ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ – เล่มที่ 1 บทที่ 6 ติดกับหรือไม่

เล่มที่ 1 บทที่ 6 ติดกับหรือไม่

ในเพลานี้เกิดความเงียบงันจนน่าอึดอัดใจขึ้น

แต่ถึงกระนั้นเสียงฆ้องและกลองยังคงดังอยู่เนืองๆ

ทว่าเสียงเหล่านั้นกลับยิ่งทำให้สถานการณ์ตึงเครียดยิ่งขึ้น

หลินเมิ้งหยารู้สึกว่าวันนี้ตนเองช่างโชคดีเหลือเกินที่มีผ้าคลุมเจ้าสาวปิดบังใบหน้า มิเช่นนั้นตัวนางเองก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถทนรับสายตาเชือดเฉือนที่กำลังจ้องมองมาคู่นั้นได้หรือไม่

เหตุเพราะนางสัมผัสได้ถึงอารมณ์รุนแรงในดวงตาคู่นั้น!

แต่นางไม่รู้เลยว่าภายในดวงตาคู่นั้นยังแฝงไว้ซึ่งการพิจารณาไตร่ตรองเอาไว้ด้วย

หลงเทียนอวี้จ้องมองไปทางหลินเมิ้งหยาซึ่งกำลังนั่งอยู่ในเกี้ยวด้วยท่าทางสงบนิ่ง เขาหวนนึกถึงการกระทำของนางเมื่อครู่ ผู้หญิงคนนี้…โง่เขลาแน่หรือ?

อีกอย่างคนที่เขาส่งไปสอดแนมเห็นกับตาตัวเองว่านางกินพุทราอาบยาพิษจนกระอักเลือดตายไปแล้ว แต่ทำไมนางยังนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นได้เล่า?

ลูกน้องของเขาเป็นนักฆ่ายามวิกาลมาหลายปี ไม่มีทางมองผิดอย่างแน่นอน ถ้าเช่นนั้นคงมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือนางถูกวางยาพิษแต่ไม่ตาย!

หลังจากเงียบอยู่นาน ความอดทนอดกลั้นของหลินเมิ้งหยาเริ่มจะหมดลง

ทว่านางกลับได้เห็นชุดสีแดงสดขยับเข้ามาใกล้

ไม่รู้เพราะเหตุใดกัน ความสงบนิ่งเมื่อครู่กลับมลายหายไปกลายเป็นความตื่นตระหนกแทน

หลินเมิ้งหยาไม่รู้ว่าเขาจะทำเช่นไรต่อไป ดังนั้นหัวใจของนางในเวลานี้จึงเต้นระรัว

ทว่า…นางกลับได้เห็นฝีเท้าของเขาที่หยุดลงหลังจากเข้ามาใกล้ตัวนางประมาณหนึ่ง จากนั้นแขนข้างหนึ่งยื่นเข้าไปสอดที่ใต้เข่า ส่วนแขนอีกข้างประคองบ่าของนางเอาไว้ ก่อนที่เขาจะอุ้มนางขึ้นมา!

อากัปกิริยาที่ว่องไวนั้นทำให้หลินเมิ้งหยารู้สึกราวกับว่าเขากำลังกลัวว่าตนเองจะเสียใจกับการกระทำของตนเอง ดังนั้นเขาจึงอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

เหตุเพราะร่างกายของหลินเมิ้งหยาขาดความสมดุล ใบหน้าของนางเกือบจะหลุดออกจากวงแขน ดังนั้นนางจึงรีบยื่นมือทั้งสองข้างเข้าไปโอบรอบคอของเขาเอาไว้

เท่านี้ก็สมดุลแล้ว!

ร่างของหลงเทียนอวี้แข็งทื่อ แต่เขากลับสะกดกลั้นความรู้สึกที่อยากจะผลักนางออกไปเอาไว้ได้อย่างรวดเร็วจนกลับมาเป็นปกติ

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าออกจนสามารถใส่พุทราเข้าไปได้หลายผล นี่หรือว่าท่านอ๋องอวี้…

หลินเมิ้งหยาเองก็กลับมาเป็นปกติเช่นกัน ทว่าริมฝีปากของนางกลับหยักยิ้มขึ้น ชายเสื้อของนางสั่นไหวเล็กน้อย

จากนั้นพุทราจำนวนมากจึงร่วงหล่นลงบนพื้น

เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นไหวเล็กน้อยภายในอ้อมกอด เขาจึงก้มมองดูพุทราบนพื้น ผู้หญิงคนนี้จงใจหรือนี่!

นางไม่ได้โง่เขลาอย่างแน่นอน!

ฝีเท้าของหลงเทียนอวี้หยุดลง เขาอยากจะรู้เสียจริงว่านางต้องการจะทำอะไรกันแน่!

