อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม – บทที่763 เผ่าน้ำแข็งเป็นแค่ตัวเบี้ย

บทที่763 เผ่าน้ำแข็งเป็นแค่ตัวเบี้ย

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่763 เผ่าน้ำแข็งเป็นแค่ตัวเบี้ย
“ใช่……” ผู้อาวุโสหกกัดฟันตอบ

ฮัวฉีหลัวนั่งคุกเข่าข้างหลังผู้อาวุโสหก สองมือประกบกัน กำลังภายในไหลเข้าสู่ร่างกายของผู้อาวุโสหกไม่หยุด

ปากก็พึมพำว่า “พวกเจ้าก็ไม่พูดให้เร็วกว่านี้หน่อย ข้าจะได้ช่วยเร็วกว่านี้”

จอมมารเองก็ส่งกำลังภายในของตัวเองเข้าตัวผู้อาวุโสใหญ่

มีการช่วยเหลือจากจอมมารและฮัวฉีหลัว แสงเลือดหลังหูของกู้ชูหน่วนก็อ่อนลงทุกที และรู้สึกเหมือนจะควบคุมได้แล้ว

ทุกคนมีสีหน้าดีใจ ในใจก็เริ่มมีความหวัง ต่างก็เพิ่มกำลังภายในหนักขึ้น ปิดผนึกต่อไป

สมองของกู้ชูหน่วนเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ด้านหนึ่งนางก็พยายามนึกถึงความทรงจำทั้งหมด อีกด้านก็มีพลังบางอย่างมาขวางกั้นไม่ให้นางรับรู้ ทำให้นางตกอยู่ในความเจ็บปวด

เกี่ยวกับเรื่องราวของอี้เฉินเฟย นางนึกไม่ออกอีกแล้ว

แต่นางกลับจำเรื่องหนึ่งได้รางๆ

นั่นเป็นบทสนทนาระหว่างนางกับไป๋จิ่นและทูตศักดิ์สิทธิ์คนอื่นๆในเผ่าน้ำแข็ง

“หากพวกเจ้าไม่อยากเป็นทูตศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าน้ำแข็งแล้ว ข้าก็จะไม่โทษพวกเจ้า ต่อไปพวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่”

“นายหญิง ท่านช่วยชีวิตของพวกเราไว้ การสละชีพให้ท่าน เป็นเกียรติของพวกเรา ถ้ารวบรวมมุกมังกรได้สำเร็จ ถ้าต้องสละชีพของพวกเรา พวกเราก็จะไม่ถอยเด็ดขาด”

“ข้าไม่คู่ควรกับการเป็นนายหญิงของพวกเจ้าหรอก เผ่าน้ำแข็งอันยิ่งใหญ่เป็นแค่ผู้ที่ต้องสละชีพ สละเพื่อเผ่าหยก”

“นายหญิง ท่านอย่าคิดเช่นนี้เลย ถ้าไม่มีท่าน พวกเราก็คงตายไปนานแล้ว ทั้งหมดนี้พวกเราสมัครใจเอง”

“นั่นสิ ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ นายหญิงไม่ต้องสั่งหรอก พวกเราจะกระโดดลงเบ้าหลอมยาเอง สังเวยด้วยชีพ หลอมรวมกับมุกมังกร ถอนคำสาปเลือด”

“นายหญิง ท่านไม่รู้ว่าพวกเราโชคดีแค่ไหนที่ได้มีร่างหยินบริสุทธิ์”

เสียง “ตึก……” ดังขึ้น กู้ชูหน่วนคุกเข่าลงพูดเสียงสะอื้น

“ข้าขอโทษพวกเจ้าด้วย”

“นายหญิงทำอะไรน่ะ? รีบลุกขึ้นเร็ว”

“นายหญิง เทียบกับเผ่าหยกแล้ว ชีวิตของพวกเราเทียบไม่ได้เลย ท่านเป็นหัวหน้าเผ่า ยังไงก็ต้องคิดเพื่อส่วนรวมไว้ก่อน”

