อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม – บทที่ 945 สร้างความขัดแย้ง

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 945 สร้างความขัดแย้ง
“ราชางูเหลือมไม่ให้พวกเราเข้าไป จะต้องมีเหตุผลของมัน ไม่เช่นนั้น ก็ให้นักควบคุมสัตว์ลองถามดูเถอะ” ไป๋หลี่เฉิงกล่าว

“ตอนนี้ก็ทำได้เพียงเท่านี้แล้ว”

สัตว์อสูรระดับห้าไม่ยอมให้เข้าไป หากว่าพวกเขาดึงดันจะเข้าไป หากว่าสู้กันขึ้นมา ที่เสียเปรียบก็คือพวกเขา

นักควบคุมสัตว์ของตระกูลไป๋หลี่ชื่อเสียงโด่งดัง ในตระกูลของพวกเขามีนักควบคุมสัตว์นับไม่ถ้วน และยังมีนักควบคุมสัตว์ระดับสูงอีกไม่น้อย

ครั้งนี้ พวกเขาเชิญนักควบคุมสัตว์ระดับสูงออกมาสองคน

ที่เรียกว่านักควบคุมสัตว์ก็เพราะพวกเขามีวิธีการที่เป็นเอกลักษณ์ ทั้งสามารถสยบสัตว์อสูรได้ และสามารถพูดคุยกับสัตว์อสูรได้

แต่การพูดคุยเช่นนี้ นอกจากพวกเขาแล้ว คนอื่นล้วนฟังไม่เข้าใจ

“เป็นอย่างไร?” ไป๋หลี่เฉิงเอ่ยถามด้วยความร้อนใจ

นักควบคุมสัตว์กล่าว “ราชางูบอกว่า มีคนบุกรุกเข้าไปในหอชุ่ยอวี้และหอสมบัติ ทั้งยังขโมยของในหอสมบัติไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว”

“อะไร? วัตถุล้ำค่าในหอสมบัติถูกขโมยไปจนเกลี้ยงแล้วงั้นหรือ?”

ทุกคนในตระกูลไป๋หลี่ตัวสั่นกันทั้งหมดทันที

หอสมบัติเป็นถึงคลังสมบัติของพวกเขาเชียวนะ ของทุกชิ้นด้านในล้วนเป็นสิ่งของที่มีมูลค่ามหาศาล

“กลไกของหอสมบัติมีมากมาย หัวขโมยธรรมดาจะบุกเข้าไปได้อย่างไร? แม้ว่าจะเข้าไปได้ ก็ออกมาไม่ได้ เพียงแค่มีคนออกมาจากหอสมบัติ เสียงเตือนทั้งตระกูลไป๋หลี่ก็จะถูกดึงให้ดังขึ้น”

“ราชางูยังบอกอีกว่า สาเหตุที่มันสกัดอยู่ที่ปากทาง ก็เพราะว่าขโมยยังอยู่ในตระกูลไป๋หลี่ ให้พวกเรารีบไล่ตามขโมยไปโดยเร็วที่สุด อย่ามาเสียเวลาอยู่ที่นี่”

“ยังอยู่ในตระกูลไป๋หลี่? หรือว่าขโมยเป็นคนใน”

“ไม่ใช่คนในเป็นขโมย เหมือนว่าจะเป็นคนของตระกูลอื่น ราชางูบอกว่า หัวขโมยวิทยายุทธล้ำเลิศ อย่างน้อยก็มากกว่าขั้นสูงสุดระดับสามขึ้นไป หรือประมาณระดับสี่”

ผู้อาวุโสทุกคนสบตากัน

ต่างได้รับรอยยิ้มจากในตาของฝ่ายตรงข้าม

ซ่างกวนชิง……

เป็นเขางั้นหรือ?

วันนี้นอกจากซ่างกวนชิงที่ได้มาที่ตระกูลไป๋หลี่ของพวกเขาแล้ว ก็เหมือนว่าจะไม่มีคนนอกเข้ามาแล้ว

ไป๋หลี่เจิ้นกล่าวด้วยความโกรธแค้น “จะต้องเป็นซ่างกวนชิงแน่ ครั้งก่อนที่ภูเขาเจียงเจ๋อเขามีความคิดแค้นเคืองต่อตระกูลไป๋หลี่ของพวกเรามากมาย ทั้งยังข่มขู่ว่าจะทำลายตระกูลไป๋หลี่ของพวกเราอีกด้วย ข้าก็ว่าทำไมจู่ๆเขาถึงได้มีจิตใจดีขนาดนี้ วิ่งมาถึงตระกูลไป๋หลี่ของพวกเราได้ คิดไม่ถึงว่าจะมุ่งมาที่วัตถุล้ำค่าของพวกเรา”

“เช่นนั้นแล้วยังจะนิ่งทำอะไรอีก กักตัวเขาไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน พวกเจ้าไม่กี่คนไปกับข้า” ไป๋หลี่เฉิงพาคนกลุ่มหนึ่งเดินออกไปอย่างผ่าเผย

ไป๋หลี่เจิ้นกังวลว่ายาสามเม็ดนั้นจะถูกขโมยไปด้วย ดังนั้นเขาจึงชักช้าไม่เข้าไปล้อมซ่างกวนชิง

ไป๋หลี่หยุนเยว่ขมวดคิ้ว “น่าแปลก ในเมื่อราชางูเหลือมเก้าหัวเต็มใจช่วยพวกเรา ทำไมถึงไม่หยุดคนของตระกูลซ่างกวนไว้ล่ะ”

นักควบคุมสัตว์กล่าว “ราชางูเหลือมบอกว่า ท้องมันหิวแล้ว ไม่มีแรงขวางไว้ และไม่มีแรงช่วย”

ทุกคน “…….”

นี่เป็นการตบตาเพื่อต่อรองหรือ?

“ถามมันว่าอยากกินอะไร สนองความต้องการมันก่อน”

“มันบอกว่าไม่ขออะไรมาก แค่หมูย่างห้าร้อยตัว”

ห้า……

ห้าร้อยตัว?

นี่ยังไม่มากอีกเหรอ?

มันกินลงหรือ?

ไป๋หลี่หยุนเยว่มองไปที่ไป๋หลี่เจิ้น

ไป๋หลี่เจิ้นกระแอมเบาๆสองสามครั้ง

“มันเจริญอาหารมากไปหน่อย ยากที่ราชางูจะยืนอยู่ทางฝ่ายพวกเรา พิสูจน์ได้ว่ามันเต็มใจที่จะสนิทกับพวกเรา ไม่งั้นก็เอาหมูย่างห้าร้อยตัวให้มันก่อนเถอะ”

เขาก็ไม่กล้าจินตนาการเช่นกัน หากว่าไม่สามารถสนองความอยากอาหารของมันได้ งูตัวนี้จะจากไปทันทีหรือไม่

“ก็ได้ เอาหมูย่างห้าร้อยตัวให้มันก่อน แล้วค่อยส่งคนเข้าไปตรวจสอบอย่างละเอียดอีกทีว่ามีของอะไรหายไปกันแน่”

อาจารย์ควบคุมสัตว์พูดด้วยความเก้ๆกังๆ “มันบอกว่า……มันบอกว่ามันหิวจนไม่มีแรงแล้ว ขยับตัวก็ไม่ได้แล้ว”

“…….”

เหตุผลนี้ก็ช่างไร้น้ำหนักเกินไปแล้วล่ะมั้ง

“ให้คนรับใช้เพิ่มความเร็ว รีบย่างหมูให้สุก”

“ผู้อาวุโส ต้องการหมูย่างห้าร้อยตัวจริงๆหรือ? หมูย่างห้าร้อยตัวไม่น้อยนะขอรับ”

“เหลวไหล ข้ามีอารมณ์สุนทรีย์มาล้อเล่นกับเจ้าหรือไง? ถ่ายทอดคำสั่งข้า ปิดล้อมตระกูลไป๋หลี่เอาไว้ให้หมด ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าออกทั้งสิ้น”

“ขอรับ”