บทที่ 257 หลับเยี่ยงสุกรตาย
บรรดาแขกเหรื่อรู้สึกผิดปกติ ต่างออกห่างห้องโถงหลัก เกรงว่าหากเทพสงครามกับจอมมารสู้กันขึ้นมา ที่ต้องรับเคราะห์จะเป็นพวกเขา
แต่พวกเขาก็ไม่อยากพลาดศึกใหญ่หลวงแห่งยุคนี้อีก แต่ละคนจึงหลบดูอยู่ข้างนอก
กู้ชูหน่วนหาวฟอดหนึ่ง เพลียเหลือเกิน
“ชิงเอ๋อร์ พาข้ากลับห้องไปนอน”
“หา…คุณหนู ท่านอ๋องจะสู้กับจอมมารอยู่แล้ว” เวลานี้คุณหนูจะนอนหลับได้อย่างไร?
ได้ยินว่าจอมมารเป็นคนเลวที่สิบโฉดไม่ละ ฉุดคร่า ชำเรา ลักพาตัว
กู้ชูหน่วนง่วงจนหนังตาลืมไม่ขึ้น ขี้เกียจสนใจพวกเขาสู้กันอย่างไร และขี้เกียจสนใจว่าผู้อื่นมองนางอย่างไร นางอยากแต่เพียงนอนชดเชย
เห็นชิวเอ๋อร์ไม่นำทาง นางจึงกลับห้องตัวเอง ปังเสียงหนึ่ง ประตูใหญ่ปิดสนิท นอนทั้งชุดนั้น
ชิวเอ๋อร์เปิดประตูห้องอย่างเบาไม้เบามือ เดิมคิดว่าคุณหนูของตนจะขุ่นเคืองเพราะงานแต่งถูกทำพัง แต่คิดไม่ถึงว่าเพิ่งชั่วครู่ นางกลับส่งเสียงหายใจสม่ำเสมอออกมา
“คุณหนู ท่านจะวางใจมากไปหน่อยแล้วนะเจ้าคะ ข้างนอกเละเทะเป็นโจ๊กแล้ว”
“เสียงดังอะไร ข้าไม่ได้หลับดีๆ มาตั้งกี่วันแล้ว” กู้ชูหน่วนสะบัดมือชิวเอ๋อร์ออก แม้แต่เปลือกตาก็ขี้เกียจลืม
พื้นเตียงสั่นสะเทือนราวแผ่นดินไหว สิ่งของในห้องก็สั่นโคลงเคลง เสียงปะทะข้างนอกปังๆๆๆ เข้าโสตหูไม่หยุด ครั้นมองไปบนฟ้าคราม พริบตาเดียวเมฆาวาโยก็เปลี่ยนสี เมฆดำรวมกลุ่ม จากนั้นก็เป็นสายเสียงอัสนี ชิวเอ๋อร์ตกใจจนสั่นพั่บๆ
ต่อสู้กับจอมมารจริงๆ แล้ว
ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาสู้กันอย่างไร จวนอ๋องหานทั้งหลังสะเทือนไม่หยุด
“คุณหนู ข้างนอกยิ่งสู้ก็ยิ่งดุเดือด ท่านไปดูหน่อยไหมเจ้าคะ?”
“คุณหนู ท่านอย่านอนอีกเลย ฟ้าจะถล่มลงมาแล้ว คุณหนู…”
ชิวเอ๋อร์ไม่สังเกต เอาแต่เขย่าตัวกู้ชูหน่วนไม่หยุด
กู้ชูหน่วนไม่ถูกคนภายนอกรบกวน แต่กลับถูกชิวเอ๋อร์ตอแยจนปวดสมอง นางลุกขึ้นนั่งพรวด เอ่ยอย่างไม่พอใจ “พวกเขาคนหนึ่งเป็นเทพสงคราม อีกคนเป็นจอมมาร ข้าเป็นอะไร? ถึงข้าออกไป แล้วจะสู้พวกเขาได้หรือ?”
“แต่…”
“อีกอย่าง ถึงฟ้าจะถล่มลงมา ก็มีที่สูงค้ำเอาไว้ เจ้าลนอะไร? อย่ามากวนข้าอีก! กวนอีกข้าจะขายเจ้าเสียเลย!”
คำพูดของชิวเอ๋อร์จุกอยู่ที่ลำคอ นางยังไม่ทันเอ่ยจบประโยค คุณหนูของนางก็หลับไปแล้ว
ครั้นเห็นต้นไม้ร้อยปีจวนอ๋องหานระเบิดไปทีละต้น จิตใจนางก็ยิ่งลนลาน และไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหน ชิวเอ๋อร์ผลักประตูออก เพิ่งเปิดออกนางก็เห็นกลางนภา หงส์สีดำกับดอกลำโพงที่บานสะพรั่งเข้าปะทะกัน ทั้งท้องนภาเปลี่ยนสีเพราะพวกเขา
กลางอากาศ เสียงอัสนีเปรี้ยงปร้าง เมฆดำก่อตัวเป็นหลุมดำไม่หยุด ด้วยความเร็วและพลังอันน่าเกรงขามนั้น ดูดคนเข้าไปจำนวนไม่น้อย
ชิวเอ๋อร์ดูจนสีหน้าซีดเผือด ไม่รู้ว่าคนที่ถูกดูดเข้าไปเหล่านั้นจะรอดอยู่ไหม
ชิวเอ๋อร์มองกู้ชูหน่วนที่หลับสนิท แล้วมองการปะทะดุเดือดของหงส์และดอกลำโพงแล้วก็อดกัดฟันเป็นไม่ได้
ขณะที่สถานการณ์เร่งรีบ นางทำผ้าแดงคลุมศีรษะหายไป คุณหนูไม่อินังขังขอบ ไม่รู้ว่าท่านอ๋องไม่ได้เปิดผ้าแดงคลุมศีรษะของนางเองหมายถึงอะไร นางต้องช่วยคุณหนูผ้าแดงคลุมศีรษะให้พบให้ได้
คิดแล้วนางก็ปิดประตู แล้วจากไปอย่างห้าวหาญ
ชิวเอ๋อร์เพิ่งจากไปไม่นาน แผ่นกระดานด้านล่างเตียงกู้ชูหน่วนก็ถูกงัดออก คนหนึ่งโผล่ออกมา
เซียวหยู่เซวียนออกมาจากทางลับใต้เตียง กวาดมองกู้ชูหน่วนที่หลับสนิททีหนึ่ง เมื่อนั้นก็ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี
ข้างนอกสู้กันจนฟ้ามืดมัวดิน นางกลับดี หลับเยี่ยงสุกรตาย
