ตอนที่ 295 การประชุมร่วมของเหล่าองค์กรทหารรับจ้าง
ประเทศอียิปต์นั้นเป็นอารยธรรมโบราณแห่งลุ่มแม่น้ำไนล์ซึ่งมีประวัติศาสตร์อันยาวนานหลายพันปีและที่แห่งนี้ก็เต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์อันน่าทึ่งโดยเฉพาะเรื่องของพีระมิดที่มีตำนานต่างๆ เล่าขานกันมานับพันปี ซึ่งบางคนก็บอกว่าพีระมิดคือสิ่งที่มนุษย์ต่างดาวสร้างขึ้นมาและบางคนก็บอกว่าพีระมิดเป็นดั่งคำสาปของฟาโรห์อันลึกลับ ส่วนความจริงที่ว่ามันคืออะไรนั้นวิทยาศาสตร์จากทุกแขนงทุกสถาบันยังมิอาจสามารถอธิบายได้เลย
เย่เชียนนั้นอาศัยอยู่ที่นี่มานานแต่ก็ไม่เคยไปที่พีระมิดเลย เพราะถ้าหากสิ่งใดที่เกี่ยวกับจิตวิทยาและไสยศาสตร์นั้นเย่เชียนไม่สามารถเข้าใจได้เลยและคำสาปของฟาโรห์อันลึกลับนั้นเย่เชียนเองก็ไม่เคยสนใจเลยแม้แต่น้อย เพราะมันไม่มีความจำเป็นและเย่เชียนเองก็ไม่อยากจะใช้สมองเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่อาจอธิบายได้เช่นนี้
ในโลกใบนี้สิ่งต่างๆ ล้วนเกิดขึ้นได้เสมอ
การประชุมร่วมของเหล่าองค์กรทหารรับจ้างจากทั่วทุกมุมโลกครั้งนี้ถูกลงมติกันว่าจะใช้สำนักงานใหญ่ของเขี้ยวหมาป่าเป็นสถานที่ในการจัดประชุม ณ เมืองอเล็กซานเดรียแห่งอียิปต์ โดยมีผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างจากประเทศต่างๆ ทั่วทุกมุมโลกจะมารวมตัวกันที่นี่ ซึ่งครั้งนี้พวกเขาก็ได้สร้างความหวาดกลัวให้กับรัฐบาลอียิปต์เป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามสมาชิกของเขี้ยวหมาป่าได้เข้าไปเจรจากับรัฐบาลกลางของอียิปต์อย่างรวดเร็วแล้วโดยแจ้งกับรัฐบาลกลางว่าการมาเยือนของเหล่าทหารรับจ้างจากทั่วโลกในครั้งนี้เป็นเพียงแค่การประชุมเท่านั้น ซึ่งทำให้เหล่ารัฐบาลกลางอุ่นใจกันอย่างมาก
ถึงแม้ว่าองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่านั้นจะไม่ใช่หน่วยงานของรัฐบาลก็ตามแต่รัฐบาลกลางนั้นก็ให้ความไว้วางใจและคอยสนับสนุนพวกเขามาโดยตลอด เพราะสิ่งเหล่านี้อาศัยความสัมพันธไมตรีที่เป็นประโยชน์ต่อกันและเป็นมิตรซึ่งกันและกัน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้องค์กรทหารรับจ้างอื่นๆ ต้องอิจฉาเป็นอย่างมากและองค์กรทหารรับจ้างเหล่านั้นก็ไม่กล้าที่จะกระทำการใดๆ โดยประมาทในที่แห่งนี้แต่อย่างใด เพราะในเขตนี้เป็นพื้นที่ของรัฐบาลกลางอียิปต์เป็นและด้วยการสนับสนุนของรัฐบาลกลางที่สนับสนุนเขี้ยวหมาป่านั้นจึงทำให้เขี้ยวหมาป่าได้รับสิทธิ์และประโยชน์มากมายไปโดยปริยาย!
เกี่ยวกับปัญหาภายในองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่านั้นเย่เชียนเองก็มีความชัดเจนในเรื่องนี้มาโดยตลอด นั่นก็เพราะว่าหากองค์กรหรือกลุ่มใดๆ ถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเพื่อผลประโยชน์ต่างนั้นๆ มันก็มักจะมีความคิดที่แตกต่างกันของบุคลากรอยู่แล้ว ซึ่งเขี้ยวหมาป่าเองก็ไม่มีข้อยกเว้นเพราะว่าเหล่าสมาชิกเขี้ยวหมาป่านั้นต้องมีวิสัยทัศน์ร่วมกันและสิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่องค์กรต่างๆ จำเป็นจะต้องมี และต้องมีจิตวิญญาณและวิสัยทัศน์ของตัวเองซึ่งเขี้ยวหมาป่านั้นต่างก็มีจิตวิญญาณและวิสัยทัศน์ของตัวเองเช่นกัน อย่างไรก็ตามสิ่งที่สำคัญกว่าก็คือระบบศูนย์กลางและระบบการบริหารจัดการเพื่อที่จะดูแลและสั่งการบุคลากรได้ดีอย่างมีประสิทธิภาพ ทว่าอย่างไรก็ตามในเขี้ยวหมาป่านั้นจู้จือก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการปกครองของเย่เชียนและไม่ใช่แค่จู้จือเพียงเท่านั้นเพราะยังรวมถึงสมาชิกหน่วยย่อยของหมาป่าเพชฌฆาตทั้งหมดด้วย
สิ่งเหล่านี้เป็นดั่งช่องโหว่ที่หลงเหลือจากจุดเริ่มต้นของการก่อตั้งเขี้ยวหมาป่าของกัปตันเทียนเฟิง ซึ่งเย่เชียนเองก็ไม่ได้คิดที่จะปฏิรูปหรือเปลี่ยนแปลงใดๆ เพราะเรื่องแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืนและนอกจากนี้หากไม่สามารถแก้ปัญหาได้ล่ะก็มันจะก่อให้เกิดการแบ่งแยกและแตกแยกของเขี้ยวหมาป่า ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนเองก็รู้ดีว่าถึงแม้ว่าจู้จือจะมีความทะเยอทะยานที่สูงและอาจจะขัดต่อวิสัยทัศน์ของเขาไปบ้าง แต่ถึงยังไงจู้จือก็ยังคงจงรักภักดีต่อเขี้ยวหมาป่าอยู่แล้ว ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลแล้วจู้จือก็แค่ไม่พอใจในตัวของเย่เชียนเพียงเท่านั้นเองและไม่มีความแค้นหรือความขุ่นเคืองใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าเลย
ซึ่งถ้าหากวันหนึ่งเขี้ยวหมาป่าต้องเผชิญหน้ากับวิกฤตจริงๆ ล่ะก็จู้จือนั้นก็จะเป็นคนแรกที่จะไม่นั่งอยู่เฉยๆ อย่างแน่นอน และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เย่เชียนนั้นลังเลที่สละตำแหน่งนี้มาโดยตลอด เพราะเย่เชียนนั้นเห็นว่าจู้จือเป็นทหารผ่านศึกของหน่วยรบพิเศษเขี้ยวหมาป่าของกองทัพจีนหน่วยย่อยประจำประเทศรัสเซียและยังเป็นถึงสหายร่วมรบของกัปตันเทียนเฟิงอีกด้วย แต่ถ้าหากเย่เชียนสละตำแหน่งนี้ไปล่ะก็เขาก็จะเหมือนทิ้งความภักดีและความเชื่อใจของคนอื่นไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และเขาก็จะรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดกับกัปตันเทียนเฟิงอย่างมาก
