหรอคะ 

 ครับ… เพราะอากาศดี ฮ่าฮ่า  เจ้าตัวก็คงรู้ตัวนั่นแหละว่าคำตอบนั่นฟังไม่ขึ้นสักนิดอาบีน็อกซ์เกาแก้มพลางยิ้มเขิน

แต่ท่าทางเขินอายนั่นมันก็ดันดูน่ารักมากจริงๆ

เธอเหม่อมองอาบีน็อกซ์อยู่อย่างนั้นหลายวินาที

 …ท่านฟีเรนเทีย?  จนกระทั่งอาบีน็อกซ์ส่งยิ้มกระอักกระอ่วนมาทางเธอ

ทั้งเฟเรสทั้งอาบีน็อกซ์ พวกนี้หน้าตาดีเกินไปจนทำให้คนต้องลำบากใจกันหมด จริงๆ เลย

 อะแฮ่ม 

เมื่อตั้งสติขึ้นมาได้ในที่สุด เธอจึงวางขนมกับน้ำชาที่จัดเตรียมไว้ลงตรงหน้าอาบีน็อกซ์

ใบชานี่เป็นใบชาดอกไม้ที่ลาลาเน่เป็นคนอบแห้งและให้มาเมื่อไม่นานก่อนหน้านี้

เธอเองก็ไม่รู้ชื่อของมันหรอก แต่กลิ่นหอมดี เลยกลายเป็นชาที่ช่วงนี้เธอชอบดื่มอยู่บ่อยๆ

กลิ่นหอมหวานที่ลอยคลุ้งขึ้นมายามเติมน้ำร้อนๆ ลงในถ้วยทำให้อาบีน็อกซ์ยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะเอ่ยว่า

 อา ชาดอกเอพิลเลียนี่เองครับ กลิ่นหอมมากเลยนะครับเนี่ย 

 แค่กลิ่นก็แยกออกแล้วหรือคะ  เธอถามด้วยความแปลกใจ

 ครับ เดิมทีวัฒนธรรมการดื่มชาของตะวันออกก็พัฒนาไปมากกว่าภาคกลางอยู่แล้ว อีกอย่างระยะหลังมานี่ข้าก็กำลังศึกษาเกี่ยวกับใบชาหลากหลายชนิดอยู่ด้วยน่ะครับ 

 ศึกษาเกี่ยวกับ…ชาเหรอคะ 

 คนที่ข้าเคยพูดถึงเมื่อก่อนหน้านี้ นางชอบดื่มชามากน่ะครับ  อาบีน็อกซ์ใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปบนขอบถ้วยพลางเอ่ยตอบ

ชอบดื่มชา แล้วยังชอบอ่านหนังสือพอโดนเธอเรียกตัวมาคฤหาสน์ลอมบาร์เดีย อาบีน็อกซ์ก็แต่งองค์ทรงเครื่องจัดเต็มมาขนาดนี้

เธอตบมือเสียงดังฉาดเบาๆ เมื่อในที่สุดก็นึกออก ก่อนจะเอ่ยถามเขา

 จะว่าไป ขอถามได้มั้ยคะว่าหลังจากนั้นเป็นยังไงแล้วบ้าง ไหนๆ ข้าก็เป็นคนให้คำปรึกษา เลยอยากทราบบ้างน่ะค่ะ 

 อา เรื่องนั้น….  อาบีน็อกซ์กระแอมไอ พยายามที่จะกลั้นรอยยิ้มที่เอาแต่จะผุดขึ้นบนใบหน้าอยู่เรื่อย ก่อนจะเอ่ยตอบ

 ข้าสารภาพรักตามคำแนะนำของท่านฟีเรนเทียไปแล้วละครับ ความรู้สึกในใจของข้า 

 แล้วนางก็ตอบรับเหรอคะ  อาบีน็อกซ์พยักหน้าแทนคำตอบ

 หลังจากนั้นพวกเราก็ส่งจดหมายหากันผ่านทางเพื่อนน่ะครับ ถึงจะไม่บ่อยเท่าไหร่ก็เถอะ ตอนนี้ก็กำลังคบหาดูใจกันอยู่ ทั้งหมดเป็นเพราะท่านฟีเรนเทียแท้ๆ เลยครับ 

 ข้าทำอะไรที่ไหนกันล่ะคะ เป็นเพราะท่านอาบีน็อกซ์รวบรวมความกล้าแสดงความรู้สึกออกไปต่างหาก 

อืมมมจะว่างั้นก็ได้

เธอหรี่ตามองอาบีน็อกซ์ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดปากพูดธุระสำคัญ

 เหตุผลที่เชิญมาพบวันนี้ เป็นเพราะมีเรื่องอยากถามอยู่ไม่กี่เรื่องค่ะ ท่านอาบีน็อกซ์ 

 ครับ ไม่ว่าจะเรื่องใดก็เชิญถามได้ตามสบายเลยครับ ท่านฟีเรนเทีย 

หลังเกิดเรื่องในเขตเหนือ อาบีน็อกซ์ก็เริ่มให้ความสนิทสนมเป็นมิตรกับเธอมากขึ้น เขาเผยยิ้มสดใสอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองออกมาให้เห็น

 ทางตะวันออกเป็นสถานที่แบบไหนเหรอคะ 

 อืมม เป็นคำถามที่ยากนะครับเนี่ย  อาบีน็อกซ์ลูบปลายคางเนียนลื่นครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะเปิดปากขึ้น

 ทางตะวันออก…เป็นสถานที่ที่อากาศอบอุ่นครับ  ใบหน้าของอาบีน็อกซ์ยามเอ่ยเช่นนั้นดูผ่อนคลายลงมาก

 ทั้งสายลมที่พัดมาจากทะเล ทั้งทรายขาวเนียนอุ่นร้อนจากแสงแดดที่สาดส่องลงมา ผู้คนเองก็อบอุ่นและเป็นมิตรครับ 

กระทั่งริมฝีปากของอาบีน็อกซ์ก็ยังแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่นเลย

 ทราบเรื่องนี้มั้ยครับ เมืองใหญ่ริมทะเลตะวันออกน่ะ อาคารส่วนใหญ่จะถูกทาด้วยสีขาวครับเพราะทำให้อากาศร่มรื่นเย็นสบายและผู้คนทางตะวันออกเองก็ชื่นชอบในการสวมเสื้อผ้าที่มีสีสันหลากหลายให้ดูงดงาม เวลามองจากที่สูงก็จะเห็นตรอกซอกซอยแคบเล็กเชื่อมต่อกันเป็นใยแมงมุม มันสวยเหมือนได้มองภาพวาดทิวทัศน์ภาพหนึ่งเลยครับ 

 ว้าว คงจะสวยงามมากเลยนะคะ 

 ครับ มากเลยละครับ อ๊ะ ยังมีอีกนะครับ  อาบีน็อกซ์พูดอย่างตื่นเต้น

 ประเพณีตั้งแต่ยุคอดีต ผู้คนจะออกทะเลกันตั้งแต่เช้าตรู่ เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาจะกลับเข้าฝั่ง คนอื่นๆ จะบรรเลงดนตรีรอที่ชายฝั่งครับ เพื่อให้เรือที่ออกเดินทางไปไกลหาทางกลับบ้านเจอ หลังได้ยินเสียงเพลงนั่นน่ะครับ 

 อา… 

 เพราะฉะนั้นเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน แต่ละที่ก็จะเต็มไปด้วยเสียงเพลงเลยละครับ เหตุผลที่คนทางตะวันออกทุกคนต่างสามารถเล่นเครื่องดนตรีกันได้คนละชนิดสองชนิด ก็เป็นเพราะธรรมเนียมนี้แหละครับ 

ยิ่งได้ยินเรื่องเล่าจากอาบีน็อกซ์ เธอก็เริ่มมั่นใจว่าแผนของกิจการใหม่ที่เธอกับเครย์ลีบันช่วยกันวางแผนในครั้งนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้องเหมาะสมแล้ว

 แค่ได้ฟังเรื่องราวก็รู้สึกได้เลยค่ะว่าเป็นสถานที่ที่งดงามมากแน่ๆ ว่าแต่ทำไมสถานที่ดีๆ เช่นนั้น จนป่านนี้ถึงยังไม่เป็นที่รู้จักล่ะคะเหมาะจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแท้ๆ 

คำพูดของเธอทำให้อาบีน็อกซ์ได้แต่ยิ้มขมขื่น ก่อนจะเอ่ยตอบ

 คงจะเป็นเพราะระยะทางมันไกลมากน่ะครับ ถ้าเดินทางด้วยรถม้ายังต้องใช้เวลาถึงสามสัปดาห์เต็มๆ นี่ครับ แล้วนี่ต้องเดินทางทั้งไปและกลับ ต่อให้เป็นคนสุขภาพดีก็ยังเจ็บป่วยได้เลยครับ 

 ถ้าหากไม่ใช่ไปกลับ แต่เป็นการเดินทางเที่ยวเดียวล่ะ คิดยังไงคะถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเหมาะกับการท่องเที่ยวขึ้นมานิดหน่อยนะคะ 

 แน่นอนครับ ก็ลดระยะเดินทางไปได้ครึ่งหนึ่งเลยนี่ครับ 

อาบีน็อกซ์พยักหน้าทันที แล้วเอ่ยต่อ

 หากมีวิธีเดินทางท่องเที่ยวแทนรถม้าที่ร่างกายต้องทนลำบากอยู่ละก็ คงจะดีแท้ๆ 

 ว่าแล้วเชียว ใช่มั้ยล่ะคะ  เธอตอบรับคำของอาบีน็อกซ์ ขณะเดียวกันก็ส่งซองเอกสารที่จัดเตรียมมาให้เขา

 นี่มัน…อะไรหรือครับ  อาบีน็อกซ์เบิกตากว้างมองหน้าเธอ

 รายงานอธิบายคร่าวๆ เกี่ยวกับกิจการใหม่ที่ทางร้านค้าเพลเลสเป็นผู้นำในปัจจุบันค่ะ ข้าเตรียมมันไว้เพราะคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์กับตระกูลรูมัน วันนี้เลยเชิญให้มาพบเพื่อจะมอบเอกสารนี่ให้ค่ะ 

อาบีน็อกซ์มองเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะดึงเอกสารออกมาอ่าน

 นี่มัน… 

นัยน์ตามีเสน่ห์ดั่งแสงอาทิตย์ที่ส่องประกายสะท้อนลงบนน้ำทะเลลึกสั่นไหวอย่างรุนแรง

 ก่อนหน้านี้เคยบอกไว้ใช่มั้ยคะ ว่าไม่อยากให้เขตแดนตะวันออกถูกแบ่งแยกอีกต่อไป เช่นนั้นจะมีโอกาสไหนดีไปกว่านี้อีกล่ะคะ 

อาบีน็อกซ์เงยหน้าขึ้นถามเธอ

 ก็พอจะทราบอยู่หรอกว่าค่อนข้างสนิทสนมใกล้ชิดกับเจ้าของร้านค้าเพลเลสอย่างเครย์ลีบันมาก แต่รายละเอียดนี่มัน…? 

สมควรแล้วที่จะรู้สึกสงสัย

เธอเอ่ยตอบกลับไปตามที่ได้เตรียมการมาไว้ก่อนแล้ว

 มันเป็นกิจการที่ข้าเองก็มีส่วนช่วยคิดด้วยเล็กน้อยน่ะค่ะ แต่ถ้าจะถามรายละเอียดเชิงลึกคงต้องถามทางร้านค้าเพลเลสเอาเองนะคะ แน่นอนว่าอาจารย์เครย์ลีบันเองก็ทราบอยู่แล้วค่ะว่า ข้าจะนำรายละเอียดพวกนี้มามอบให้ท่านอาบีน็อกซ์ 

 อา ขอบคุณมากครับ ขอบคุณจริงๆ ครับ ท่านฟีเรนเทีย! 

อาบีน็อกซ์เอาแต่ขอบคุณไม่หยุดด้วยนัยน์ตาเปล่งประกายระยิบระยับ ดูเหมือนจะซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก

 ถ้าอย่างนั้นเรื่องสนทนาก็มีแค่นี้…ออกไปเดินเล่นกับข้าสักหน่อยมั้ยคะ อากาศดีมากเลย 

 ครับ! 

อาบีน็อกซ์ไม่สงสัยอะไรทั้งสิ้น เขาเอาแต่พยักหน้าอย่างแข็งขัน ตอบรับด้วยความเต็มใจ