เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ตอนที่ 163 ฉันยอมเป็นขอทานดีกว่า!

ตอนที่ 163 ฉันยอมเป็นขอทานดีกว่า!
ทันใดนั้นเองจู่ๆ หลิ่วอวี่เจ๋อก็เกิดคิดชู้สาวกับฉินหงเหยียน
ฉินหงเหยียนอายุมากกว่าเขา แถมยังเป็นคนที่ดูมีสง่าราศีอย่างมาก ปกติแล้วหลิ่วอวี่เจ่อมองหญิงสาวก็ไม่กล้าจะคิดอะไรเกินเลยกับอีกฝ่าย
ทว่าฉินหงเหียนในตอนนี้อ่อนล้าเพียงเพราะสัมภาษณ์มีแต่ปัญหาทั้งวัน
อากาศที่เทียนไห่ร้อนอบอ้าว รถก็จอดยาก ฉินหงเหยียนเองจึงร้อนจนเหงื่อไหลเป็นสายน้ำ
เมื่อขึ้นรถไปแล้ว หญิงสาวก็สลัดรองเท้าที่ทรมานตนเองทั้งวันทิ้งไป
หลิ่วอวี่เจ๋อเห็นฉินหงเหยียนมีท่าทางอ่อนล้าอย่างยิ่ง เสื้อผ้ายุ่งเหยิงดังนั้นถึงได้ฉวยโอกาสนี้รังแกหล่อน
นี่ถือว่าเป็นการแก้แค้นเย่เฉินอย่างหนึ่ง!
ตลอดเจ็ดปีมานี้ผู้ชายที่คิดจะฉวยโอกาสกับหล่อนมีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน
หญิงสาวแค่มองแววตาของผู้ชายก็รู้แล้วพวกเขาคิดอะไรอยู่!
ดังนั้นตอนที่หลิ่วอวี่เจ๋อคิดจะจุมพิตหญิงสาว ฉินหงเหยียนก็เปิดประตูรถออกไปด้านนอกอย่างแรง!
“โอ้ยๆ หัวๆ! หัวติดแล้ว! อย่าผลักสิ!”
หลิ่วอวี่เจ๋อลนลาน ร้องโวยวายทันที แล้วครึ่งบนของเขาก็ติดแหงกอยู่ในรถ ส่วนท่อนล่างอยู่นอกตัวรถ สภาพน่าอนาถเหลือเกินอย่างยิ่ง
ฉินหงเหยียนผลักหลิ่วอวี่เจ๋อออกแล้วใส่รองเท้าส้นสูงเดินลงจากรถ แล้วกลับมีมาดอย่างเดิม
หลิ่วอวี่เจ๋อมุดตัวออกจากรถชี้ไปที่ฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “ผู้หญิงแบบคุณนี่มันใจกล้าใช้ได้เลยนี่ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าเสียมารยาทกับผมแบบนี้!”
ฉินหงเหยียนเองถือว่าไว้หน้าเขาแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีคุณปู่ที่ดี เมื่อครู่ฉินหงเหยียนคงจะไม่แค่เปิดประตูรถแล้ว แต่น่าจะเป็นการประเคนฝ่ามือฟาดลงบนหน้าเขา!
ฉินหงเหยียนกล่าว “หลิ่วอวี่เจ๋อพรุ่งนี้คุณก็จะแต่งงานแล้ว ไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนภรรยาคนสวยของคุณล่ะ แต่ดันมาตามฉันทั้งวัน คุณนี่ว่างจนไม่มีอะไรจะทำเลยสินะ!”
หลิ่วอวี่เจ๋อหัวเราะร่วน “อย่าคิดว่าผมยุ่งกับเรื่องงานแต่งแล้วจะปล่อยพวกคุณไปนะ พวกคุณมาถึงถิ่นผม ผมจะปล่อยให้พวกคุณมีชีวิตสบายๆ กันได้ยังไง! ฉินหงเหยียนเราสองคนไม่มีความแค้นอะไรต่อกัน พูดตรงๆ นะผมน่ะชื่นชมคุณมากเลย ผู้บริหารหญิงที่ทั้งสวยทั้งเก่งแบบคุณน่ะในเทียนไห่ไม่ได้มีเยอะนักหรอก
