ความจริงแล้วเย่เชียนนั้นไม่ค่อยแน่ใจนักหรอกว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขาเป็นนักฆ่าจากดาร์กลิลลี่จริง ๆ เขาเพียงแค่คาดเดาเอาเองก็เท่านั้น แต่เมื่อสังเกตจากปฏิกิริยาตอบสนองของเธอแล้ว ปฏิกิริยาของเธอชัดมาก เขารู้ได้ทันทีว่าตัวเขาเดาไม่ผิดแน่
ดาร์กลิลลี่ เป็นองค์กรนักฆ่าลึกลับอีกแห่งหนึ่งเฉกเช่นเดียวกันกับองค์กรเซเว่นคิล แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ทั้งสององค์กรแตกต่างกันนั่นก็คือ องค์กรดาร์กลิลลี่นั้นไม่มีศีลธรรมและกฎเหล็กที่เข้มงวดเหมือนกับองค์กรเซเว่นคิล นอกเหนือไปจากนั้น ยังมีข่าวลือที่ว่าสมาชิกทุกคนในองค์กรดาร์กลิลลี่ล้วนแล้วแต่เป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งหมด
ทั้งนี้ พวกของเย่เชียนเพียงแค่ต้องการรู้ว่าเป้าหมายของพวกเธอคือใครกันแน่ ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม พวกเธอก็จะยังคงลอบสังหารอยู่ดี
เย่เชียนเคยต้องเผชิญหน้ากับสมาชิกขององค์กรดาร์กลิลลี่มาก่อนเมื่อประมาณหนึ่งปีที่แล้ว ในตอนนั้นเย่เชียนได้รับการว่าจ้างจากเจ้าสัวอุตสาหกรรมน้ำมันขนาดใหญ่ในทวีปแถบตะวันออกกลางให้ไปทำภารกิจที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งภารกิจนั้นก็คือ การลอบสังหารหัวหน้าแก๊งยากูซ่าที่มีนามว่า ‘ยามากุจิ’ และมูลเหตุของภารกิจนี้มาจากการที่ลูกสาวของเจ้าสัวน้ำมันได้ไปศึกษาต่อที่ประเทศญี่ปุ่น แต่เธอกลับถูกหัวหน้าแก๊งยามากุจิจับตัวไปข่มขืนแล้วฆ่าทิ้งอย่างโหดร้ายทารุณ
ด้วยความโกรธแค้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เจ้าสัวน้ำมันจึงลงทุนจ้างเย่เชียนให้ไปทำภารกิจซึ่งมันมีค่าจ้างสูงถึงหนึ่งพันล้านหยวน
เย่เชียนไม่ได้มีสัมพันธไมตรีที่ดีกับทางประเทศญี่ปุ่นมากเท่าใดนัก เขาจึงตอบตกลงรับทำภารกิจนี้โดยไม่ลังเล หลังจากที่เขาและพรรคพวกทำการวางแผนการลอบสังหารกันอย่างรอบคอบแล้ว พวกเขาก็สามารถลอบสังหารโยชิดะ โคจิ หัวหน้าแก๊งยามากุจิได้สำเร็จ และทุกครั้งที่กลุ่มเขี้ยวหมาป่าปฏิบัติภารกิจสำเร็จลุล่วง พวกเขาจะทิ้งสัญลักษณ์ประจำกลุ่มเขี้ยวหมาป่าเอาไว้เสมอ
มันคือรูปหัวหมาป่าอันน่าเกรงขาม
เมื่อพวกยากูซ่าในแก๊งยามากุจิมาพบว่าหัวหน้าแก๊งของพวกเขาถูกลอบสังหารโดยกลุ่มเขี้ยวหมาป่า มันก็ทำให้ความโกรธแค้นของพวกเขาพุ่งขึ้นถึงขีดสุด แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาต้องการที่จะแก้แค้นให้กับหัวหน้าแก๊ง มันก็ทำได้ยากอย่างยิ่งยิ่ง เนื่องจากสำนักงานใหญ่ของกลุ่มเขี้ยวหมาป่านั้นตั้งอยู่ในทวีปตะวันออกกลาง พวกเขาไม่สามารถระดมกำลังทั้งหมดไปที่นั่นได้ จึงทำให้พวกเขารวบรวมเงินที่หามาได้จากธุรกิจใต้ดินทั้งหมดเพื่อทุ่มทุนจ้างนักฆ่าจากองค์กรดาร์กลิลลี่ให้ไปลอบสังหารเย่เชียนนั่นเอง
ทางด้านขององค์กรดาร์กลิลลี่นั้น พวกเธอไม่สนใจว่าเป้าหมายจะเป็นใครหน้าไหน เพราะตราบใดที่พวกเธอได้รับเงินค่าจ้างมากพอ พวกเธอก็พร้อมที่จะปฏิบัติภารกิจที่ได้รับการว่าจ้างมาให้ถึงที่สุด พวกเธอจะไม่ยอมหยุดจนกว่าเป้าหมายนั้นจะสิ้นชีพ ถึงแม้ว่าพวกเธอจะรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของกลุ่มเขี้ยวหมาป่าที่ถูกยกย่องให้เป็นถึงราชาแห่งเหล่ากองกำลังทหารรับจ้าง นอกเหนือไปจากนั้นแล้ว ภารกิจนี้ พวกเธอยังต้องย่างเท้าเข้าไปเยือนกลุ่มเขี้ยวหมาป่าถึงถิ่นของพวกเขาในตะวันออกกลาง นั่นก็เท่ากับเป็นการการันตีว่าพวกเธอต้องเผชิญหน้ากับหายนะที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน
ทว่าคราวนั้นมีนักฆ่าเพียงคนเดียวที่ถูกส่งให้มาลอบสังหารเย่เชียน แน่นอนว่าเมื่อเธอมาถึง เธอก็มืดแปดด้าน มันไม่มีทางเลยที่เธอจะทำภารกิจที่ได้รับมาสำเร็จ ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดแล้วเธอจะมีจังหวะโจมตีเย่เชียนได้ในขณะที่เขาอยู่ตัวคนเดียว แต่เธอกลับทำล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่าเพราะประเมินความแข็งแกร่งของเขาต่ำจนเกินไป
สำหรับคนที่เป็นนักฆ่ามืออาชีพ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ถ้าหากว่าพวกเขาทำภารกิจล้มเหลว มันถือว่าเป็นความผิดมหันต์ ไม่สามารถให้อภัยได้ พวกเขาจึงไม่สามารถเป็นนักฆ่าต่อไปได้อีกตลอดชีวิต พวกเขาต้องเลือกที่จะวางมือหรือไม่ก็ต้องเลือกที่จะจบชีวิตตัวเองไปเลย
ย้อนกลับไปตอนที่เย่เชียนพบกับนักฆ่าจากองค์กรเซเว่นคิลที่โรงแรม เย่เชียนรู้ดีว่านักฆ่าคนนั้นกำลังตกที่นั่งลำบาก ถึงแม้ว่าภารกิจที่เขาได้รับมาจะเกิดข้อผิดพลาดจากผู้บังคับบัญชาของเขา แต่ความล้มเหลวก็คือความล้มเหลว เขาไม่สามารถที่จะดำเนินชีวิตต่อไปในฐานะนักฆ่าได้อีก
ด้วยเหตุนี้เอง นักฆ่าจากองค์กรดาร์กลิลลี่ที่ถูกจับตัวมาโดยกลุ่มเขี้ยวหมาป่าจึงพร้อมที่จะจบชีวิตของตัวเองลง แต่แล้ว เธอก็ต้องประหลาดใจมากที่เย่เชียนกลับไม่ยอมปลิดชีวิตเธอไปเสียตรงนั้น เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงเลือกที่จะทำเช่นนั้น มันคือความเมตตากรุณาที่ผู้ชายมีให้กับผู้หญิงอย่างนั้นหรือ ? เพราะถ้าเธอเป็นเย่เชียน เธอจะไม่มีวันเมตตาปราณีต่อศัตรูอย่างแน่นอน
เย่เชียนเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าทำไมตัวเขาถึงไม่ฆ่าเธอไปเสียให้มันจบ ๆ เรื่อง แต่กลับเลือกที่จะไว้ชีวิตเธอแทน
โดยปกติแล้วเขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมไร้ความปราณีกับศัตรูอยู่เสมอ หรือว่านี่มันจะเป็นโชคชะตาอะไรบางอย่างที่ดลใจให้เขาเลือกทำเช่นนี้ ? เย่เชียนรู้ว่าหลังจากที่เขาปล่อยเธอไป เธอจะไม่สามารถเป็นนักฆ่าได้อีก และถ้าเธอยังโชคดีมีชีวิตรอดจากองค์กรดาร์กลิลลี่ เธอก็จะถือว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากทีเดียว
“ผมรู้… ว่าต่อให้ผมจะบังคับขู่เข็ญหรือทำร้ายคุณขนาดไหน คุณก็จะไม่ยอมปริปากเปิดเผยข้อมูลอะไรให้ผมรู้แน่ ๆ เพราะงั้นผมจะปล่อยให้คุณมีชีวิตรอดกลับไปบอกหัวหน้าของคุณว่า ตอนนี้ประเทศจีนคือถิ่นของกลุ่มเขี้ยวหมาป่า ซึ่งนั่นหมายความว่าจะไม่มีองค์กรไหนสามารถก้าวเข้ามาได้ ผมพูดแค่นี้… คุณคงเข้าใจนะ” เย่เชียนยิ้มมุมปากเมื่อเขาพูดจบ
หญิงสาวจ้องมองเขาด้วยแววตางุนงง เธอคาดไม่ถึงว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ คนที่ดูเป็นมิตรและไม่หยิ่งยโสโอหังจะเป็นถึงผู้นำของกลุ่มเขี้ยวหมาป่า
เธอจำได้ไม่เคยลืมเรื่องที่องค์กรดาร์กลิลลี่ปฏิบัติภารกิจลอบสังหารเย่เชียนล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่าในครั้งนั้น ผู้นำขององค์กรดาร์กลิลลี่ไมีคำสั่งให้ยกเลิกภารกิจลงในทันที ยิ่งไปกว่านั้นนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เมื่อใดก็ตามที่องค์กรดาร์กลิลลี่ต้องมาพบกับกลุ่มเขี้ยวหมาป่า พวกเธอก็จะหลีกทางให้พวกเขาอย่างเต็มใจ เพราะในเมื่อเอาชนะไม่ได้ก็ต้องยอมเป็นพันธมิตรเช่นนี้แล
กรึ่ก!
จู่ ๆ หญิงสาวก็ใช้มือขวาบีบเข้าไปที่มือซ้ายของตัวเองแล้วหักมันเสียงดัง จากเสียงที่ดังขนาดนั้นบวกกับข้อมือที่ถูกบิดไปอย่างผิดรูป เห็นได้ชัดว่าเธอบีบข้อมือของตัวเองจนหัก ทว่าเธอกลับอดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ภายในและไม่ร้องออกมาเลยสักแอะ มีเพียงเหงื่อเม็ดโตที่ผุดขึ้นบนหน้าผากของเธอเท่านั้น
“นี่เป็นเสมือนคำขอโทษจากฉัน… ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้กลุ่มเขี้ยวหมาป่าต้องมาขุ่นเคือง” หญิงสาวพูดอย่างจริงจัง
เย่เชียนพยักหน้าเบา ๆ เขาดูไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลยกับการกระทำของเธอ “คุณไปเถอะ… อย่าลืมเอาคำพูดของผมไปบอกหัวหน้าของคุณด้วยล่ะ”
หญิงสาวเหลือบมองเย่เชียนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป
“ผู้หญิงคนนี้นี่ใช่ย่อยเลยนะ… ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในองค์กรดาร์กลิลลี่แล้ว ผมก็อยากให้เธอมาเข้าร่วมกับเราจัง” หลี่เหว่ยยี่พูดหลังจากมองหญิงสาวเดินออกไป
“เธอเป็นนักฆ่านะ… เรื่องความอดทนมันต้องยืนหนึ่งอยู่แล้ว มันไม่มีอะไรน่าทึ่งหรอก” เย่เชียนพูดอย่างไม่แยแส เสร็จแล้วเขาก็หันไปหาแจ็ค “สถานการณ์เป็นไงบ้างแล้ว แจ็ค ?”
“ไม่น่ามีปัญหานะบอส… ผมมั่นใจว่าใบอนุมัติสำนักงานกองกำลังป้องกันตนเองจะเสร็จภายในวันนี้แหละ” แจ็คตอบอย่างมั่นใจ
เย่เชียนพยักหน้าพร้อมพูดว่า “เดี๋ยวนายไปเรียกพี่น้องในหน่วยเขี้ยวหมาป่าของเรามาที่นี่นะ มารับผิดชอบการฝึกอบรมกำลังในสำนักงานกองกำลังป้องกันตัวเองนี่ แต่นายเรียกมาเฉพาะทีมพิเศษของเราพอ จะได้ไม่ตกเป็นเป้าสายตาของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ ส่วนพวกพนักงานย่อย ๆ นายก็จัดการไปด้วยเลยแล้วกัน”
“วัตถุประสงค์ของเราคืออะไรเหรอบอส ?” แจ็คถาม
เย่เชียนฉีกยิ้ม จากนั้นก็พูดอย่างสง่าผ่าเผยว่า “เราจะสร้างกองทัพเขี้ยวหมาป่าแห่งประเทศจีนกันยังไงล่ะ”