ทว่าเสียงของหลินเมิ้งหยากลับดังขึ้นที่ข้างใบหูของเขา  ท่านอ๋องอวี้ นี่เป็นพุทราอวยพรขอให้มีลูกชายโดยเร็ว น้องสาวของข้าเป็นคนให้มันมา ในแขนเสื้อของข้ายังมีอีกสองลูก ท่านอยากลองลิ้มรสดูหรือไม่? 

ขณะที่พูด นางปล่อยแขนซึ่งกำลังโอบรอบคอของเขาออกหนึ่งข้าง จากนั้นล้วงเข้าไปในแขนเสื้อแล้วหยิบพุทราออกมาวางไว้ตรงหน้าสองผล

ความโกรธของหลงเทียนอวี้จึงปะทุขึ้นมาในทันใด ทั้งที่รู้ว่าพุทราเหล่านี้ล้วนมีพิษ ทว่าหญิงสาวนางนี้กลับยังคิดจะให้เขากินมันลงไป!

แต่เมื่อลองปะติดปะต่อการกระทำของนางเมื่อครู่ดูแล้ว เขาพบว่าผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์เหลือร้าย!

ถ้าเช่นนั้นเขาก็ไม่เกรงใจเลยที่จะเล่นสนุกกับนาง!

ทุกคนพากันส่ายหน้าพลางถอนหายใจให้กับความโง่เขลาเบาปัญญาของแม่หญิงนางนี้ ดูท่าแล้วนางคงจะต้องถูกท่านอ๋องอวี้เตะออกจากตำหนักไปอย่างแน่แท้ ทว่าพวกเขากลับได้ยินเสียงของท่านอ๋องที่ว่า  ได้ซิ! 

ขณะที่พูดเขาอ้าปากค้างไว้ราวกับต้องการจะกลืนกินพุทราเข้าไปจริงๆ

เหล่าประชาราษฎร์แสดงสีหน้าราวกับโดนสายฟ้าฟาด ก่อนที่พวกเขาจะพากันถอนหายใจเพราะคิดว่าวันนี้ท่านอ๋องติดกับอันแสนชั่วร้ายเข้าให้แล้ว

มีเพียงพ่อบ้านเฉินแห่งสกุลหลินเท่านั้นที่หน้าถอดสีพลางร้องขัดขึ้น  ท่านอ๋องอวี้ พุทราผลนี้กินไม่ได้นะขอรับ! 

พ่อบ้านเฉินคนนี้มองเหตุการณ์นับตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องกับแม่สื่อด้วยความเป็นกังวล เพราะกลัวว่าแม่สื่อนางนั้นจะกล่าวโทษหลินเมิ้งหวู่

แต่ใครจะรู้เล่าว่าหัวใจที่เพิ่งจะสงบได้เพียงชั่วครู่จะต้องกลับมาตื่นตระหนกอีกครา!

ถ้าหากว่าท่านอ๋องอวี้กัดกินพุทราผลนั้นเข้าไปแล้วละก็ ไม่เพียงบ้านสกุลหลิน แม้แต่ฮองเฮาและองค์รัชทายาทเองคงมิวายต้องร่วมกันรับผิดชอบในเรื่องนี้แน่ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องห้ามเอาไว้ก่อนจะสายเกินแก้!

มุมปากของหลินเมิ้งหยาหยักยกขึ้น…ในที่สุดก็ติดกับแล้ว!

 

ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ

ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ

Status: Ongoing

ชีวิตแรกของ “ซูซิงเกอ” จบลงในห้องทดลองที่เธอรัก..

เมื่อตื่นมาอีกครั้ง ซูซิงเกอจึงได้ชีวิตใหม่ในร่างของ “หลินเมิ้งหยา”คุณหนูสมองพิการ

ที่มีผู้ปองร้ายเป็นแม่เลี้ยงและน้องสาวของตนเอง!

มิหนำซ้ำนางกำลังจะถูกส่งตัวไปแต่งงานกับ “หลงเทียนอวี้” ท่านอ๋องแสนเย็นชา

ที่ต้องแต่งงานทางการเมืองกับนาง โดยที่เขาก็ไม่ได้เต็มใจ

ช่างเป็นการเกิดใหม่ ที่แสนวิเศษจริงๆ!  เอาละ! จะปล่อยให้เป็นไปแบบนี้ไม่ได้

นางหาใช่คนที่จะปล่อยให้ชะตาชีวิตเป็นไปตามลิขิตอย่างหลินเมิ้งหยาเสียเมื่อไหร่

เพราะนางคือ..วายร้ายจอมแก้แค้นซูซิงเกอ

นางจะใช้ความรู้สารพัดพิษที่มี จัดการพวกมันเอง

เริ่มจากยัยน้องสาวตัวดีก่อนละกัน!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท