ตอนที่ 271 พิสูจน์หัวใจตนเอง
ตอนที่ 271 พิสูจน์หัวใจตนเอง
ซูหวานหว่านรีบยกมือขึ้นมาขวางเอาไว้อย่างทันท่วงที ทำให้คมมีดบาดมือนางเป็นแผลยาว เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากบาดแผลหยดลงบนพื้น
เจ้า… ซูหวานหว่านใช้มืออีกข้างมืออีกข้างจู่โจมดาบเล่มนั้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นก็พบว่าคนที่ถือดาบคือฉีเฉิงเฟิง!
ฉีเฉิงเฟิง เจ้าทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? ซูหวานหว่านจ้องมองอีกฝ่าย หัวใจของนางพลันชาวาบขึ้นมา ร่างทั้งร่างรู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นมา ฉีเฉิงเฟิง เหตุใดเจ้าถึงไม่พูดสิ่งใดเลย? เจ้าพาข้าออกมาเพราะต้องการฆ่าข้าอย่างงั้นเหรอ?
หากเป็นเช่นนั้นแล้วจะทำไม? หากไม่ใช่แล้วยังไง? เหตุใดเจ้าถึงอยากรู้ความจริงมากมายขนาดนี้? ฉีเฉิงเฟิงเอ่ย รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าเปลี่ยนเป็นถมึงทึงน่ากลัวขึ้นมา ชูดาบเปื้อนเลือดในมือของเขาขึ้นมาจ่อไปที่ซูหวานหว่านอีกครั้ง หญิงสาวสาวผงะถอยหลังหนึ่งก้าว ชายหนุ่มก็ขยับตามไปหนึ่งก้าว ซูหวานหว่าน ตอนนี้ที่พบเจอเจ้าเป็นครั้งแรก ข้ามีความรู้สึกอยากจะฆ่าเจ้า! มาถึงตอนนี้ ในที่สุดความปรารถนาของข้าก็จะเป็นจริง!
ฉีเฉิงเฟิง! ซูหวานหว่านยื่นตัวตรงมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความกระหายเลือดของฉีเฉิงเฟิง ทันใดนั้นก็หัวเราะออกมา ราวกับกำลังเยาะเย้ยตนเอง ราวกับกำลังสินหวัง ฉีเฉิงเฟิงในเมื่อข้ากำลังจะตาย เช่นนั้นแล้วช่วยบอกความจริงกับข้าได้หรือไม่ ที่เจ้าเคยบอกว่ารักข้า มันจริงหรือไม่?
มันไม่ใช่เรื่องจริง ฉีเฉิงเฟิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
แล้วเจ้ากับสือฉินเอ๋อร์รักกันจริง ๆ นอนร่วมห้องกัน คือเรื่องจริงหรือไม่? ซูหวานหว่านถามมาด้วยน้ำตาเอ่อคลอ
มันคือความจริง ฉีเฉิงเฟิงเอ่ย และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ดวงตาของเขาพลันอบอุ่นขึ้นมา สือฉินเอ๋อร์เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ข้าเจอมาในชีวิตนี้ นางจิตใจดีงาม มีความสามารถ โดดเด่น เมื่อปีก่อนนางปักถุงเงินลายดอกบัวให้ข้า ข้าชอบมันมาก
ว่าอย่างไรนะ? ซูหวานหว่านกระตุกยิ้ม ทันใดนั้นก็มีเข็มเงินเล่มยาวปรากฏขึ้นในมือและพุ่งไปทางฉีเฉิงเฟิง!
และแทงเข้าไปบริเวณหน้าอกของฉีเฉิงเฟิงทันใด เพียงช่วงอึดใจสภาพแวดล้อมรอบกายพลันเปลี่ยนไป! กลายเป็นฉากเดียวกับตอนที่ซูหวานหว่านและฉีเฉิงเฟิงออกมาก่อนหน้านี้! สิ่งที่ไม่เหมือนกันก็คือ คนที่ซูหวานหว่านกำลังแทงคือสือฉินเอ๋อร์!
เฮอะ คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะสามารถทำลายภาพลวงตาของข้าได้! สือฉินเอ๋อร์หัวเราะพลางยกมือขึ้นกุมหน้าอกตนเอง แต่ไม่กล้าดึงเข็มเล่มเงินนั้นออกมา ซูหวานหว่าน ข้าตีค่าความรักของเจ้าที่มีต่อองค์ชายสามสูงเกินไป!
เจ้าเดาเกือบถูกแล้ว ซูหวานหว่านยิ้มบาง หากแต่เดินเข้าไปหาสือฉินเอ๋อร์ช้า ๆ เจ้ายังประเมินความรู้จักที่มีต่อเขาสูงเกินไป ปกติแล้วคำพูดของเขาไม่มากเช่นนี้ ไม่เอ่ยเยินยอหญิงสาวแบบนี้ และเขาชอบถุงเงินสีเรียบ ๆ หากจะให้ปักลวดลายใด ๆ ลงไป สิ่งแรกที่เขาจะเลือกก็คือใบไผ่
ซูหวานหว่านรู้ไม่สึกไม่เชื่อตั้งแต่ก่อนสือฉินเอ๋อร์เอ่ยชื่นชมตนเอง ที่ถามออกไปก็เพื่อต้องการข้อมูลเพียงเท่านั้น และในตอนที่นางกำลังเยินยอตนเอง หญิงสาวก็สามารถเดาออกได้ว่าคนคนนั้นไม่ใช่ฉีเฉิงเฟิง ดังนั้นตอนที่นางแทงเข็มลงไปจึงรู้สึกดีมาก
หน้าอกของนางรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา สือฉินเอ๋อร์กุมหน้าอกของตัวเองเอาไว้แน่น เมื่อเห็นซูหวานหว่านก้าวเท้าเข้ามาให้ ก็ผงะถอยหลังไปหลายก้าว หากแต่ก็ถูกอีกฝ่ายยื่นมือออกมาคว้าค้างของนางเอาไว้
น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกของนางทำให้อุณหภูมิรอบกายลดลงอย่างรวดเร็ว เจ้าต้องการฆ่าข้ามากเช่นนี้! วันนั้นข้าปล่อยเจ้าไปแล้ว วันนี้ข้าจะไม่ให้เจ้าได้มีชีวิตอยู่ต่อไป!
เจ้าไม่อยากให้ข้าให้มีชีวิตอยู่ต่อไปงั้นเหรอ? หากข้าตายไป ฉีเฉิงเฟิงจะตายไปในภาพลวงตาด้วย! สือฉินเอ๋อร์เอ่ยก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง จ้องมองไปยังซูหวานหว่าน
เมื่อซูหวานหว่านหันไปมองก็เห็นฉีเฉิงเฟิงยืนอยู่ตรงนั้น ภายในมือถือเข็มเล่มสีเงินเอาไว้ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้นในอากาศ ซูหวานหว่านตื่นตกใจ เพราะเสียงที่ดังขึ้นในอากาศคือเสียงของนาง!
ฉีเฉิงเฟิง ที่เจ้าบอกว่ารักข้ามันไม่จริง! เจ้าเป็นองค์ชาย นิสัยเจ้าชู้ ตำหนักของเจ้าเต็มไปด้วยสนมมากหน้าหลายตา หากเจ้าไม่สามารถมีข้าคนเดียวได้ก็อย่ามายุ่งกับข้า ซูหวานหวานเอ่ย
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ซูหวานหว่านที่อยู่นอกห้วงแห่งภาพลวงตาก็ตกใจ แม้จะมองไม่เห็นตัวตนที่โปร่งใสและจอมปลอมของตนเอง แต่นางก็สามารถรับรู้ได้ว่าภาพลวงตาโปร่งใสนั้นคือนางอีกคน! คนคนนั้นรู้ว่านางต้องการอะไร รู้ว่าหัวใจของนางต้องการพูดอะไร!
สาวน้อย เหตุใดเจ้ายังไม่เชื่อข้าอีก? ฉีเฉิงเฟิงยิ้มออกมาบาง ๆ เผยให้เห็นรอยยิ้มอันขมขื่น
หุบปาก! เจ้าไม่เคยรักข้าเลย! ถ้าอย่างงั้น…ถ้าอย่างงั้นก็ใช้ดาบกรีดหน้าอกควักหัวใจออกมาให้ข้าดูเสีย!
ประโยคนี้…ทั้งน่าขยะแขยงและโหดเหี้ยม! นี่ไม่ใช่สิ่งที่นางคิดแล้ว! หัวใจของซูหวานหว่านพลันรู้สึกเย็นชา และอดสั่นสะท้านไม่ได้ หัวใจของนางยังคาดหวังประโยคถัดไปของฉีเฉิงเฟิง แต่นางก็กลัว… กลัวว่าเขาจะทำร้ายตนเอง เมื่อคิดหน้าคิดหลังแล้ว ซูหวานหว่านจึงตัดสินใจก้าวเท้าเดินออกไป แต่คำพูดของสือฉินเอ๋อร์ก็ทำให้นางตกใจตนชะงักฝีเท้า ซูหวานหว่าน ถ้าหากเจ้าทำร้ายภาพลวงตานั้น เขาจะตายในทันที!
