อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 977 ทาสกระบี่
ร่างกายลอยขึ้น หมัดชกต่อยไปที่องครักษ์คนหนึ่งอย่างรุนแรง
“ปัง…..”
สองหมัดโจมตี ส่งเสียงดังสนั่น
กู้ชูหน่วนถอยหลังไปหลายก้าว กลับไม่ได้บาดเจ็บสาหัสอะไร
องครักษ์มีทั้งหมดสองคน
นางฟาดด้วยฝ่ามือ พร้อมถึงต่อยองครักษ์อีกคนด้วยหมัด
“ปัง…..”
สองหมัดโจมตีอีกครั้ง ส่งเสียงดังสนั่น ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสงสัย หมัดของกู้ชูหน่วนบดละเอียดแล้วหรือเปล่า ระบบภายในสั่นสะเทือนเสียหายหมดแล้วมั้ง
แต่พวกเขาก็ต้องผิดหวัง
ถึงแม้กู้ชูหน่วนจะดูเหมือนพ่ายแพ้ แต่ก็ไม่เห็นได้รับบาดเจ็บ
กลับใช้ความรวดเร็วโจมตีอย่างรวดเร็ว ใช้ความแข็งแกร่งต่อสู้อย่างแข็งแกร่ง ใช้ความรุนแรงต่อสู้อย่างรุนแรง ทุกกระบวนท่าไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตน หวังเพียงให้อีกฝ่ายสยบลง
การโจมตีอย่างแข็งแกร่งเช่นนี้ ต่อให้องครักษ์มีพลังมากกว่านางอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถได้เปรียบ
องครักษ์อยากเข้าไปช่วย พัดเซวียนกู่ของเซียวหยู่เซวียนขวางไว้ พร้อมยิ้มพูดขึ้นว่า “สองรุมหนึ่ง แข็งแกร่งรังแกผู้อ่อนแอ แลดูรังแกคนอื่นไปหน่อยไหม”
“หลีกไป”
หมัดขององครักษ์คนหนึ่งพุ่งมาหาเซียวหยู่เซวียนอย่างรุนแรง
เซียวหยู่เซวียนเอียงตัวเล็กน้อย หลบหมัดนั้นไป พร้อมยืนขวางองครักษ์อีกครั้งในตำแหน่งเดิม ไม่ให้เขาไปรบกวนกู้ชูหน่วนกับคนคนนั้นต่อสู้กัน
“ตายซะ” องครักษ์ตะคอกพูดขึ้น มือพนม สายฟ้าแลบฝ่ามายังเซียวหยู่เซวียน
เซียวหยู่เซวียนสู้ด้วยความนุ่มนวล แกว่งพัดอย่างเกียจคร้านไปด้วย หลบหลีกการโจมตีขององครักษ์ไปด้วย และก็ไม่ตอบโต้
องครักษ์ว่องไว เซียวหยู่เซวียนว่องไวกว่าเขา องครักษ์ เซียวหยู่เซวียนก็ไวกว่าเขาเพียงนิดเดียว
ต่อให้ต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆ เซียวหยู่เซวียนก็มักจะเป็นฝ่ายชนะเขา
องครักษ์โกรธโมโหอย่างมาก อยากที่จะฉีกเนื้ออีกฝ่ายเป็นชิ้นๆ แต่แม้เพียงเสื้อผ้าของคนอื่นก็แตะไม่โดน
นักเรียนไม่น้อยที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างอึ้ง
ชายหนุ่มที่ถือพัดคนนั้นคือใคร
จะว่าวิทยายุทธของเขาไม่สูง ก็ดูเหมือนจะสูง
จะว่าวิทยายุทธของเขาสูง ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยสูง
แต่พลังความสามารถของเขา ก็สูงกว่าองครักษ์ระดับหนึ่งกลางเพียงนิดเดียว
มองดูกู้ชูหน่วนกับองครักษ์อีกคน พวกเขาใช้ความรุนแรงต่อสู้กันอย่างรุนแรง ใช้ความแข็งแกร่งต่อสู้กันอย่างแข็งแกร่ง
กู้ชูหน่วนไม่หวาดกลัวเลยสักนิด ทุกกระบวนท่านั่นพุ่งไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ และกลอุบายของนางนั้นช่างโหดร้าย บ่อยครั้งที่คนอื่นไม่สามารถเดาได้ว่านางจะทำอะไรต่อไป
แล้วก็เห็นนางแสดงกระบวนท่าหลอก แสร้งทำเป็นจู่โจมช่วงล่าง แต่แรงพุ่งตรงไปยังช่วงบน
“ปังๆปังๆ…”
ฝ่ามือฟาดตบไปหลายที กระดูกซี่โครงขององครักษ์ระดับหนึ่งกลางโดนนางหัก ส่งเสียงดังสนั่น สุดท้ายก็เตะไม่ด้วยเท้าอย่างไร้ร่องรอย จนเข่าทั้งคู่ขององครักษ์หักลง
ปัง…..
ตามที่กู้ชูหน่วนสู้กับองครักษ์จนพ่ายแพ้ เซียวหยู่เซวียนก็แกว่งพัดจนคู่ต่อสู้กระเด็นลอยไป ล้มนอนลงบนพื้น จนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้
ซี๊ด…..
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดตกใจอ้าปากจนแทบกลืนไข่ได้
หากสองครั้งแรกเป็นความโชคดี
งั้นครั้งนี้กู้ชูหน่วนอาศัยความสามารถของตนเอง ต่อสู้คนระดับหนึ่งกลางคนหนึ่งจนพ่ายแพ้
นางถูกอะไรเข้าสิง ไม่อย่างนั้นจะมีความสามารถเช่นนี้ได้อย่างไร?
แล้วก็มองดูนางกับเซียวหยู่เซวียนยืนอยู่เคียงข้างกัน ราวกับกิ่งทองใบหยก คนหนึ่งจองหอง หว่างคิ้วที่มีความเย่อหยิ่งครอบงำ
คนหนึ่งเกียจคร้านสง่างาม มุมปากเผยถึงความเลื่อมใสอย่างแผ่วเบา
ดูยังไงก็เหมือนคู่รักกัน
ไป๋หลี่หมิงพูดขึ้นมาอย่างโกรธเคืองว่า “แน่มากนะมู่หน่วน วันนี้หากไม่ฆ่าเจ้า ข้าจะไม่แซ่ไป๋หลี่ ทหาร ไปพาทาสกระบี่ของตระกูลไป๋หลี่มา”
“ขอรับ”
ซี๊ด…..
ทาสกระบี่？
เทพกระบี่ของตระกูลไป๋หลี่
ถึงแม้จะเป็นเพียงทาสผู้ต่ำต้อยคนหนึ่ง แต่ความสามารถไปถึงขึ้นระดับสี่
นั่นเป็นถึงระดับสี่…..
ขอเพียงเขาปรากฏ คนที่อยู่ใครสามารถรับมือได้
ไป๋หลี่หมิงโกรธโมโหจนบ้าไปแล้ว
มีคนเป็นกังวลแทนกู้ชูหน่วน
มีคนสมน้ำหน้า
มีคนรอดูอยู่อย่างสนุก
แน่นอน ก็มีคนเดินออกมา
