เกิดใหม่เป็นสาวน้อยชนบท [特工狂妃：农妇山权有点田 – ตอนที่ 168 ต้องเปลี่ยนหน้า
ตอนที่ 168 ต้องเปลี่ยนหน้าตอนที่ 167 พบกับปัญหาอีกแล้วตอนที่ 166 อันธพาลเจ้าถิ่นตอนที่ 165 คิดไม่ดีตลบหลังตอนที่ 164 สามีเสน่ห์แรงตอนที่ 163 อันตรายเข้ามาใกล้อีกครั้งตอนที่ 162 คนข้ามภพตอนที่ 161 ชีวิตและความตายตอนที่ 160 โดนครอบครัวหักหลังตอนที่ 159 ถูกนักบวชเดาตัวตนที่แท้จริงตอนที่ 158 เจอผีตอนที่ 157 จนปัญญาจนคิดจะฆ่าตัวตายตอนที่ 156 เรือนหอบ่าวสาวตอนที่ 155 วางแผนใส่ร้ายตอนที่ 154 สร้างสถานการณ์ตอนที่ 153 งานแต่งที่ไม่ราบรื่นตอนที่ 152 อุปสรรคการแต่งงานตอนที่ 151 บีบบังคับถอนหมั้นตอนที่ 150 หลอกให้ตายใจตอนที่ 149 แผนสมคบคิดที่วางแผนเอาไว้นานแล้วตอนที่ 148 พบเรื่องเหนือความคาดหมายตอนที่ 147 ยั่วยุแบบไม่เจียมตัวตอนที่ 146 ทรยศหักหลังตอนที่ 145 กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนองตอนที่ 144 ความวัวไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรกตอนที่ 143 การแสดงของคนโกหกตอนที่ 142 ตกไปในกับดักตอนที่ 141 เรื่องเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆตอนที่ 140 ตบหน้าตอนที่ 139 บีบบังคับตอนที่ 138 ความอัปยศตอนที่ 137 จัดการคนน่ารังเกียจตอนที่ 136 ไม่ให้คนชั่วได้สมดั่งใจหวังตอนที่ 135 กู้หน้าตอนที่ 134 ชื่อเสียงตอนที่ 133 ทำให้ขายหน้าตอนที่ 132 ทำลายชื่อเสียงตอนที่ 131 เอาคืนตอนที่ 130 เล่นละครตอนที่ 129 เรื่องปลอม เรื่องจริงตอนที่ 128 เข้าใจผิดตอนที่ 127 ใส่ร้ายป้ายสีตอนที่ 126 คู่กรณีตอนที่ 125 สวรรค์ได้ตอบรับตอนที่ 124 จับคนผิดตอนที่ 123 แบ่งแยกเป็นสองฝั่งตอนที่ 122 ขโมยกิจการคนอื่นตอนที่ 121 เรื่องชั่ว ๆ ก็กระจ่างออกมาตอนที่ 120 ผู้ชายเลวทรามตอนที่ 119 หวนคืนไม่ทันแล้วตอนที่ 118 หาเรื่องใส่ตัว?ตอนที่ 117 สู่ขอภรรยาสองคนตอนที่ 116 เปิดเผยตัวตนของนางมารร้ายตอนที่ 115 ความลับกำลังจะแตก?ตอนที่ 114 นาทีเฉียดตายตอนที่ 113 ตายแล้วตอนที่ 112 ความจริงกำลังจะกระจ่างตอนที่ 111 ความเกลียดตอนที่ 110 ทั้งรักทั้งเกลียดตอนที่ 109 เขากลายเป็นลูกเขยคนอื่นไปแล้วตอนที่ 108 ล้มการพนันตอนที่ 107 การเดิมพันตอนที่ 106 ความจริงยังไม่ถูกเปิดเผยตอนที่ 105 ความร้าวฉานตอนที่ 104 ความจริงได้ถูกเปิดเผยตอนที่ 103 ท่านอาจารย์ผู้ยอดเยี่ยมตอนที่ 