เพิ่งสิ้นเสียงบางเบาของธิชา
ญาณินสีหน้าราวกับสีผัก แทบจะสะท้อนกันไปมาระหว่างน้ำผักผลไม้ในมือธิชาไม่ต่างกันเลย
เธอเม้มริมฝีปาก จ้องอย่างโกรธจัด
ธิชายิ้ม จริงๆ นะ ฉันไม่ได้เจอพี่สะใภ้มาเป็นเดือน ได้ยินว่าการตั้งครรภ์จะทำให้อ้วนขึ้น แต่พี่สะใภ้……ก็ไม่ได้ตั้งครรภ์แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมยังอ้วนมากขนาดนี้ คางแทบจะสองชั้นอยู่แล้วนะ
ญาณินตบส้อมเงินในมือลงโต๊ะดัง ปัง
ธิชาคุณหมายความว่ายังไง คุณยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ คุณมีความเป็นคนหรือเปล่า ถ้าไม่เพราะคุณ ตอนนี้ลูกของฉันก็อายุห้าเดือนแล้ว!
ธิชามองเธออย่างเย็นชา สมมุติฐานในเรื่องนี้ผิดหรือเปล่า พี่สะใภ้ คุณคิดจริงเหรอว่าที่เสแสร้งให้ฉันเบียดปลอมๆ ให้ปรากฏในกล้องวงจรปิด จะไม่มีใครรู้ว่าเป็นวิธีที่คุณแกล้งทำให้ตัวเองแท้ง
ญาณินกลืนน้ำลาย ยืดหลังตรงเล็กน้อย เพราะยังไงเธอก็มีชนักติดหลัง แต่เธอรู้ว่าต่อให้ธิชาโต้แย้งยังไงก็ไม่มีหลักฐาน
ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ทุกคนต่างเชื่อว่าที่ตนแท้งเป็นเพราะถูกธิชาทำร้าย
ถ้าธิชามีความสามารถในการล้างมลทินให้ตัวเองตั้งแต่แรก ทำไมต้องถูกธาวินส่งไปที่บ้านตระกูลมงคลวัชรกุลอีกล่ะ จนสุดท้ายก็ขมขื่นเหมือนถูกเทลงในชามยาขม……เพื่อชดใช้ให้ทารกในครรภ์ สูญเสียคุณสมบัติของการเป็นแม่
เมื่อคิดได้อย่างนี้ เสียงเธอก็สูงขึ้นหลายส่วน พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ คุณพูดไร้สาระ! เรื่องถึงขั้นนี้แล้วนะธิชา……
ไม่อยากเชื่อว่าคุณยังไม่สำนึกผิด ใครๆ ก็เห็นว่าคุณผลักฉัน! ถ้าคุณพูดให้ร้ายฉันและพูดจิกกัดฉันอีก ก็อย่ามาโทษถ้าฉันไปฟ้องพี่ชายคุณ! ยาขมชามนั้นมันไม่ขมพอเหรอ คุณคิดว่าจุดจบมันยังไม่เลวร้ายพอใช่ไหม
ธิชาทานจนเกือบอิ่มแล้ว เวลานี้จู่ๆ ท้องก็รู้สึกปวด จากนั้นกระเพาะก็ปวดบวมขึ้นมา
แน่นอนว่าเธอไม่ลืมชามยาที่แสนขมนั่น
เธอไม่มีวันมีลูกได้อีกแล้ว……
เลือดนองทั่วพื้น เลือดสดแดงฉาน……เลือดออกมากยิ่งกว่าตอนที่เธอเอาเด็กออกเสียอีก
ธิชาหน้าซีดขึ้นพอสมควร แต่กลับยังยิ้มและพูดว่า มันขมมาก รสชาติยาที่ดื่มมันขมเกินทน แต่ทันทีที่คิดถึงชะตากรรมของพี่สะใภ้……ฉันก็รู้สึกว่ามันไม่ต่างกันนะ ก็ไม่ได้ขมขนาดนั้น
สีหน้าของญาณินเคร่งขรึมจริงจัง คุณหมายความว่ายังไง อย่ามาพูดอะไรเป็นนัยนะ
โอ้ ฉันกำลังคิดว่า ตอนที่พี่สะใภ้ไปอัลตร้าซาวด์เพศเด็กด้วยความสุข……กลับถูกบอกว่าเก็บทารกไว้ไม่ได้ คาดว่าคงขมยิ่งกว่ายาชามนั้นแน่ๆ
ญาณินชะงักอึ้ง ขาสองข้างของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะเกิดอาการสั่นเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้
เธอรู้ได้ยังไง……
เธอรู้ได้ยังไงว่า……
เธอรู้ว่าในไม่ช้าตัวเองต้องขายหน้า
เธอจึงใช้มือหยิกต้นขาตัวเองทันที บังคับให้ตัวเองสงบลง
ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่ ประสาท เพ้อเจ้อ
แต่ธิชารู้ได้ยังไงกัน……
เรื่องที่เธอไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้วมีปัญหา มีเพียงไพลินเท่านั้นที่รู้
ไพลินอยู่ฝ่ายตน เธอจะไม่พูดไร้สาระ……เพราะหากเรื่องนี้แดงขึ้นมา คนแรกที่ต้องเดือดร้อนก็คือไพลินที่เป็นคนวางแผนทั้งหมด
นอกจากไพลินแล้ว เธอไม่กล้าบอกใคร
เพื่อนในกลุ่ม และญาติในตระกูลมงคลวัชรกุล……เธอก็ไม่ได้บอกสักคน
ญาณินสับสนปั่นป่วนขึ้นมาทันที
แต่ธิชากลับหัวเราะ ฉันแค่เดา ตอนนี้พี่สะใภ้คงกำลังคิดอยู่แน่ๆ ว่าทำไมนางคนชั้นต่ำนี่ถึงรู้ได้ล่ะ……
นางคนชั้นต่ำนี่รู้ความลับของฉันได้ยังไง……อะไรแบบนี้สินะ พี่สะใภ้ ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนสนิทที่เติบโตมาด้วยกัน เพื่อนสนิทก็ต้องรู้จักคุณดีที่สุดสิ
ญาณินสีหน้าซีดเผือดจนซ่อนไม่อยู่
เธอไม่รู้ว่าตัวเองหวาดกลัวหรือตื่นตกใจ ทั้งฝ่ามือเริ่มชา
แต่ธิชายังคงโหมกระพือเปลวไฟ ที่จริงไม่ใช่ว่าฉันเพิ่งรู้ตอนนี้ ก่อนที่คุณจะวางกับดักใส่ร้ายฉัน ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าลูกของคุณเก็บเอาไว้ไม่ได้ ญาณิน คุณนี่มันโง่จริงๆ ตระกูลมงคลวัชรกุลให้กำเนิดลูกสาวที่โง่เขลาอย่างคุณ เกรงว่าไม่ช้าก็เร็วตระกูลต้องตกต่ำแน่
ในที่สุดญาณินก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอผุดลุกขึ้นพรวดจากที่นั่ง
ชี้จมูกของธิชาแล้วตะโกนด่า คุณหมายความว่ายังไง ธิชาคุณมันสารเลวไร้ยางอาย คุณพูดมาให้ชัดๆ เดี๋ยวนี้นะ!
ญาณินรู้เหตุผลที่ตัวเองโกรธแค้น เพราะธิชาพูดในข้อสงสัยของเธอ
เธอก็อยากรู้ว่าทำไมพอตัวเองตั้งครรภ์เด็กได้สี่เดือน……จู่ๆ ก็มีปัญหา
หรือว่ามันไม่ใช่โชคชะตาและอุบัติเหตุ แต่เป็น……มีการวางแผนไว้ล่วงหน้า……
ญาณินไม่กล้าคิด ยิ่งไม่กล้าสงสัยในตัวธาวิน
เธอได้แต่ใช้ความโกรธแค้นกลบเกลื่อนความสับสนและความเศร้าโศกของตัวเอง
ธิชาใช้ผ้าเช็ดปากอ่อนนุ่มเช็ดปากตัวเอง ลุกขึ้นไม่ช้าไม่เร็ว ความหมายของฉันตรงตามถ้อยคำ มีคำไหนที่พี่สะใภ้ไม่เข้าใจ ฉันบอกว่าฉันรู้นานแล้วว่าลูกของคุณน่ะจะไม่มีทางได้เกิด……
ธิชาเธอเป็นบ้าอะไร!
ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้ชายถามคำถามด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยมดังมาจากประตูห้องอาหาร
ผู้หญิงสองคนสะดุ้งตกใจ ธิชายังนับว่าสงบ เหลือบมองที่หน้าประตูเงียบๆ
ญาณินมองเขาด้วยสีหน้าซีดเผือด สะอื้นพูดน้ำเสียงแผ่ว วินคะ ธิชาเธอสาปแช่งฉัน เธอบอกว่าลูกของฉันไม่มีทางได้เกิดเด็ดขาด เธอสาปแช่งฉันใช่ไหม วินคะ……
สีหน้าธาวินเหี้ยมเกรียมราวกับยมบาล เขาเดินไปตรงหน้าธิชา เหล่ลงมองเธอที่อยู่ต่ำกว่า ทั้งทั้งที่รู้ว่าเรื่องลูกเป็นเรื่องน่าเศร้าของพี่สะใภ้ของเธอ แล้วจะพูดมันเพื่ออะไร!
ธิชาไร้การแสดงออกทางสีหน้า แต่ในใจเย้ยหยันความเจ้าเล่ห์เสแสร้งของเขา
ญาณินปิดหน้า น้ำตาเอ่อล้นผ่านนิ้วมือ……
ชายหนุ่มยกเท้าขึ้นเตะน่องของสาวน้อย ธิชาเจ็บปวดโดยอัตโนมัติ ทรุดลงไปกับพื้นทันที
เขายกมือทำท่าจะตบเธอ นี่คือการลงโทษ ขอโทษพี่สะใภ้ของคุณซะ!
