อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 996 ระดับสอง
สี่วัน ทั้งหมดสี่วันเต็มๆ หนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วน ล้วนอยู่ข้างนอกรับมือต่อสู้กับพวกนักฆ่าชุดแล้วชุดเล่า
พวกเขาจำไม่ได้แล้วว่าโดนฟันไปหลายที และเกือบเอาตัวไม่รอดมาจากความตายหลายครั้ง
หากไม่มียาวิเศษของกู้ชูหน่วน พวกเขาคงบาดเจ็บจนตายไปแล้ว
แต่พวกเขาก็ได้ประโยชน์อย่างหนึ่ง
นั่นก็คือการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายเป็นเวลานาน บวกกับกู้ชูหน่วนโยนขวดยาให้กับพวกเขาขวดแล้วขวดเล่า ไม่รู้ว่าเป็นยาชั้นเลิศอะไรบ้าง
หนิงเทียนโย่วฝ่าฟันอุปสรรคจากระดับสองถึงขั้นสูงสุดระดับสอง ขอเพียงเลื่อนอีกหนึ่งชั้น เขาก็จะสามารถฝ่าฟันอุปสรรคไปถึงระดับสาม….
นั่นเท่ากับเทียบเท่าซ่างกวนหมิงหลางเลยนะ และก็ถือเป็นคนมีพรสวรรค์หรือโดดเด่นในหมู่วัยรุ่น
ส่วนหลินซือหย่วน ก็บรรลุขั้นไปถึงชีพจรยุทธ์ชั้นเจ็ด น่ากลัวจริงๆ
ทั่วทั้งแผ่นดินปิงหลิงนี้ คงไม่มีใครบรรลุขั้นได้ไวเท่าพวกเขาขนาดนั้นแล้ว
มองดูตรงปากถ้ำที่แน่นขนัด ศพกองเป็นภูเขา ในสายตาหนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วนแดงก่ำ แบกร่างกายที่เหนื่อยล้าเดินโซเซเข้ามาในถ้ำ
“แม่นางมู่ นักฆ่าทั้งหมดถูกพวกเราจัดการหมดแล้ว น่าจะไม่มีอีกแล้ว”
หากมี ก็คงเป็นผู้สั่งการแล้วล่ะ
แต่สถานะของผู้สั่งการยังไงก็ไม่ด้อยแน่นอน ปกติจะไม่ออกมาแสดงตัวง่ายๆ
กู้ชูหน่วนเก็บยาชั้นเลิศที่เพิ่งหลอมเสร็จเป็นชุดสุดท้าย แล้วเก็บเบ้าหลอมยากับยาชั้นเลิศไปไว้ในแหวนมิติ ปล่อยลมหายใจขุ่นออกมาทางปาก พร้อมพูดขึ้นว่า “หุบเขาสัตว์วิเศษเป็นสถานที่ดีจริงๆ หลายวันนี้มีพวกเจ้าคอยปกป้อง ข้าเก็บเกี่ยวได้ยาสมุนไพรหายากมากมาย”
พูดถึงยาสมุนไพรพวกนี้ สีหน้าพวกหนิงเทียนโย่วย่ำแย่ลง
ตอนที่นางเก็บยาสมุนไพร พวกเขาสู้ไม่ไหว แทบจะถูกฆ่าตาย แต่นางเห็นแล้วก็ไม่คิดที่จะมาช่วย ตั้งใจหลอมยาอย่างเดียว ไม่รู้ว่านางเลือดเย็นจริงๆ หรือคิดว่าชีวิตของพวกเขาเป็นเหมือนอย่างชีวิตแมลงสาบ ยังไงก็ยังไม่ตายแน่นอน
“จะหลอมยาเราออกไปแล้วค่อยหลอมก็ได้ จำเป็นต้องเสียเวลาอยู่ที่นี่ด้วยหรือ อยู่ในหุบเขาสัตว์วิเศษได้แค่เจ็ดวัน ผ่านไปตั้งห้าวันแล้ว พวกเราบรรลุขั้นถือว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่หากผูกสัญญากับสัตว์อสูรไม่ได้ ก็ถือเป็นเรื่องน่าอับอาย”
“ใช่ๆ และพวกเราสองคนบรรลุขั้นแล้ว แต่เจ้า นอกจากยาชั้นเลิศที่หลอมมาแล้วพวกนั้น พลังไม่ได้บรรลุขั้นเลย”
กู้ชูหน่วนหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ใครบอกว่าข้าไม่บรรลุขั้น”
“เจ้าก็บรรลุขั้นแล้วหรือ?” งั้นทำไมพวกเขาถึงไม่รู้?
“อืม ไม่เพียงข้าที่บรรลุขั้น เจ้าเสือน้อยก็บรรลุขั้นแล้ว”
กู้ชูหน่วนหิ้วเจ้าเสือน้อยออกมา บนตัวเจ้าเสือน้อยประกายแสงสีม่วง ซึ่งแสงสีม่วงบรรลุขั้นไปถึงระดับสี่แล้ว
หนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วนตกตะลึง
“สี่….ระดับสี่…..เจ้าเสือน้อยตัวนี้ยังเป็นเพียงเสือน้อย ทำไมถึงบรรลุขั้นไปถึงระดับสี่แล้ว? น่ากลัวเกินไปไหม?”
มีเจ้าเสือน้อยตัวนี้อยู่ การมาหุบเขาสัตว์วิเศษในครั้งนี้ กู้ชูหน่วนไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ชัยชนะแล้ว
เมื่อมองดูบนตัวกู้ชูหน่วน พลังที่เปล่งประกายออกมา
ถึงขั้น…..
ถึงขั้นระดับสอง…
นี่นี่นี่….
นี่เป็นไปได้อย่างไร…
เวลาเพียงสั้นๆ นางกลับสามารถไปถึงระดับสอง…..
เดิมพวกเขาคิดว่าตนเองบรรลุขั้นรวดเร็วมากแล้ว คิดไม่ถึงว่ากู้ชูหน่วนกับเจ้าเสือน้อยวิปริตยิ่งกว่าพวกเขาเสียอีก
สิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุดก็คือ พวกเขาบรรลุขั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่มีร่องรอยเลยสักนิด…..
“ข้ารับประกันว่า ออกไปจากหุบเขาสัตว์วิเศษ ตระกูลใหญ่ต่างๆ ตลอดจนสำนักโด่งดัง ล้วนจะต้องแย่งให้เจ้าไปเป็นลูกศิษย์สายตรง”
“ไปเถอะ ไปเก็บยาสมุนไพร”
“เก็บยาสมุนไพรอีกแล้วหรือ? พวกเราเก็บมาแล้วมากมายไม่ใช่หรือ? นี่เป็นงานชุมนุมควบคุมสัตว์ เรามาเพื่อผูกสัญญาสัตว์อสูร”
“นอกจากเจอสัตว์อสูรระดับเจ็ด ไม่อย่างงั้นมีอะไรน่าผูกสัญญา”
เจ็ด….
ระดับเจ็ด…..
นางเป็นไข้ไปแล้วหรือเปล่า
บนโลกนี้มีสัตว์อสูรระดับเจ็ดหรือ ต่อให้มี นั่นก็เป็นขนหงส์เขากิเลน