ในคฤหาสน์หลังใหญ่แถบชานเมืองอเล็กซานเดรียนั้นเหล่าผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างชั้นนำจากทั่วทุกมุมโลกก็มารวมตัวกันที่นี่ และแน่นอนว่าปัจจุบันนี้มีองค์กรทหารรับจ้างอย่างน้อยๆ ประมาณร้อยกว่าองค์กรในโลกแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดที่จะสามารถมาเข้าร่วมการประชุมในครั้งนี้ได้ เพราะบางองค์กรนั้นก็แทบจะไม่มีคุณสมบัติที่เพียงพอที่จะเข้าร่วมการประชุมครั้งใหญ่นี้ได้เพราะทั้งหมดในที่นี้ล้วนเป็นองค์กรทหารรับจ้างชั้นนำของโลก
ผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างที่ทรงพลังและยิ่งใหญ่ทั้งเก้ามารวมตัวกัน ซึ่งองค์กรทหารรับจ้างทั้งเก้านี้บางองค์กรเองก็แทบจะรวมกลุ่มของทหารรับจ้างระดับแนวหน้าของโลกเอาไว้ด้วยกันทั้งหมด นั่นก็เพราะว่าองค์กรทหารรับจ้างบางแห่งนั้นไม่เพียงแค่มีภูมิหลังทางทหารเพียงเท่านั้นแต่ยังมีกองกำลังต่อต้านการก่อการร้ายหรือกองกำลังป้องกันตนเองพิเศษเฉพาะกิจอีกด้วย
ซึ่งผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างทั้งเก้านั้นได้แก่
ไอซอลเด แฮมป์ตัน ผู้นำองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ แห่งแอฟริกาใต้
คริส พาร์คเกอร์ ผู้นำองค์กรทหารรับจ้างอินทรีขาว แห่งสหรัฐอเมริกา
คาดาห์ เคน ผู้นำองค์กรทหารรับจ้างกรีนสตาร์ แห่งเม็กซิโก
แอนโทนี่ ไคเนแวน ผู้นำองค์กรทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ แห่งฝรั่งเศส
เบเนดิกต์ อูเดล ผู้นำองค์กรทหารรับจ้างคิเมร่า แห่งอิตาลี
อาซูกะ นากาจิมะ ผู้นำองค์กรทหารรับจ้างเรดซัน แห่งญี่ปุ่น
เบอร์นาร์ดสกี้ ผู้นำองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะ แห่งรัสเซีย
จู้จือ ตัวแทนในนามขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า
ในการประชุมร่วมครั้งนี้ทุกคนที่นี่ล้วนเป็นบุคคลที่น่ากลัวและพวกเขาทุกคนล้วนเป็นวีรชนที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่
ในฐานะผู้นำซึ่งเป็นกุลสตรีเพียงคนเดียวในที่แห่งนี้อาซูกะนากาจิมะเธอเหลือบมองไปที่จู้จือและพูดขึ้นมาว่า “เท่าที่ฉันรู้ผู้นำของเขี้ยวหมาป่าคือราชาหมาป่าเย่เชียนไม่ใช่เหรอ? ..ทำไมเขาถึงไม่มาด้วยตัวเอง! ..เขาดูถูกพวกเรางั้นเหรอ..เขาไม่แยแสที่จะมีส่วนร่วมในการประชุมใหญ่ครั้งนี้เลยงั้นเหรอ?”
ในประโยคเดียวคำพูดทั้งหมดถูกส่งไปที่จู้จืออย่างเห็นได้ชัด ซึ่งจู้จือเพียงจิบกาแฟต่ออย่างเฉยเมยโดยไม่ได้พูดอะไรใดๆ
“ดูเหมือนว่าคุณจู้ต้องการที่จะมาแทนที่ราชาหมาป่าสินะ” คริสพาร์คเกอร์ฉีกยิ้มและพูดราวกับว่าเขาต้องการเห็นข้อพิพาทภายในของเขี้ยวหมาป่าอย่างไงอย่างงั้น
“จู้จือ! ..คุณได้ทำอะไรราชาหมาป่าหรือเปล่า? ..ถ้าเขาเป็นอะไรไปล่ะก็เหล่าพี่น้องนีโอของฉันจะไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน!” ไอซอลแฮมตันพูดอย่างโกรธเกรี้ยว เพราะผู้นำที่มีความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดกับเย่เชียนก็คือไอซอลแฮมตันเพราะที่เขี้ยวหมาป่าสามารถมีเหมืองแร่และฐานทัพของตัวเองในแอฟริกาใต้ได้นั้นต้องขอบคุณความช่วยเหลือของไอซอลแฮมตันเลย ซึ่งเขี้ยวหมาป่ากับองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่นั้นเป็นดั่งพันธมิตรที่แท้จริง
เมื่อเหล่าผู้นำคนอื่นๆ เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้วพวกเขาทั้งหมดก็มีรอยยิ้มที่น่ายินดีปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา เพราะในฐานะที่เขี้ยวหมาป่าเป็นดั่งราชาของโลกแห่งการรับจ้างนั้นต่างก็ทำให้พวกเขาต้องหวั่นเกรง ซึ่งพวกเขาเองก็ต้องยอมรับเลยว่าพลังและความแข็งแกร่งของเขี้ยวหมาป่านั้นสมควรที่จะได้รับการยกย่องอย่างแท้จริง แต่ถ้าหากภายในของเขี้ยวหมาป่ามีความผิดปกติและขัดแย้งกันเองล่ะก็มันจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับพวกเขาที่จะได้เห็นบารมีอันยิ่งใหญ่ของเขี้ยวหมาป่าตกต่ำลงอย่างมาก และเขี้ยวหมาป่าก็จะไม่ถูกประจักษ์และกล่าวขานกันในฐานะราชาแห่งโลกทหารรับจ้างอีกต่อไป และอาจจะไม่ใช่แค่อันดับสองแต่จะย่ำแย่กว่านั้น
จู้จือก็จิบกาแฟอย่างสบายๆ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า “จุดประสงค์ของการประชุมร่วมในครั้งนี้คือการรวมตัวกันเพื่อจัดการกับเขี้ยวหมาป่าของฉันงั้นเหรอ? ..แล้วทำไมถึงไม่เข้าประเด็นหลักกันล่ะ..มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับปัญหาภายในของเขี้ยวหมาป่าหนิ”
“เอาล่ะๆ ..งั้นก็เข้าประเด็นกันเถอะ” อาซูกะนากาจิมะพูดต่อ “เท่าที่ฉันรู้มาน่ะหมาป่าผีเป็นสมาชิกของเขี้ยวหมาป่าของคุณใช่มั้ย?”
“ใช่! ..เขาเคยเป็นสมาชิกของเขี้ยวหมาป่ามาก่อน..แต่เขาออกจากเขี้ยวหมาป่าไปแล้ว” จู้จือพูด
“หืม..แล้วพวกเราจะรู้ได้ยังไงว่านี่ไม่ใช่ข้ออ้างหรือข้อแก้ตัวของแผนการเบื้องหลังของพวกคุณ!” คริสพาร์คเกอร์พูดขึ้นมา
“ใช่! ..หมาป่าผีไป๋ฮวยลุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ของฉันเมื่อเร็วๆ นี้และยังขโมยสมบัติประจำชาติของเราไปอีก..ปืนโบราณแห่งโชคชะตา..เพราะงั้นคราวนี้คุณต้องให้คำอธิบายแก่เรา!” เบเนดิกต์อูเดลพูด
“ใช่! ..ดาบศิลาของฉันก็ถูกเขาขโมยไปเหมือนกัน!” คริสพาร์คเกอร์พูด
“และดาบเมฆาแห่งนภาของฉันก็ถูกหมาป่าผีไป๋ฮวยขโมยไปด้วยเหมือนกัน” อาซูกะนากาจิมะพูด
ผู้นำคนอื่นๆ ถึงกับตกตะลึงเพราะเห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขาไม่คาดคิดว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยจะไล่ล่าขโมยสมบัติประจำชาติของชาติต่างๆ จำนวนมากซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าตกใจและประหลาดใจอย่างมากจริงๆ
จู้จือยังคงมีท่าทีที่เฉยเมยอยู่ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงอยู่ภายในพลางคิดว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยต้องการทำอะไรในโลกใบนี้กันแน่? หรือเขาจะขโมยสมบัติอันล้ำค่ามากมายเหล่านี้ก็เพื่อที่จะโยนความผิดและสร้างหายนะให้กับเขี้ยวหมาป่าอย่างงั้นเหรอ? สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแค่มีค่ามากมายมหาศาลแต่ล้วนเป็นวัตถุในตำนานของชาติต่างๆ ซึ่งอาจจะมีพลังเทียบเท่ากับตำนานก็จริงแต่ถึงยังไงมันก็ยังเป็นปริศนากันอยู่ซึ่งส่วนใหญ่แล้วมันก็เป็นเพียงงานวิจัยทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมและมันก็เป็นเพียงแค่มูลค่าตัวเงินอันมหาศาลเท่านั้น
“ก็ฉันพูดไปแล้วหนิว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยไม่ใช่สมาชิกเขี้ยวหมาป่าของเรามาตั้งนานแล้ว..และที่เขาไปขโมยสมบัติประจำชาติของพวกคุณไปน่ะ..ทำไมพวกคุณถึงไม่ไปจัดการเขาซะล่ะ..ทำไมถึงมารวมหัวกันแล้วโยนทุกอย่างให้เขี้ยวหมาป่าของฉันกัน?” จู้จือพูด
แอนโทนี่ไคเนแวนฉีกยิ้มและพูดว่า “คุณจู้..ถึงยังไงพวกคุณก็มีส่วนผิด..เพราะไม่ว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยจะเป็นสมาชิกเขี้ยวหมาป่าของพวกคุณอยู่หรือไม่นั้นมันก็ไม่สำคัญ..เพราะอย่างน้อยๆ เขี้ยวหมาป่าของพวกคุณก็ควรจะมีส่วนรับผิดชอบด้วยสิ..ยังไงเขาก็เคยเป็นคนของพวกคุณเพราะงั้นพวกคุณก็ต้องตามเช็ดสิ่งที่พวกคุณสร้างขึ้นมา..พวกคุณจะทำยังไงก็ได้แค่ตามหาสมบัติประจำชาติที่หายไปมาคืนแต่ละประเทศก็พอ..คุณจู้ไม่คิดอย่างงั้นเหรอ?”
“ถ้าพวกคุณจะยัดเยียดความรับผิดชอบให้กับเขี้ยวหมาป่าของเราแบบนี้ฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก..แต่ถ้าพวกคุณต้องการให้เขี้ยวหมาป่าของพวกเราไปช่วยแบบนั้นก็ย่อมได้..เพราะถึงแม้ว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยจะถูกสร้างขึ้นจากองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าของเราก็เถอะ..แต่เขาก็ไม่ใช่พี่น้องและพวกพ้องของฉันอีกต่อไปแล้ว..เพราะงั้นเขี้ยวหมาป่าของเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปรับผิดชอบต่อการกระทำใดๆ ของเขาเลยใช่มั้ยล่ะ!” จู้จือพูดต่อ “ฉันเชื่อว่ามันต้องมีคนในองค์กรของพวกคุณที่เคยทรยศพวกคุณใช่มั้ยล่ะ? ..และนั่นมันเป็นสิ่งที่เขาทำหรือเปล่าล่ะ? ..แล้วพวกคุณรับผิดชอบมันทั้งหมดมั้ย?”
ผู้นำทุกคนต่างก็พูดไม่ออกจริงๆ เพราะในองค์กรของพวกเขาต่างก็มีคนที่ทรยศกันทั้งนั้น
ไอซอลเดแฮมป์ตันกวาดสายตามองไปที่เหล่าผู้นำและพูดขึ้นมาว่า “ฉันมั่นใจได้เลยว่าเรื่องนี้มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขี้ยวหมาป่าหรอก..มันเป็นฝีมือของหมาป่าผีไป๋ฮวยเพียงคนเดียว..ฉันคิดว่าองค์กรทหารรับจ้างของพวกเราควรจะร่วมกันออก คำสั่งไล่ล่าตามพื้นที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นแม่น้ำหรือทะเลสาบหรือที่ไหนก็ได้และใครก็ตามที่พบหมาป่าผีไป๋ฮวยก็จัดการซะ..และจากนั้นสมบัติที่เขาขโมยไปก็จะถูกกู้คืนให้ทุกคน..ที่พวกคุณกำลังผลักไสความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับเขี้ยวหมาป่าแบบนี้เนี่ยมันก็เกินไปหน่อยนะ! ..พวกคุณเองก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ?” เขานั้นไม่ได้ช่วยจู้จือแต่เขากำลังช่วยเขี้ยวหมาป่าและเย่เชียน เพราะเขากับเย่เชียนนั้นมีสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกันและเขาก็ไม่ต้องการให้เขี้ยวหมาป่าตกเป็นเป้าของศูนย์กลางความวุ่นวายนี้ เพราะไม่เช่นนั้นถึงแม้ว่าเขี้ยวหมาป่าจะเป็นถึงราชาแห่งโลกทหารรับจ้างก็ตาม ถึงยังไงพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะเผชิญหน้ากับการโจมตีร่วมกันขององค์กรทหารรับจ้างชั้นนำของโลกพร้อมๆ กันได้
“ฉันเห็นด้วยกับนายพลไอซอลเดแฮมป์ตัน! ..เพราะการที่หมาป่าผีไป๋ฮวยจะสามารถขโมยสมบัติประจำชาติของพวกคุณไปได้นั้นมันจะต้องมีการสมรู้ร่วมคิดและเกลือเป็นหนอนอยู่ภายในอย่างแน่นอน..ซึ่ง! ..มันก็ถึงเวลาแล้วหนิที่เราต้องร่วมมือกันและไล่ล่าหมาป่าผีไป๋ฮวย..ฉันคิดว่าคำแนะนำของนายพลไอซอลเดแฮมป์ตันนั้นสมเหตุสมผลมาก..และฉันเองก็เห็นด้วยกับคำแนะนำของเขา!” เบอร์นาร์ดสกี้
“ไม่ต้องกังวลไป..เนื่องจากหมาป่าผีไป๋ฮวยถูกสร้างขึ้นมาจากเขี้ยวหมาป่าของเราเอง..เพราะงั้นเขี้ยวหมาป่าของเราจะไม่เพิกเฉยในการตามล่าหมาป่าผีไป๋ฮวยอย่างแน่นอน..และฉันก็เชื่อว่าด้วยความร่วมมือของพวกเราทุกคนแล้วหมาป่าผีไป๋ฮวยก็คงจะซ่อนได้ไม่นานหรอก..และพวกเราเองก็สามารถบังคับให้เขาแสดงตัวออกมาได้อยู่แล้วหนิ..ด้วยกำลังของพวกเราแล้วเราสามารถกำจัดเขาได้ง่ายๆ อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?” จู้จือพูด และถึงแม้ว่าเขาจะพูดเช่นนั้นแต่จู้จือเองก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยอยู่ในใจของเขา เพราะหมาป่าผีไป๋ฮวยนั้นอยู่ในเขี้ยวหมาป่ามานานแล้ว และจู้จือเองก็รู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับตัวเขาว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยนั้นไม่ใช่คนที่จะทำอะไรโดยพลการโดยไม่มีจุดมุ่งหมายและจุดประสงค์ที่ยิ่งใหญ่พอ ซึ่งคราวนี้หมาป่าผีไป๋ฮวยถึงกับไปขโมยสมบัติประจำชาติอันล้ำค่าเหล่านั้น และมิอาจรู้ได้เลยว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยกำลังมีแผนอะไรที่ซ่อนอยู่อีก
.
.
.
.
.
.
.