102 กระดาษบาง ๆ ไม่สามารถหยุดไฟได้ตอนที่ 101 หาคนมารับผิดชอบตอนที่ 100 แม่นางยั่วสวาทตอนที่ 99 รนหาที่ตายตอนที่ 98 กับดักตอนที่ 97 ยั่วโมโหตอนที่ 96 เขาได้รับบาดเจ็บตอนที่ 95 คุณชายถังตัวจริงหรือตัวปลอมตอนที่ 94 เรียกร้องตอนที่ 93 ฉวยโอกาสไม่สำเร็จยังขาดทุนอีกต่างหากตอนที่ 92 หลอกลวงตอนที่ 91 เรื่องความรักตอนที่ 90 แต่งเข้า (บ้านเจ้าสาว)ตอนที่ 89 มากดดันถึงประตูหน้าบ้านตอนที่ 88 รวมตัวกันมากลั่นแกล้งตอนที่ 87 ในเมื่อพูดด้วยดี ๆ ไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับตอนที่ 86 ปัญหาที่ยากตอนที่ 85 วินิจฉัยโรคแทนฮวงเหล่าตอนที่ 84 พิษกู่ตอนที่ 83 ศัตรูหัวใจลงมือตอนที่ 82 ศัตรูหัวใจตอนที่ 81 พนันตอนที่ 80 เล่ห์เหลี่ยมตอนที่ 79 ไม่รู้จะทำยังไงดีตอนที่ 78 มีพรสวรรค์ตอนที่ 77 ท่านอาจารย์ตอนที่ 76 ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวตอนที่ 75 พบกับความไร้ยางอายตอนที่ 74 ตกลงหมั้นหมายตอนที่ 73 เข้าใกล้ความร่ำรวยอีกก้าวตอนที่ 72 ชายในชุดขาวปรากฏตัวอีกครั้งตอนที่ 71 ยืมมือคนอื่นตอนที่ 70 เดินเกมตอนที่ 69 แสแสร้งแกล้งทำว่าอ่อนแอตอนที่ 68 ใจเต้นตอนที่ 67 ผู้ชายสามคนตอนที่ 66 เล่นกับไฟตอนที่ 65 ไม่มีวันยอมแพ้ตอนที่ 64 เปลืองแรงตอนที่ 63 ถอนหมั้นตอนที่ 62 ยุแยงให้แตกคอกันตอนที่ 61 แม่สื่อตอนที่ 60 วางแผนตอนที่ 59 ยั่วยวนตอนที่ 58 ซูเยว่เอ๋อร์ตอนที่ 57 ขายหน้าตอนที่ 56 เปิดเผยความอัปยศอดสูของครอบครัวตอนที่ 55 วางแผนตอนที่ 54 ตัวตลกตอนที่ 53 พบกับอุปสรรคตอนที่ 52 กลับตาลปัตรตอนที่ 51 มีปากไว้ด่ากัดคนตอนที่ 50 ถูกดูหมิ่นดูแคลน!ตอนที่ 49 สารภาพตอนที่ 48 หรือว่าความลับจะถูกเปิดเผย?ตอนที่ 47 หุ้นส่วนหมาป่าตอนที่ 46 บทลงโทษตอนที่ 45 มือสังหารตอนที่ 44 ของขวัญแทนใจ?ตอนที่ 43 มันคือถิ่นของข้า!ตอนที่ 42 มิติฟาร์มตอนที่ 41 กับดักตอนที่ 40 ข้าต้องการเพียงความมืด!ตอนที่ 39 ร้องขอความเมตตาตอนที่ 38 การพนันตอนที่ 37 ชายหนุ่มชุดขาวตอนที่ 36 อาศัยก้าวแรกเพื่อหาข้อผิดพลาดตอนที่ 35 โอกาสในการทำการค้า!ตอนที่ 34 การฆ่าตัวตายของผู้เป็นพี่!?ตอนที่ 33 ศัตรูหัวใจ?ตอนที่ 32 พวกคนพาลที่สมควรโดนขับไล่ตอนที่ 31 ด้วยความปรารถนาตอนที่ 30 เปิดเผยตัวตนตอนที่ 29 การต่อรองตอนที่ 28 มันจะเกินไปแล้ว!ตอนที่ 27 โดนลอบฆ่าตอนที่ 26 วิกฤตตอนที่ 25 ไม่มีอะไรเหลือให้กินแล้ว!