กู้ชู่หน่วนจ้องเขาเขม็ง เอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำอย่างเคร่งขรึมว่า “มุกมังกรอยู่ที่ใด”
รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่เพียงแต่ไม่ยอมรับว่าเป็นคนฆ่าแม่ทัพใหญ่เซียว ยังไม่ยอมพูดว่ามุกมังกรอยู่ที่ไหน ได้แต่เผยสีหน้าท้าทายอยากจะฆ่าก็รีบฆ่า อยากจะเฉือนก็รีบเฉือน
เห็นท่าทีของเขาเช่นนี้ กู้ชูหน่วนยกขาขึ้นเหยียบเขาเอาไว้ใต้ฝ่าเท้า ฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของเขา ตบอย่างรุนแรงไปสิบกว่าทีก็ยังไม่ทำให้อารมณ์ดีขึ้น
“นายหญิง จัดการกับเดนคนเช่นนี้ ไหนเลยจะต้องให้ท่านลงมือเอง ท่านมองให้เป็นหน้าที่ข้าน้อยเถอะ ข้าน้อยรับรองว่าจะใช้แรงทั้งหมดที่มีจัดการกับเขา”
กู้ชูหน่วนไหนเลยจะไม่รู้ ว่าเดนคนอย่างเขาไม่คู่ควรจะทำให้นางต้องเกรี้ยวกราด ยิ่งไม่คู่ควรที่นางต้องลงมือเอง
เพียงแต่ทุกสิ่งที่เขากระทำ ทำให้รู้สึกน่าโมโหจริงๆ
แม่ทัพใหญ่เซียว กู้ชูหลัน ประชาชนแห่งแคว้นคนแคระอีกนับหมื่น เย่เฟิง เลว่อิ่ง ฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่ ยังมีประชาชนของเผ่าหยก รวมไปถึงคนบริสุทธิ์อีกมากมายที่ต้องตายในมือของเขา
แม้เขาจะมีชีวิตเป็นร้อยชีวิต ก็ชดใช้ไม่ได้
รองหัวหน้าเผ่าซือคงไหนเลยจะเคยรองรับอารมณ์เกรี้ยวกราดของคนอื่นเช่นนี้
ในสายตาเขา แม้กู้ชูหน่วนจะร้ายกาจแค่ไหนก็เป็นแค่เด็กสาวที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งเท่านั้น
แต่ตอนนี้ เขาที่เป็นถึงรองหัวหน้าเผ่าของเผ่าเทียนเฟิ่น กลับถูกเหยียบอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเด็กสาวคนนี้
ทันใดนั้นรองหัวหน้าเผ่าซือคงรู้สึกว่าเกียรติและศักดิ์ศรีของตนเองถูกนางเหยียบย่ำอย่างรุนแรง
เขาอยากจะต่อต้าน แต่จุดลมปราณทั่วร่างถูกสกัดไว้จนหมด เคลื่อนไหวไม่ได้เลย
“นางเด็กต่ำช้า เจ้ากล้าทำกับข้าเช่นนี้เลยหรือ”
“เพียะ……”
กู้ชูหน่วนแย่งแส้จากมือของเสี่ยวลู่ไป ฟาดลงไปที่ก้นของเขาอย่างแรงหลายครั้ง
“อวดดี หยิ่งผยอง อยู่ในมือข้าแล้ว ยังกล้าเรียกข้าว่านางเด็กต่ำช้าอีก”
สีหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำปนม่วง ดวงตาเต็มไปด้วยไฟโทสะ
เขายินดีที่จะให้กู้ชูหน่วนฆ่าเขาเสีย แต่ไม่ยอมให้นางเหยียดหยามเขาเช่นนี้
“เจ้ารักศักดิ์ศรีมากใช่หรือไม่ หึ ……ถ้าหากไม่บอกว่ามุกมังกรอยู่ไหน ข้าจะถอดเสื้อผ้าของเจ้าออกให้หมด แขวนเจ้าไว้บนประตูเมือง ให้ประชาชนของแคว้นเย่ได้ชื่นชมร่างกายของเจ้า แล้วไปเชิญฮองเฮาฉู่มา ให้นางมาดูสภาพของเจ้า ”
“เจ้ากล้าหรือ ข้ารับรองว่าจะทำให้เจ้าต้องเสียใจที่เกิดมาบนโลกใบนี้”
“เพียะ……”
กู้ชูหน่วนฟาดแส้ลงไปที่ก้นของเขาอย่างแรงอีกครั้ง เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมา
“คนอย่างข้ายอมรับได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเสียเปรียบ และเรื่องข่มขู่”
แม้จะเจ็บก้น แต่ก็เจ็บไม่เท่าในใจ
เห็นคนของสำนักอสุราที่เอามือปิดปากแอบหัวเราะ ใช้สายตาเย็นชามองดูเขาอย่างน่าสมเพช ความแค้นในใจของรองหัวหน้าเผ่าซือคงค่อยๆปะทุขึ้น ไอสังหารยิ่งอยู่ก็ยิ่งแผ่ออกมามากขึ้น
อาจเป็นเพราะรับรู้ถึงไอสังหารของเขา เท้าของกู้ชูหน่วนที่เหยียบอยู่บนร่างของเขายิ่งเพิ่มกำลังแรงขึ้น
“ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย มุกมังกรอยู่ไหน ตาแก่ เพื่อมุกมังกร ข้าสามารถทำเรื่องต่ำทรามอะไรก็ได้ ทางที่ดีเจ้าอย่าท้าทายกับความอดทนของข้าจะดีกว่า”
กู้ชูหน่วนใช้สายตาเย็นเยือกบีบเขา ไม่ยอมพลาดทุกอิริยาบถของเขา
นางอยากจะได้มุกมังกรจริงๆ
พี่เฉินเฟยใกล้จะตายแล้ว
ยิ่งนางเสียเวลาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ พี่เฉินเฟยก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
“ชาตินี้เจ้าอย่าหวังว่าจะได้มุกมังกร เผ่าหยกอย่าหวังว่าจะสามารถแก้คำสาปได้ ฮ่าๆๆ……”
“เพียะๆๆ……”
แส้เส้นเรียวเล็กถูกฟาดลงบนร่างของรองหัวหน้าเผ่าซือคงราวกับห่าฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก ทำให้เสื้อผ้าของเขาแตกเป็นริ้ว เผยให้เห็นรอยเลือดจากแส้
แต่รองหัวหน้าเผ่าซือคงกลับไม่ร้องออกมาแม้แต่คำเดียว ได้แต่กัดฟันอดทนเอาไว้
กู้ชูหน่วนฟาดแส้ลงไปอย่างแรง แทบจะระบายความโกรธทั้งหมดที่มีอยู่ออกไปให้หมด
ไม่รู้ว่าฟาดไปนานแค่ไหน กู้ชูหน่วนรู้สึกปวดเมื่อยที่มือขึ้นมา แต่รองหัวหน้าเผ่าซือคงยังคงเหมือนทองไม่รู้ร้อน
เสี่ยวลู่เอ่ยอย่างสงสารเจ้านาย “นายหญิง เรื่องทรมานเพื่อให้พูดความจริงมอบให้เป็นหน้าที่ข้าน้อยเถอะ นายหญิงยังบาดเจ็บอยู่ อย่าโมโหมากเกินไป จะทำร้ายร่างกายเสียเปล่า”
“แม้จะใช้ทัณฑ์ทรมานทั้งสิบแปดวิธี เขาก็ไม่มีทางยอมศิโรราบแน่”
กู้ชูหน่วนโยนแส้ที่เปื้อนเลือดทิ้งไป เอ่ยเสียงเย็นว่า “ถอดเสื้อผ้าของเขาออกให้หมดก่อน อย่าให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว แม้แต่กางเกงชั้นในก็อย่าให้เหลือ แล้วไปหาช่างวาดรูปมา วาดรูปร่างทุกสัดส่วนของเขาออกมาให้หมด ส่งหนึ่งพับไปให้เผ่าเทียนเฟิ่น แล้วค่อยแจกจ่ายภาพวาดที่สวยงามของเขาไปทั่วทั้งใต้หล้า อ๋อ……ใช่แล้ว อย่าลืมแขวนเขาเอาไว้ที่ประตูเมืองของแคว้นเย่ด้วย ”
“เขาอายุปูนนี้แล้ว ยังมีจิตใจอยากจะแย่งชิงมุกมังกร คิดว่าคงมีใจทะเยอทะยาน และคิดว่าตนเองยังไม่แก่ ยังคงอยู่ในวัยหนุ่ม อย่างไรเสียพวกเราจะทำให้เขาผิดหวังไม่ได้”
พอรองหัวหน้าเผ่าซือคงได้ยินประโยคนี้ สีหน้าก็ซีดลงไปหนึ่งส่วน
ถ้าหากตอนนี้สามารถเคลื่อนไหวได้ เขาจะต้องแล่เนื้อเถือหนังกู้ชูหน่วนแน่
การตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัว แต่นางกลับเหยียดหยามเขาเช่นนี้
ราวกับมองเห็นความแค้นในสายตาของรองหัวหน้าเผ่าซือคง กู้ชูหน่วนเอ่ยเสียงเย็นว่า “ใช่แล้ว การตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัว เจ้าไม่พอใจฮองเฮาฉู่ เจ้าสามารถฆ่าฮองเฮาฉู่ได้ เจ้ายังสามารถแย่งชิงลูกของนางไปและฆ่าพวกเขาซะ แต่เจ้ากลับมองพวกเขาต้องใช้ชีวิตที่อยู่ไม่สู้ตายด้วยความเย็นชา ไร้ซึ่งเกียรติและศักดิ์ศรี เมื่อเทียบกับทุกสิ่งที่เจ้าทำ ที่ข้าทำเหล่านี้เป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย”
“เสี่ยวลู่ จัดกำลังคนของสำนักอสุรา กองทัพของจวนอ๋องหานแห่งแคว้นเย่ หอหนึ่งในหล้า รวมถึงผู้อาวุโสของเผ่าหยก จับตาดูไว้ให้ดี ถ้าหากคนของเผ่าเทียนเฟิ่นกล้ามาช่วยเขา มีหนึ่งคนก็ฆ่าหนึ่งคน มาเป็นคู่ก็ฆ่าเป็นคู่”
ในดวงตาของกู้ชูหน่วนฉายแววแห่งไอสังหารที่รุนแรงออกมา
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงขึ้นมา
เห็นทีนายหญิงนั้นเกิดจิตสังหารขึ้นมาจริงๆซะแล้ว
กู้ชูหน่วนพูดเสียงเย็นว่า “เจ้าไม่อยากจะบอกว่ามุกมังกรอยู่ไหน ก็ไม่เป็นไร ดูซิว่าพวกเราสองคนใครจะอดทนได้มากกว่ากัน”
“เจ้าไม่อยากรู้หรือว่าเลว่อิ่งอยู่ที่ไหน “ทันใดนั้นรองหัวหน้าเผ่าซือคงก็เอ่ยขึ้น
เขาพยายามแก้การสกัดจุด พลางใช้ไพ่ไม้ตายมาต่อรองกับนาง
ร่างของกู้ชูหน่วนที่กำลังเดินจากไปหยุดชะงักลงทันที
รองหัวหน้าเผ่าซือคงหัวเราะในลำคอ
“ถ้าหากเจ้ากล้าทำกับข้าเช่นนั้นจริงๆ ชาตินี้เจ้าอย่าหวังว่าจะได้เจอกับเลว่อิ่ง เขาเองก็ไม่มีทางได้พบกับสองแม่ลูกหยุนเอ๋อร์ตลอดกาล”
สายตาของกู้ชูหน่วนเย็นเฉียบราวกับคมดาบ นางสั่งการทันทีว่า “เพิ่มกำลังคนในการค้นหาเลว่อิ่ง แล้วส่งคนไปคุ้มกันฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่ให้มากขึ้น”
“ขอรับ”
“ฮ่าๆๆ……ไม่ทันแล้ว ไม่ทันการณ์แล้ว……”
เขายิ้มแปลกๆ ยิ้มอย่างมีเลศนัย ยิ้มอย่างสะใจ ยิ้มราวกับได้ระบายความแค้น
กู้ชูหน่วนเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา รู้สึกว่าเลว่อิ่งอาจทำเรื่องที่เสียสติจากคำสั่งของเขา หรืออาจทำเรื่องที่ทำให้ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
“ฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”
“เรียนนายหญิง ฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่ปลอดภัยดี ข้างกายของพวกเขามียอดฝีมือคอยคุ้มกันอยู่อย่างลับๆ คนของพวกเราก็คอยปกป้องพวกเขาอยู่ตลอดเวลา แม้เลว่อิ่งจะมีวรยุทธสูงส่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถฝ่าปราการป้องกันขององครักษ์ได้ ในศาลาพักม้าที่มียอดฝีมือคอยอารักขามากมายนั้นไม่เป็นผลดีต่อฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่”
ใช่……
เพราะฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่เป็นผู้ที่มีตำแหน่งสูงที่สุดของแคว้น อยากจะฆ่าพวกเขาไหนเลยจะเป็นเรื่องง่ายดาย
หรือว่า
เป้าหมายของเลว่อิ่งไม่ใช่ฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่
ไม่ใช่พวกเขาแล้วยังมีใครอีก
กู้ชูหน่วนคิดอยู่นานก็คิดไม่ออก
แต่แววตาที่ได้ใจของรองหัวหน้าเผ่าซือคง กลับทำให้นางไร้ทางจะสงบจิตใจลงได้
“ตาเฒ่า เจ้าคิดอยากจะทำเรื่องชั่วร้ายอะไรอีก”
“เจ้าร้ายกาจมากไม่ใช่หรือ ลองเดาต่อไปเรื่อยๆซิ”
