คำพูดของเธอทำให้สีหน้าของณิชานาฎแสดงอาการประดักประเดิดออกมา
ณิชานาฎตะลึงอยู่สักพัก พลางลองอธิบายทันควัน ไม่นะ ดนัยปฏิบัติกับแก ไม่เหมือนกับ….
ธิชาไม่อยากจะเข้าใกล้แม่ของตัวเองจริงๆ เลยเพราะว่าต้องการให้ตนเองไปร่วมหอลงโรงกับชายผู้หนุ่มผู้มีอายุ
อีกอย่างแถมเป็นไอ้จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่มีแผนการและคอยคิดหาอุบายอยู่ตลอด
ธิชายอมรับกับตัวเองในเรื่องอุบายและความสามารถ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของดนัยกฤตสักนิด
อีกอย่างทุกอย่างที่ได้เข้าใกล้กับเขา มักจะทำให้ธาวินโกรธเคือง เธอไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว
ธิชาเข้าใจแล้วว่าทำไมณิชานาฎถึงได้ให้เธอมาตอนนี้ แต่ไม่มีธุระด่วนอะไร แต่เป็นการนัดให้มาเจอกับดนัยกฤตตรงๆ เลย
เธอไม่อยากจะอยู่ต่อ มัวแต่เป็นห่วงอาการของณิชานาฎ จากนั้นก็ไปหาหมอเจ้าของไข้ของเธอเพื่อพูดคุยกันเล็กน้อย และเป็นการหาข้ออ้างขอตัวกลับก่อนด้วย
เธอไม่ได้รีบออกไปจากโรงพยาบาลในเวลานั้นเลย แต่ฉวยโอกาสในครั้งนี้ไปฉีดยาคุมด้วยเลย
ปกติแล้วเธอยุ่งมาก อีกทั้งธาวินมักจะรู้การเคลื่อนไหวของเธออยู่ตลอด
วันนี้ไหน ๆ เธอก็มาถึงโรงพยาบาลแล้ว ถ้ากลับไปแล้วธาวินถามขึ้นมา เธอก็สามารถอธิบายได้ว่าณิชานาฎต้องการอยากเจอเธอ
ธิชากรอกแบบฟอร์ม จากนั้นก็จ่ายเงิน และต้องเข้าแถวอยู่สักครู่ถึงจะถึงคิวของเธอ
หลังจากที่รอให้ฉีดยาเสร็จและเดินออกมา แต่ก็เห็นณิชานาฎที่ยังคงสวยสะดุดตายืนรอเธออยู่ไม่ไกลนัก
ธิชาสับสนทันที อยากจะเอาใบเสร็จที่อยู่ในมือยัดซ่อนอยู่ในกระเป๋า ทว่ากลับถูกณิชานาฎที่เดินอย่างรวดเร็วพลางยื่นมือออกมาไปคว้าเอาไว้ โดยซ่อนมันไม่ทันแล้ว
ณิชานาฎขมวดคิ้วทันที พลางก้มหน้าอ่านใบเสร็จตั้งแต่ต้นจนจบหนึ่งรอบ จนสีหน้าถอดสีหม่นหมองลงถนัดตา
ธิชาแกมีแฟนแล้วเหรอ? ทำไมแม่ไม่รู้…
สีหน้าของณิชานาฎทำให้หัวใจของธิชาเริ่มไม่ค่อยมีความรู้สึกขึ้นมาทันที ความจริงแล้วก่อนหน้าที่ตระกูลธนาภูวนัตถ์มีการเปลี่ยนแปลงไปนั้น ณิชานาฎก็มัวแต่ยุ่งกับเรื่องของตัวเธอเอง ไม่ค่อยสนใจเธอสักเท่าไหร่
ระหว่างเธอกับธิชามันไม่ใช่ความสนิทสนมเหมือนกับคู่แม่ลูกทั่วไป ดังนั้นการเผชิญหน้ากับคำถามนี้นั้น เธอรู้สึกอับอายมาจากก้นบึ้งหัวใจ
ณิชานาฎไม่ได้รอให้เธออธิบายสักคำ แถมยังฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้เช่นนั้น จนสีหน้าถอดสี พลางกรีดร้องอย่างตกตะลึง คือธาวิน! ธิชา ที่แกฉีดยาคุม ก็เป็นเพราะว่าธาวิน ใช่ไหม? แกกับธาวินถึงขั้น แก…เขามีศักดิ์เป็นพี่ชายในนามของแกนะ
ธิชาคอยปิดบังเรื่องนี้กับมารดามาโดยตลอดแต่กลับถูกเธอเปิดเผยออกมาต่อหน้าสาธารณชนอย่างไม่สะทกสะท้าน จนรู้สึกตัวเองไม่เป็นตัวของตนเองขึ้นมาทันที
งานฉลองวันหมั้นเกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนั้น ตอนนั้นเธอเป็นห่วงว่าเรื่องนี้ลือกันจนเข้าหูณิชานาฎ
โชคดีที่ว่าธาวินคอยกันณิชานาฎอยู่ตลอดเวลา หมอที่เป็นคนรักษาณิชานาฎก็เป็นคนของธาวิน บวกกับณิชานาฎถูกจำกัดอยู่ในเขตโรงพยาบาลเป็นเวลายาวนาน ดังนั้นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมาสักพักนั้นณิชานาฎ เลยไม่ได้ยินคำซุบซิบนินทาแต่อย่างใด
ธิชาเอาความผิดนี้หมายหัวไปที่ดนัยกฤตโดยตรง เพราะว่านอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีคนที่จะพูดเรื่องพวกนี้กับณิชานาฎ อีกอย่างไม่มีความจำเป็นด้วยซ้ำที่ต้องพูดเรื่องนี้ออกมาจนทำให้เกิดข้อวิวาทระหว่างแม่กับลูก
ดนัยกฤตมีจุดประสงค์อื่นอยู่ เธอไม่ยอมอ่อนข้อให้เขา แถมยังหลบเลี่ยงมาหลายครั้งแล้ว เขาก็เลยเอาความลับของตัวเธอมาบอกกับมารดาของเธอโดยตรงเลย เพื่อให้ณิชานาฎคอยกดดันเธอหนักกว่าเก่า
ธิชาที่รู้สึกอับอายตั้งแต่แรก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้ายิ่งดูย่ำแย่หนักมาก
วินาทีนั้นณิชานาฎก็ปะติดปะต่อเรื่องราวได้มากมาย แถมยังคิดเรื่องตอนที่ธิชาเพิ่งเดินออกไปนั้น เพราะว่ามีพยาบาลสองคนกำลังพูดคุยเรื่องที่ธิชาขับรถคันใหม่มา
ธิชา ธาวินจะแต่งงานอยู่แล้ว แกกับเขาทำแบบนั้นมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น! รถยนต์คันนั้นเป็นธาวินคนซื้อให้แกใช่ไหม แล้วเขาพูดกับแกว่ายังไง ต้องการให้แกไปเป็นเมียน้อยให้เขาเหรอ? แกเพิ่งจะอายุ 19 เอง ถ้าเรื่องพรรค์นี้ลือออกไปแล้วต่อไปแกจะเป็นคนทั่วไปได้อย่างไร ธิชาแกบอกความจริงกับแม่มาตรงๆ เลย เรื่องแกกับเขาตกลงว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าตั้งแต่แกยังเด็กอยู่เขาก็เริ่มกับแก….
ธิชาสมองดังอื้ออึง
เรื่องที่ไม่ยอมให้ณิชานาฎรู้ที่สุด ตอนนี้กลับปิดไม่มิดแล้ว
ความอับอาย ความเศร้าโศก ความสับสน ความโกรธเคืองอันแน่น…
ความรู้สึกต่างๆ นานาราวกับมันเริ่มสุมเป็นกองไฟในอก
ส่วนณิชานาฎนั้นทั้งโมโหทั้งเกลียด
ธิชารู้เรื่องมาฉีดยาคุมที่โรงพยาบาล ฤทธิ์ยาคุมมีระยะเวลาในการคุมกำเนิดอันยาวนาน อย่างน้อยสามเดือน ก็สามารถพูดได้ เรื่องระหว่างธาวินกับเธอไม่ใช่เป็นเรื่องฉุกเฉินที่เกิดขึ้น แต่มีระยะเวลาที่ยาวนานแล้ว
ณิชานาฎหน้าดำคร่ำเครียด น้ำเสียงเปลี่ยนไปจนแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ธิชา แกไม่สามารถทำเรื่องบัดสีแบบนี้กับธาวินต่อไปได้ ฉันไม่สนใจว่าแกจะถูกบีบบังคับหรือว่าแกจะยอมเอง แกตัดขาดจากเขาซะ ตัดขาดกันตอนนี้ไปเลย!
สีหน้าของซีดเผือด และตอกกลับอย่างเยาะเย้ย แม่คิดจริงๆ หรือว่าหนูอยากจะตัดได้ก็ตัดเหรอ แม่ ตอนที่แม่ไม่สนใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วแต่งเข้ามาอยู่ในตระกูลธนาภูวนัตถ์ หนูกับธาวินก็เกี่ยวพันกันแล้ว ตัดไม่ขาดกันแล้ว
ณิชานาฎโมโหจนหายใจติดขัด ในอดีตเธอเคยเป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลของเมืองJ แต่ต่อมาป่วยเป็นมะเร็ง จนถูกธาวินควบคุมตัวเอาไว้ ได้แต่อดกลั้นกับอารมณ์เอาไว้
เธอจ้องตาลูกสาวของตนเองตาเขม็ง พร้อมทั้งพูดอย่างจริงจังทุกคำ ถ้าแกอยากเหมือนกับฉันที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน งั้นแกก็ทำบัดสีบัดเถลิงกับธาวินต่อไปเถอะ! ธิชาฉันจะบอกแกให้นะ ธาวินไม่มีทางชอบแกหรอก ถ้าเขาจริงใจกับแกแค่ครึ่งหนึ่ง เขาก็คงไม่เล่นสนุกกับแกไปด้วย และไปขอคุณหนูพันล้านของตระกูลมงคลวัชรกุลแต่งงาน ธาวินเกลียดฉัน และยิ่งเกลียดพ่อของเขามาก ในสายตาของเขา แกก็แค่ของเล่นที่เอาไว้แก้แค้นให้สมใจอยากเท่านั้นแหละ!
