ตอนที่ 97: ชายชราลึกลับ
ฝ่ามือส่งเจี้ยนเฉินลอยถอยไป 20 เมตรก่อนที่จะจมลงไปในแม่น้ำ ตาของเจี้ยนเฉินแสดงความประหลาดใจออกมาเพราะเขาสัมผัสได้ถึงพลังงานที่แข็งแกร่งจากฝ่ามือของนาง การโจมตีเพียงครั้งเดียวทำให้เขาบาดเจ็บพอสมควรได้ ในขณะที่ส่วนที่ถูกนางโจมตีก็เริ่มเจ็บเหมือนมีบางอย่างแข็ง ๆ มากระแทก
แขนของเจี้ยนเฉินพายไปที่น้ำอย่างเร็วก่อนที่เขาจะกระโจนเข้าไปในป่าที่อยู่ตรงข้างกับแม่น้ำ เขาซ่อนตัวเองอยู่หลังต้นไม้กว้าง เขาใช้พลังเซียนของเขาเพื่อระเหยหยดน้ำที่อยู่บนตัวเขาออกก่อนที่จะเอาแหวนมิติออกมาจากสร้อยของเขา เขาดึงเอาเสื้อผ้าชุดสุดท้ายออกมาและสวมมัน
ในตอนที่เจี้ยนเฉินกำลังจะใส่เสื้อ หน้าที่ซีดของเขาก็แข็งทื่อทันทีก่อนที่เขาจะกระโจนไปข้าง ๆ อย่างรวดเร็ว
ปัง!
ในตอนที่เจี้ยนเฉินหลบไปข้าง ๆ ต้นไม้ที่เขาใช้หลบก่อนหน้านี้ก็ระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในขณะที่พลังเซียนที่บริสุทธิ์ปริมาณมหาศาลก็ระเบิดออกมาด้วย ในขณะที่มันกระทบลงมาตรงที่ที่เจี้ยนเฉินเคยอยู่ ดิบรอบ ๆ ก็กระจายไปทั่วในขณะที่หลุมใหญ่ก็เกิดขึ้นตรงบริเวณนั้น
เจ้าตัวร้าย คิดว่าเจ้าจะแอบดูข้าอาบน้ำงั้นหรือ ข้าจะฆ่าเจ้าแน่ !
มีน้ำเสียงเสียใจนิด ๆ ปนอยู่ในคำพูดที่โกรธเกรี้ยวของนางในขณะที่ใบหน้าของนางก็แดงขึ้นแดงขึ้นด้านหน้าเจี้ยนเฉิน มือที่ขาวเหมือนหยกของนางมีพลังเซียนสีฟ้าอยู่ก่อนที่มันจะพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินเร็วมากจนมีเสียงหวีดหวิวในอากาศ
เมื่อรู้สึกได้ถึงพลังเซียนปริมาณมหาศาลในฝ่ามือของนาง ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วกลายเป็นเคร่งเครียด เขารวบรวมพลังเซียนในตัวเองและตั้งสมาธิไปที่มือข้างขวาแล้วปล่อยมันออกไป
ปัง!
ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันทำให้เกิดเสียงระเบิดดังอื้ออึงออกมาในขณะที่คลื่นกระแทกก็ลอยออกไปทุกทิศทาง เจี้ยนเฉินกระเด็นถอยไปอย่างรุนแรง และปะทะเข้ากับพุ่มไม้หลายพุ่มก่อนที่กระแทกลงบนพื้น
อุ๊บบ! เจี้ยนเฉินกระอักเลือดออกมาเป็นสายเหมือนหมอกเลือดในช่วงเวลาสั้นสั้น ในขณะที่เลือดออกจากปากของเขาหน้าของเขาก็ซีดมาก
เจี้ยนเฉินขยับหัวไปข้างหน้าอย่างยากลำบากด้วยความเหลือเชื่อในหญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา นางไม่ได้อายุห่างจากเจี้ยนเฉินมาก แต่นางมีความแข็งแกร่งที่น่าเหลือเชื่อ เขาคาดว่านางน่าจะมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเป็นอย่างน้อย เขาคาดการณ์ได้เนื่องจากเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของเขาดีเหมือนมันอยู่หลังฝ่ามือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่สู้กับเซียนผู้เชี่ยวชาญในขณะที่อยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูร ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญก็ไม่สามารถสู้กับเขาได้ ดังนั้นหญิงที่อยู่ด้านหน้านี้ต้องเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเหลือเชื่อที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้อย่างสบายด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ได้แน่
เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ! เจี้ยนเฉินกลืนน้ำลายอย่างกังวล เมื่อคิดว่าหญิงตรงหน้าเขานั้นแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็เชื่อมันไม่ลง ในสำนักคากัตซึ่งทุกคนที่มีพรสวรรค์ในอาณาจักรเกอซุนมารวมกัน ยังมีหญิงสาวอยู่ค่อนข้างน้อยที่มีอายุเท่ากับหญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาที่ยังไม่สามารถควบแน่นอาวุธเซียนและเป็นเซียนได้เลย
หญิงคนนั้นเดินเข้ามาที่เจี้ยนเฉินช้า ๆ อย่างสวยงามเหมือนมนุษย์ที่หาไม่ได้ในโลก ดวงตาที่สวยงามของนางเต็มไปด้วยความอายและความไม่พอใจ ความโกรธของนางค่อย ๆ ลดเสน่ห์ของนางลงไป นางปกคลุมไปด้วยจิตสังหารที่แข็งแกร่งในขณะที่นางจ้องอย่างเอาชีวิตไปที่เจี้ยนเฉิน มันเหมือนว่านางไม่ต้องอะไรนอกจากสับเนื้อของเขาให้เป็นชิ้น ๆ
หญิงคนนี้สวมชุดหนังสีชมพูที่ดูค่อนข้างยุ่ง ๆ เห็นได้ชัดว่านางใส่มันอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีเวลาพอที่จะจัดการให้เรียบร้อย ผมยาวของนางปรกอยู่บนไหล่ของนางและเกาะไปถึงเอวของนางในขณะที่น้ำที่หยดลงมาอย่างช้า ๆ ก็สัมผัสกับชุดของนาง รองเท้าสีชมพูของนางไม่มีเสียงเลยในขณะที่นางเดิม หญิงคนนี้เดินไปที่เจี้ยนเฉินอย่างช้า ๆ พร้อมกับกระบี่สีฟ้าที่อยู่ในมือของนาง เมื่อเห็นกระบี่เป็นสีแบบนั้นใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป
เจี้ยนเฉินตะกายขึ้นมาจากพื้นอย่างยากลำบากในขณะที่มือขวาของเขาเริ่มสั่น หญิงคนนี้แข็งแกร่งอย่างแน่นอน เพียงการโจมตีเพียงครั้งเดียว มือขวาของเจี้ยนเฉินก็ได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีที่รุนแรงนั้น
