ในมือของธิชากำกุญแจเอาไว้แน่น และยืนตะลึงอยู่นาน
เธอเริ่มคิดไม่ออกว่าทำไมธาวินถึงได้ซื้อรถที่ราคาแพงหูฉี่ขนาดนี้ให้กับเธอ เธอก็แค่ต้องการรถยนต์เป็นอุปกรณ์ในการเดินทางเท่านั้น และไม่กล้าเสนอข้อเรียกร้องพิเศษอะไรกับเขา
หรือว่าช่วงนี้เขาอารมณ์ดี เลยซื้อให้สักคันเท่านั้นเอง?
หรือว่า…นี่คือสิ่งชดใช้แทนคำพูดของเขาเหรอ?
คำว่าชดใช้สองคำนี้มันผุดขึ้นมาในหัวสมองของเธอในเวลานี้ จนทำให้เธอใจเต้นโครมคราม
ถ้าไม่ใช่ว่าเธออ่อนไหวมากเกินไปแล้วละก็ ระยะนี้ธาวินช่างดีกับเธอขึ้นบ้างแล้ว
ที่สำคัญคือตอนนี้เวลาพูดคุยกับเธอก็ไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้นแล้ว ฟังดูแล้วก็เหมือนว่าไม่ได้ต่อต้านกับเธอมานานมากแล้ว…
ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เหมือนว่าจะเกิดขึ้นหลังจากวันหมั้นหมายแล้ว
เขาแสดงละครฉากใหญ่ขนาดนั้น จนทำให้ชื่อเสียงของเธอป่นปี้ไป แถมความสัมพันธ์กับญาณินยังขาดสะบั้นอีก
จิตใต้สำนึกของธาวินรู้ตัวแล้วเหรอว่าตนเองช่างโหดร้ายเกินไป เลยจำใจเมตตาเธอบ้างแล้วสิ?
ธิชารู้สึกเก้ๆ กังๆ ทำอะไรไม่ถูก
ในทางกลับกันธาวินก็ให้มาแล้ว งั้นเธอก็ไม่มีอะไรที่ต้องเกรงใจอีกแล้ว พลางขึ้นรถแล้วลองขับออกไปกินลมชมวิวทันที
……
ธิชาไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับรถยนต์คันนี้ และก็ไม่เลือกมาก แถมยังขับได้คล่องมือเลยขับอยู่ทุกวัน
ทว่ารถยนต์ปอร์เช่สีชมพูบลอนด์ที่สั่งจองโดยเฉพาะมันช่างทิ่มแทงลูกนัยน์ตาของไพลินอย่างหนักหน่วง
รถสปอร์ตคนสีแดงของไพลินคันนั้นธาวินเป็นคนซื้อให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้
เธอหลงรักมาก ทั้งปลื้มสุดๆ ตอนขับมาทุกวันก็ยิ่งภาคภูมิใจมาก เหมือนว่าตอนที่ขับรถอยู่ก็เหมือนได้อวดความรักของธาวินที่มีต่อเธอเลย
ทว่าในเวลานี้ มีบางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว
ความรู้สึกในการถูกเอาใจอย่างเสมอต้นเสมอปลายมาโดยตลอดมันแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ไปแล้ว
ความรู้สึกอันตรายที่อยู่ในใจของไพลินมันเข้าขั้นวิกฤตแล้ว กลัวว่าตอนที่ธาวินใกล้จะประกาศงานแต่งงานกับตระกูลมงคลวัชรกุล เธอกลับไม่เคยมีตัวตนอยู่แล้ว
ข่าวคราวก็ไม่รู้ว่าไปหลุดออกมาจากคนปากมากคนไหน
เหมือนว่าแค่คืนเดียวผู้คนต่างรู้เรื่องปอร์เช่ของธิชาเป็นของขวัญที่ธาวินสั่งทำให้เธอโดยเฉพาะ
ทว่าในสายตาทุกคนก็ไม่ได้ตาบอดจนมองไม่ออกว่า รถสปอร์ตสั่งทำคันนี้ ราคามันเกินค่ามากกว่าเงินสองล้านที่เธอเอามาได้จนเห็นได้ชัด
พอเรื่องนี้เกิดขึ้น ชื่อเสียงลือนามของธิชาที่อายุยังน้อยหน้าตาสวยแถมยังรักหลงเป็นคนโปรดมากก็ดังกระฉ่อนออกไป ไม่เพียงแต่บรรดาลูกน้องของไพลินเท่านั้น ขนาดทุกแก๊งก็ต่างได้ยินข่าวนี้กันทั้งหมด
ความเก่งกาจเฉพาะตัวของไพลินเหมือนว่าโดนข่าวใหม่ของธิชากลบข่าวไปหมดแล้ว
ในสายตาของเธอนั้นยิ่งนานวันเข้าก็ทนสภาพไม่ได้กับการที่ต้องปล่อยผ่านยัยคนหน้าเงินที่กำลังอ่อยให้พี่ชายต่างแม่ไปได้
…………
หลังจากช่วงบ่ายของวันนี้ ไพลินก็มาส่งเอกสารให้กับธาวินที่วิลล่า
ธาวินอยู่ที่ห้องหนังสือด้านบน ดังนั้นคนที่ไพลินเจอเป็นคนแรกก็คือญาณิน
ญาณินนั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟา สีหน้าดูย่ำแย่มาก
อาจจะเป็นเพราะว่าในห้องรับแขกไม่มีคน เธอเลยไม่ต้องปกปิดความรู้สึกของตนเองเอาไว้ ราวกับกำลังเอาความอิจฉาและความโกรธเกลียดที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่งเอามาไว้อยู่ในดวงตา
ญาณินถูกบีบจนใกล้จะประสาทเสียอยู่แล้ว
เดิมเธอก็คิดว่าตนเองสามารถทนได้ เพราะว่าเธอนั้นรักธาวินจริง ๆ พร้อมทั้งยินยอมลงทุนมหาศาลเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา
แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง ไม่สามารถจะมาเป็นอุปสรรคขวางทางเธอได้เลย
แต่ว่าตอนนี้เธอยังเข้ามาอยู่ในตระกูลอย่างเป็นทางการ และยังไม่เคยนอนห้องเดียวกันกับธาวินอย่างเป็นทางการเลยด้วยซ้ำ แต่ธิชาดันอยู่ด้วยกันกับเขาอย่างเปิดเผย
ผู้อาวุโสของตระกูลมงคลวัชรกุลต่างเกลี้ยกล่อมเธอให้อดทนเอาไว้ แม้ว่าจะจัดการให้ธิชาตายคามือ ก็ต้องรอโอกาสที่ประจวบเหมาะ
รอจนเธอคลอดลูกออกมาแล้ว เธอก็คือนายหญิงของตระกูลธนาภูวนัตถ์
ก็แค่ภาระที่เอามาฝากไว้มันจะสักแค่ไหนกันเชียว เธอมีวิธีการเป็นร้อยเป็นพันที่ทำให้ธิชาตายอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
แต่ในเวลานี้ เธอทำได้แค่ตนเองตาบอดไปเท่านั้นเอง
แต่การแกล้งตาบอดนั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายขนาดนั้น
วันนี้เธอรู้ว่าธาวินจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน เธอจึงได้แต่งตัวเป็นพิเศษเพื่อจะได้มาอยู่กับเขา
จากนั้นตอนที่เธอกำลังมุ่งหน้าเดินไปทางห้องอาหารนั้น พลันได้ยินเสียงกรีดร้องครวญครางของหญิงสาวดังระงมอย่างสดใสมาจากในห้องอาหาร
ญาณินระงับความแปลกใจของตนเองเอาไว้ไม่อยู่ เธอยืนอยู่ในตำแหน่งด้านข้าง เพื่อไม่ให้เปิดเผยเงาร่างกายของตนเอง และสามารถมองเห็นภาพในห้องอาหารจากมุมนี้ได้
ธิชาถูกธาวินกอดและกดทับลงบนโต๊ะอาหาร
ขาข้างหนึ่งของเขาเบียดแทรกหัวเข่าของเธอทั้งสองข้าง ส่วนมือนั้นราวกับกำลังหยิบอาหารเพื่อป้อนเข้าปากของธิชา
ธิชาเหลือบมองเวลา จนสีหน้าแสดงอาการร้อนรนออกมา จนใช้มือทั้งสองข้างวางตรงแผ่นอกของเขาและดันเขาออกอยู่สองครั้ง
ฉันจะเข้าเรียนสายแล้ว ธาวินคุณอย่าก่อกวนนะ!
ธาวินใช้มือข้างหนึ่งบีบเค้นบริเวณเอวคอดของเธอ แถมสีหน้าไม่แยแสและพูดออกมา ผมไม่สนใจ มันยากมากนะที่ผมจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน คุณต้องนั่งกินข้าวให้หมดเป็นเพื่อนผม
ธิชาขมวดหัวคิ้ว แต่ถ้าฉันสายต้องถูกหักคะแนนตั้งใจเรียนนะ
ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาจ้องมองเธอเอาไว้ แววตานั้นแสดงความรักและเอ็นดูอย่างที่ญาณินไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาถกกระโปรงของธิชาขึ้นมาทันที พร้อมทั้งใช้ฝ่ามือใหญ่มุดแทรกเข้าไปด้านในจน ธิชากรีดร้องออกมาอย่างเศร้าโศก
อย่า อย่าหาเรื่องเลย ธาวินคุณทำเกินไปแล้วนะ!
ธาวินลูบคลำเธอแต่ยังไม่พอ จากนั้นก็ประกบตัวพร้อมทั้งจูบเธอทันที และการจูบนั้นอ้อยอิ่งเนิ่นนาน เหมือนว่าเขาจูบอย่างหนักหน่วง จนตอนสุดท้ายนั้นใบหน้าของธิชาถือกลับแดงแจ๋ทั่วใบหน้า
ธิชาย่นคิ้วหากัน สีหน้าไม่ดีใจเอาซะเลย แถมยังยกต้นขาเปล่าเปลือยทั้งสองข้างขึ้นมา
คุณเล่นสนุกพอหรือยัง ฉันจะสายจริงๆ แล้วนะ
รอยยิ้มของธาวินช่างชั่วร้ายมาก ราวกับเด็กผู้ชายตัวโตที่ชอบเล่นสนุกๆ ที่ทำยังไงก็มัวแต่ไม่ยอมปล่อยมือจากของเล่นที่ตัวเองรัก
เขาก็พูดอย่างร้ายกาจและชั่วร้ายออกมา ให้คุณมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนผมให้หมดดีๆ คุณก็ไม่ยอม นี่ถือว่าคุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะ!
ธิชาไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เห็นว่าเขาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตรงเนินนมของเธอออก พลางประกบตัวและจัดการเม้มกัดทันที
ธิชาอายจนหน้าแดงพร้อมทั้งผลักศีรษะของเขาออกทันที คุณมันโรคจิต เจ็บนะ คุณกัดฉันเบาๆ หน่อย คุณทำให้ฉันเจ็บแล้วนะ….
ญาณินเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนถึงได้จ้องมองหนังสดอย่างคนโง่เขลาไปได้นะ
แต่ว่าเธอก็ควบคุมตนเองไว้ไม่ได้
บางทีธาวินเริ่มแรกคือแกล้งหยอกเธอเล่น แต่พอเล่นเพลินไปหน่อยจนอารมณ์ปะทุมาแล้ว ผู้ชายอายุขนาดนี้แล้วพอคิดเรื่องนี้ขึ้นมา มันก็ไม่สามารถควบคุมได้แล้ว
ญาณินจ้องมองตาโตตอนที่เขาจูบด้านบนกับเธอแล้วยังไม่พอ
เขาจัดแจงยกขาทั้งสองข้างของธิชาขึ้นทำให้เป็นรูปแบบตัว M ซึ่งแยกออกจากกันอยู่บนโต๊ะอาหารอย่างเปิดเผย
เขาก้มศีรษะลง จากนั้นก็เริ่มบรรเลงจูบลงไปจนธิชากรีดร้องเสียงดังลั่นอย่างสบายใจ ราวกับปลาโลมากำลังร้องเสียงครวญครางอยู่เช่นนั้น….
ดวงตาของญาณินเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน มือทั้งข้างกำหมัดแน่น แถมยังเกลียดจนร่างกายสั่นสะท้าน
ธาวินในใจของเธอนั้นก็เหมือนกับจักรพรรดิที่ยังมีชีวิตอยู่ อยู่เหนือคนอื่น ไม่สัมผัสมลทินใดๆ
ทว่าเขากับทำเรื่องพรรค์นี้ก็เพื่อธิชา…
ตั้งแต่ญาณินคบหาดูใจกับเขามาตลอด ขนาดฝันยังไม่กล้าจะคิดเลย
เธอได้ยินเสียงขาดๆ หายๆ ของอีดาวยั่วธิชา จนปรารถนาอย่างแรงกล้าต้องการถือมีดปอกผลไม้พุ่งเข้าไปแทงเธอให้ตายเสียจริง
แต่ว่าเธอกล้าไหม
เธอไม่กล้า
เพราะว่าเธอรู้ว่าถ้าเธอกล้าแตะต้องธิชา ธาวินจะเอาชีวิตของเธอทันที
แต่เธอเป็นคุณนายธนาภูวนัตถ์นี่ ส่วนนังธิชานั่นมันก็แค่อีผู้หญิงเลวที่ไม่มีอนาคตคนหนึ่งเท่านั้นเอง
……
หลังจากความบ้าคลั่งในห้องอาหารจบลงแล้ว ธิชาก็รีบจัดแจงตนเอง พร้อมทั้งใส่เสื้อผ้าและรีบหนีออกมาทางด้านนอก
ตอนที่เธอหนีออกมานั้นญาณินก็หลบซ่อนตัวแล้ว เธอยืนอยู่ในมุมมืด พร้อมทั้งมองเห็นธิชาโดนชายหนุ่มเอาจนบํารุงได้มาจนร่างกายอิ่มเอิบแล้ว
……
ในเวลานี้เอง ไพลินสังเกตสีหน้าของญาณิน
เธอไม่เพียงแต่เอาใจผู้ชายเก่งเท่านั้น และยิ่งเข้าใจผู้หญิงด้วยกันมากพอ และยิ่งไปกว่านั้นคืออารมณ์ความรู้สึกตามความเป็นจริงที่ไม่รู้จักการปกปิดของญาณินคุณหนูพันล้าน
ไพลินยิ้มแย้มแจ่มใสและเดินไปยืนตรงหน้า และถามกลับด้วยความเป็นห่วงเป็นใย คุณนายอารมณ์ไม่ดีเหรอ?
