หนึ่งมิอาจลืมเลือน ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ภพชาติ อีกหนึ่งแม้จะลืมเลือนทุกชาติภพ แต่โชคชะตายังนำพามาพบพาน “จื่อถาน” ภูตดอกไม้น้อยที่กำลังจะได้เป็นเซียนต้องพบเจออุปสรรคที่มีนามว่า “ความรัก” นางไม่อาจเข้าใจได้ว่า ความรู้สึกนี้คือสิ่งใดและเกิดขึ้นได้อย่างไร แม้ยามแรกพบจะเจ็บช้ำ ยามจากกันจะคะนึงหา ทั้งหมดล้วนเป็นความทรงจำแสนระทม ทว่านางกลับอยากเฝ้าติดตามดูแลเขาทุกชาติไป
“เจ้าบำเพ็ญเพียรมาเก้าร้อยปี ทั้งยังหนีออกไปเผชิญโลกอีกตั้งหลายปี ทำไมยังโง่เง่าเช่นนี้ ยังดีที่มีชีวิตรอดกลับมาได้ แม้แต่ใจเต้นแรงกับอาการใกล้ตายเจ้ายังแยกแยะมิออก” “แล้วเรื่องที่ใจเต้นแรงมันหมายความว่าอย่างไรกัน” “ก็หมายความว่าเจ้าตกหลุมรักเก็กลือที่เจ้าพูดถึงอย่างไรเล่า! เป็นภูตดอกไม้แต่กลับไปชื่นชอบเท็กลือ ยังไม่ตายก็ใกล้ตายแล้วล่ะ”