ตอนที่ 24 เสียงอึกทึกครึกโครมตอนที่ 23 ทำอะไรไว้ก็ต้องยอมรับในผลกรรมที่ตามมาตอนที่ 22 คนขี้ขโมย?ตอนที่ 21 ระลอกคลื่นที่ถาโถมตอนที่ 20 ทวงหนี้ตอนที่ 19 ทุ่งหญ้าพืชพันธุ์ที่ถูกพัดโหมตอนที่ 18 บทเรียนที่สมควรได้รับตอนที่ 17 การแสดงตอนที่ 16 บิดายาจกที่จากไปตอนที่ 15 สุนัขที่กัดกันเองตอนที่ 14 สองมาตรฐานแบบสุด ๆตอนที่ 13 หากเราเป็นคนรวย เราก็จะไม่จำเป็นต้องกังวลในทุกสิ่งทุกอย่างตอนที่ 12 มิจฉาชีพฉวยโอกาสตอนที่ 11 ข้ากำลังจะกลายเป็นหญิงสาวที่ร่ำรวยงั้นเหรอ?ตอนที่ 10 เลิกเสแสร้ง นี่มันของแท้!ตอนที่ 9 อับอายขายขี้หน้าตอนที่ 8 ต้นหลิวที่นิ่งสงบตอนที่ 7 อ้อนวอนตอนที่ 6 บุคคลประหลาดตอนที่ 5 พ่อหนุ่มผู้หล่อเหลาตอนที่ 4 ใครกันแน่ที่เป็นปีศาจตอนที่ 3 แม่ผู้แข็งแกร่งตอนที่ 2 การแสดงเพื่อหันเหความสนใจตอนที่ 1 ขนาดท่านลุงกับท่านป้ายังไม่อาจทนไหว
Prev
Novel Info
“ข้ารู้เรื่องชั่วช้าที่ผู้ดูแลหวังทำทั้งหมด! โปรดให้ข้าเป็นคนพูด!”
“ให้ข้าพูดเถอะ!”
“…”
พวกเขาทั้งสองแย่งกันพูดอย่างงั้นรึ? ชาวบ้านหลายคนต่างรู้สึกตกใจ แสดงว่าผู้ดูแลหวังคนนี้จะต้องทำเรื่องไม่ดีเอาไว้เยอะแน่นอน!
ซูหวานหว่านขมวดคิ้วก่อนจะชี้นิ้วไปยังหนึ่งในอันธพาลสองคนนั้น พลันใดนั้นชายคนนั้นก็เริ่มพูดว่า “ผู้ดูแลหวังทำเรื่องชั่วช้าเอาไว้มาก! ข้าและน้องชายของข้าได้เข้าร่วมที่หอการค้าของเขา เขาจ้างพวกเราให้คอยไปรังควานชาวบ้านที่ทำการประมงที่ริมน้ำ ไม่ยอมให้พวกเขาได้ขายปลา และให้เราไปยึดปลามาและนำไปขายต่อกับคนอื่น!”
“ยังมีอีก!” ผู้ที่เป็นน้องชายเอ่ยต่อ “ข้าเองก็เป็นคนของเขาเช่นกัน เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาให้ข้าไปตีสนิทกับคนเฝ้าหน้าประตู จากนั้นก็วางแผนทำให้ชายคนนั้นปวดท้องและไหว้วานให้ข้าเฝ้าประตูแทนเขา จากนั้นก็ให้จัดการฆ่าปลาทั้งหมดให้ตาย! แต่ใครจะไปรู้…”
หากประโยคถัดไปถูกพูดออกมามันจะเปิดเผยตัวตนของนาง ซูหวานหว่านมองผู้ดูแลหวังและหัวเราะเยาะออกมา “เพียงแค่นี้มันก็ชัดเจนพอแล้ว ผู้ดูแลหวังกล่าวว่าให้ทำอะไรตามกฎ งั้นท่านน่าจะได้สิทธิ์กินข้าวในคุกเป็นเวลาหนึ่งเดือนนะ”
ไอ้หนุ่มคนนี้โผล่มาจากไหน! เหตุใดเขาถึงทำตัวเหมือนซูหวานหว่าน! ผู้ดูแลหวังรู้สึกกว่าโกรธเคืองเป็นอย่างมาก จึงพุ่งมาจับตัวเขา “เจ้าเป็นใคร? เหตุใดถึงทำเช่นนี้กับข้า!?”