ขอแค่คุณเลิกกับเย่เฉิน ไม่คบหากับเขาอีก ผมจะรับคุณไปทำงานที่บริษัทชุนเฟิงเอ็กซ์เพรสของที่บ้านผม และแน่นอนว่าตอนนี้คุณอาจจะเป็นรองผู้บริหารไม่ได้ แต่เป็นผู้บริหารระดับสูงย่อมไม่มีปัญหาอะไรแน่ คุณเก่งกาจแบบนี้ คิดว่าไม่ถึงสองปี คุณก็น่าจะเลื่อนขั้นเป็นผู้บริหารได้ด้วยตนเองจริงไหมล่ะ?”
บริษัทชุนเฟิงเอ็กซ์เพรสเป็นบริษัทที่มีทรัพย์สินแสนล้าน หลิ่วอวี่เจ๋อกำลังยื่นไมตรีให้อีกฝ่าย ย่อมต้องยื่นข้อเสนอที่น่าเย้ายวนใจไม่น้อย!
แต่ฉินหงเหยียนยังคงปฏิเสธอย่างแน่วแน่ “ฉันไม่ทำข้อแลกเปลี่ยนกับคุณ! ฉันอยากเป็นแฟนของเย่เฉินมากกว่า! และฉันไม่จำเป็นต้องทำงานให้คนอื่น ฉันเองก็มีเงิน ถ้ายากมากก็เปิดบริษัทตัวเอง!”
ฉินหงเหยียนเองก็เป็นเศรษฐีนีสาวที่มีเงินมหาศาล เงินแค่ร้อยล้านหญิงสาวสามารถเอาออกมาใช้ได้ตอดเวลา
ทว่าหลิ่วอวี่เจ๋อกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ เปิดบริษัทเองเหรอ? ดีจริงๆ เลย ผมรอพวกคุณใช้เงินจนหมด แล้วคุณก็จะกลายเป็นยาจกกับเย่เฉิน! คุณจะลองดูก็ได้ เชิญคุณเปิดบริษัทอะไรก็ได้ ทำธุรกิจอะไรก็ได้ ผมจะเล่นงานพวกคุณไปจนกว่าพวกคุณจะหมดสิ้นหนทาง!
คุณใช้เงินร้อยล้าน ผมก็จะใช้เงินสองร้อยล้านมาถล่มคุณ ถ้าคุณใช้พันล้านผมก็จะใช้เงินห้าพันล้านมาเล่นงานคุณ! ถ้าจะแข่งเรื่องเงินกับผม ผมเล่นเอาคุณให้ตายได้เลย!”
วิธีทำธุรกิจในตอนนี้ คือยุคของการแข่งขันว่าใครจะเผาเงินได้มากกว่ากัน
ก่อนนี้เย่เฉินก็ใช้วิธีการเดียวกันนี้เล่นงานบริษัทที่ฟางเชาไปลงทุน
ขอแค่ฉันมีเงินให้ผลาญมากกว่านาย ยังไงเสียก็ถล่มนายเละเทะได้อยู่ดี
ฉินหงเหยียนหัวเสียถึงขีดสุด “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าตระกูลหลิ่วจะทำอะไรตามอำเภอใจก็ได้ที่เทียนไห่ ฉันไม่เชื่อว่าตระกูลหลิวของพวกคุณจะไม่มีคู่แข่งแล้วจะไม่กลัวใครเลย! ฉันจะบอกคุณให้นะ ต่อให้ฉันกับเย่เฉินต้องเป็นขอทานในเมืองเทียนไห่ ฉันก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้คุณหรอก!”
หลิ่วอวี่เจ๋อยกนิ้วให้ฉินหงเหยียน “ใช้ได้เลยนี่ งั้นผมจะรอดูวันที่พวกคุณเป็นขอทานแล้วกันนะ!”
หลิ่วอวี่เจ๋อพูดจบก็หัวเราะแล้วขับรถจากไป
ฉินหงเหยียนจัดการอารมณ์ตนเอง จัดการเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเติมเครื่องสำอางจากนั้นก็กลับบ้าน
เย่เฉินเองก็กลับถึงบ้านแล้ว อีกทั้งยังทำอาหารเย็นไว้รอแฟนสาวเรียบร้อย
วันนี้เขาไปสมัครงานเป็นพนักงานส่งของที่บริษัทไป๋ลี่เอ็กซ์เพรส ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นอย่างมาก
บริษัทไป๋ลี่เอ็กซ์เพรสเป็นบริษัทขนส่งลำดับสองที่เป็นรองแค่บริษัทชุนเฟิงเอ็กซ์เพรส
“ที่รักคะ ฉันกลับมาแล้ว”
บนใบหน้าฉินหงเหยียนแต่งแต่มไปด้วยรอยยิ้ม ไม่แสดงให้ชายหนุ่มเห็นถึงความอ่อนล้าและเหนื่อยใจของตนเอง
ระหว่างคนรักกันก็เป็นแบบนี้ หากรักใครคนหนึ่งจริงๆ ก็ไม่อยากจะให้อีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองลำบาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องมาบอกความลำบากนี้ในตอนที่อีกฝ่ายก็ทำอะไรไม่ได้
หากเป็นเช่นนี้ก็คงจะรังแต่เป็นการสร้างความกดดันให้เย่เฉิน!
เย่เฉินจุมพิตหญิงสาวแล้วกล่าวถาม “วันนี้ทำงานเป็นยังไงบ้างครับ?”
ฉินหงเหยียนไม่อยากหลอกลวงเขาแต่ก็ไม่อยากให้เขาต้องเป็นกังวลจึงเฉไฉ “คุณเล่ามาก่อนสิคะ วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง? เจอเรื่องลำบากอะไรรึเปล่า?”
เย่เฉินหัวเราะ “กลางวันแสกๆ คุณยังกลัวว่าหลิ่วอวี่เจ๋อจะส่งคนมาซ้อมผมเหรอครับ? ต่อให้มีเรื่องกันก็น่าจะเป็นผมซ้อมพวกเขามากกว่า! เดียรัจฉานคนนี้เมื่อก่อนก็เคยว่าร้ายคุณในโลกโซเชียลหาว่าคุณเป็นผู้หญิงอย่างว่าผมยังไม่ได้คิดบัญชีกับเขาเลย !”
ฉินหงเหยียนจับมือเย่เฉินแล้วกล่าว “ช่างเถอะ เราไม่พูดเรื่องนี้กันแล้ว ฉันขอชิมอาหารฝีมือแฟนฉันก่อน!”
สามปีมานี้เย่เฉินตั้งใจศึกษาเรื่องอาหารต่างๆ ภายใต้การกำกับดูแลขอหวังเจียเหยา ทำให้อาหารที่เขาทำออกมานั้นรสชาติดีจนฉินหงเหยียนชมไม่ขาดปาก
ทว่าเมื่อกินข้าวเสร็จ ฉินหงเหยียนก็บอกว่าตนเองเหนื่อย แล้วเข้านอนไปก่อน
……
ในคืนวันนั้นเอง ณ ผับ TAXX ในเมืองเทียนไห่
ในร้านไนต์คลับ เสียงดนตรีอิเล็คโทรนิคส์เสียงดังโครมครามบาดแก้วหู เสียงเบสกลองดังโครมๆ บรรดาหญิงสาวขาเรียวยาวละลานตาเต็มไปร้านไปหมด จนชวนให้คนในร้านใจสั่น
นักเที่ยวยามราตรีต่างก็รู้ว่าโต๊ะที่นี่ราคาแพงมาก เพียงแค่รถหรูนอกร้านก็พอจะเดาได้ว่าทุกคนที่มาเที่ยวที่นี่น่าจะเป็นพวกคนมีเงินทั้งสิ้น
ในโซนที่นั่งที่ดีที่สุด หลิ่วอวี่เจ๋อและเพื่อนๆ กำลังนั่งดื่มเหล้าด้วยกันในโซนที่นั่งที่ดีที่สุด
