อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1027 ทึ่ง
กระทิงไฟเก้าเขายืดอกทันควัน เชิดหน้าด้วยความหยิ่งทะนงกับเหล่าสัตว์อสูร
ราวกับจะบอกพวกมันว่าเขาไม่ได้ยอมสยบไปเรื่อยนะ
ขนาดพยัคฆ์ดำโบราณยังถูกนางทำพันธสัญญาด้วยเลย ฉะนั้นการที่มันจะนับนางเป็นลูกพี่ก็ไม่มีอะไรให้ขายหน้า
สัตว์อสูรทั้งหลายพากันเคารพกู้ชูหน่วนขึ้นมา ไหนเลยจะกล้าดูเบานางอีก
สำนักต่างๆ ก็อยากดึงนางร่วมพวกด้วย ยามนี้พวกเขาตัดสินใจแน่วแน่กว่าเดิม ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ต้องดึงนางเข้าร่วมให้จงได้
ผู้เฒ่าหนิงลูบเคราหัวร่อ “สมกับที่เป็นหลานสะใภ้ที่ข้าชอบ แม้แต่พยัคฆ์ดำโบราณก็ยังสมัครใจรับเจ้าเป็นนาย”
ผู้อาวุโสตระกูลเวินเอ่ย “แม่นางมู่ แต่ไรมาตระกูลเวินเราก็ไม่รับคนนอก แต่ถ้าเจ้ายินดี ประตูตระกูลเวินก็จะเปิดอ้ากับเจ้าเสมอ”
กู้ชูหน่วนลูบหัวเจ้าเสือน้อย แล้วกล่าวชืดๆ “เจ้าก็บอกแล้วว่าไม่รับคนนอก ถ้าข้าไปจริงมิต้องเป็นคนนอกเพียงคนเดียวในตระกูลหรือ? ถึงตอนนั้นมิต้องถูกรังแกตาย”
เมื่อได้ยินนางกล่าวเช่นนี้ สีหน้าผู้อาวุโสตระกูลเวินก็แย่ไปเล็กน้อย
หลายปีที่ผ่านมา นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะรับคน แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกปฏิเสธอย่างนี้
สำนักอื่นก็พากันเจรจาด้วย
“แม่นางมู่ ขอเพียงเจ้ายินดีเข้าร่วมกับพรรคเรา ข้าก็ยินดีจะเก็บตำแหน่งรองหัวหน้าพรรคไว้ให้เจ้า”
“ข้าให้เจ้าเป็นผู้อาวุโสระดับสูงสุดได้เลย”
“ผู้อาวุโสนับเป็นอะไร ข้าจะยกตำแหน่งเจ้าสำนักให้เจ้า พรรคฉางซาพวกเราจะนับเจ้าเป็นนายเพียงผู้เดียว”
“…”
ต่างฝ่ายต่างกำลังดึงเข้าพวกตัวเอง
เจ้าบ้านไป๋หลี่หน้าขรึม มองไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เจ้าบ้านซ่างกวนพลันสีหน้าแย่
ผู้อาวุโสคนหนึ่งของตระกูลซ่างกวนเอ่ย “ข้าก็บอกแล้วว่าการหมั่นหมายนี้จะยกเลิกไม่ได้ พวกเจ้าก็ไม่ยอมฟัง ถ้าหมิงหลางได้แต่งกับนาง พยัคฆ์ดำโบราณยังมิใช่ของพวกเราหรือ?”
“น้อยหน่อยเถอะ การยกเลิกการหมั้นหมาย ยังมิใช่เมียเจ้าเป็นคนเริ่มก่อน”
“เจ้า…”
หยางโม่เอ่ย “แม่นางมู่ ไม่สู้เจ้าเข้ากับราชวงศ์พวกเราเถอะ ราชวงศ์ของพวกเรา…”
ไป๋หลี่เจิ้นสอดปากหยางโม่ด้วยความโมโห
“ก็แค่ได้พยัคฆ์ดำโบราณมาตัวเดียว มีอะไรให้ภูมิใจกัน ตอนนี้พยัคฆ์ดำโบราณยังเป็นเด็ก พวกเราคนเยอะแยะจะสู้มันไม่ได้เชียวหรือ? ขอเพียงมู่หน่วนตาย พันธสัญญาก็เป็นอันสิ้นสุด”
เจ้าบ้านไป๋หลี่ถึงตากับไป๋หลี่เจิ้นแรงๆ ทีหนึ่ง
หากมู่หน่วนตาย พันธสัญญาก็เป็นอันสิ้นสุด แต่พยัคฆ์ดำโบราณที่ถูกทำพันธสัญญาด้วยก็ต้องตายไปด้วย
เขาเป็นถึงผู้อาวุโสคนหนึ่ง หรือว่าเรื่องแค่ก็นี้ก็ไม่เข้าใจ?
สัตว์อสูรที่ทำพันธสัญญากับมนุษย์ หากสัตว์อสูรตาย ผู้เป็นนายจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร
แต่หากผู้เป็นนายตาย สัตว์อสูรที่ทำพันธสัญญาด้วยจะตายตามไปด้วย
ที่พวกเขาต้องการคือพยัคฆ์ดำโบราณตัวเป็นๆ ไม่ใช่พยัคฆ์ดำโบราณที่ตายแล้ว
“ซี่ๆ…”
ไม่ทราบเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์มาตอนไหน กลายร่างเป็นงูตัวยักษ์เก้าหัว แยกเขี้ยวไปทางไป๋หลี่เจิ้น แม้แต่หางงูก็กวาดไปด้วย ไป๋หลี่เจิ้นไม่ทันระวังจึงถูกปัดออกไปอย่างจัง กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง
เขาไม่อยากจะเชื่อ
ราชางูเก้าหัวมรกต…
มันไม่ไม่ใช่ว่ายอมสวามิภักดิ์พวกเขาหรือ?
ทำไมยังโจมตีเขาอีกเล่า?
หรือว่าเขาล่วงเกินอะไรมัน?
การปรากฏตัวของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่เพียงแต่ทำให้ไป๋หลี่เจิ้นอึ้ง
แต่ทำให้ทุกคนอึ้งด้วย
ต่างพากันอุทาน “ราชางูเก้าหัวมรกต…”
“ราชางูเก้าหัวเชียวนะ…นี่เป็นสัตว์วิเศษโบราณที่หายากในโลก ยิ่งกว่าขนหงส์เขากิเลนอีก คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นที่นี่”
“ราชางูเก้าหัว ถ้าถึงระดับสูงสุดแล้วก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าพยัคฆ์ดำโบราณ แล้วยังจะเหนือกว่าด้วย”
สัตว์วิเศษหายากในโลกสองตัว ไม่ถูกพบพานมากว่าร้อยปีพันปี
แต่พวกเขากลับเห็นสองตัวในคราวเดียว
และที่ทำให้พวกเขาทึ่งไปกว่านั้นก็คือ
หลังจากราชางูโจมตีไป๋หลี่เจิ้นแล้ว กลับทำเหมือนพยัคฆ์ดำโบราณ ทำตัวน่ารักเข้าหากู้ชูหน่วนออดอ้อนไม่หยุด
นี่ๆๆ…
อย่าบอกนะ ว่าราชางูก็ทำพันธสัญญากับนางด้วย?
หากเป็นจริงดังนั้น โลกนี้ก็จะเกินจินตนาการแล้ว…