ไม่รู้ว่าที่นางเอ่ยมาจริงเท็จแค่ไหน… ซูหวานหว่านหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับสือฉินเอ๋อร์ ข้าจะบอกอะไรให้นะ เก็บภาพลวงของเจ้าไปเสีย! ไม่อย่างนั้นอย่ามาหาว่าข้าไม่เกรงใจ!
หึ ลูกธนูขึ้นสายเต็มเหนี่ยว ข้าไม่สามารถเหนี่ยวรั้งได้อีกต่อไป ไม่อย่างนั้นฉีเฉิงเฟิงจะตาย สือฉินเอ๋อร์พูดพลางมองซูหวานหว่านก่อนจะหัวเราะออกมา แต่ว่ามีอีกวิธีนึงที่สามารถช่วยฉีเฉิงเฟิงได้ เช่นนั้นก็ต้องดูแล้วว่าเจ้าจะสามารถทำได้หรือไม่!
วิธีใด? ซูหวานหว่านเอ่ยถาม แววตาของนางเต็มไปด้วยความร้อนรน รีบพูดมาสิ!
ได้ สือฉินเอ๋อร์พยักหน้า นางไม่มีข้อต่อรองใด ๆ และชี้ไปยังต้นไม้ต้นหนึ่งที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ เจ้าไปยืนอยู่ตรงนั้น หลังจากนั้นฟังเสียงก้าวที่สองของข้า
ได้ ซูหวานหว่านรีบเดินออกไปทันโดยไม่คิดสิ่งใดให้มากความ แต่ก็ยังได้ยินสือฉินเอ๋อร์เอ่ยว่า ห้ามหันหลังกลับมา!
ห้ามหันกลับไป? นี่มันอะไรกัน? ซูหวานหว่านก้าวเดินไปไม่กี่ก้าวก็รีบหันกลับไปทันที แต่ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังจะหนีไป!
ตอนนี้ซูหวานหว่านถึงจะเข้าใจที่แท้สือฉินเอ๋อร์กำลังหลอกนาง! ไม่แน่ว่าสิ่งที่บอกว่าไม่สามารถขัดขวางฉีเฉิงเฟิงก็เป็นเรื่องโกหกเช่นกัน!
ซูหวานหว่านกำลังจะเข้าตามไปจับนางเอาไว้ แต่ก็กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉีเฉิงเฟิง ทำให้นางชะงักงัน ได้แค่ยืนสังเกตการณ์อยู่ข้าง ๆ
เจ้าว่าอย่างไรนะ เจ้าบอกว่าคนที่เจ้ารักคือซุยรุน ฉีเฉิงเฟิงเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ ซูหวานหว่านตกใจ ด้วยในภาพลวงตานั้นกำลังใส่ร้ายนาง บอกว่านางชอบซุนรุย
ซูหวานหว่านรู้สึกร้อนรนขึ้นมา หากเขาเชื่อจะเป็นอย่างไร!
ในตอนที่กำลังตกตะลึงอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นอีกครั้ง เจ้าพูดถูกแล้ว! ข้าชอบเขา เขามอบตัวข้าให้กับเขานานแล้ว! เจ้าดูเสีย โส่วกงซา [1] บนแขนข้ามันหายไปนานแล้ว! คราวนี้เชื่อหรือยัง? ต่อไปเจ้าอย่ามายุ่งกันข้าอีก! ข้าไม่เคยรักเจ้าเลย!
ไม่! เจ้ากำลังหลอกข้าใช่หรือไม่! ฉีเฉิงเฟิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ข้าไม่ได้หลอกเจ้า เสียงของซูหวานหว่านดังขึ้นอีกครั้ง
ฉีเฉิงเฟิงหยิบดาบขึ้นทาจ่อหัวใจตนเอง และเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง ข้าจะฟังคำของเจ้า จะเอาออกมาให้เจ้าดู!
เจ้ารีบแทงเข้าสิ! ทำให้ข้าเห็นว่าหัวใจของเจ้านั้นแท้จริงเป็นสีแดงหรือเปล่า! …และจริง ๆ แล้วกำลังโกหกข้าหรือเปล่า!
ซูหวานหว่าน ฉีเฉิงเฟิงจ่อดาบไปที่หน้าอกของตนเอง!
หญิงสาวรู้สึกตื่นตะหนกขึ้นมา ฉีเฉิงเฟิงจะแทงเข้าไปที่หน้าของตนเองจริง ๆ
[1] โส่งกงซา หรือ ผงตุ๊กแก แต้มไว้ที่แขนหรืออวัยวะส่วนอื่นของหญิงสาวเพื่อบ่งบอกว่ายังบริสุทธิ์ หากไปมีเพศสัมพันธ์ ผงตุ๊กแกสีแดงจะเลือนหายไป