ซูหวานหว่านยิ้มมุมปาก กางพัดในมือปิดใบหน้าของคนเอง “ข้าคือลูกศิษย์ของฮวงเหล่าอย่างไรล่ะ! เป็นคนที่รักศีลธรรม เมื่อพบเจอสิ่งที่ไม่ถูกต้องจึงต้องยื่นมือเข้ามาจัดการ ผู้ดูแลหวังอย่าเข้าใจเจตนาของข้าผิดไป”
ลูกศิษย์ของฮวงเหล่า? ผู้ดูแลหวังชะงักงัน เหมือนเขาจะเคยได้ยินเรื่องนี้เมื่อสองสามปีที่แล้ว! พลันนึกขึ้นมาได้ว่าชายคนนี้กับซูหวานหว่านมีอาจารย์คนเดียวกัน เขาไม่สนสิ่งใดอีกต่อไป หันไปด่าอันธพาลสองคนนั้น จนฉีเฉิงเฟิงทนไม่ไหวยกเท้าเตะไปหลังผู้ดูแลหวัง ทำให้อีกฝ่ายเงียบปากลง
หลังจากที่พลลาดตระเวนนำตัวผู้ดูแลหวังออกไป ฉีเฉิงเฟิงก็เริ่มมองหาซูหวานหว่านอีกครั้ง หากแต่ชายตรงนี้มีรูปโฉมหล่อเหลา และเขารู้สึกได้ว่าตนเองรู้สึกคุ้นเคยกับเขามาก่อน แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก
ฉีเฉิงเฟิงต้องการไปหาซูหวานหว่าน แต่อีกใจก็กลัวว่าตัวตนของนางจะถูกเปิดเผย ดังนั้นเขาต้องจำใจร่วมมือกับซูหวานหว่านในร่างผู้ชายไปเสียก่อน
สองพี่น้องอันธพาลยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ เพราะคิดว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว แต่ซูหวานหว่านที่กำลังมองดูกลับยิ้มและหัวเราะออกมา “พวกเจ้าทั้งสองคนกำลังมีความสุขมากเลยสินะ ข้าว่าจะให้เจ้าพักอยู่ในร้านอาหารนี้ก่อน พวกเจ้าจะว่าอย่างไร?”
ให้พักอยู่ที่นี้งั้นหรือ? ทั้งสองคนเกิดความรู้สึกประหลาดใจก่อนจะพยักหน้าตกลง “นี่มันยอดเยี่ยมมาก! ขอบคุณขอรับคุณชาย!”
มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย! ซูหวานหว่านยิ้มออกมาพร้อมกับเอ่ยกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างตนเองว่า “น้องชาย เจ้าช่วยพาพวกเขาสองคนไปพักที่ห้องเก็บฟืนที ให้พวกเขาอยู่ที่นี่หนึ่งอาทิตย์ เรื่องจานกับตะเกียบก็ให้เป็นหน้าที่ของพวกเขา! หากล้างไม่สะอาด เจ้าสามารถลงโทษทุบตีพวกเขาให้ตายได้เลย!”
ทั้งสองนิ่งงันไป ชายหนุ่นผู้นี้เป็นใคร? เหตุใดต้องสั่งบทลงโทษราวกับว่าร้านนี้เป็นของตนเอง! เขาไม่รู้ว่าตนเองควรจะตอบตกลงดีหรือไม่ ผู้ดูแลหลิวจึงเอ่ยออกมาว่า “ยังไม่รีบไปเก็บของกันอีก? ชายหนุ่มผู้นี้เป็นพี่ใหญ่ของซูหวานหว่าน! หากคราวหน้าเขามาที่ร้านอีก พวกเราไม่ต้องคิดเงินเขานะ”
ลักษณะท่าทางของชายผู้นี้ดูคุ้นเคยมาก ผู้ดูแลหลิวจึงทำตามคำสั่งของชายหนุ่ม เมื่อกลับมาที่ห้องและพบกับจดหมายที่ซูหวานหว่านทิ้งเอาไว้ให้ เขาก็ต้องตกใจเมื่อเปิดมันออก เพราะในจดหมายเขียนเอาไว้ว่าให้ผู้ชายคนคนนั้นเป็นคนดูแลของทั้งหมดของนาง อีกทั้งยังบอกว่านางจะต้องไปอยู่ที่ห่างไกลสักพัก แต่ไม่ได้บอกว่านางจะไปที่ใด
ในตอนนี้ พวกชาวบ้านทุกคนยังไม่แยกย้ายกันออกไป ซูหวานหว่านรู้สึกว่าทุกคนกำลังจ้องมาที่นางเป็นทางเดียวกัน
พวกชาวบ้านรู้สึกว่าชายหนุ่มนั้นกล้าหาญนักที่สามารถจัดการเรื่องพวกนี้ จนพาลให้อิจฉาขึ้นมา
ในตอนที่นางกำลังจะเดินออกไปท่ามกลางความคิดเห็นของชาวบ้าน ท้องถนนที่มีหญิงสาวมากมายเดินอยู่ต่างก็หยุดเดินและหันมาจ้องมองซูหวานหว่านทันที!
ซูหวานหว่านยกมือขึ้นแตะใบหน้าของตนเล็กน้อย และเริ่มรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย นางรีบเดินไปยังแผงลอยเพื่อหาซื้อเข็มขัด ผ้าคลุมสีดำ หากแต่เถ้าแก่ร้านไม่ต้องการเงิน!
“คุณชาย คราวหน้ามาบ่อย ๆ นะ! มีธุระหรือว่าไม่มีธุระก็สามารถมาคุยกับข้าได้” เถ้าแก่ร้านตะโกนเสียงดัง
“ขอรับ” ซูหวานหว่านพยักหน้าและยิ้มให้ เถ้าแก่ร้านคนนั้นแทบจะเป็นลมเมื่อเห็นรอยยิ้มนี้
ซูหวานหว่านตอนนี้กลายเป็นจุดสนใจของผู้คนเสียแล้ว
ซูหวานหว่านคลุมผ้าสีดำเอาไว้ไม่ให้ใบหน้าของนางนั้นเป็นที่สนใจจนเกินไป หากมองมาก็เป็นเหมือนชายหนุ่มธรรมดาทั่วไป แต่นางก็ยังถูกสตรีหลายคนที่เคยเห็นเดินตามมาไม่หยุด จนกระทั่งนางเดินทางมาถึงบ้านพักของฮวงเหล่า
‘ซูหวานหว่าน’ คนเก่าตายไปแล้ว ตอนนี้นางมีตัวตนใหม่แล้ว!
ซูหวานหว่านยืนอยู่หน้าประตูบ้านและเอ่ยออกมาว่า “ทุกคน ข้าคือเป่ยฉวนเฟิงหลิว ศิษย์ของฮวงเหล่า ผู้ใดที่มีอาการเจ็บปวดสามารถมาหาข้าได้ที่นี่”
พูดจบนางก็ปิดประตู แต่ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ไล่ตามนางมา เอามือมาจับขอบประตูบ้านไว้ พร้อมกับขยิบตาส่งสายตาแพรวพราวมาให้นาง “คุณชาย…พอดีว่าข้ารู้สึกเหมือนจะไม่สบายเลย ท่านจะช่วยสาวน้อยคนนี้ได้หรือไม่…”
“ไม่ได้หรอก อาจารย์ของข้ารักษาโรคให้กับเฉพาะผู้ชายเท่านั้น” ซูหวานหว่านจับมือหญิงคนนั้นที่จับอยู่บนบริเวณขอบประตูออก แล้วปิดประตูลงทำให้หญิงสาวผู้นั้นหงุดหงิดและไม่พอใจ พลางกรีดร้องออกมา “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ! เจ้าจับมือของข้า! ไม่ใช่ว่าเจ้าตกหลุมรักข้าอยู่หรอกใช่ไหม!”
หญิงสาวส่ายหัวให้กับเสียงเอะอะโวยวายที่ดังอยู่นอกประตูบ้าน ซึ่งนางก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้และรู้สึกหมดหนทางกับเรื่องนี้
เมื่อซูหวานหว่านก้าวเท้าเดินเข้าไปในลานบ้าน ทันใดนั้นก็ถูกดาบสีเงินขวางหน้าเอาไว้ พร้อมพูดว่า “เจ้าเป็นใครกัน?”
เมื่อมองไปยังคนที่กำลังถือดาบก็พบว่าเขาคือเสี่ยวเฮ่ย โม่จิง และไป๋หยวนซูที่อยู่ในลานบ้านด้วย ซูหวานหว่านเลิกคิ้วขึ้นและหยิบบางสิ่งขึ้นมาเพื่อให้เสี่ยวเฮ่ยดู เมื่อชายหนุ่มเห็นก็ดีใจมาก แต่เนื่องจากเขาพูดไม่ได้จึงได้แต่ดีใจด้วยท่าทางแปลก ๆ ไป๋หยวนซูและโม่จิงเห็นท่าทางของเขาก็เดินเข้าไปดูอย่างประหลาดใจ
ซูหวานหว่านเห็นแบบนั้นก็พูดออกมา “ไม่ทราบว่าพวกเจ้าสองคนเป็นใคร? เหตุใดพวกเจ้าถึงมาอยู่ในลานบ้านของท่านอาจารย์ของข้าได้”
ไป๋หยวนซูผงะไปเล็กน้อย และรับลากโม่จิงออกมา “พวกเราเป็นเพื่อนของศิษย์น้องเจ้า ในตอนนี้ศิษย์น้องของเจ้า…ไม่อยู่แล้ว ข้าอยากจะมาปลอบใจน้องสาวของนาง แต่ว่าตอนนี้…ข้าต้องมาปลอบใจตัวเอง”
“หืม? ใครเป็นคนลงมือกับศิษย์น้องของข้ากัน?” ซูหวานหว่านเลิกคิ้วถาม และไป๋หยวนซู่ก็เริ่มเล่าเรื่องให้นางฟัง จนถึงเรื่องที่กลุ่มนักบวชและตระกูลซูนั้นร่วมกันมือกันสร้างเรื่องงมงาย หลอกเอาเงินจากคนในหมู่บ้าน ชาวบ้านต่างก็งมงายโง่พากันหลงเชื่อเหมือนกับว่าตอนนี้ถูกล้างสมองไปแล้ว เขาพากลุ่มพลลาดตระเวนเข้าไปจับกุมพวกเขา แต่กลับถูกกลุ่มชาวบ้านพากันขับไล่ทุบตี!
หลังจากนั้นไป๋หยวนซูก็เปิดรอยแดงให้ดู หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา คิดว่าในสักวันหนึ่งจะกลับไปชำระแค้นให้ได้ แต่ก็มีเสียงความโกลาหลดังขึ้นมาอยู่นอกประตูบ้าน
ประตูลานบ้านนั้นกำลังจะถูกผลักเปิดออกมาพร้อมกับยันต์สีเหลืองตกลงมาจากอากาศ และคำสาปแช่งของนักบวชชุดเหลืองที่มาพร้อมดาบไม้!
เสียงนั้น…คือนักบวชกลุ่มที่ใส่ร้ายซูหวานหว่าน
ซูหวานหว่านเดินไปที่ประตูบ้าน พร้อมกับดันประตูเอาไว้ทำให้นักบวชเหล่านั้นเข้ามาในบ้านไม่ได้และส่งเสียงตะโกนขึ้น “ที่นี่มีสิ่งเลวร้ายอยู่จริง ๆ!”
“ท่านพี่! ขอให้ท่านไปสู่สุคติ! ข้ามาที่นี่เพื่อมาช่วยปัดเป่าสิ่งที่ไม่ดีออกไป ท่านจะได้มาเกิดใหม่!”
นี่ไม่ใช่เสียงของซูเสี่ยวเหยียนหรอกหรือ?
เหตุใดซูเสี่ยวเหยียนถึงมาอยู่ที่นี่ได้?
ยังเสแสร้งทำเป็นคนดี! ช่างน่าขยะแขยงจริง ๆ!
ซูหวานหว่านขมวดคิ้ว เมื่อมาหากันถึงที่แล้ว มันก็คงถึงเวลาที่จะแก้แค้นเอาคืนเสียแล้วสิ!
