บุตรอสูรบรรพกาล – ตอนที่ 76 การกลับมาของหัวหน้า

ตอนที่ 76 การกลับมาของหัวหน้า

ตอนที่ 76

การกลับมาของหัวหน้า

 พี่ไป๋ ท่านจะไปเมืองร้อยแปดอสูรกับพวกเราหรือเปล่า เหม่ยหลินที่กำลังจะเดินทางกลับเมืองร้อยแปดอสูรถามออกมา ตัวนางมั่นใจว่าไป๋จูเหวินตอนนี้ต้องเป็นนักล่าอสูรได้แน่นอน ยิ่งตัวมันมีพลังอสูรอยู่ในร่างแล้วไม่จำเป็นต้องเข้าพิธีหลอมรวมอสูรของสำนักก็ยิ่งเข้าได้ง่ายกว่าคนอื่นๆมาก

 ข้าอยากจะฝึกฝนอีกหน่อย ไป๋จูเหวินตอบพลางยิ้มบางๆ ตัวมันหลังจากสู้กับหยงเวยที่โดนพลังมารครอบงำ ความมั่นใจในตัวเองก็หายไปหลายส่วน ตอนแรกมันดีใจมากที่สู้ได้สูสีกับอู๋หมิงเสียที แต่เหนือฟ้าย่อมมีฟ้าเหม่ยหลินที่อยู่ตรงหน้ามันยังมีพลังสูงกว่าหยงเวยเสียอีก มันทำให้ไป๋จูเหวินรู้สึกว่าโลกช่างกว้างใหญ่จริงๆ อย่างน้อยตอนนี้เคล็ดวิชาโลหิตมังกรยังทำให้มันสามารถเพิ่มพลังขึ้นไปเรื่อยๆได้ มันจึงอยากจะฝึกฝนให้เต็มที่ก่อนจะไปเจอกับเหล่านักล่าอสูร

 อืม..ข้าเข้าใจแล้ว เหม่ยหลินว่าพลางยิ้มรับ ไม่ทราบยามนี้นางเสียดายที่ไป๋จูเหวินยังไม่ไปเข้ากลุ่มนักล่าอสูรหรือแค่เสียดายที่มันไม่ยอมไปกับนางกันแน่

 ถ้าอย่างนั้นข้าคงต้องขอลาไปก่อน เหม่ยหลินว่าพลางหันหลังเดินทางต่อไปยังเมืองร้อยแปดอสูรที่ตนจากมา ส่วนทางด้านไป๋จูเหวินนั้นหลังจบการล่ำลามันก็ขอตัวกลับเข้าไปในห้องของตนทันที เพียงแต่ที่หน้าห้องกลับปรากฏร่างของตนสองคนที่ยืนรอมันอยู่

 นายน้อย ต้าชิงประสานมือพลางทำความเคารพนายน้อยของมันทันที

 พี่ต้าชิง พี่ต้าเฉิน พวกท่านฝึกฝนเสร็จแล้วงั้นเหรอ ไป๋จูเหวินถามพลางมองต้าชิงและต้าเฉินด้วยดวงตาสีม่วง หลังจากพวกมันขึ้นระดับผลึกวิญญาณพวกมันก็เก็บตัวในห้องมาตลอด ด้วยยาที่ไป๋จูเหวินมอบให้ทำเอาพวกมันพัฒนาไปได้รวดเร็วจนน่ากลัว ยามนี้พวกมันทั้งสองต่างอยู่ระดับผลึกวิญญาณขั้น 4 แล้ว

 พวกข้ามีเรื่องอยากจะถามนายน้อยขอรับ ต้าเฉินว่าพลางมองดวงตาสีม่วงของไป๋จูเหวินนิ่ง

 นายน้อย…ไม่ไปเข้ากลุ่มนักล่าอสูรเพราะพวกเราหรือเปล่าขอรับ ต้าเฉินถามออกมาพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย การเข้ากลุ่มนักล่าอสูรต้องมีพลังระดับหลอมรวมปฐพีเสียก่อน ซึ่งตอนนี้พวกมันไม่สามารถเร่งฝึกถึงระดับหลอมรวมปฐพีได้จริงๆ แม้จะได้ยาจากนายน้อยมาช่วยแล้วก็ตาม

 ไม่ใช่ ไป๋จูเหวินว่าพลางส่ายหน้าเบาๆ

 แต่…เมื่อครู่คุณหนูเหม่ยหลินชวนท่านให้เดินทางไปด้วยกัน บางทีอาจจะดีกว่าหากท่านไปกับนาง ต้าชิงคิดว่าหากไป๋จูเหวินไปกับเหม่ยหลิน การเข้ากลุ่มนักล่าอสูรย่อมไม่ใช่เรื่องยากเป็นแน่

 พวกท่านคิดมากเกินไปแล้ว ข้าเพียงรู้สึกยังไม่พร้อมเท่านั้น ไป๋จูเหวินว่าพลางจับไปที่บ่าของทั้งสองคน

 นายน้อย… ต้าชิงเบิกตากว้างมองไป๋จูเหวินด้วยท่าทีประหลาดใจ มันไม่เคยเห็นนายยิ้มอย่างขมขื่นแบบนี้มาก่อน

 พวกท่านตั้งใจฝึกฝนเถอะ ข้าเองก็จะเริ่มฝึกเช่นกัน ไป๋จูเหวินว่าพลางเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไปเงียบๆ การต่อสู้กับหยงเวยคราวนี้นอกจากจะพ่ายแพ้แล้ว ตัวมันยังเกือบเสียขาไปอีกต่างหาก แถมใยแมงมุมที่มันมั่นใจนักหนายังโดนทำลายอีกต่างหาก มันไม่ทราบว่าหยงเวยจะคิดแค้นอะไรมันหรือเปล่า และไม่ทราบว่ามันจะเจอกับหยงเวยเข้าอีกเมื่อไหร่ หากตอนนั้นมันต้องการจะฆ่าไป๋จูเหวินอีกเมื่อไม่มีอาวุโสเทียนหมิงอยู่ใครจะต่อต้านมันได้ ทางเลือกของไป๋จูเหวินยามนี้คือฝึกฝนให้หนักเพื่อปกป้องตนเองและคนอื่นๆให้ได้

.

.

 คุณหนู ข้าง่วงจังเลย หยวนหยวนหาวออกมาพลางใช้ร่างแมวของนางเหยียดตัวบนม้าอย่างขี้เกียจ ระยะการเดินทางไปยังเมืองร้อยแปดอสูรหากเป็นคนธรรมดาอาจจะต้องใช้เวลาหลายเดือนเพราะเป็นการเดินทางข้ามนครเลยทีเดียว แถมยังต้องผ่านป่าที่มีแต่อสูรเต็มไปหมดอีกต่างหากยิ่งไม่มีผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณเดินทางมาด้วยอาจจะไม่ได้เดินทางต่อเลยด้วยซ้ำ แต่สำหรับกลุ่มนักล่าอสูรที่ล้วนแล้วแต่เป็นทั้งผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณชั้นยอดและเป็นทั้งผู้ล่าอสูรแล้วการเดินทางใช้เวลาไม่ถึงเดือนเท่านั้น

 ข้างหน้าก็ถึงเมืองแล้ว เจ้าอย่าทำตัวเป็นเด็กเลย หมิงฮุ่ยว่าพลางหยิบหยวนหยวนลงมาจากม้าเพราะนางเล่นพลิกไปพลิกมาจนเหมือนจะตกอยู่แล้ว

ฟุบๆๆๆๆ ยังไม่ทันเข้าไปถึงเมือง อยู่ๆร่างของนกอินทรีจำนวนหนึ่งก็พุ่งลงมาหากลุ่มของพวกเหม่ยหลิน พวกมันล้วนเป็นอสูรระดับสูงที่มีพลังอำนาจเกินกว่าอสูรทั่วไปที่จะเจอในป่าได้

 คุณหนู ท่านกลับมาแล้ว อินทรีตัวหนึ่งว่าพลางกลายร่างเป็นมนุษย์อย่างรวดเร็ว

 คุณหนู ยินดีต้อนรับกลับเจ้าค่ะ เหล่าอินทรีพากันกลายร่างเป็นมนุษย์และคุกเข่าประสานมือต้อนรับการกลับมาของเหม่ยหลินในทันที

 คุณหนู รีบเข้าเมืองเถอะเจ้าค่ะ ท่านหัวหน้ารอพบคุณหนูอยู่ อินทรีตัวแรกที่เข้ามาคุกเข่าพูดพลางลุกขึ้นยืนช้าๆ นางในร่างมนุษย์ดูเป็นสาวรูปร่างผอมเพรียว แม้จะดูเรียบไปบ้างแต่ก็เป็นสาวงามที่ดูองอาจไม่น้อย

 หัวหน้า…ท่านหมายถึงอาวุโสเฟยงั้นหรือ เหม่ยหลินถามพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย พวกนางต่างเป็นอสูรประเภทปักษา และผู้ดูแลหน่วยปักษาทั้งหมดคืออาวุโสเฟยหยางบิดาของเฟยเฟิ่งผู้ตามติ้อนางอยู่ตลอดนั่นเอง

 ไม่ใช่เจ้าค่ะ ท่านหัวหน้ากลุ่มออกจากถ้ำเมื่อเดือนที่แล้ว ท่านรออยากพบคุณหนูมาตลอดเลยเจ้าค่ะ อินทรีสาวว่าพลางยิ้มอย่างดีใจ เป็นที่รู้กันของคนทั้งนครว่าบิดาของเหม่ยหลินเก็บตัวฝึกฝนในถ้ำมาหลายปีเพื่อจะก้าวขึ้นสู้ระดับเทียนเซียน

 เอ๊ะ..ท่านพ่อออกมาแล้ว เหม่ยหลินนิ่งเงียบไปพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย ความสัมพันธ์ของตัวนางกับพ่อออกจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงขั้นเลวร้ายอะไรมากมาย เพียงแต่นางไม่ทราบจะทำตัวอย่างไรต่อหน้าท่านเท่านั้น

 คุณหนู ไปกันเถอะ หยวนหยวนว่าพลางกลายร่างเป็นมนุษย์ในทันที บิดาของเหม่ยหลินเป็นบุคคลที่น่าเกรงขาม แต่เดิมมันก็อยู่ระดับ เสินเซียนขั้นที่ 10 อยู่แล้ว เรียกได้ว่าเป็นผู้มีพลังระดับเหนือมนุษย์คนหนึ่ง แถมยังเป็นที่รู้กันว่ามันคือผู้ถือครองพลังอสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่มนุษย์อีกด้วย หากมันก้าวขึ้นระดับเทียนเซียนจนเสมอกับอาวุโสเทียนหมิงผู้ได้ชื่อว่าเซียนกระบี่ละก็ มันจะแข็งแกร่งกว่าอาวุโสเทียนหมิงอย่างแน่นอน

 คุณหนูเหม่ยหลินกลับมาแล้วววว ทันทีที่เหม่ยหลินกลับเข้าเมืองมา เหล่าอสูรนกผู้ทำหน้าที่ตรวจตราและส่งสารก็เข้ามาในวังมังกรซึ่งตั้งอยู่ทางเหนือของเมืองร้อยแปดอสูรในทันที ภายในห้องนอกจากเหล่าอาวุโสทั้ง 10 ท่านและรองหัวหน้าอีก 2 ท่านแล้วบนบัลลังก์ยังมีร่างของชายคนหนึ่งที่ไม่เคยปรากฏตัวมาหลายปีแล้ว ทำเอาภาพที่ชายคนนั้นนั่งอยู่บนบัลลังก์แปลกตาไปไม่น้อย

 ให้นางเข้ามา ชายคนนั้นพูดพลางเอนตัวลงพิงบัลลังก์ของตนช้าๆ เพียงท่าทางการเคลื่อนไหวธรรมดาของชายคนนี้ก็ทำเอาคนรอบๆต่างกลั้นหายใจ ผู้ที่จะสามารถเลื่อนขึ้นมาเป็นอาวุโสของกลุ่มนักล่าอสูรได้ล้วนไม่ใช่คนธรรมดา ทุกคนต่างมีระดับสูงกว่าเหรินเซียนทั้งสิ้น เรียกได้ว่าทุกคนในห้องนี้ต่างเป็นจุกสูงสุดของเหล่ามนุษย์อย่างไม่ต้องสงสัย

 คารวะท่านหัวหน้ากลุ่ม เหม่ยหลินที่ได้รับอณุญาติให้เข้าห้องมาเดินตรงมาที่หน้าบัลลังก์ก่อนจะคุกเข่าลงคารวะผู้เป็นบิดาอย่างสง่างามสร้างความพึงพอใจให้กับเหล่าอาวุโสไม่น้อย

 เหม่ยหลิน เจ้าเงยหน้าขึ้นเถอะ หัวหนเกลุ่มนักล่าอสูรว่าพลางลุกขึ้นยืนช้าๆ หากมองภายนอกแล้วมันเป็นชายหนุ่มผู้มีใบหน้างดงามไม่น้อย เรียกได้ว่าที่เหม่ยหลินงดงามขนาดนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะบิดาเช่นกัน เพียงแต่ทันทีที่เข้ามาเหม่ยหลินยังไม่สามารถสัมผัสพลังอสูรจากบิดาได้เลยทั้งๆที่เมื่อก่อนพลังอสูรของบิดามักจะเกรี้ยวกราดและทรงพลังอย่างมาก ทำให้เหม่ยหลินจดจำบรรยากาศของพลังอสูรที่บิดาปล่อยออกมาได้มากกว่าใบหน้าของบิดาเสียอีก

 ท่านพ่อ….พลังอสูรของท่าน เหม่ยหลินเบิกตากว้างพลางมองบิดาของตนอย่างประหลาดใจ

 น่าเสียดาย แต่มันหายไปแล้ว บิกาของเหม่ยหลินตอบพลางส่ายหน้าอย่างเสียดาย แต่ถึงจะบอกว่าเสียดายแต่นั่นก็หมายความว่าบิดาของนางเลื่อนขึ้นเป็นระดับเทียนเซียนสำเร็จแล้วนั่นเอง แม้จะไม่ทราบสาเหตุแต่นักล่าอสูรที่ฝึกฝนมาถึงระดับเทียนเซียนทุกคนต่างสูญเสียพลังอสูรของตนไปจนหมด ตั้งแต่บิดาของเหม่ยหลินยามนี้ รวมไปถึงปู่ ทวด หรือแม้แต่บรรพบุรุษรุ่นหลังก็ด้วย ทั้งๆที่หากขึ้นระดับเทียนเซียนแล้วยังสามารถรักษาพลังอสูรเอาไว้ได้จะ ในปลายทางพวกมันจะแข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณระดับเทียนเซียนด้วยกันแน่นอนแท้ๆ

 เหม่ยหลิน หลายปีมานี้เจ้าคงตั้งใจฝึกฝนสินะ บิดาของเหม่ยหลินยิ้มพลางมองเหม่ยหลินอย่างเอ็นดู มันสัมผัสพลังอสูรไม่ได้แล้ว แต่พลังวิญญาณของเหม่ยหลินก็แข็งแกร่งขึ้นมาก สมแล้วที่มันลงแรงไปมากในการฝึกฝนบุตรสาวคนนี้

 ท่านหัวหน้า พ่อลูกยังไม่ทันพูดคุยอะไรกันมาก อยู่ๆอาวุโสเฟยหยางก็ลุกขึ้นยืนพลางเรียกหัวหน้ากลุ่มนักล่าอสูรราวกับมีเรื่องจะรายงาน

 มีอะไร หัวหน้ากลุ่มนักล่าอสูรถามพลางมองอาวุโสเฟยหยางด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจนัก

 ขออภัย เพียงแต่ข้ามีเรื่องจะรายงานให้ท่านทราบ อาวุโสเฟยอยางพูดพลางก้มหัวลง

 หลายปีที่ท่านเก็บตัวฝึกฝน คุณหนูเหม่ยหลินได้เติบโตขึ้นมากอย่างที่ท่านเห็น อาวุโสเฟยหยางเกริ่นมาเพียงเท่านี้เหม่ยหลินก็ทราบในทันทีว่ามันต้องการอะไร ทำอามใบหน้าของหนางหมองคล้ำขึ้นมาในทันที

 นางเองก็มีความสัมพันธ์อันดีกับบุตรชายของข้าเฟยเฟิ่ง ข้าเห็นว่าเด็กทั้งสองต่างรัดใคร่กันข้าเลยอยากจะให้เรื่องมันเป็นไปตามธรรมเนี่ยม ได้ยินเช่นนั้นเหม่ยหลินและหยวนหยวนก็แทบจะพรุ่งเข้าไปหาอาวุโสเฟยอยาง แต่ดีที่หมิงฮุ่ยห้ามเอาไว้ มันช่างกล้าพูดได้อย่างไรว่ารักใครกัน นางแทบจะหนีเฟยเฟิ่งไปให้พ้นเสียด้วยซ้ำ

 เจ้าจะบอกว่าเจ้าอยากจะหมั้นหมายบุตรชายของเจ้ากับเหม่ยหลินงั้นหรือ หัวหน้ากลุ่มนักล่าอสูรถามพลางเดินมาหาเฟยหยาง

 ถูกต้องแล้วขอรับ อาวุโสเฟยหยางยิ้มพลางเงยหน้าขึ้นช้าๆ ตัวหัวหน้ากลุ่มเองก็มีภรรยานับสิบคน เรื่องหมั้นหมายหรือตบแต่งภรรยาตัวมันไม่เคยเรื่องมาก แถมเรื่องการแต่งงานในกลุ่มบุตรสาวบุตรชายของเหล่าอาวุโสก็เป็นเรื่องที่มีมานานแล้ว แถมในเด็กรุ่นเดียวกับเหม่ยหลินก็มีเพียงเฟยเฟิ่งคนเดียวที่ยังโสดอยู่ โอกาสที่มันจะได้หมั้นหมายมีค่อนข้างมากทีเดียว

 เจ้าจะบอกว่าให้ข้ายกเหม่ยหลินให้ไอ้เด็กเหลือขอนั่นนะเหรอ เสียงของหัวหน้ากลุ่มนักล่าอสูรเย็นเฉียบราวกับมีดน้ำแข็ง พริบตานั้นไอพลังเซียนก้แผ่พุ่งออกมาปกคลุมทั้งห้องเอาไว้ในพริบตา แม้อาวุโสเฟยหยางจะอยู่ระดับเสินเซียนขั้นหลังๆแล้ว แต่เมื่อเทียบกับเทียนเซียนแล้วระดับพลังยังห่างกันช่วงใหญ่ แม้บุตรชายจะโดนด่าว่าเป็นเด็กเหลือขอมันกลับไม่กล้าต่อปากแม้แต่คำเดียว

