รูม่านตาธิชาขยายใหญ่ พยายามต้องการจะอาเจียนออกมา ทว่ากลับถูกเขากดท้ายทอยไว้รุนแรงจนขัดขืนไม่หลุด
นัยน์ตาทอประกายแววตาแห่งความสิ้นหลัง แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีน้ำตาเอ่อล้นไหลออกมา
แค่ในเบ้าตาค่อยๆ หมุนไปมา จนกลืนมันลงไป
นัยน์ตากลมโตของเธอปกคลุมไปด้วยหมอกหม่นสีเทา เวลานั้นนอกจากคำว่าหมดหวัง ก็ไม่มีความรู้สึกอื่นใดเลย
……
ธาวินบีบแก้มเธอขยับเข้าขยับออกให้หนักหน่วงขึ้น เป็นการกระทำที่ทั้งโหดและรุนแรงมาก
ทว่าความจริงแล้วเขาก็ไม่มีความสุข ไม่ใช่แค่ไม่มีความสุข ในทางกลับกันกลับรู้สึกทุกข์อยู่บ้าง
ถ้าต้องการให้คะแนนกับธิชาในทักษะทางด้านนี้ คาดว่าคงต้องให้คะแนนติดลบไปหนึ่งคะแนนจากคะแนนที่กำหนดไว้
มันแย่มาก
ช่วงสุดท้ายธาวินถึงจนขมวดคิ้วเอาไว้แน่น ประมาณว่าในที่สุดก็อดกลั้นไม่อยู่แล้ว พลันใช้ความเร็วรีบเร่งทำเรื่องให้มันเสร็จๆ ไป
ธิชาที่หลับตายอมรับสภาพกับมันไปตั้งแต่แรก จนเวลานี้ผิวแก้มนั้นมันถูกลวกจนเจ็บปวดไปหมด เธอถูกบังคับให้เบิกตามอง จากนั้นก็ถูกผลักกระเด็น ราวกับของเล่นอันไร้ค่า ถูกโยนทิ้งไปหยุดอยู่ตรงมุมโซฟา
ธิชารู้สึกคลื่นไส้จนไม่อยากจะหายใจต่อแล้ว เพราะว่าในโพรงจมูกทั่วใบหน้าทั่วร่างกายของเธอมีแต่กลิ่นรสชาติของธาวิน
เขาเก่งมากในการดูหมิ่นเธอ
มักจะใช้ทุกวิถีทางในการทำให้เธอเกลียดตนเองจนอยากให้กลั้นหายใจแล้วตายไปซะ
……
ความเงียบงันกลางดึก เรื่องหยาบช้าแต่ใช้เวลาอันสั้นราวกับเหมือนกลิ่นดินปืนที่เจือจางในอากาศ….
ธิชานอนเงยหน้าอยู่บนโซฟาโดยที่ไม่มีการขยับเขยื้อนแต่อย่างใด เส้นผม ใบหน้ากระทั่งหน้าอกมีแต่อสุจิเลอะเป็นคราบเต็มไปหมด
ทว่าเหมือนว่าเธอเองก็ไม่สนใจ ได้แต่นอนอยู่ตรงนั้นอย่างไร้ความรู้สึกใดๆ
หลังจากที่ธาวินใส่กางเกงเรียบร้อยแล้วพลางยื่นมือออกไปปลดเข็มขัดที่มัดมือทั้งสองข้างของเธอออก
การปลดปล่อยในครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ทำให้เขาได้รับระบายได้อย่างจริงๆ แต่ว่าเบ้าตาของธิชาที่ว่างเปล่าหมดความหวังนั้นทันทำให้เขาหมดสนุกที่จะทำต่อไปแล้ว
เขายืนอยู่ด้านหน้าโซฟาและใช้สายเหยียดต่ำจ้องมองมาทางด้านบน แววตาบูดบึ้งตอนจ้องมองใบหน้าเรียวเล็กที่เขินอายของเธอ สักพักเขาก็ดึงทิชชูสองแผ่นออกมาเพื่อมาเช็ดมั่วๆ บนใบหน้าของเธอ
ตอนที่เขาใช้แรงเช็ดออกให้นั้น ก็ได้บ่นเสียงงึมงำออกมาจากจมูก จนจะแห้งอยู่แล้ว ไม่อยากให้เช็ดใช่ไหม ชื่นชอบของผมขนาดนี้เชียว รู้ตั้งแต่แรกก็น่าจะป้อนให้คุณกลืนไปให้หมด หือ?
ธิชาไม่ได้หลับตาลง ทว่านัยน์ตานั้นมีแต่หมอกหนาปกคลุมตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ ไม่มีความรู้สึกใดสื่ออะไรออกมาสักนิด
เหมือนว่าเธอจะหมดความรู้สึกจนว่างเปล่าหมดแล้ว ราวกับร่างกายที่ไม่มีจิตวิญญาณกำลังนอนอยู่ตรงนั้น
ความจริงแล้วธาวินยังมีความรู้สึกโกรธเคืองอยู่แต่ยังไม่ได้แสดงออกมา ตอนแรกก็คิดจะใช้เข็มขัดในการดึงเธอ แต่ว่าพอเริ่มดึงเบาๆ แล้วกลับมาความรู้สึกเจ็บปวดบางอย่างเกิดขึ้นตรงหัวใจ จนเขารู้ตัวว่าตนเองลงมือทำไม่ลงคอ
แต่ว่าเข็มขัดก็ถอดออกแล้ว เรื่องที่ทำไม่ลงไม่สามารถเปิดเผยได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาก็เลยอยากจะใช้โอกาสในการจัดการเอาเธอให้หนักๆ
เขาเลี้ยงเธอจนโตป่านนี้แล้ว หน้าอกอิ่มเอิบ เอวคอดกิ่ว ผิวพรรณเปล่งปลั่ง แต่กลับไม่ยอมมีลูกให้กับเขา
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเลี้ยงจนเสียข้าวสุกไปแล้ว งั้นตอนนี้ธาวินอดใจไม่ไหวจนต้องเอาเธอให้ตายทั้งเป็นไปเลย
แต่เขาก็ไม่ลืมว่าร่างกายของธิชานั้นอ่อนแอมาก จนใกล้จะหมดลมหายใจอยู่แล้ว
เคยมีอยู่หนึ่งครั้งตอนที่เขาไม่ทันระวังเผลอพลั้งใช้ความรุนแรงเกินควร จนเธอเนื้อปริเลือดไหลซึมออกมาจนต้องให้รถพยาบาลมารับไปส่งโรงพยาบาลเพิ่มเย็บแผลมาแล้ว….
หลังจากครั้งนั้นแล้วธาวินก็ไม่สามารถแตะต้องเธอได้หนึ่งเดือนเต็ม อีกทั้งธิชายังคงจำฝังใจอย่างแรงกล้า ลีลาบนเตียงก็เปลี่ยนไปแย่ลงทุกวัน ย่ำแย่จนแสดงอาการรังเกียจขึ้นมา
ธาวินรู้ตัวของตนเองดีในเวลาระเบิดอารมณ์ตอนโกรธว่าตอนเองหยาบคายมากในเรื่องทางเพศ
ดังนั้นเมื่อครู่เขาเลยไม่ได้แตะต้องเธอเลย ได้แค่ใช้วิธีการที่เบามือที่สุดในการปลดปล่อยเพื่อแก้ปัญหาก็เท่านั้นเอง
ทว่าผลลัพธ์ที่ได้กลับมายิ่งน่ากลัวมาก….
…………
ธาวินใช้กระดาษทิชชูในการเช็ดสิ่งที่อยู่บนใบหน้าของเธอ ทว่าเธอยังคงแสดงท่าทีหมดอาลัยตายอยากอยู่เช่นนั้น จนทำให้เขาเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา
จนในที่สุดเขาก็หมดความอดทน พลางเงื้อมือขึ้นมาตบใบหน้าของเธอเบา ๆ เริ่มเล่นแกล้งตายแบบนี้อีกแล้วใช่ไหม อย่าแกล้งต่อเลย ส่งเสียงตอบกูหน่อย แต่ก็ใช้ปากของคุณนี่แหละ ไม่มีเทคนิคห่าเหวอะไรเลย สั่งสอนจนเสียเวลาเปล่าประโยชน์มาตั้งนาน พูดออกมา ถึงขั้นจะเป็นจะตายให้ได้เลยหรือยังไง?
ธิชายังคงไม่หือไม่อือ กระทั่งดวงตาไม่มีการขยับเขยื้อนแต่อย่างใด ไม่มีการส่งเสียงรังเกียจ หรือมองเขาอย่างรังเกียจออกมา
ธาวินร้อนใจและหงุดหงิดมาก แต่ว่าเขารู้ว่าการแน่นิ่งแบบนี้ต่อไป ถ้าเขาเกิดไปยั่วเธอขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องมันคงถึงขั้นตายกันไปข้างหนึ่งเลย
แม้ว่าครั้งนี้จริงๆ แล้วเธอเป็นคนยั่วให้เขาโมโหก่อนก็ตาม
เขาสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ในใจคิดว่าครั้งนี้เก็บไว้ก่อน รอให้เขาเก็บแรงให้มากพอก่อนค่อยจัดการเธอให้เข็ดหลาบอีกครั้ง
ธาวินอุ้มเธอพาดไหล่เพื่อพาขึ้นชั้นบน และอุ้มเธอเข้าไปในอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ จากนั้นก็เอาร่างเบาะบางของเธอวางอยู่บนซิงค์ล้างหน้า
จากนั้นก็จัดการบิดผ้าขนหนูที่ชุบน้ำอุ่นแล้วนำมาเช็ดใบหน้าของเธอ
เขาคิดว่าเธอรังเกียจกับความสกปรกจนรู้สึกว่าน่าอายจนไม่กล้าปริปากพูดออกมา
รังเกียจสิ่งสกปรกก็จัดการเช็ดให้สะอาดก็หมดเรื่องแล้ว
ทว่าเมื่อเขาเช็ดซ้ำในรอบที่สอง เปลือกตาของธิชาก็เริ่มขยับแล้ว และกะพริบตาอย่างเชื่องช้า จากนั้นก็มีน้ำตาเม็ดใหญ่ไหลหยดออกมา
ธาวินตกใจกับท่าทางเธอที่การได้รับผลกระทบจากการถูกเหยียดหยามจนทรุดหนักหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแบบนี้แล้ว…
เขาลูบใบหน้าเล็กๆ ที่เช็ดสะอาดเรียบร้อยแล้วอย่างเสียอาการ
ธิชา มันได้แล้วมั้ง ผมยังโกรธคุณอยู่นะ…
แววตาว่างเปล่าอยู่ตลอดเวลาของธิชาในที่สุดก็จ้องมองเขา ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเขาอยู่ชั่วพริบตา จู่ ๆ ก็แย่งผ้าขนหนูเปียกชุ่มที่อยู่ในมือของเขา จากนั้นก็โยนผ้าใส่ใบหน้าอันหล่อเหล่าอย่างกับหมาตัวหนึ่งอย่างรุนแรง
เพี๊ยะ เสียงดังฟังชัด
ผ้าขนหนูที่เปียกราวกับกลายเป็นอาวุธอันทรงพลังไปแล้ว จนใบหน้าหล่อเหลานวลผ่องของธาวินแดงเป็นปื้นจนเป็นรอยลึก
ธิชากระโดดลงจากซิงค์น้ำ พลางใช้มือทั้งสองข้างกำเสื้อผ้าตรงด้านหน้าของธาวินเอาไว้แน่น กำแน่นราวกับกำลังเร่งกินนมเช่นนั้น พลางดึงเขาเพื่อให้ออกไปข้างนอก
คุณไสหัวไปซะ ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าคุณอีก ไอ้คนทุเรศ!
