โอฟีเลียยิ้มเมื่อได้ยินคำกล่าวของแดร์ริล และตอบกลับ “คุณจะรู้ได้ยังไงว่าโอสถบูรณะสวรรค์ที่คุณเป็นคนปรุงไม่ได้ล้มเหลว?”
แดร์ริลยิ้มอย่างมั่นใจกล่าวตอบ “ผมไม่เคยล้มเหลวในการปรุงโอสถ”
มันเป็นรื่องยากที่จะล้มเหลวเมื่อได้ศึกษาคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์มาแล้ว!
โอฟีเลียพยักหน้า “คุณช่างเป็นเด็กน้อยที่น่าสนใจด้วยความมั่นใจขนาดนี้ คุณควรจะรู้ไว้ว่าตั้งแต่ฉันได้เป็นประธานหญิงแห่งสมาคมโอสถเจียงหนาน ไม่เคยมีใครกล้าที่จะปฏิเสธฉันเหมือนที่คุณทำมาก่อนเลย แม้แต่ปรมาจารย์ปรุงโอสถและผู้อาวุโสทั้งหกสำนักหลักต่างก็ให้ความเคารพกับฉัน แต่คุณก็ยังกล้าปฏิเสธคำเชิญของฉันที่จะพาไปสมาคมโอสถ?”
แดร์ริลหัวเราะโดยไม่กล่าวอะไรสักคำ เมื่อเขารู้สึกว่าความหยิ่งยโสของเธอค่อนข้างตลกขบขัน
‘เธอก็ดูอายุไม่น่าจะมากกว่าฉัน แต่ก็ยังมาเรียกฉันว่าเด็กน้อย?’ แดร์ริลคิด
ในขณะเดียวกัน โอฟีเลียก็ยิ้มขึ้นมาทันที “เด็กน้อย ความจริงก็คือเม็ดยาที่คุณได้ทำการปรุงขึ้นมานั่นมันคือของแท้แน่นอน คุณไม่ได้ล้มเหลวหรือผิดพลาดในการปรุงยานั่นเลย”
อะไร?
แดร์ริลขมวดคิ้ว
‘แ-่ง นี่มันเกิดอะไรขึ้น? มันก็แน่นอนอยู่แล้วที่ปรุงยาสำเร็จ แล้วทำไมจะต้องมาบอกกันตอนนี้? หรือมีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น?’ แดร์ริลคิด
โอฟีเลียเห็นสีหน้าของแดร์ริลเต็มไปด้วยความโกรธเคือง และเธอได้อธิบายต่อ “ฉันเข้าใจดีว่าคุณคงไม่พอใจกับผลลัพธ์ที่ออกมา แต่ที่ฉันทำไปก็เพื่อตัวคุณเอง ลองคิดดูสิ ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหากฉันได้กระกาศออกไปว่า โอสถบูรณะสวรรค์นั่นเป็นของแท้?”
แล้วอะไรจะเกิดขึ้น?
แดร์ริลยิ้มอ่อน ๆ และลังเลกล่าว “อะไรที่จะเกิดขึ้น นั่นก็คือมิสมอนเตจะชนะการแข่งขันยังไงล่ะ”
โอฟีเลียส่ายหัว “แล้วรู้ไหมว่าทำฉันถึงเรียกคุณว่าเด็กน้อย? เพราะคุณมันมือสมัครเล่น คุณควรจะรู้อยู่แก่ใจว่ามีสมาชิกตระกูลที่ร่ำรวยมั่งคั่งมากมายมาเข้าร่วมชมการแข่งขันนี้ และท่ามกลางคนพวกนั้นก็มีเด็กน้อยที่ร่ำรวยและเถลิงในอำนาจที่ไม่สามารถเป็นผู้บ่มเพาะพลังได้ ถ้าหากพวกเขารู้ว่าคุณสามารถปรุงยาโอสถบูรณะสวรรค์ที่จะทำให้พวกเขากลายเป็นผู้บ่มเพาะได้ คุณไม่คิดหรือว่าจะถูกจับไปบังคับให้ปรุงยาเพื่อพวกเขา?”
นี่มัน…
แดร์ริลใจเย็นลงเมื่อได้ยินคำกล่าวของเธอ เขารู้สึกประหม่านิดหน่อยหลังจากได้ไตร่ตรอง
โอฟีเลียพูดถูก แดร์ริลอาจจะตกอยู่ในอันตรายกับความจริงที่ว่าเขาสามารถจะปรุงโอสถบูรณะสวรรค์ได้ในระหว่างการแข่งขัน
พวกเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้โอสถบูรณะสวรรค์มาครอบครองจากแดร์ริล
แดร์ริลทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่เพียงมองโอฟีเลีย
เธอนั้นมีความเป็นมืออาชีพนอกเหนือไปจากวัยที่ดูไม่ห่างจากเขา เธอได้ไตร่ตรองและคิดอย่างรอบคอบสำหรับการกระทำของเธอ
โอฟีเลียกล่าวต่อ “อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ การแข่งขันปรุงโอสถในครั้งนี้ถูกจัดขึ้นโดยหกสำนักหลัก คุณก็เป็นเพียงแค่ผู้ช่วยปรุงยา และไม่ได้เป็นสาวกสังกัดกับสำนักไหนเลย แล้วเขาจะยกย่องให้คุณเป็นผู้ปรุงยาชั้นเลิศอย่างงั้นหรือ? นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงไม่สามารถประกาศให้คุณและอิซาเบลล่าเป็นผู้ชนะได้ ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะให้ทางสมาคมโอสถส่งรางวัลให้อิซาเบลล่าเหมือนกับผู้ชนะเมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลง”
โอฟีเลียเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมในตัวของแดร์ริล เขาคือเด็กหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ เขาสามารถดึงดูดเมฆอมฤตได้ถึงสามก่อนในวัยของเขา
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ตระหนักรู้ว่าแดร์ริล ไม่ใช่แค่เพียงสามารถดึงดูดเมฆอมฤตได้อย่างเดียวแต่ยังรวมถึง สายฟ้าแลบและสายฟ้าผ่าระหว่างการปรุงโอสถได้อีกด้วย เขาแค่เพียงต้องการเวลาและวัตถุดิบมากกว่านี้!
แดร์ริลยักไหล่และกล่าว “ไม่เป็นไร ขอให้ติดต่อมิสมอนเตเมื่อทุกอย่างจบลงและแก้ไขปัญหารางวัลของเธอ”
โอฟีเลยพยักหน้าอย่างอ่อนโยน และยิ้ม “ด้วยความสัตย์จริงเด็กน้อย คุณคืออัจฉริยะตัวจริงในการปรุงโอสถ คุณสนใจจะมาเป็นลูกศิษย์ของฉันไหม?”
เป็นลูกศิษย์เธอ?
แดร์ริลห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะหัวเราะ และส่ายหัวเด็ดขาด “ผมขอโทษ ผมไม่สนใจ” เขาเดินออกจากหลังเวทีทันทีเมื่อกล่าวจบ
แดร์ริลพูดไม่ออก เมื่อคิดย้อนกลับไปถึงเรื่องการปรุงโอสถในการแข่งขัน ระหว่างทางเดินกลับบ้าน
แ-่ง วันนี้ช่างยุ่งเหยิง
อย่างแรก แม่ชีแห่งโชคชะตาหมายจะเอาชีวิตเขาเพราะไปได้ยินเรื่องนินทาของเขามา
จากนั้นเขาก็สามารถปรุงโอสบูรณะสวรรค์ได้ ซึ่งชัดเจนว่าจะช่วยให้อิซาเบลล่าได้รางวัลเป็นผู้ชนะเลิศ แต่โอฟีเลียกลับบอกว่าไม่สามารถประกาศได้ในตอนท้าย
เรื่องที่ขบขันที่สุดก็คือ โอฟีเลียถึงขั้นออกปากต้องการแดร์ริลเป็นลูกศิษย์
จะมีโอสถอะไรที่เขาไม่สามารถจะปรุงได้ด้วยคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ ถึงจะต้องให้โอฟีเลียมาเป็นอาจารย์ของเขา?
…
เวลา 2 ทุ่ม
แดร์ริลนั่งอยู่บนโซฟาหลังมื้อค่ำ และดูโทรทัศน์กับลิลี่
นั่งจับมือภรรยาของเขาในระหว่างดูโทรทัศน์ไปด้วย เป็นสิ่งอัศจรรย์ใจที่สุดที่ได้ทำหลังจากวันอันแสนเหนื่อยล้า และเรื่องที่ทำให้เขามีความสุขที่สุดก็คือสายโทรศัพท์เข้าของแคลัน ก่อนเข้านอน
