อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 692 สำนักวิญญาณมืด
“มีหรือ ทำไมข้าไม่ได้กลิ่น?”
“เมื่อกี้เหมือนมีกลิ่นคาวเลือดใหม่ ตอนนี้ทำไมไม่มีแล้ว น่าแปลก หรือว่าการดมกลิ่นของข้ามีปัญหา”
กู้ชูหน่วนก้มมองดู เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ดูดดื่มเลือดบนตัวพวกเขาจนหมด จึงสามารถหลอกพวกเขาไปได้
ชายปิดหน้าสูดดมกลิ่น นอกจากกลิ่นคาวเลือดจากการถูกกัดกร่อนภายในอากาศแล้ว ก็ไม่มีกลิ่นคาวเลือดอย่างอื่นอีก แต่ท่าทีพวกเขาก็ยังแลดูเคร่งขรึม เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“กลิ่นมาจากเลว่อิ่งหรือเปล่า? ทั่วทั้งสำนักวิญญาณมืดก็มีเพียงเลือดของเขาที่ยังสด”
“เลว่อิ่งทรยศนายท่าน กำลังถูกลงโทษอยู่ในขุมนรกสิบแปดชั้น นรกสิบแปดชั้นอยู่ไกลจากที่นี่มาก กลิ่นจะโชยมาถึงที่นี่ได้อย่างไร”
“งั้นเมื่อกี้เจ้าดมผิดไปหรือเปล่า?”
“นี่……” ชายปิดหน้าก็ไม่มั่นใจ
“ที่นี่เป็นหน่วยหลักสำนักวิญญาณมืด มีเวรยามเฝ้าอย่างแน่นหนา มีค่ายกลเต็มไปหมด ยังตั้งอยู่ในสถานที่เปลี่ยว คนปกติธรรมดาไม่มีทางหาที่นี่เจอ”
“คงเป็นเพราะข้าดมผิดพลาดไป”
ชายปกปิดหน้าทั้งสองคนมองตากัน ดึงลากคนคนนั้นไปเหมือนอย่างสัตว์ ทิ้งไว้เพียงรอยเลือดและแมลงมีพิษที่น่าขยะแขยง
กู้ชูหน่วนนิ่งอึ้งมองดูเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ไม่รู้ว่าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์หลบค่ายกลกับทหารยามพวกนั้นได้อย่างไร
ความสนใจของนางอยู่ที่เลว่อิ่งที่ชายปิดหน้าพูดถึง
เลว่อิ่งรับโทษอยู่ที่ขุมนรกสิบแปดชั้น?
นั่นก็หมายความว่า สำนักวิญญาณมืดนี้ คนที่อยู่เบื้องหลังก็คือชายแก่ยอดฝีมือระดับหกที่ทำร้ายพวกเขาบาดเจ็บสาหัส?
“ไป”
ท่าทีซ่างกวนฉู่เคร่งขรึม ดึงกู้ชูหน่วนวิ่งออกไปข้างนอก พร้อมพูดสั่งเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ให้รีบพาพวกเขาหนีไป
“ซี๊ด……”
“ข้ายังไม่ได้กินหมูย่างเลย”
กู้ชูหน่วนไม่ใช่คนไร้สมอง ซ่างกวนฉู่ตื่นเต้นขนาดนี้ แสดงว่าที่นี่อันตรายอย่างมาก
นางจึงพูดตำหนิว่า “กินหมูย่างอะไร ถ้ายังไม่ไปเจ้าได้กลายเป็นงูย่างแน่ เร็วเข้า”
“แต่……”
“นี่คือคำสั่ง”
“เป็นงูของเจ้าช่างน่าสงสารจริง ไม่ได้ดื่มไม่ได้กินยังต้องทำงานหนัก”
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์พูดบ่นไปด้วย กลายร่างเป็นงูใหญ่ไปด้วย พร้อมพากู้ชูหน่วนกับซ่างกวนฉู่บินหนีไป
เกือบจะทันทีที่พวกเขาออกมาจากถ้ำ เสียงประตูถ้ำปิดลงดังขึ้น ลูกธนูมีพิษนับไม่ถ้วนถูกยิงตรงออกมา หวังอยากที่จะยิงพวกเขาให้ตายคาที่
นอกจากธนูมีพิษแล้ว ยังมีนักฆ่าชุดดำจำนวนหนึ่งไล่ตามออกมา
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะไวขนาดไหน ก็สู้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่ได้
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ร้องซี๊ดอย่างหวาดกลัว
“อันตรายอย่างมาก เกือบจะได้กลายเป็นงูย่างของคนอื่นแล้ว”
“คนพวกนี้ระมัดระวังอย่างมาก เจ้าเคยได้ยินชื่อสำนักวิญญาณมืดไหม?” กู้ชูหน่วนหันไปถามอาจารย์ซ่างกวน
อาจารย์ซ่างกวนพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “องค์กรนักฆ่าอันดับหนึ่งของใต้หล้า ขอเพียงจ่ายเงิน งานฆ่าคนปล้นลักขโมยพวกเขาทำหมด และลงมืออย่างโหดเหี้ยม ตราบใดที่ได้ลงมือก็จะถูกฆ่าล้างตระกูล กองกำลังอำนาจจำนวนมากถูกกำจัดจนหมดสิ้น แม้แต่หน่วยหลักก็หาไม่เจอ”
“แสดงว่า พวกเขาฆ่าข้า เพราะมีคนจ่ายค่าจ้างจำนวนมากหรือ?” กู้ชูหน่วนลูบคางตนเอง
ซ่างกวนฉู่หัวเราะ
จ่ายค่าจ้างจำนวนมาก?
นางช่างดูถูกตนเองจริงๆ
ยอดฝีมือระดับหกมาด้วยตนเอง คนปกติทั่วไปจะมีปัญญาจ้างหรือ
เป็นเพราะสำนักวิญญาณมืดอยากที่จะฆ่าเอง อยากที่จะกำจัดนางต่างหาก
แต่ว่า……
“เจ้าไปมีเรื่องกับสำนักวิญญาณมืดได้อย่างไร?”
กู้ชูหน่วนวางมือลง พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร อยู่ดีๆ ก็ถูกตามไล่ฆ่า”
ตอนนี้ถูกศัตรูจับได้แล้ว คิดอยากที่จะไปดูสถานการณ์นั้นก็เป็นไปไม่ได้แล้ว
ไม่รู้ว่าเลว่อิ่งเป็นอย่างไรบ้าง
“เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ มุ่งตรงไปยังทิศทางนั้น อย่างเต็มกำลัง”
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เม้นริมฝีปาก กลอกตามองบนให้กับกู้ชูหน่วน
“ไม่ได้กินหมูย่าง ร่างกายหมดเรี่ยวแรง เต็มกำลังไม่ไหว”
“ข้างหลังมียอดฝีมือระดับหกที่พบได้น้อยคนหนึ่งไล่ตามมา เจ้าอยากกลายเป็นงูย่าง งั้นก็ค่อยๆ ไป”
“ระดับหก?”
“อืม”
กู้ชูหน่วนวางมือไว้ข้างหลังท้ายทอย ราวกับกำลังชื่นชมทัศนียภาพ อันที่จริงนางกำลังจดจำภูมิประเทศทั้งหมดที่นี่ไว้ในใจ
คำพูดประโยคนี้ค่อนข้างใช้ได้ผล เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เร่งความเร็วไวยิ่งขึ้น เพราะมันรู้สึกได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่ไล่ตามพวกเขามา