ธาวินถูกเธอผลักออกไปหน้ากระจกล้างมือ จากนั้นก็ผลักไปทางประตูห้องนอน
ธิชาใช้มือและเท้าทั้งผลักทั้งเตะอยู่ตลอด ในที่สุดก็สามารถไล่เขาออกไปด้านนอกได้
เธอใช้เท้าเตะประตูเพื่อปิดประตูอย่างแรง พลางใช้มือจัดการล็อกประตูทันที
คุณมันสกปรกที่สุดแล้วรู้ตัวไหม! คุณเป็นผู้ชายสารเลวที่สกปรกที่สุดและหน้าไม่อายที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา
ครั้งหน้าถ้าคุณกล้าหน้าด้านทำเรื่องอัปรีย์กับฉันแบบนี้อีก ฉันจะกัดไอ้แท่งสกปรกนั้นให้ขาดคาปากเลย ขยะแขยงจะตาย! คุณไปตายซะไป!
ธิชาก็เหมือนกับแมวเหมียวขนตั้งเพื่อขู่ตัวหนึ่ง ระเบิดออกมาอย่างกับสายฟ้าฟาดพร้อมกับเสียงร้องไห้และสบถด่าไปด้วย
รอจนเธอด่าเสร็จแล้ว เข่าอ่อนล้าทันที พลางเดินไปไม่ถึงสองก้าวก็ทรุดนั่งกองกับพื้นทันที
เธอนั่งกอดขาพร้อมคร่ำครวญร้องไห้อย่างไม่มีเสียง
ก็เหมือนว่าความน้อยเนื้อต่ำใจมันเก็บสะสมเข้ามาเรื่อย ๆ เก็บจนหัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอไม่สามารถจะทนเก็บได้อีกต่อไปในวินาทีนั้น จนในที่สุดมันก็ระเบิดออกมา
อารมณ์ในตอนแรกของธิชาคือความหดหู่ ไม่อยากส่งเสียงร้องไห้ให้ดังออกมา และไม่ยิมยอมให้ใครได้ยินเสียงร้องไห้ที่เศร้าเสียใจขนาดนี้
รอจนผ่านไปสักระยะ เธอก็คาดเดาว่าธาวินคงเดินไปตั้งนานแล้ว ถึงได้ยอมปลดปล่อยอาการระแวดระวังออกมา เสียงร้องจากอาการหดหู่และอึดอัดค่อย ๆ ผ่อนลงเรื่อย ๆ …
เธอร้องไห้ท่ามกลางความมืดอยู่สักพัก ร้องจนเหนื่อยและระบายมันออกมาพอแล้ว
เธอถึงกลับมาเป็นปกติตามเดิม จากนั้นก็ลุกขึ้นเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเธอก็แปรงฟันหน้ากระจก แปรงจนเหงือกเริ่มมีเลือดไหลออกมาแต่ก็ยังไม่สามารถกำจัดกลิ่นคละคลุ้งนั้นออกไปได้
เธอขว้างแปรงสีฟันทิ้งไป ตอนที่เธอทั้งร้องไห้ไปด้วยทั้งโก่งคออาเจียนไม่หยุด จู่ ๆ ก็มีมือใหญ่คู่หนึ่งกำลังลูบหลังเธออย่างแผ่วเบา
ธิชาตกใจทันที พลันหลังตรงทันที เธอเห็นดวงตาอันคุ้นเคยของธาวินอยู่ในกระจก
เธอหน้าถอดสีเล็กน้อย ทว่าไม่นานนักก็ตีหน้าทำเป็นไร้เดียงสาทันที พลันหยิบแก้วน้ำแปรงฟันของตนเองขึ้นมาบ้วนปากต่อ
รอจนเธอวางแก้วน้ำแปรงฟันเสร็จแล้วในวินาทีนั้น ข้อมือของเธอจู่ ๆ ก็ถูกเขาคว้าหมับทันที
ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากกับเธอทันที
