ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี – บทที่ 76 ทัพทหารล้อมหน้าเมือง!

แสงสีทองอันน่าหวาดผวาราวกับตะวันคล้อยตกทิศตะวันตกนั้น เกิดจากประกายดาบ และกำลังผ่าลงไปบนศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอ!

ทว่ามีปราณดาบอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงอีกเล่มหนึ่งฟาดฟันใส่อากาศ ม้วนลมเมฆไปทั่วทั้งแปดทิศ สกัดกั้นประกายดาบสีทองนั้นไว้

เยี่ยนจ้าวเกอไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองขึ้นไปข้างบน เขาตรงเข้าไปในค่ายกลป้องกัน พุ่งไปหาจ้าวซื่อเฉิง ราชาอาณาจักรถังตะวันออกทันที

หลังจากวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ เคล็ดวิชาเหวเวหาทวนกระแสที่โลกแปดพิภพประกาศว่าขาดการสืบทอด บัดนี้เยี่ยนจ้าวเกอกำลังใช้มัน

เขาขับเคลื่อนเคล็ดวิชานี้ด้วยความชำนาญอย่างถึงที่สุด ทั้งร่างกายประดุจมีปราณมังกรจิตรากำลังคลุ้มคลั่ง

ทว่าการชักจูงปราณพิษที่อยู่ในรูปหมอกดำเข้าสู่ร่างกายในตอนนี้ กลับไม่เหมือนดังเช่นตอนที่ตนเองฝึกฝนก่อนหน้านี้

เพราะประโยชน์ของมันนอกเหนือจากนั้นโดยสิ้นเชิง เยี่ยนจ้าวเกอฟาดฝ่ามือออกไปเสมือนกับกำลังกวัดแกว่งดาบใหญ่ ผ่าลงตรงที่เสาปราณสีดำกำลังตรึงร่างของจ้าวซื่อเฉิงเอาไว้!

เมื่อดาบหนึ่งฟันลงไป เสาปราณสีดำก็พลันบิดเบี้ยวอย่างรุนแรงในทันที!

เหมือนกับงูขนาดใหญ่ที่มีชีวิตจริง ถูกฟันจนได้รับบาดเจ็บ กำลังขดม้วนร่างกายหนาใหญ่ไปมาด้วยความเจ็บปวด

จุดที่ถูกดาบฟัน ทำให้เสาปราณสีดำหดเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด ราวกับถูกฟันจะเป็นรอยแหว่งขนาดใหญ่!

 ทำได้อย่างไรกัน?  บรรดาคนของอาณาจักรถังตะวันออกทำหน้าเหมือนโดนผีหลอก

เยี่ยนจ้าวเกอไม่มีเวลามาอธิบายให้พวกเขาฟัง ชายหนุ่มใช้ฝ่ามือเหมือนใช้ดาบ ฟาดฟันลงไปที่ตำแหน่งเดิมซ้ำๆ อย่างต่อเนื่อง!

เสาปราณสีดำสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เสียงขาดออกจากกันพลันดังสนั่น!

เสาท่อนหนึ่งกลับเข้าไปในหุบเหวอย่างรวดเร็ว ส่วนอีกท่อนหนึ่งกลับเข้าไปในร่างกายของจ้าวซื่อเฉิง

ร่างกายของจ้าวซื่อเฉิงสั่นไหวอีกครั้ง มุมปากมีเลือดไหลออกมาอีก ทว่าไม่มีปราณสีดำยึดตรึงไว้แล้ว ท้ายที่สุดทุกคนก็สามารถพาเขาออกจากหุบเหวปราการมังกรได้

จอมยุทธ์อาณาจักรถังตะวันออกแม้จะยังตื่นตกใจกับการกระทำของเยี่ยนจ้าวเกอ ทว่าก็รู้ว่าขณะนี้ไม่ใช่เวลาที่ควรกล่าวถามอะไรไร้สาระทั้งนั้น จึงรีบช่วยกันพยุงจ้าวซื่อเฉิงถอยออกจากหุบเหวปราการมังกรไป

พายุที่อยู่เหนือศีรษะทวีความรุนแรงขึ้นอีก จอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์จึงลองพุ่งลงไปยังเบื้องล่าง ส่วนจอมยุทธ์เขากว่างเฉิงกลับคอยสกัดกั้นการโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ทะยานบูรพาเริ่มลงมืออย่างไม่ยั้งมือมากขึ้นเรื่อยๆ

ดาบผลาญฟ้าคล้อยประจิมฟันลงมาติดต่อกันหลายครั้ง เหมือนกับต้องการจะทลายหุบเหวปราการมังกรลงให้ได้ ฝังทุกๆ คนเอาไว้ในที่แห่งนี้

ผู้อาวุโสฉินที่มีนิสัยร้อนประหนึ่งเพลิง บัดนี้เขากลับสงบเยือกเย็น ไม่ขอมีความดีความชอบ ขอเพียงไม่มีความผิดพลาด

เขารับมือกับทุกการโจมตีของทะยานบูรพาอย่างระมัดระวัง เพื่อปกป้องเยี่ยนจ้าวเกอ จ้าวซื่อเฉิง และคนอื่นๆ ให้ถอยออกไปได้อย่างปลอดภัย

เยี่ยนจ้าวเกอตามอารักขาจ้าวซื่อเฉิงออกไป พร้อมกับจอมยุทธ์อาณาจักรถังตะวันออกตลอดทาง

สถานการณ์ของตนเองและเขากว่างเฉิงยังคงไม่สู้ดีนัก จ้าวซื่อเฉิงบาดเจ็บสาหัส ต่อให้สามารถช่วยเหลือออกจากหุบเหวปราการมังกรได้ แต่จะยังสามารถรับมือกับการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ของสถานการณ์ตรงหน้าได้หรือไม่

 เอ๊ะ แปลกนัก นี่มันกลิ่นอะไรกัน 

ขณะที่มุ่งหน้าเดินไป เยี่ยนจ้าวเกอก็พลันขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินมาถึงข้างกายของจ้าวซื่อเฉิง แล้วดมอย่างละเอียด

 บัดซบ! ผงเกสรหญ้าร้อยภูต  เยี่ยนจ้าวเกอกลอกตาคขาวรั้งหนึ่ง  โดยปกติแล้วมันไม่มีสีไม่มีกลิ่น ต้องสัมผัสกับปราณพิษของน้ำลึกปราการมังกรถึงจะส่งกลิ่นออกมา 

จอมยุทธ์ถังตะวันออกที่อยู่ด้านข้างต่างก็มองเยี่ยนจ้าวเกอ ด้วยความรู้สึกที่ทั้งประหลาดใจและทึ่งอยู่ในที

เยี่ยนจ้าวเกอกุมขมับของตนเอง  เขาไร้พรมแดนยื่นมือเข้ามาเอี่ยวด้วยอย่างที่คิด 

อาณาจักรถังตะวันออกสืบทอดศาสตร์แห่งการกลั่นโอสถอายุวัฒนะต่อกันมา จ้าวซื่อเฉิง ราชาอาณาจักรถังตะวันออกเองก็เป็นผู้เชี่ยวชาญศาสตร์เกี่ยวกับโอสถอยู่ในสามดับแรกในพื้นที่ของถังตะวันออก

แม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู้ว่าบนร่างกายของตนมีสิ่งผิดปกติอยู่ ย่อมไม่ต้องกล่าวโทษที่จอมยุทธ์อาณาจักรถังตะวันออกจะไม่รู้เรื่อง

ในบรรดาดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ เขาไร้พรมแดนค่อนข้างอ่อนในด้านศาสตร์การกลั่นโอสถอายุวัฒนะ จึงไม่เคยผลิตผงเกสรหญ้าร้อยภูตออกจากภูผาพิภพเลย

 จ้าวฮ่าว…  เยี่ยนจ้าวเกอหรี่ตาลง ความรู้ทฤษฎีด้านโอสถที่เยือกเย็นเช่นนี้ ในพื้นที่ถังตะวันออกตอกนี้นอกจากตนแล้ว ก็คงจะมีเพียงคนคนนี้เท่านั้นที่รู้

ด้วยยังห่างชั้นกันมากนัก ด้วยระดับวรยุทธ์ของจ้าวฮ่าวในตอนนี้ย่อมไม่ได้กลิ่นเป็นธรรมดา

ทว่าเขาสามารถชี้แนะให้มหาปรมาจารย์ยอดฝีมือของเขาไร้พรมแดนตามร่องรอยกลิ่นได้

หากอีกฝ่ายมีมหาปรมาจารย์อยู่ด้วยจริงล่ะก็ ความเร็วก็จะเร็วยิ่งกว่ากลุ่มคนของตนเอง

ในสถานการณ์ที่ร่องรอยถูกเปิดเผย ลำพังแค่วิ่งหนีก็คงไม่สามารถจะหนีพ้นได้

 อาหู่ ไปจับอสูรความเร็วสูงมาตัวหนึ่ง เอาแบบที่มีชีวิต!  เยี่ยนจ้าวเกอออกคำสั่งแค่ครั้งเดียว ฝ่ายอาหู่ไม่ถามถึงเหตุผลใดๆ รีบทำตามคำสั่งในทันที

เวลานี้เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่สามารถสนเรื่องมารยาทได้อีก เขาถือวิสาสะถอดชุดคลุมของจ้าวซื่อเฉิงออก แล้วมัดติดไว้บนตัวของอสูรที่อาหู่จับมา จากนั้นก็ปล่อยอสูรตัวนั้นกลับไป

 หยุดไม่ได้แล้ว เคลื่อนย้ายต่อไป  เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว  ถึงจะถอดชุดคลุมแล้ว แต่บนร่างกายของท่านลุงจ้าวยังคงมีกลิ่นของผงเกสรหญ้าร้อยภูตอยู่ 

 ถ้าหยุดก็จะเป็นการเปิดเผยให้อีกฝ่ายรู้ 

พวกเขาเดินหน้าต่อไป ทว่าบัดนี้การสั่นสะเทือนในหุบเหวปราการมังกรก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับพื้นฟ้าผืนแผ่นดินจะแตกร้าว

 สถานการณ์ของฝ่าบาทย่ำแย่ลงเรื่อยๆ แล้ว!  ขณะที่กำลังเดินอยู่ ก็มีจอมยุทธ์ถังตะวันออกพูดขึ้น

เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะรุดหน้าเข้าไปตรวจสอบ เขาพบว่าสีหน้าของจ้าวซื่อเฉิงดำคล้ำขึ้น ปราณสีเขียวและปราณสีแดงปรากฏสลับสับเปลี่ยนไม่หยุด

แม้ว่าขณะนี้เขาจะหมดสติอยู่ ทว่าพลังภายในร่างกายยังหมุนเวียน ต่อต้านปราณพิษที่รุกล้ำเข้ามาภายในร่างกาย

ทั้งสองฝ่ายต้านทานซึ่งกันและกัน เมื่อได้รับผลกระทบจากภายนอก จึงมีความเสี่ยงที่จะตกอยู่ในสภาวะมารเข้าแทรก

ถ้ายังคงเคลื่อนย้ายเขาต่อไปอีกในตอนนี้ นั่นจะยิ่งทำให้เขาตายเร็วขึ้น

มีจอมยุทธ์มหาปรมาจารย์ขั้นเคียงนภาแห่งอาณาจักรถังตะวันออกท่านหนึ่ง ใช้ปราณจิตราของตนเองประคับประคองพลังของเขาเอาไว้ แต่สภาพแวดล้อมในหุบเหวปราการมังกรในตอนนี้ราวกับจะพังทลาย ยากที่จะคุ้มครองไว้ได้ทั้งหมด

เยี่ยนจ้าวเกอสูดหายใจเข้าลึก  ในเมื่อไม่สามารถเคลื่อนย้ายต่อไปได้ เช่นนั้นก็คงต้องแข่งความเร็วแย่งชิงเวลากับอีกฝ่ายแล้วกระมัง 

 วางท่านลุงจ้าวลง ข้าจะช่วยรักษาท่านเอง 

เนื่องจากก่อนหน้านี้เยี่ยนจ้าวเกอได้กระทำการน่าอัศจรรย์อย่างต่อเนื่อง อีกทั้งด้วยความสัมพันธ์ที่ตระกูลเยี่ยนมีกับจ้าวซื่อเฉิงแล้ว ในสถานการณ์เช่นนี้จอมยุทธ์อาณาจักรถังตะวันออกจึงเลือกที่จะเชื่อมั่นในตัวชายหนุ่ม

จากนั้นก็มียอดฝีมือระดับมหาปรมาจารย์ขั้นเคียงนภา รุดหน้าเข้ามาช่วยสนับสนุนในทันที

ฝ่ามือทั้งสองข้างของเยี่ยนจ้าวเกอ บัดนี้ข้างหนึ่งวางเอาไว้บนหน้าอกของจ้าวซื่อเฉิง ส่วนอีกข้างวางเอาไว้ที่กลางหลังของเขา จากนั้นก็เริ่มใช้เคล็ดวิชาเหวเวหาทวนกระเส ช่วยขับเอาปราณพิษที่อยู่ภายในร่างกายของอีกฝ่ายออก

อาหู่และคนอื่นๆ เฝ้าสังเกตการณ์อยู่ข้างกายเยี่ยนจ้าวเกอและจ้าวซื่อเฉิงอย่างใกล้ชิด

บัดนี้สีหน้าอาหู่เต็มไปด้วยความตั้งใจจริงจัง ทว่าในแววตาที่มองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอกับจ้าวซื่อเฉิงนั้น กลับมีความกังวลแฝงอยู่

เคราะห์ดีที่เมื่อเวลาผ่านไป สภานการณ์ของจ้าวซื่อเฉิงก็ค่อยๆ ทุเลาลง เมื่อทุกคนเห็นดังนั้นต่างก็ยินดียิ่ง

แต่ค่ายกลที่คงอยู่โดยอาศัยจ้าวซื่อเฉิงเป็นศูนย์กลาง บัดนี้ยิ่งไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ

เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ฝั่งเมืองชมตะวันไม่ค่อยจะสู้ดีนัก

ในตอนนี้เอง อาหู่และคนอื่นๆ ต่างก็พร้อมใจกันขมวดคิ้ว หมอกดำที่อยู่ไกลออกไปแหวกออก มีจอมยุทธ์กลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

ผู้ที่มาเยือนสวมชุดดำทั้งหมด ซึ่งนั่นเป็นการแต่งกายของจอมยุทธ์เขาไร้พรมแดน

ผู้ที่เป็นผู้นำคือมหาปรมาจารย์ขั้นเคียงนภาคนหนึ่ง ข้างกายของเขามีชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่ นั่นก็คือจ้าวฮ่าวอย่างไม่ต้องสงสัย

จ้าวฮ่าวมองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอและจ้าวซื่อเฉิงแวบหนึ่ง แววตาสีดำพลันหยั่งลึก  เจ้าได้กลิ่นผงเกสรหญ้าร้อยภูตด้วยอย่างนั้นหรือ 

 โชคดีที่หลังจากเข้าใกล้ได้แล้ว มหาปรมาจารย์ขั้นเคียงนภาก็พอจะดมกลิ่นได้ ไม่เช่นนั้นก็คงจะหลงกับกลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ[1]ของเจ้าเป็นแน่ 

มหาปรมาจารย์ขั้นเคียงนภาผู้นั้นกล่าวเสียงเรียบนิ่งว่า  ราชาอาณาจักรจ้าวบัดนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บธรรมดาเท่านั้น แต่เป็นปราณพิษในหุบเหวปราการมังกรเข้าสู่ร่างกาย 

 หากรักษาไม่ถูกวิธี จะทำให้ราชาอาณาจักรจ้าวสิ้นชีพได้ 

 ในสถานการณ์เช่นนี้จอมยุทธ์ระดับปรมาจารย์อย่าลงมือเสียจะดีกว่า อีกเดี๋ยวท่านผู้อาวุโสมหาปรมาจารย์ของสำนักข้าก็จะมาถึง ให้เขายื่นมือช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของราชาอาณาจักรจ้าวถึงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง 

เขาก้าวเท้าออกมาก้าวหนึ่ง  ช่วยเหลือคนก็เหมือนกับดับเพลิง รวดเร็วดีกว่าช้า ส่งเขามาให้พวกข้าเถิด 

จ้าวฮ่าวไม่ได้มองเยี่ยนจ้าวเกอและอาหู่แต่อย่างใด ทว่ากลับจ้องมองจอมยุทธ์อาณาจักรถังตะวันออกคนอื่นๆ  หากยังมัวเสียเวลาอยู่ อาจจะทำให้เสด็จพ่อสิ้นพระชนม์ได้ 

 ความรับผิดชอบนี้ พวกเจ้าจะแบกรับไหวหรือ? 

………………..

[1] จักจั่นลอกคราบ เป็นหนึ่งใน 36 กลยุทธ์พิชัยสงครามซุนวู ที่มีความหมายถึงการรักษาไว้ซึ่งตามแบบแผนการจัดแนวรบในรูปแบบเดิม ให้แลดูสง่าและน่าเกรงขาม เป็นการหลอกล่อไม่ให้ศัตรูเกิดความสงสัย ไม่กล้าผลีผลามนำกำลังทหารบุกเข้าโจมตี เมื่อรักษาแนวรบไว้เป็นตั้งมั่นแล้วจึงแสร้งถอยทัพอย่างปกปิด เคลื่อนกำลังทหารให้หลบหลีกไป