“พี่เจ๋อคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพี่จะแต่งงานเร็วแบบนี้ ผมยังคิดว่าพี่จะเที่ยวต่ออีกสักสองสามปี”
“ฮ่าๆ พี่สะใภ้สวยนี่ พวกนายเห็นภาพพรีเวดดิ้งแล้วหรือยัง? สวยชวนตะลึง!”
“เสียดายจริงๆ อวี่เจ๋อพ่ายแพ้ให้กับนางฟ้าคนสวยไปแล้ว ฉันจะถือว่าวันนี้เป็นปาร์ตี้สละโสดแล้วกัน”
หลิ่วอวี่เจ๋อดื่มเหล้าไม่พูดไม่จา
เพื่อนพวกนี้ของเขาต่างก็อิจฉาเขากันทั้งสิ้น รู้สึกว่าเขาได้เที่ยวจนเต็มที่ แถมตอนนี้ยังมีภรรยาสวยเป็นนางฟ้า
แต่ใครจะรู้ว่าในใจเขาเจ็บปวดเหลือเกิน!
“จริงสิ พี่เจ๋อ ในเมื่อพี่แต่งงานแล้วงั้นยกเหม่ยฉีให้พวกเราได้ไหม?”
“จริงด้วย จริงด้วย ผมก็ชอบดาราคนนี้นะครับ!”
เพื่อนๆ ในวงสังคมของเขาต่างก็รู้ว่าเขาเคยนอนกับเหม่ยฉี
จู่ๆ หลิ่วอวี่เจ๋อก็เปิดปากเอ่ย “ใครบอกว่าฉันแต่งงานแล้วจะเที่ยวไม่ได้กัน? ใครบอกว่าฉันจะเชื่อฟังหวังเจียเหยา? เหม่ยฉีเป็นของฉัน พวกนายอย่ามาแย่ง”
เหล่าเพื่อนของเขาต่างก็มีท่าทีหวาดกลัว
“โอ้โห ฉันไม่เชื่อหรอก ฉันว่าพี่น่าจะทำท่ากลัวเวลาอยู่ต่อหน้าพี่สะใภ้มากกว่า เก่งมากนักพี่ก็เรียกเหม่ยฉีออกมาตอนนนี้เลยสิครับ”
หลิ่วอวี่เจ๋อคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตอนนี้หวังเจียเหยาอยู่ที่อวิ๋นโจว พรุ่งนี้เช้าเขาจะยกขโยงรถหรูไปสู่ขอหญิงสาว
“ก็ได้ ฉันเองก็ไม่ได้ยินเหม่ยฉีร้องเพลงมานานแล้ว!”
เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

Status: Ongoing

หลังจากถูกครอบครัวของภรรยาโขกสับมาตลอดสามปีของการแต่งงาน ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขาจะเอาคืน!

เย่เฉินชายหนุ่มที่เป็นลูกหลานตระกูลมหาเศรษฐีที่ลึกลับระดับโลก

คุณปู่ของเขามักจะส่งเขาไปทำภารกิจต่างๆ โดยครั้งนี้ก็เช่นกัน

ปู่ส่งเขาไปแต่งงานกับหวังเจียเหยา สาวสวยเบอร์หนึ่งของเมืองอวิ๋นโจว

โดยปิดบังฐานะที่แท้จริงของเขาเอาไว้ไม่ให้สาวเจ้าได้รู้

เขาจึงต้องตกอยู่ในสภาพของเขยที่แต่งเข้า โดนคนในบ้านผู้หญิงดูถูก

มิหนำซ้ำในวันที่เขากำลังจะไปสารภาพความจริง ก็ดันไปเห็นภรรยาที่รักกับชายชู้

แถมยังชักชวนคนมากมายให้ตัดทางทำมาหากินของเขา

ด้วยเหตุนั้น เย่เฉินจึงเริ่มลงมือล้างแค้นพวกเขาทุกคน

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท