อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม – บทที่ 716 บาดเจ็บสาหัส

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 716 บาดเจ็บสาหัส
ใช่แล้ว สงครามระหว่างเผ่าเทียนเฟิ่นกับเผ่าหยกเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง ระหว่างพวกเขาต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ที่ต้องตาย

เพียงแต่เสียดายชีวิตที่บริสุทธิ์มากมายเหล่านั้นนัก

รถม้าบุกออกไป แต่เสียงฆ่าฟันกันยังคงได้ยินต่อเนื่องไม่สิ้นสุด ต่อสู้กันครั้งแล้วครั้งเล่า ตลอดทางไม่รู้ว่าต้องสูญเสียเลือดเนื้อไปเท่าไหร่

“ปล่อยข้า ข้าจะไปหยุดสงครามครั้งนี้”เวินเส้าหยีพูด

“ท่านคิดว่าท่านกลับไปแล้ว พวกเขาจะยอมปล่อยมือหรือ ท่านคิดว่าท่านขอร้อง พวกเขาจะปล่อยมุกมังกรไปหรือ”

“ที่จริงไม่จำเป็นต้องเสียสละชีวิตมากมายเช่นนี้เลย”

“ถ้าหากไม่จำเป็น เผ่าเทียนเฟิ่นยังดันทุรังเช่นนี้ หึ ……ขอเพียงแย่งมุกมังกรได้ เผ่าหยกก็ไม่มีวันได้พลิกฟื้น นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่พวกเขาจะกำจัดเผ่าหยก อย่าว่าแต่สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสี่เลย แม้จะต้องใช้กำลังคนทั้งเผ่า เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเจ้าก็ไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปแน่ ”

กู้ชูหน่วนพูดแทงใจดำ

แม้ว่าเวินเส้าหยีจะรู้เหตุผลนี้ดี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ความบาดหมางระหว่างทั้งสองเผ่าได้เกิดขึ้นตั้งแต่พันกว่าปีที่แล้ว ไม่ใช่กำลังของเขาคนเดียวก็สามารถทำให้เปลี่ยนแปลงได้

กลิ่นคาวเลือดที่ฉุนจมูก เวินเส้าหยีไม่มีความกล้าที่จะเลิกผ้าม่านขึ้นมาดูภาพอนาถที่อยู่ภายนอกอีก

เสี่ยวลู่ได้รับสัญญาณจากกู้ชูหน่วน ปล่อยมีดสั้นจากคอของเขา

“ปัง……”

รถม้าถูกกระชากอย่างแรงอีกครั้ง

เสี่ยวลู่เอ่ยขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น”

“คนของอ๋องหาน พวกเขาขวางทางเอาไว้”

กู้ชูหน่วนรีบเลิกผ้าม่านขึ้น ภาพที่เห็นคือเจี่ยงเสวียที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดกำลังแบกเย่จิ่งหานที่บาดเจ็บสาหัสพุ่งมาอย่างรีบร้อน

ตัวของเขายังมาไม่ถึงแต่ส่งเสียงมาก่อน

“พระชายา ได้โปรดช่วยท่านอ๋องด้วย ท่านอ๋องบาดเจ็บสาหัส จะทนไม่ไหวแล้ว”

“เร็ว พาเขาขึ้นรถม้า”

กู้ชูหน่วนรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา

บาดแผลของเย่จิ่งหานสาหัสขนาดไหนกันแน่ ใบหน้าของเขาซีดเผือดไร้สีเลือด ร่างกายสั่นเทาไปหมด ร่างกายหนาวสั่นไม่หยุด

ชุดสีม่วงถูกอาบด้วยเลือกแทบจะมองสีเสื้อผ้าที่แท้จริงๆไม่ออก หลายจุดบนร่างกายเผยให้เห็นรูพรุนและมีเลือดไหลออกมา เลือดไหลจากรูพรุนเหล่านั้นไม่หยุด

เพียงแต่ไม่รู้ว่าพิษของเขาออกฤทธิ์ใช่หรือไม่ ทำให้ร่างกายของเขาถูกแช่แข็งเอาไว้ แม้แต่เลือดก็ถูกแช่แข็งไปด้วย

สองมือของกู้ชูหน่วนกำลังสั่นเทา นางถ่ายทอดลมปราณให้เย่จิ่งหานไม่หยุด ช่วยให้ร่างกายเขาอบอุ่นขึ้น แล้วก็เทยาออกมาอีกหลายเม็ด ฝืนป้อนเข้าไปในปากเขา

“เสี่ยวลู่ จุดเตาให้มากหน่อย ทำให้รถม้าอบอุ่นขึ้น”

“เจ้าค่ะ”

“เจี่ยงเสวีย เจ้าไปเอาน้ำสะอาดมา บนร่างเขามีบางจุดที่ถูกพิษ ต้องล้างและทำการถอนพิษออกก่อน”

“ขอรับ”

“ทำไมเย่จิ่งหานจึงได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ ใครเป็นคนทำ”

กู้ชูหน่วนพลางช่วยรักษาเขา พลางถามขึ้นมา

ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความกังวล มีไอสังหารด้วย ราวกับเป็นเพราะความโกรธจึงได้ทำร้ายเย่จิ่งหานจนบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้

“เป็นคนของเผ่าเทียนเฟิ่น ส่วนเกิดเรื่องอะไรขึ้นนั้นข้าไม่ค่อยแน่ใจ รู้แต่ว่าตอนที่ไปถึง ท่านอ๋องได้แย่งมุกมังกรไปแล้ว ให้ข้าเอามุกมังกรไปมอบให้ท่าน”

“หลังจากที่ข้าเอามุกมังกรให้แม่นางเสี่ยวลู่แล้ว ก็อ้อมกลับไปหาท่านอ๋อง ท่านอ๋องถูกสุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นทั้งสี่ร่วมมือกันโจมตี ถูก……ถูกพวกเขาทำร้ายจนสาหัส พวกเรายังมีพี่น้องอีกมากมาย ต่างก็……”

เจี่ยงเสวียน้ำเสียงสะอื้น