เจี้ยนเฉินควบคุมพลังเซียนธาตุแสงในอากาศ เขาทำให้มั่นใจว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะไม่เห็นผลการรักษาจากหลังเซียนธาตุแสงเอาซะก่อน ถ้าเป็นเรื่องความสามารถพิเศษของพลังเซียนธาตุแสง เขาไม่ต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับแสงสีขาวนวลหรือความสามารถในการรักษาของมัน
หยุดก่อน ท่านหญิง! นี่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ข้าไม่ได้มีเจตนาที่จะแอบดูท่านหญิงอาบน้ำเลย ! เจี้ยนเฉินหัวเราะออกมา พลังในความแข็งแกร่งของหญิงคนนี้ทำให้เขาประหลาดใจ
เจ้าคนทราม หุบปากซะ ! ใบหน้าที่สวยงามของหญิงคนนี้ซีดเผือดในขณะที่นางได้ยินเจี้ยนเฉิน เห็นชัดว่านางไม่รู้สึกดีขึ้นเลย และนางก็ก้าวและรองเท้าสีชมพูของนางก็พุ่งไปที่เป้าของเจี้ยนเฉิน
ร่างของเจี้ยนเฉินเบี่ยงไปด้านข้างและหลบในระยะใกล้ ทันทีหลังจากนั้น นางก็หันมาและฟันเจี้ยนเฉินด้วยกระบี่สีฟ้าของนาง
กระบี่สีฟ้าเคลื่อนที่เร็วมาก และในพริบตาเดียว มันก็ถึงที่ร่างของเจี้ยนเฉินแล้ว เมื่อเห็นอย่างนี้ เจี้ยนเฉินก็เริ่มหันไปแต่ถึงแม้อย่างนั้นมันก็ยังเกิดรอยแผลใหญ่จากกระบี่ที่ปรากฎที่หน้าอกของเจี้ยนเฉินอยู่ดี เลือดพุ่งออกอย่างรุนแรงจากร่างกายเหมือนน้ำพุในพริบตา เสื้อชุดใหม่ของเจี้ยนเฉินย้อมไปด้วยเลือดสีแดง
เขาไม่รู้ตัวว่าโดนฟัน ความรู้สึกปวดร้อนก็เกิดขึ้นในร่างของเจี้ยนเฉินในขณะที่เขาตระหนักได้ถึงความเจ็บที่เกิดขึ้น เขาเริ่มทิ้งระยะห่างออกจากนางในขณะที่กระบี่วายุโปรยก็ปรากฏขึ้นมาในมือของเขา แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะมีโอกาสได้เห็นร่างเปลือยเปล่าของนาง แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจ เขาได้ขอโทษไปแล้วสามสี่รอบ แต่หญิงคนนั้นก็ยังคงโกรธและจะเอาเขาให้ตาย นางโกรธไม่น้อยเลยทีเดียว
หญิงสาวไม่คิดที่จะปล่อยเจี้ยนเฉินไปเลยและไล่ตามเขาไป กระบี่สีฟ้าของนางมีพลังเซียนที่ดูเหมือนคลื่นในขณะที่มันฟันไปที่เจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินโอดโอยออกมาในขณะที่ตาของเขาก็เป็นประกายเย็นชา แม้ว่าหญิงคนนี้จะแข็งแกร่งกว่า แต่เขาก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะรอเฉย ๆ ให้โดนจับ เขาโบกมือ แล้วกระบี่วายุโปรยก็พร้อมที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ กระบี่เข้าไปโจมตีที่คอของคนที่จะฆ่าเขา
กระบี่เคลื่อนไปอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่มันจะทำได้ แต่ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้เขาก็มีมากจนเขาไม่กล้าที่จะป้องกันการโจมตี เขาจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้ชนะ แม้ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นผู้หญิง แต่เจี้ยนเฉินก็ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
ในตอนที่กระบี่สีฟ้ากำลังจะมาถึงเจี้ยนเฉินอีกครั้ง เขาก็บิดร่างกายและทำให้กระบี่ถูผ่านช่องใต้รักแร้ของเขาไป ในอีกมุมหนึ่งนั้น เจี้ยนเฉินได้ใช้กระบี่ชี้ไปที่คอของนางเรียบร้อยแล้ว
ในตอนนั้นเอง หญิงคนนี้ก็ปล่อยท่าทางตระหนกออกมา ในขณะที่นางร้องออกมาเล็กน้อย ทันใดนั้นเอง นางก็หันคอของนาง นางหลบการแทงของเจี้ยนเฉินที่คอ แต่นางก็ยังมีเลือดไหลออกมาจากรอยแผลเล็ก ๆ ที่เกิดจากกระบี่อยู่
เมื่อรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่คอ หญิงคนนี้ก็แสดงท่าทีตระหนกออกมาในขณะที่ดวงตาคู่สวยของนางเริ่มที่จะแสดงความกลัวออกมาเล็กน้อย
เมื่อได้เห็นดังนี้เจี้ยนเฉินก็ยิ้มออกมาในใจ แม้ว่าหญิงคนนี้จะแข็งแกร่ง แต่นางก็ยังไม่มีประสบการณ์การต่อสู้ที่เพียงพอ ดังนั้นในการต่อสู้ครั้งนี้ นางจึงเสียเปรียบ
อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่คิดที่จะปล่อยหญิงคนนี้ไปเช่นกัน เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบปวดร้อนที่นางลงโทษเขา กระบี่ของเจี้ยนเฉินก็ไล่ตามหญิงคนนั้นไป
หน้าของหญิงคนนั้นก็ตื่นตระหนกมากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่กระบี่วายุโปรยเริ่มที่จะแทงทะลุร่างของนาง ทันใดนั้นเอง ร่างของหญิงคนนั้นก็หายไปจากสายตาของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะปรากฏขึ้นอีกครั้งห่างจากเขาไป 10 เมตร ด้วยเหตุผลบางอย่างที่แปลก ๆ เหมือนกับว่ามันเป็นเวทมนตร์บางอย่าง
หัวใจของเจี้ยนเฉินสั่นในขณะที่เขาเห็นหญิงคนนี้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งห่าง 10 เมตรจากเขา แต่เมื่อเขาเห็นหน้าที่ซีดเผือดของหญิงคนนี้ มันก็ดูเหมือนว่ามันคงต้องใช้พลังงานปริมาณมากที่จะใช้ทักษะการเคลื่อนที่ที่รวดเร็วแบบนี้
เป็นไปได้ไหมว่านี่คือทักษะการต่อสู้ชนิดพิเศษ ? ! เจี้ยนเฉินคิด
เจ้าคนเลว คิดว่าเจ้าจะทำร้ายผู้หญิงได้อย่างนั้นหรือ ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ !
เมื่อถูกกดให้อยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรอง หญิงคนนี้ก็โกรธจัด หลังจากที่ตะคอกไปที่เจี้ยนเฉิน กระบี่สีฟ้าในมือของนางก็เริ่มส่องสว่างมากขึ้น ในขณะที่พลังเซียนภายในร่างของนางก็พุ่งออกมาและกระเพื่อมไปรอบ ๆ กระบี่
หญิงคนนั้นยกกระบี่ของนางขึ้นมาและตะโกนออกมา ร่างแรกของทักษะวารีจักรพรรดิ – มังกรวารีโจมตี! ในขณะที่นางพูดออกมา พลังเซียนปริมาณที่หนาแน่นภายในกระบี่ของนางก็กลายร่างเป็นมังกรในเกือบจะทันที ก่อนที่จะออกจากกระบี่และพุ่งไปที่เจี้ยนเฉิน
ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปในวินาทีที่เขาเห็นร่างของมังกรราง ๆ ที่ออกมาจากกระบี่ เมื่อเจี้ยนเฉินเห็นมังกรเข้ามา เขาก็รู้สึกถึงความกดดันรุนแรง ทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าเขาแบกหินหนักเป็นพันปอนด์เอาไว้บนหลัง แค่การหายใจก็ยังยากแล้ว อย่าว่าแต่การหลบเลย