สิ่งที่เธอพูดออกมาความจริงแล้วไม่มีอะไรผิดเพี้ยนไปเลย ก็แค่พูดให้ธิชาดูทรมานดูบ้าง
ณิชานาฎตั้งแต่คลอดเธอออกมา ก็ไม่ให้เธอได้รู้เลยว่าพ่อของตนเองเป็นใครกันแน่
ในความทรงจำแรกๆ ของเธอ ณิชานาฎวันนี้เป็นเมียน้อยของผู้ประการอสังหาริมทรัพย์คนไหนสักคน พอวันพรุ่งนี้ก็ไปเป็นเมียน้อยของบริษัทยักษ์ใหญ่ทางการเงินของใครสักคน เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนไหน และพาตัวธิชาไปอยู่บ้านผู้ชายคนไหน ก็ไม่เคยถามเธอสักคำ
ต่อจากนั้นมา เธอก็แต่งงานกับชรัณ อีกทั้งยังควบคุมทรัพย์สินพร้อมกับอำนาจมากมายอยู่ในมือ เธอออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่อยู่โลกภายนอก กระทั่งหักหลังชรัณเพราะว่าไปนอนกับผู้ชายยังหนุ่มยังแน่น
เรื่องที่ทำมาทั้งหมด ไม่เควคิดด้วยซ้ำว่าตนเองยังมีลูกสาวที่ยังเด็กอยู่
หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น เลยไม่เคยช่วยเธอวางแผนเรื่องใดเลย
ธาวินแสดงอารมณ์ออกทางสีหน้ากับความรู้สึกที่เปลี่ยนไป จากพี่ชายที่หลงรักเธอจนตอนที่กลายสภาพเป็นคนโหดร้ายทารุณในตอนนั้น ไม่มีคนช่วยเธอ แม่ของเธอไม่ดูดำดูดีเธอเลยสักนิด
ธิชาเคารพณิชานาฎและคอยอดทนอดกลั้นมาโดยตลอด
แต่ว่าวันนี้ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะถากถางออกมาแล้ว
แม่ ธาวินเกลียดฉัน หยามเกียรติฉัน เล่นสนุกกับร่างกายของฉัน ความรับผิดชอบตั้งแต่รากฝังลึก… หรือว่าไม่ใช่เป็นเพราะแม่เหรอ? ตั้งแต่เด็กจนโตแม่ไม่เคยสนใจฉันจะเป็นหรือตายยังไงเลย เป็นแม่คนหนึ่งแท้ๆ แม่ที่อยู่ในใจฉันความจริงแล้วยังไม่เทียบเท่าธาวินเลย
ธาวินทำอัปรีย์กับฉันมาก แต่อย่างน้อยเขาก็อยู่เป็นเพื่อนฉันมาเป็นสิบปี แม้แต่ครั้งแรกที่ฉันมีประจำเดือนก็เป็นเขาที่ช่วยซื้อให้ฉันแถมยังสอนฉันอีกว่าใช้ยังไง ตอนนั้นแม่ไปอยู่ที่ไหนล่ะ ห๊ะแม่?
ณิชานาฎ ยืนตะลึงอยู่ที่เดิม พลางตกใจจนฝีเท้าก้าวถอยไปด้านหลัง
ไม่รู้ว่าดนัยกฤตสาวเท้าก้าวเข้ามาจากทางไหน พลางประคองร่างกายที่โซซัดโซเซของณิชานาฎเอาไว้
ณิชานาฎโมโหจนปากสั่น พลางชี้นิ้วไปทาง แถมพูดด้วยน้ำเสียงแหลมแสบแก้วหู ทำไมแกถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนแบบนี้ แกทำเรื่องอัปรีย์จัญไร ฉันเกลี้ยกล่อมให้แกหยุด แต่กลับมาโทษแม่ของตัวเองเหรอ?!
เหมือนว่าณิชานาฎโกรธจนทำให้ร่างกายยิ่งทรุดหนักกว่าเดิม
ดนัยกฤตทำหน้าเครียดใส่ พร้อมอ้าปากพูดโดยไม่ให้พูดแทรก ธิชาขอโทษแม่คุณซะ