“ก็เหมือนกับการสู้รบ ไม่มีการเสียสละ ก็ไม่มีความสำเร็จ แค่เสียสละพวกเราแล้วสามารถช่วยคนนับหมื่นแสนได้ พวกเราก็ดีใจมากแล้ว”

“พุ่ง……”

กู้ชูหน่วนเลือดพุ่งออกมาจากปาก

ดวงตาที่ปิดแน่นสนิทก็ลืมตาขึ้น นัยน์ตาที่สว่างไสวนั้นก็ประกายไปด้วยความตกตะลึง

แท้จริงแล้ว……พวกหน้าเผ่ารุ่นก่อนๆก่อตั้งเผ่าน้ำแข็งขึ้นมา รับอุปถัมภ์ลูกศิษย์หญิงที่ไร้บ้านเข้ามาในเผ่าน้ำแข็ง ไม่ใช่เพราะความเมตตา

แต่เป็นการคัดเลือกเฉพาะผู้หญิงที่มีร่างหยินบริสุทธิ์เข้ามาในเผ่าน้ำแข็งเท่านั้น จากนั้นก็ทำดีด้วย ฝึกฝนอบรมพวกนาง เพื่อที่พวกนางจะได้ยอมสละชีพเพื่อเผ่าหยกอย่างสมัครใจ

นางเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยก ก็ต้องเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าน้ำแข็งอยู่แล้ว

เรื่องที่ว่าเผ่าน้ำแข็งเป็นแค่ตัวเบี้ย นางรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว……

และ……

เตรียมเสียสละคนของเผ่าน้ำแข็ง เพื่อความอยู่รอดของเผ่าหยก……

สังเวยคนที่มีร่างหยินบริสุทธิ์ทั้งหมดหนึ่งร้อยแปดคน

หนึ่งในสามคนยังจะต้องถึงระดับหกด้วย เพื่อจะได้มีประสิทธิผล……

ไป๋จิ่นพวกนางก็รู้มานานแล้ว ดังนั้นเลยพาคนในเผ่ากระโดดเบ้าหลอมยาที่สอง

ที่แท้……

ที่แท้เบ้าหลอมยาก็ไม่ได้มีแค่ตัวเดียว

แต่แบ่งเป็นหยินหยางสองตัว

กู้ชูหน่วนจำได้เยอะมากขึ้น การปิดผนึกก็ยากมากขึ้นด้วย

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คำสาปเลือดของกู้ชูหน่วนได้กำเริบแน่

พวกผู้อาวุโสใหญ่ก็ใช้กำลังภายในทั้งหมดที่มีแล้ว พวกเขาไม่สามารถอดทนต่อไปได้แล้ว

ฮัวฉีหลัวสีหน้าซีดเซียว นางใช้แรงหนักเกินไป ร่างกายเริ่มรับไม่ไหวแล้ว

ภายในหมู่ผู้คน เหลือแค่จอมมารที่ยังฝืนอดทนอยู่

ถ้าไม่มีจอมมาร ผนึกของกู้ชูหน่วนก็คงคลายออกแล้ว

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม

Status: Ongoing

กู้ชูหน่วน เดิมทีเป็นอัจริยะแพทย์สาวยุคปัจจุบัน การข้ามภพหนึ่ง พาเธอย้อนเวลาไปที่ยุคโบราณที่ไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม สิ่งที่ทำให้เธอคิดไม่ถึงก็คือ เพิ่งจะมาถึงสถานที่แปลกหูแปลกตานี้แท้ๆ เธอก็ต้องเสียตัวให้กับชายแปลกหน้าอย่างไม่มีทางเลือก หลังจากมีการพัวพันซึ่งกันและกัน เดิมทีกู้ชูหน่วนคิดว่าแต่นี้ต่อไป ต่างคนต่างไป จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก สุดท้ายกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เย่จิ่งหานกลับคอยตอแยเธอไม่เลิก โชคชะตาฟ้าลิขิต เธอค่อยๆครอบครองใจของเย่จิ่งหานไปเรื่อยๆ จนทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์แห่งความรัก อย่างโงหัวไม่ขึ้น

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท