ตอนที่ 307 คุกเข่าอ้อนวอนให้เข้าไปในวิลล่า!
เย่เฉินหัวเราะแล้วหันไปสั่งหลิวเจิ้งคุน “เอาเงินสดให้คุณผู้หญิงท่านนี้ร้อยล้าน หลังจากนั้นก็ส่งคลิปนี้ไปให้ว่านเจิ้งหาว เกมเริ่มแล้ว”
หลิวเจิ้งคุนยังคงงุนงงว่าเกิดอะไรขึ้น“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคลิปนั้นถึงได้มีมูลค่าขนาดนี้ล่ะครับ?”
เย่เฉินมองอีกฝ่ายแล้วตอบ “ประเด็นไม่ใช่ลูกชายของว่านเจิ้งหาว แต่เป็นเด็กผู้ชายตัวสูงๆ ที่ยืนข้างลูกชายเขาคนนั้นใช่ไหม?”
หญิงวัยกลางคนยกนิ้วโป้งให้เย่เฉิน “ถูกต้องค่ะ ใช่แล้ว เด็กคนนั้นเป็นลูกของข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ว่านเจิ้งหาวสนิทสนมกับเขามาก โครงการมากมายของเขาต้องพึ่งพาท่านผู้นั้น หากว่าท่านเกิดเรื่องเขาก็ไม่รอด”
หลิวเจิ้งคุนระบายยิ้ม กว่าจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รีบร้อนส่งคลิปวีดีโอที่ได้มาให้ว่านเจิ้งหาวทันที
หลังจากที่ว่านเจิ้งหาวเห็นเนื้อหาในคลิปแล้วก็ตกใจ รีบร้อนกดโทรหาอีกฝ่ายทันที
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหล คุณเย่ใช่ไหม?”
“โทรหาคุณเย่ของเรามีอะไร?”
“น้องชาย ช่วยเอาโทรศัพท์ให้คุณเย่หน่อย ผมมีเรื่องด่วนจะต้องคุยกับคุณเย่ ได้โปรดล่ะ ขอร้อง!”
ท่าทีว่านเจิ้งหาวอ่อนลงอย่างมาก อีกทั้งยังกระวนกระวายและตึงเครียด
หลิวเจิ้งคุนส่งโทรศัพท์ให้เย่เฉิน เขาเอื้อมมารับโทรศัพท์แล้วพูดตรงๆ “คุณว่าถ้าผมปล่อยคลิปนี้ออกไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง?”
ว่านเจิ้งหาวกล่าว “คุณชายครับอย่าส่งเลยนะครับ กรุณาอย่าปล่อยคลิปเลยนะครับ ถ้าคลิปนี้หลุดออกไป ลูกชายผมจะอยู่ที่โรงเรียนไม่ได้แล้ว แถมไม่พออาจจะโดนส่งเข้าสถานพินิจด้วย คุณชายเห็นแก่ที่ลูกชายผมยังเด็ก ไม่เข้าใจอะไร คุณชายได้โปรดทำใจกว้าง ผมจะให้เงินคุณชายห้าล้านได้ไหมครับ?”
เย่เฉินตะโกนด่าออกมาทันที “ผมซื้อคลิปมาราคาร้อยล้าน แต่เสนอมาให้แต่ห้าล้านเนี่ยนะ?”
“ใครขายให้คุณ คุณบอกผมมา ผมคืนเงินร้อยล้านให้เลย!” น้ำเสียงว่านเจิ้งหาวเจือกระแสอาฆาต
เย่เฉินแค่นเสียง “คุณคิดว่าผมจะบอกคุณเหรอ? แล้วอีกอย่างอย่าบอกนะว่าคุณคิดว่าผมไม่รู้ว่ามูลค่าของคลิปนี้มันอยู่ที่ไหน? เด็กคนนั้นที่รังแกเพื่อนกับลูกชายคุณชื่ออะไร พ่อแม่เขาชื่ออะไร จะให้ผมทวนให้ฟังไหมล่ะ!”
“คุณเย่! คุณเย่!”ว่านเจิ้งหาวสะอึกสะอื้นทันที “คุณเย่ ผมผิดไปแล้วครับ คุณอย่าปล่อยคลิปเลยนะครับ ถ้าคลิปนี้ถูกปล่อยออกมา ผมจบเห่แน่!”
ดูไปแล้วแม่บ้านน่าจะพูดถูก พ่อของเด็กในอีกคลิปคงจะเป็นผู้หญ่อันเป็นที่พึ่งของว่านเจิ้งหาว
สำหรับผู้ใหญ่คนนี้ ด้วยพฤติกรรมแบบนี้ของลูกชายคนนี้ น่าจะค่อนข้างส่งผลกับอนาคตของอีกฝ่ายอย่างมาก
ว่านเจิ้งหาวรู้ว่าเย่เฉินอยากจะเข้าวิลล่าของเขาเพื่อไปหาคนก็ตอบทันที “คุณเย่ เมื่อครู่เป็นเพียงความเข้าใจผิด คุณอยากจะไปวิลล่าอ้ายฉินไห่ซานจวงไม่ใช่เหรอครับ? คุณมาได้เลยรับเดี๋ยวผมจะรับคุณเข้าไปเอง!””
“ชิ!”
คำพูดจองว่านเจิ้งหาวตอนนี้ทำให้เย่เฉินขยะแขยง
เย่เฉินกล่าวว่า“คุณบอกว่าไม่ให้ผมเข้าผมจะเข้าไม่ได้ แล้วพอคุณบอกให้ผมเข้าไปแล้วผมจะต้องยอมเข้าไปด้านในโดยง่ายเหรอ? แกเป็นตัวอะไรถึงได้กล้าสั่งฉัน!”
เย่เฉินกดตัดสายทันที
“ฮัลโหล คุณเย่…คุณเย่…”
ในวิลล่าว่านเจิ้งหาวกล่าวเสียงหลง พบว่าเย่เฉินกดวางสายก็ร้อนใจเหมือนไฟสุมทรวง แล้วกดโทรกลับ จากนั้นเย่เฉินก็ไม่ยอมกดรับสายด้วยซ้ำ!
“ไม่ได้การล่ะ ฉันจำเป็นต้องไปหาเขา เพื่อขอร้องไม่ให้เขาปล่อยคลิป”
ว่านเจิ้งหาวคิดถึงสิ่งที่เย่เฉินพูดเมื่อหลายชั่วโมงก่อน “อีกเดี๋ยวนี้คุณจะต้องร้องไห้อ้อนวอนให้ผมเข้าไป”
เดิมคิดว่าเป็นเพียงคำคุยโวของเย่เฉินเท่านั้น แต่ตอนนี้กลายเป็นเรื่องจริงเสียอย่างนั้น!
นี่เย่เฉินกำลังข่มขู่ให้ว่านเจิ้งหาวไปอ้อนวอนเขา!
“พี่หาว คุณจะไปไหน? คนผู้นั้นยอมยกหุ้น 30% ของเฉินเย่กรุ๊ปให้คุณแล้วเหรอคะ? ถ้าคุณเป็นประธานผู้บริหารของเฉินเย่กรุ๊ป ต้องให้ฉันเป็นรองประธานนะคะ”
หญิงสาวเรียวขาวยาวเดินมากอดว่านเจิ้งหาว
ว่านเจิ้งหาวสะบัดฝ่ามือใส่หน้าหญิงสาวด้วยโทสะ “ไสหัวไปเลยไป! รองประธานก็บ้าแล้ว !”
ว่านเจิ้งหาวขับรถตรงไปโรงแรมที่เย่เฉินพักอย่างรวดเร็ว แล้วเดินดุ่มๆ ไปที่ห้องพักของเย่เฉินทันที
“คุณเย่…”
ว่านเจิ้งหาวค้อมตัวลง แต่งแต้มรอยยิ้มบนใบหน้าขณะมองไปที่เย่เฉิน
“คุณมาทำอะไร?” เย่เฉินถามทั้งรู้ดีแก่ใจ
ว่านเจิ้งหาวตอบ “คุณเย่ ผมมารับคุณไปวิลล่าอ้ายฉินไห่ซานจวง! ผมรู้มาว่าฉินหงเหยียนผู้หญิงของคุณอยู่ด้านในนั้น!”
เพี้ยะ!
เย่เฉินยังไม่ต้องลงมือ หลิวเจิ้งคุนก็ฟาดฝ่ามือใส่หน้าเขา “แกไอ้คนสารเลวแกรู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงของคุณเย่อยู่ด้านในนั้น เมื่อกี้ทำไมไม่ให้คุณเย่เข้าไปด้านใน? แล้วยังมีหน้ามาไถเงินคุณเย่อีก!”
ว่านเจิ้งหาวเอามือปิดหน้าพลางสะกดความเจ็บปวด “คุณเย่ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ เป็นความคิดของไอ้สารเลวสวี่ฉู่หมิงที่ดึงดันจะให้คุณฉินมาอยู่ในวิลล่าของผม แล้วบอกผมให้อาศัยโอกาสนี้ยึดเอาหุ้น 30% ของบริษัทคุณมาให้ได้ หลังจากทำสำเร็จแล้วเขาจะเอาไปสองส่วนผมเอาส่วนเดียว
“ผมนับถือคุณสองคนจะตายไป คุณเย่กับคุณฉินถือเป็นคู่รักตัวอย่างในวงการธุรกิจของเรา! ตอนนั้นผมปฏิเสธไปทันที! แต่ว่าสวี่ฉู่หมิงจะร่วมมือกับผมให้ได้ เพราะเขามีเรื่องคาวๆ ของผมในมือ ผมเลยต้องจำใจเอาด้วยกับเขา!”
เย่เฉินระบายยิ้ม เขาก็ไม่ได้รู้ว่าอีกฝ่ายพูดจริงหรือโกหก “เรื่องคาวๆ ของคุณนี่มีเยอะจริงๆ เลยนะ แค่เดี๋ยวเดียวผมก็ได้เรื่องคาวๆ ของคุณมาเป็นสิบกว่าอย่าง”
ว่านเจิ้งหาวตกใจเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?
ในสายตาเย่เฉิน ว่านเจิ้งหาวในตอนนี้เป็นคนที่เขาอ่านได้ปรุโปร่ง เขามีไม้ตายอะไร เย่เฉินรู้ดีทั้งหมด
ว่านเจิ้งหาววางเกียรติและศักดิ์ศรีที่มี เขาคุกเข่าลงพื้นพลางกล่าว “คุณเย่ ผมขอร้องล่ะ คุณไปที่วิลล่าผมสักครั้งได้ไหมครับ ขอร้องล่ะ!”
ก่อนนี้เย่เฉินเคยพูดว่าถ้าหากว่าตอนนั้นว่านเจิ้งหาวไม่ยอมปล่อยเขาเข้าไป ไม่นานนักหรอกอีกฝ่ายจะต้องคุกเข่าขอร้องให้เขาเข้าไป
และในวินาทีนี้ก็เป็นจริงตามนั้น
เย่เฉินเองก็ไม่อยากจะเสียเวลากับขยะแบบว่านเจิ้งหาวอีก เขาอยากจะเจอหน้าฉินหเงหยียนให้เร็วที่สุด
เย่เฉินชันตัวลุกขึ้น แล้วขึ้นรถหลิวเจิ้งคุนก็ขับตรงไปที่วิลล่าอ้ายฉินไห่ซานจวงอีกครั้ง
แต่เมื่อมาถึงหน้าประตูในคราวนี้ ยามสองคนกลับยืนรอต้อนรับพวกเราอยู่นานแถมยังทำความเคารพรถของเย่เฉินอีกด้วย
“ไอ้ขยะ คราวนี้ถ้าใครกล้าขวางเราอีกฉันจะตัดขาคนนั้น!”
หลิวเจิ้งคุนหันไปด่ายามที่เฝ้าประตู ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เฉินร้อนใจอยากมาเจอฉินหงเหยียน จนไม่มีแก่ใจคิดเล็กคิดน้อยกับยามเฝ้าประตูสองคน หลิวเจิ้งคุนคงโยนพวกเขาลงทะเลไปนานแล้ว
และแล้วพวกเขาก็มาถึงด้านหน้าวิลล่าแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็วภายใต้การนำทางของว่านเจิ้งหาว
ว่านเจิ้งหาวเสนอตัวเปิดประตูรถให้เย่เฉินแล้วชี้ไปที่วิลล่าด้านหน้าพลางกล่าว “คุณเย่ นี่คือวิลล่าที่คุณฉินพัก คุณดูเถอะครับ ไฟยังสว่างอยู่เลย หล่อนน่าจะยังไม่นอน คุณเข้าไปเถอะครับ อีกอย่างก่อนเข้าไป พอจะช่วยลบคลิปก่อนได้ไหมครับ…”
เย่เฉินนึกถึงตอนที่ว่านเจิ้งหาวไถเงินตนเองไปเมื่อครู่ ก็คับข้องใจอย่างมาก
ถ้าหากว่าปล่อยว่านเจิ้งหาวไปแบบนี้ ก็เท่ากับช่วยเขามากไปเสียหน่อย
เย่เฉินมองรอบๆ วิลล่าแล้วพบว่าสภาพแวดล้อม อากาศ ดีไซน์ ดีมากทีเดียว ถือได้ว่าเป็นพื้นที่หรูหราระดับหนึ่งในเมืองเสินเฉิง
เย่เฉินกล่าว“วิลล่าที่นี่สวยดีนะ ผมชอบมากจริงๆ อยากจะซื้อให้เพื่อนสักหลัง ผมกับหงเหยียนอีกหลังแล้วก็ให้น้องสะใภ้ผมฉินเสี่ยวตั่วอีกหลัง อาคุนอีกหลัง ซีกวาอีกหลังรวมๆ แล้ว…”
พอได้ยินว่าเย่เฉินอยากจะซื้อวิลล่า หวังเอ้อร์เชอก็รีบวิ่งมาจากด้านหลัง “คุณเย่ ผมด้วยครับ ผมด้วย!”
เย่เฉินมองหวังเอ้อร์เชอเล็กน้อย “บวกเสี่ยวหวังไปด้วยทั้งหมดเป็น 5 หลังแล้วกัน คุณขายวิลล่าให้ผม 5 หลังก็แล้วกัน”
ว่านเจิ้งหาวกล่าวพลางระบายยิ้ม “ได้สิได้ ราคาประเมินที่นี่อยู่ที่…”
เย่เฉินกล่าว “ให้เงินเขาไปห้าแสน หลังละแสนแล้วกัน ต้องรับด้วยนะ ผมไม่เอาขอคุณฟรีๆ หรอก”
หวานเจิ้งหาวหน้าดำคล้ำเขียวไปหมด
