บทที่ 106 อุปสรรคใหม่
ในเรือนของเขามีห้องศิลาอยู่ห้องหนึ่ง ซูเฉินเคยใช้ห้องนั้นเป็นสถานที่ฝึกทักษะวิชาการดูดซับ ในปัจจุบันห้องแห่งนี้กลายเป็นสถานที่ใช้ลงโทษเหล่าข้าทาสบริวารของเขา
หลินเย่เม่าถูกนำมาไว้ที่ห้องแห่งนี้
เมื่อเข้าห้องไป ซูเฉินก็พบหลินเย่เม่าที่นอนอยู่บนเตียง ร้องครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวด
ทั่วทั้งร่างมีขนสีดำขึ้นมา นัยน์ตาปูดโปนออกมาดั่งปลา แขนขาบิดเบี้ยวผิดรูป ราวกับมีบางสิ่งกำลังดึงพวกมันไว้
เกิดอะไรขึ้น? ซูเฉินเห็นภาพแล้วแทบพูดไม่ออก
กังเหยียนส่ายหัว ข้าก็ไม่มั่นใจ หลังจากพาเขากลับมาไม่นานก็เป็นเช่นนี้
ตอนพามา เจ้าพบผู้ใดบ้างหรือไม่ ?
ไม่ขอรับ ข้าใส่เขาไว้ในถุงกระสอบแล้วแบกกลับมา ระหว่างทางไม่ได้หยุดพักเลย
ช่วย……อึก……ช่วยข้า……อึก หลินเย่เม่าพยายามร้องออกมา หากแต่น้ำเสียงออกมาไม่ชัดเจนนัก ถึงกระนั้นซูเฉินก็ยังฟังออกอยู่คำหนึ่ง ช่วยด้วย
หลินเย่เม่ามองซูเฉินนัยน์ตาหวาดกลัวนัก
เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? เมื่อเห็นสภาพหลินเย่เม่า กังเหยียนก็เริ่มตื่นตกใจมากขึ้น
ข้าต้องตรวจอาการเขาก่อน กังเหยียน เฝ้าประตูไว้ อย่าให้ผู้ใดเข้ามาเด็ดขาด ในตอนที่ซูเฉินเอ่ยขึ้น เขาก็ดึงแท่นประดิษฐ์ ถ้วยแก้ว และเครื่องมือทดลองต่าง ๆ ออกมาจากแหวนกักเก็บเรียบร้อยแล้ว
เขาดึงหลอดฉีดยาขึ้นมาดูดเอาเลือดจากหลินเย่เม่า
หลังจากส่งพลังต้นกำเนิดไปที่นัยน์ตาทั้งสองข้างแล้ว ซูเฉินก็เห็นว่าเลือดของหลินเย่เม่าเปลี่ยนไปเป็นแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
สสารต้นกำเนิดชนิดใหม่ถูกสร้างขึ้นในเลือดของหลินเย่เม่า
ซูเฉินไม่เคยเห็นสสารต้นกำเนิดตัวนี้ในร่างหลินเย่เม่ามาก่อน
เช่นนั้นมันมาจากไหน ?
ซูเฉินไม่เข้าใจ
เขาทำการสังเกตต่อไปและพบว่าสสารต้นกำเนิดตัวนี้ถูกสร้างขึ้นเองในเลือดของหลินเย่เม่า
ราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างถูกซุกซ่อนเอาไว้ในเลือดของหลินเย่เม่า อยู่ลึกมากจนตาซูเฉินไม่อาจมองเห็น……
ราวกับภูตผีที่เผยร่างขึ้นมาจากใต้ทะเลลึก มันบุกรุกและเปลี่ยนแปลงสายเลือดของหลินเย่เม่า ในตอนที่กำลังเปลี่ยนแปลงนั้นก็นำมาซึ่งความเจ็บปวดให้เจ้าของร่าง
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ ?
ซูเฉินตะลึงไป
สสารต้นกำเนิดนี่มันคืออะไรกันแน่ ? เหตุใดจึงเพิ่งมาปรากฏเอาตอนนี้ ?
มีอะไรเป็นตัวเร่งปฏิกิริยากัน ?
ซูเฉินไม่รู้ หากแต่รู้แน่ชัดว่าเช่นนี้ไม่ใช่ยาพิษ
ระหว่างการทดลองบนเทือกเขาสีเลือด ซูเฉินทำการสังเกตยาพิษที่แตกต่างกันถึงสามสิบตัวว่าพิษเหล่านี้ทำลายร่างกายมนุษย์ได้อย่างไร
กล่าวได้ว่าหากการไหลเวียนของเลือดสามารถแบ่งออกได้หลายชั้น พิษทั้งหลายล้วนไหลเวียนอยู่ที่ชั้นนอกสุด เป็นสิ่งที่สามารถใช้นัยน์ตาคู่นี้ของเขาสังเกตได้ง่ายที่สุด
ในเมื่อสสารต้นกำเนิดนี้ไม่ใช่พิษ เช่นนั้นมันเป็นอะไรกันแน่ ?
ซูเฉินพยายามค้นสมองหาคำตอบ
ก่อนหน้านี้หลินเย่เม่าไม่เคยมีโอกาสได้พบใครมาก่อน
ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงนี้ต้องเกิดจากสิ่งที่ซูเฉินทดลองกับเขาเป็นแน่
แต่ในหนึ่งร้อยวันที่ผ่านมา เขาทดลองหลายสิ่งมาก เช่นนั้นเป็นอะไรกันแน่ ?
อาจไม่ได้เกิดจากสิ่งเดียวเสียด้วยซ้ำ
หลินเย่เม่าถูกทดลองมาแล้วตั้งนาน หากแต่อาการเพิ่งปรากฏขึ้นในวันนี้ เช่นนี้หมายความว่าอาจจะไม่ใช่อาการฉับพลัน น่าจะเป็นสิ่งกระตุ้นที่เข้าร่างมานานแล้วมากกว่า
สิ่งกระตุ้นงั้นหรือ ?
ซูเฉินตกตะลึง
ในหัวเด็กหนุ่มคิดถึงบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นรีบผสมยากระตุ้นสายเลือดโบราณขึ้นในพลัน
หลังจากลองเทยานั่นลงในหลอดแก้วที่เต็มไปด้วยเลือดแล้ว เขาก็ส่งพลังต้นกำเนิดไปที่นัยน์ตาก่อนจะเริ่มทำการสังเกตุการณ์
ซูเฉินพบว่าสสารต้นกำเนิดชนิดใหม่นี้มีอัตราการเกิดมากขึ้น
เป็นยากระตุ้นสายเลือดโบราณ ! ซูเฉินชะงักไปในพลัน
อะไรนะ ? กังเหยียนไม่เข้าใจ
ซูเฉินจ้องหลินเย่เม่าด้วยนัยน์ตาตกตะลึง สายเลือดของเขากำลังหวนคืนยุคบรรพบุรุษ
————————————————
นายท่านหมายความว่า ยากระตุ้นสายเลือดโบราณสามารถทำให้สายเลือดของเขากลับคืนสู่สภาพก่อนกาลได้สำเร็จงั้นหรือ ? แท้จริงแล้วไม่ใช่สูตรยาที่ทดลองไม่สำเร็จหรอกหรือ ? กังเหยียนถามซูเฉิน
ถูกต้อง สายเลือดเขา ดูแล้วกำลังจะเปลี่ยนแปลงกลับไปเป็นสายเลือดในสมัยก่อนกาล แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตัวยาสำเร็จ ซูเฉินตอบ พยายามคุมอาการหลินเย่เม่าให้ทรงตัว
อูเอ่อร์หลี่หวังไว้ว่าการพลิกสายเลือดนี้ ก็เพื่อใฝ่หาพลังขั้นสุดของสายเลือดในร่างตนเอง หากแต่การพลิกกลับในตอนนี้นั้นมันเป็นการเปลี่ยนแปลงทางด้านร่างกายภายนอกและภายในเสียมากกว่า จึงนับว่าเป็นการพลิกกลับที่ผิดพลาด
แน่นอน ไม่ว่าจะอย่างไรผลที่เกิดขึ้นก็แสดงให้เห็นว่ามันสามารถพลิกสายเลือดกลับไปเป็นสมัยก่อนกาลได้ ซึ่งนับว่าเป็นความสำเร็จในขั้นแรก หากเราค้นคว้าต่อไปตามเส้นทางนี้ ไม่แน่ว่าอาจะได้ตัวยาที่เขาต้องการ
อูเอ่อร์หลี่คงไม่คิดว่ายาสูตรนี้ของตนไม่ใช่สูตรที่ผิดพลาดไปเสียทั้งหมด แท้จริงแล้วยังมีผลทำให้สายเลือดพลิกกลับไปยังสมัยก่อนกาลได้ แต่จำต้องกลืนยาลงไปมากถึงสามร้อยขวดก่อนที่ตัวยาจะออกผล
หากซูเฉินไม่ได้ใช้ยาตัวนี้ในการวิเคราะห์สายเลือดของหลินเย่เม่า เขาก็คงไม่รู้ว่ายาชนิดนี้ให้ผลแบบนี้ด้วยเช่นกัน
การค้นพบและการสร้างสิ่งใหม่ ๆ ที่ยิ่งใหญ่ หลายครั้งเกิดจากความบังเอิญเช่นนี้
ไม่ว่าจะได้มาด้วยปาฏิหาริย์หรือเป็นผลพลอยได้จากการทดลองใด ๆ ……
อาจกล่าวได้ว่าซูเฉินเพียงโชคดีมากเท่านั้น
เขาได้สสารต้นกำเนิดสายเลือดอสรพิษทะยานมาโดยบังเอิญ และยังรู้ผลของยากระตุ้นสายเลือดโบราณผ่านการทดลองของตนโดยบังเอิญเช่นนี้อีก
หากแต่โชคดีเช่นครั้งนี้ต้องใช้เวลาเป็นตัวพิสูจน์คุณค่า
แต่ในตอนนี้ ‘โชค’ ครั้งนี้นับว่าเป็นปัญหาใหญ่
เช่นนั้นจะทำอย่างไรกับเขา ? กังเหยียนถาม
เห็นหลินเย่เม่าที่นอนร้องครวญครางอยู่เช่นนี้ ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนกล่าว ถ่ายเลือดออกมาบางส่วน ป้อนยาและสมุนไพรที่ข้ามีให้เขา ข้าจะได้รู้ว่ายาหรือสมุนไพรตัวไหนสามารถต้านผลของสสารต้นกำเนิดชนิดนี้ได้
ซูเฉินเริ่มลงมือทำการทดลองในทันที ใช้ยาหลายชนิดหวังหยุดยั้งสสารต้นกำเนิดชนิดใหม่นี้
หลินเย่เม่ายังคงส่งเสียงร้องเจ็บปวดไม่หยุด การถ่ายเลือดช่วยลดการเปลี่ยนแปลงในร่างลงได้ก็จริง หากแต่สายเลือดในร่างยังไม่ได้หยุดพลิกกลับไปยังยุคก่อนกาล หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาต้องสิ้นใจเป็นแน่
เขาเกือบทนไม่ไหวแล้ว กังเหยียนพูดขึ้น เขาอุ้มอ่างที่เต็มไปด้วยเลือดสด ๆ ไว้ เริ่มกระอักเลือดออกมาแล้วด้วย…… ให้ข้าถ่ายเลือดในร่างเขาออกมามากกว่านี้หรือไม่ ?
เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่ง ! ซูเฉินยังคงลองตัวยาหลากหลายชนิดอย่างรวดเร็ว ในขณะที่สายตาก็สังเกตสายเลือดในร่างไปด้วย
เคราะห์ดีที่ครั้งนี้เขาพกสมุนไพรและตัวยาหลายชนิดมาเพียงพอ เพราะก่อนหน้านี้เขาใช้พวกมันในการทดลองไปเยอะมาก ในตอนนี้จึงมีตัวยาที่ปรุงแล้วเหลือให้ใช้เป็นจำนวนมาก
เด็กหนุ่มใช้นัยน์ตาทั้งสองข้างไม่หยุดหย่อน ส่งผลให้พวกมันล้านัก แต่ซูเฉินไม่อาจหยุดมือตอนนี้ได้
เขาปล่อยให้หลินเย่เม่าตายไม่ได้ อย่างน้อย ๆ จะให้เจ้านี่มาตายที่นี่ไม่ได้เด็ดขาด !
ซูเฉินทำการทดลองอย่างบ้าคลั่งต่อไป
