ศึกเดือด มหากาฬ – บทที่ 25 การมาถึงของจอมพลหนุ่มแห่งตะวันตกเฉียงใต้

พรึ่บ !

ตอนนี้สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

รวมไปถึงหลินเจิ้นเป้าเองด้วยเช่นกัน

เขารู้ดีว่าครั้งนี้ตัวเขาเองก็ใช้กองทหารโหวยี่ด้วยเรื่องส่วนตัวเช่นกัน ซึ่งถือว่าละเมิดกฎหมายทางทหาร

แต่ความผิดของอีกฝ่ายนั้นมีมากกว่า แล้วทำไมเฉ่าเฉียงยังยืนหยัดอยู่ข้างอีกฝ่าย ?

ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นคนของตระกูลมังกรลับทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือ แต่ก็ไม่จำเป็นจะต้องทำถึงขนาดนี้ !

ผู้ว่าการเฉ่า สิ่งที่คุณพูดเมื่อครู่หมายความว่าอย่างไรกันแน่ ?

หลินเจิ้นเป้าเอ่ยถามเบา ๆ

ถึงแม้จะเป็นน้ำเสียงที่เบา แต่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง

หากเฉ่าเฉียงไม่สามารถให้คำอธิบายที่มีเหตุผลได้ เขาเองก็คงไม่สนใจฐานะที่แข็งแกร่งของอีกฝ่ายเช่นกัน อย่างไรเสียก็จะต้องจัดการกับพวกกบฏพวกนี้ให้ได้

เหอะๆ เหอะๆ !

เฉ่าเฉียงหัวเราะเยาะออกมา แล้วเดินก้าวเข้าไปข้างหน้าในทันที แล้วโยนเอกสารปึกหนึ่งให้กับหลินเจิ้นเป้า

นี่คือ ?

หลินเจิ้นเป้าเหลือบมองดู แล้วแสดงอาการตกใจออกมา

นี่คือคำสั่งขององค์กรฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ !

องค์กรฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ เป็นหน่วยงานสูงสุดที่ดูแลทั้งด้านทหารและการเมืองของภาคตะวันออกเฉียงใต้ มีอำนาจมหาศาล ต่อให้เป็นเสมียนผู้ช่วยของหน่วยทหารภาคตะวันตกเฉียงใต้ของพวกเขา ก็ยังต้องเชื่อฟังคำสั่งของอีกฝ่ายแต่โดยดี

ทำไมองค์กรฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ถึงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เรื่องนี้มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ?

หลินเจิ้นเป้ารู้สึกสงสัยอย่างถึงที่สุด จากนั้นเขาจึงเปิดเอกสารออกดู

นี่ นี่ นี่มัน !

หลินเจิ้นเป้าโซเซถอยหลังไปหลายก้าว

มีตัวอักษรเขียนอยู่ไม่มาก แต่คำสั่งถูกเขียนไว้อย่างชัดเจน

ช่วยสำนักมังกรลับ กำจัดตระกูลหลิน !

เพราะ เพราะอะไรกัน !

ครั้งนี้หลินเจิ้นเป้าคุกเข่าลงไปที่พื้นทันที

นี่หมายความว่า ที่พวกของเฉินอีเดินทางมาเมืองฉือในครั้งนี้ ไม่ได้นำกองกำลังทหารมาเป็นการส่วนตัว แต่ได้รับการอนุญาตจากผู้บังคับบัญชา

อย่างน้อยก็ได้รับการยินยอมจากองค์กรภาคตะวันตกเฉียงเหนือ และองค์กรภาคตะวันออกเฉียงใต้

แต่ ทั้งหมดเป็นเพราะอะไรกันแน่ ? !

หลินเจิ้นเป้าเงยหน้าขึ้นทันที แล้วจ้องมองพวกของเฉินอีและเฉ่าเฉียงตาเขม็ง จากนั้นจึงเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า : ตระกูลหลินของพวกเราทำความผิดอะไรกันแน่ ถึงทำให้องค์กรที่ยิ่งใหญ่ทั้งสององค์กรเข้ามามีส่วนร่วมในเรื่องครั้งนี้ด้วย มิหนำซ้ำยังอนุญาตให้ลงมือกำจัดตระกูลหลินอีก ?

เดิมทีมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่เห็นเนื้อหาในเอกสารอย่างชัดเจน

แต่ครั้งนี้ คนอื่น ๆ ก็ได้ยินอย่างชัดเจนเช่นกัน ซึ่งนี่ก็ทำให้หลินเทียนหรงที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา หมดสติไปอีกครั้ง

องค์กรภาคตะวันออกเฉียงใต้

องค์กรภาคตะวันตกเฉียงเหนือ

องค์กรขนาดใหญ่ทั้งสององค์กรต่างลงความเห็นร่วมกันว่าให้กำจัดตระกูลหลินของพวกเขา ?

นี่ตระกูลหลินกำลังจะจบเห่อย่างนั้นหรือ !

เฉ่าเฉียงพยายามข่มอารมณ์โกรธภายในใจเอาไว้ แล้วเล่าที่มาที่ไปของเรื่องราวทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องที่หลินเทียนเชิงปฏิบัติต่อฉินปิงหลัน ถูกเล่าออกมาอย่างชัดเจน

ตอนนี้เมื่อหลินเจิ้นเป้าได้ฟังเรื่องทั้งหมด

ก็นิ่งเงียบไปทันที

จากนั้น เขาใช้มือดึงหลินเจิ้นหลงที่นั่งอยู่บนพื้นขึ้นมาทันที แล้วตบลงไปบนใบหน้าของเขาฉาดใหญ่

แก ทำไมถึงทำเช่นนี้ ?

รวมไปถึงพวกแกด้วย ! ทำไมถึงทำเช่นนี้ !

ดูเหมือนหลินเจิ้นเป้าแทบจะตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง

เขาอยู่ในหน่วยทหารมานาน ไม่ได้กลับไปเหยียบบ้านตระกูลหลิน เพราะได้เห็นการทุจริต ความเสื่อมทราม และความสกปรกของตระกูลหลิน

หลินเจิ้นเป้าเองก็เคยพูดตักเตือนหลินเจิ้นหลงอยู่หลายครั้ง แต่กลับไร้ประโยชน์

เพียงแต่ตอนนั้นตระกูลหลินทำเพียงแค่จำกัดสิทธิ์การแข่งขันทางธุรกิจอย่างไม่เป็นธรรม ทว่าตอนนี้ กลับเป็นการทำลายสังคมโดยรวมทั้งหมด !

เพราะอะไร ? พวกแกสองพ่อลูก รวมไปถึงคนทั้งหมดในตระกูลหลินอีก พวกแกมัวจดจ่ออยู่กับการทำลายครอบครัวของคนอื่นเช่นนี้เลยหรือ ? !

สิบปีก่อน ฉันเองก็เคยเตือนพวกแกแล้วว่า อย่าทำเรื่องสกปรกพวกนี้อีก ไม่อย่างนั้นอาจต้องชดใช้เข้าสักวัน และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะต้องชดใช้แล้ว !

หลินเจิ้นเป้ารู้สึกเจ็บปวดและสิ้นหวัง

ถึงแม้เขาจะออกห่างตระกูลหลินมาเป็นสิบปี แต่เขาก็ยังคงมีความผูกพันกับตระกูลหลิน ไม่อย่างนั้นคงไม่เดินทางกลับมาเป็นพิเศษ

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนเขาจะกลายเป็นพยานในการสิ้นสุดของตระกูลหลิน

หลินเจิ้นจงเองถูกทุบตีจนร้องไห้คร่ำครวญออกมาเสียงดัง แต่ยังคงพูดจาแข็งกร้าว : หลินเจิ้นเป้า แกเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร ฉันเป็นพี่ใหญ่ของแกนะ นี่แกคิดจะช่วยคนนอกจัดการกับคนในครอบครัวอย่างนั้นหรือ ?

เผียะ !

หลินเจิ้นเป้าตบลงไปอีกหลายฉาด เขาจำเป็นต้องทำเช่นนี้

นัยหนึ่งก็เพื่อลงโทษตระกูลหลิน

ส่วนอีกนัยหนึ่งก็เพื่อปกป้องตระกูลหลิน !

ดูเหมือนจะมีเพียงแค่วิธีนี้ ที่พอจะทำให้พวกของเฉินอีรู้สึกมีความสุขขึ้นมาได้บ้าง อีกทั้งนี่เป็นเรื่องภายในประเทศ พวกเขาจะกล้าลงมือสังหารคนหมู่มากขนาดนี้จริง ๆ หรือ

ส่วนอนาคตของตระกูลหลินจะเป็นเช่นไร เขาค่อยคิดหาวิธีอีกครั้ง

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง กลับพบเพียงใบหน้าที่นิ่งเฉยของเฉินอี นิ่งเฉยจนกระทั่งสามารถพูดได้ว่าถึงขั้นเย็นชา

แย่แล้ว !

หลินเจิ้นเป้าเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นในใจ

แน่นอนว่าในที่สุดเฉินอีก็เอ่ยปากพูด

จอมพลใหญ่หลินเจิ้นเป้า คุณตบเขาพอแล้วใช่ไหม ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมจะให้ทางเลือกคุณสองทาง

ทางแรก ให้คุณลงมือตบต่อไป ดูว่าเมื่อไหร่จะสามารถตบจนหลินเจิ้นหลงตายได้

ทางที่สอง ให้คุณไปรอดูอยู่ข้าง ๆ แล้วผมจะไม่ถือว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหลิน และจะยอมไว้ชีวิตคุณ ว่าอย่างไรล่ะ ?

ตึกตัก !

หัวใจของหลินเจิ้นเป้าเต้นระส่ำ

คำพูดของเฉินอีแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการจะฆ่าล้างตระกูลหลิน

จอมพลใหญ่หลิน คุณอย่ายื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้อีกเลย ผมรู้ดีว่าคุณเป็นคนอย่างไร คุณเฉินเองก็เป็นคนมีเหตุผล เขาไม่ทางดึงคุณเข้าไปเกี่ยวข้องกับการคิดบัญชีด้วยแน่นอน

คิดบัญชี !

หัวใจของหลินเจิ้นเป้าราวกับร่วงหล่นไปอยู่บนพื้น

เขาเคยคิดถึงจุดจบของตระกูลหลินหลายครั้ง แต่ไม่คิดว่าท้ายที่สุดแล้วจะเป็นเช่นนี้

ตอนนี้ เขายังมีวิธีอะไรที่จะสามารถช่วยตระกูลหลินได้อีก ?

ตุบ !

หลินเจิ้นเป้าคุกเข่าลง

ไม่มีใครบังคับเขา เขาเป็นคนคุกเข่าลงไปเอง

คุณเฉิน ผมรู้แล้วว่าตระกูลหลินกระทำความผิด แต่ผมไม่อาจทนดูตระกูลหลินล่มสลายไปต่อหน้าต่อตาได้ ดังนั้นจึงหวังว่าคุณจะไม่ถือสาพวกปลายแถวอย่างเรา และไว้ชีวิตตระกูลหลินของเราสักครั้ง ต่อไปพวกเราจะหลบซ่อนตัวอยู่ในเมืองและจะไม่มีวันทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้อีกแน่นอนครับ !

ตุบ !

เสียงของศีรษะที่กระแทกลงกับพื้นดังก้องไปทั่วอย่างชัดเจน

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงอื้ออึง

จอมพลใหญ่ !

ท่านชายหลิน !

กองทหารโหวยี่สามพันนาย และคนของตระกูลหลินต่างก็ตะโกนออกมาด้วยความตกตะลึง

หลินเจิ้นเป้าผู้ยิ่งใหญ่และถูกมองว่าเป็นความหวังของตระกูลหลินมาโดยตลอด บัดนี้กับใช้ศีรษะโขกลงกับพื้นไม่หยุด

ถึงแม้หน้าผากของเขาจะเต็มไปด้วยเลือด แต่เขาก็ยังคงโขกหัวลงกับพื้นต่อไป

ตุบ ตุบ ตุบ !

เสียงฝีเท้าเดินใกล้เข้ามาทุกที ๆ หลินเจิ้นเป้าไม่ได้สนใจ ยังโขกหัวลงกับพื้นต่อไป

ลุกขึ้น เฉินอีเอ่ยปากขึ้น

ตุบ

หลินเจิ้นเป้ายังไม่ยอมหยุด

ตอนนี้น้ำเสียงของเฉินอีเย็นชาอย่างถึงที่สุด

คุณกำลังบีบบังคับผมหรือ ?

โมโห

รู้สึกโมโหอย่างยิ่ง

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าอีกฝ่ายจะข่มขู่เช่นไร เฉินอีก็ยังคงรับมือด้วยรอยยิ้ม

แต่ครั้งนี้เฉินอีรู้สึกโมโหแล้วจริง ๆ

ทุกคนล้วนเห็นอย่างชัดเจนว่า การที่หลินเจิ้นเป้าใช้ศีรษะโขกพื้นเพื่อแสดงความขอโทษในครั้งนี้ อันที่จริงแล้วก็เพื่อต้องการบีบบังคับให้เฉินอียอมปล่อยตระกูลหลินไป

ในเมื่อเขายอมทำถึงขนาดนี้แล้ว หากเฉินอียังคงไร้ความเมตตาปรานีอีก เกรงว่าอาจทำให้ตระกูลมังกรลับต้องพลอยแปดเปื้อน และทำให้หน่วยทหารภาคตะวันตกเฉียงเหนือต้องกลายเป็นสัญลักษณ์ของความเลือดเย็น

แต่ทว่า !

คนที่หลบอยู่ด้านนอก คุณไม่คิดจะเข้ามาจัดการลูกน้องของคุณหน่อยหรือ ? !

เฉินอีตะโกนขึ้นด้วยความโกรธทันที

ทุกคนต่างผงะไป

จากนั้นจึงหันหน้ากลับไปมอง พบชายวัยกลางคนสวมใส่ชุดทหารเดินเข้ามา

สิ่งที่สะดุดตาที่สุดก็คือยศทางทหาร

เป็นจอมพลหนุ่มท่านหนึ่งนี่เอง !

ทุกคนต่างอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

จอมพลหนุ่ม นี่คือบุคคลที่ยิ่งใหญ่มากจริง ๆ !