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเคร่งเครียดมากกว่าเดิมในขณะที่เขาตระหนักถึงสถานการณ์ในปัจจุบันของเขา ทางเดียวที่เขาจะป้องกันตัวเองจากมังกรวารีนี้ได้คือการหลบ แต่เขาไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ เขารู้ว่าปริมาณของพลังเซียนที่อยู่ในมังกรวารีนั้นแข็งแกร่งมากเกิดกว่าที่เขาจะรับมันได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก
ช่างเป็นคนที่น่ากลัวอะไรแบบนี้ อย่าหาว่าข้าปฏิบัติไม่ดีกับเจ้าเลย ! ตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายอย่างน่ากลัว ในขณะที่ปราณกระบี่ก็หมุนวนรอบกระบี่ของเขาอีกครั้ง เมื่อมันคลุมกระบี่ทั้งหมดแล้ว กระบี่ก็ลอยขึ้นจากมือของเจี้ยนเฉินและพุ่งไปที่หญิงคนนั้นด้วยความเร็วที่ตาเปล่ายังยากที่จะเห็นได้ เมื่อหญิงคนนั้นเห็นกระบี่ที่กำลังเข้ามาหานาง แผลที่คอของนางก็เหมือนถูกกัดเบา ๆ
หญิงคนนั้นหน้าซีดไปด้วยความกลัว ทักษะลับที่นางใช้ในการหลบการโจมตีของเจี้ยนเฉินก่อนหน้านี้นั้นใช้พลังงานมากเหมือนมังกรวารี ดังนั้นนางจึงไม่สามารถหลบกระบี่ได้
นางสั่งให้มังกรวารีกลับมาอย่างหมดท่าเพื่อที่จะป้องกันกระบี่ที่กำลังเข้าไปหานาง ทันใดนั้นเอง มังกรวารีหันกลับไปและไล่ตามกระบี่วายุโปรยไป มันอ้าปากกว้างของมันและงับไปที่กระบี่วายุโปรย
อย่างไรก็ตาม กระบี่วายุโปรยนั้นเร็วกว่ามังกรอย่างเทียบไม่ได้ ในขณะที่ปากของมังกรวารีกำลังจะงับปิด มันก็งับได้เพียงอากาศในขณะที่กระบี่อยู่ห่าง 1 เมตรออกไปจากคอของผู้หญิงคนนี้
ช่างอุกอาจเหลือเกินที่ช่างกล้ามายกกระบี่ใส่คุณหนู !
ในวินาทีสำคัญ ชายมีอายุที่ดูโกรธเกรี้ยวก็บินมาจากฟ้า และตะโกนออกมาดังและก้องกังวานไปทั่วบริเวณ ร่างของชายตัวใหญ่บินมาและมายืนอยู่ด้านหน้าของหญิงคนนี้ และขวางกระบี่วายุโปรยเอาไว้
นี่เป็นชายชราสูงอายุ เขามีร่างใหญ่ที่ดูเหมือนจะสูง 2 เมตร เขาใส่ชุดสีขาวและผมขาวของเขาก็ลากอยู่ด้านหลังของเขาพร้อมกับมีกวานรัดผมของเขาอยู่ ตาที่แหลมคมของเขาเข้ากันกับคิ้วขาวของเขาทำให้เขาดูมีบุคลิกที่เฉียบคมมาก
เมื่อเห็นกระบี่วายุโปรยกำลังพุ่งมาที่เขา ชายชราก็กดไม่ได้ที่จะเหยียดออกมา จากนั้นเขาก็ยกแขนขวาที่ทรงพลังของเขาออกขึ้นมากลางอากาศและรับกระบี่ไว้ด้วยนิ้วสองนิ้วของเขา แม้ว่ากระบี่จะมีปริมาณปราณกระบี่ที่มากแต่มันก็ทำร้ายชายชรานี้ไม่ได้เลย
หลังจากนั้น ผู้เฒ่าก็โบกมืออีกข้างไปที่มังกรวารีที่กำลังเข้ามาซึ่งทำให้มันหยุดทันที ในตอนต่อมา มังกรวารีก็สลายไปไปก่อนที่จะกระจายปราณกระบี่กลับไปในธรรมชาติ
ลุงเฟิง ช่วยข้าฆ่ามันเร็ว ! เมื่อเห็นผู้เฒ่ามาถึง หน้าของหญิงคนนี้ก็ไม่ได้ดูกลัวอีกต่อไป กลับกันน้ำเสียงน่ารักของนางก็กลับมาในขณะที่นางพูดอย่างโกรธเกรี้ยว
ชายอาวุโสไม่ได้สนใจนาง กลับกัน ตาของเขามองไปที่กระบี่วายุโปรยที่เขาหยุดเอาไว้ด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย เขาหันหน้าไปมองเจี้ยนเฉินแล้วเขาจึงพูด เจ้าชื่ออะไร ใครคืออาจารย์ของเจ้า ?