 เหม่ยหลินเป็นผลงานที่ข้าภาคภูมิใจ ข้าไม่มีวันยกนางให้เฟยเฟิ่ง จำเอาไว้ 

บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 76 การกลับมาขอ…

 

บุตรอสูรบรรพกาล

บุตรอสูรบรรพกาล

Status: Ongoing

ตุบ! เสียงบางอย่างตกลงมาจากที่สูงทำเอาภายใต้ช่องเขาแห่งนี้เกิดเสียงสะท้อนเลื่อนลั่นไปรอบบริเวณ แต่ถึงจะสร้างเสียงดังเพียงใดก็ไม่มีมนุษย์หน้าไหนอยู่บริเวณนี้ทั้งสิ้น

วูบ… ร่างสีขาวหมดจดร่างหนึ่งปรากฏยังตำแหน่งที่เสียงดังนั้นปรากฏ แม้จะไม่มีมนุษย์แต่สถานที่แห่งนี้กลับเป็นถิ่นที่อยู่ของอสูรตนหนึ่ง มันมีเรือนร่างแปลกพิสดาร ทั่วร่างเป็นสีขาวหม่นหมองทั้งร่าง รูปร่างของมันจะว่าเหมือนแมงมุมหรือก็ไม่ใช่ จะบอกว่าเหมือนมังกรหรือก็ไม่ชัดเจน ทุกคนต่างเรียกขานมันว่าฝันร้ายสีขาว มันเป็นตัวตนที่สร้างความหวาดกลัวให้ทั้งมนุษย์และอสูรด้วยกัน

แกร๊ก ทันทีที่ขาหนึ่งของมันก้าวมาถึงตำแหน่งเสียง ดวงตาทั้ง 8 ของมันก็จดจ้องไปยังร่างของเด็กชายที่ตกลงมาจากหน้าผาด้วยท่าทีประหลาดใจ เหตุใดมนุษย์ถึงไม่ตายหลังจากตกลงมาลึกขนาดนี้ ที่ๆมันอาศัยอยู่ถูกเรียกว่าผาไร้ก้น เพราะหากมองจากด้านบนจะไม่สามารถเห็นก้นเหวได้เลย แม้แต่มองจากก้นผาก็แทบจะเห็นท้องฟ้าเป็นเส้นด้ายเส้นบางๆเท่านั้น เพราะก้นผาแห่งนี้อยู่ลึกอย่างมาก

ขณะสงสัยอยู่ๆอสูรที่มีร่างกายสีขาวก็เริ่มอ้าปากของมันออกช้าๆ เขี้ยวราวกับแมงมุมของมันอ้าออกเผยให้เห็นปากอันกว้างใหญ่ที่หากจะกินเด็กชายตรงหน้าคงกระทำได้ด้วยการกลืนมันทั้งตัวในคำเดียวเท่านั้น แต่ขณะจะกินเด็กชายลงไปทั้งตัว ปากของมันพลันหยุดชะงัก ก่อนจะค่อยๆหุบกลับเช่นเดิม ดวงตาของมันเพ่งมองเด็กชายที่นอนสลบอยู่บนพื้นด้วยท่าทีนิ่งเฉย ร่างของมันแตกหักยับเยินราวกับตุ๊กตาดินที่ถูกบี้เละเทะ แขนขางองุ้ม ลำตัวแดงบ้างม่วงบ้าง แต่มันกลับยังหายใจอยู่ ด้วยร่างกายที่ยับเยินเช่นนี้มันกลับสามารถประคองชีวิตของมันเอาไว้ได้

 หรือจะเป็นโชคชะตากัน.. อสูรแมงมุมพูดออกมาพลางมองใบหน้าของเด็กชาย ทำไมมันถึงตกลงมาในที่แห่งนี้ได้ ทำไมมันถึงไม่ตาย แล้วทำไมมันถึงไม่คิดจะกินมันกัน…..

แม้แต่ตัวมันยังไม่สามารถหาคำตอบออกมาได้ . . . .

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท