คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 591
ลิลี่ฝืนยิ้มและเทน้ำใส่แก้วให้ซาแมนธา
“ลูกรัก เป็นอะไรหรือเปล่า?” ซาแมนธากล่าวถามลิลี่เพราะสังเกตเห็นใบหน้าอันเศร้าหมองของเธอ
ซาแมนธานั้นสับสนงวยงงว่าทำไมลิลี่ถึงได้หม่นหมองในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
ลิลี่ไม่สามารถจะอำพรางความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป เธอสวมกอดซาแมนธาและร้องไห้ “แม่ หนูจะทำยังไงดี…”
ซาแมนธานั้นตกตะลึงเธอลูบไหล่ของลิลี่ปลอบประโลม และกล่าวถาม “ลูกรัก เกิดอะไรขึ้นบอกแม่มา…”
“แม่ แดร์ริล… เขาแต่งงานกับอีวอน…”
ลิลี่ตั้งใจว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับแม่ของเธอ แต่เธอรู้สึกสะเทือนใจเกินไป เธอร้องไห้ฟูมฟายกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น
อะไร?
สีหน้าของซาแมนธาก็เปลี่ยนไปทันที เธอขว้างกระเป๋าถือไปที่เก้าอี้นวมและสบถด่า “แดร์ริล ไอ้คนไร้ประโยชน์! เกาะกินครอบครัวฉันมาได้ถึงสามปี มาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลฉันและลูกสาวของฉันก็ดูแลมันเป็นอย่างดี มันยังมีหน้ามานอกใจไปหาผู้หญิงคนอื่นอีกได้ยังไง? ส่วนอีวอนเป็นถึงลูกสาวตระกูลยัง ทำไมเธอถึงไร้ยางอายเยี่ยงนี้?”
ภายในเมืองตงไห่ทุกคนต่างปราถนาที่จะสร้างความสัมพันธ์กับอีวอนเพราะตระกูลยังนั้นอยู่ในแวดวงธุรกิจวัตถุโบราณของสะสม บ่อยครั้งที่สังคมชนชั้นสูงมักจะซื้อวัตถุโบราณให้กันเป็นของขวัญ
ซาแมนธาเองก็อยากที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับอีวอน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามไม่มีใครที่จะมาข่มเหงรังแกลูกสาวของเธอได้! สิ่งที่ชอกช้ำใจไปมากกว่านั้นก็คืออีวอนยังคงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของเธอ
ช่างตลกร้ายอะไรเยี่ยงนี้?
ซาแมนธาเดือดดาลมากเมื่อเธอมองไปที่ลิลี่ “ฉันบอกแกตั้งนานแล้วว่าให้ไปหย่ากับไอ้คนไร้ประโยชน์นี่ เพื่อหาคู่ครองที่ดีกว่านี้ แกก็ไม่สนใจที่จะฟัง แกยืนกรานที่จะใช้ชีวิตอยู่กับคนไร้ค่า!”
ซาแมนธาเดินกระทืบเท้าอย่างโกรธจัดขึ้นบันได “ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่ามิสยังจะเป็นกุลสตรี ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอต่ำตมแค่ไหน! เธอก็รู้ดีว่าไอ้คนไร้ประโยชน์นั้นมันแต่งงานแล้ว เธอกล้าดียังไงถึงมายั่วยวนเขาและตอนนี้ก็ยังมาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของฉันอีก?”
ลิลี่รั้งซาแมนธาไว้อย่างรวดเร็ว “แม่ ใจเย็น ๆ อีวอนยังคงหมดสติอยู่”
ลิลี่รู้สึกแย่มาก แต่เธอเพียงอยากจะระบายความรู้สึกให้แม่ของเธอฟัง ไม่ใช่ไล่อีวอนออกไป
ซาแมนธาโกรธจนตัวสั่น “ลูกรัก ทำไมแกจะต้องเป็นห่วงอีวอน? นี่แกเสียสติไปแล้วรึไง? เธอแค่หมดสติ เธอยังไม่ตาย! เธอควรจะนอนหมดสติอยู่ที่บ้านของเธอเอง เธอจะมาทำอะไรที่บ้านของเรา?”
ซาแมนธาผลักตัวลิลี่ออกไปและบุกเข้าไปในห้องของแดร์ริล
ปัง! ประตูห้องเปิดออกกว้าง อีวอนนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง
ซาแมนธาตะคอกเสียงแข็ง “นังแพศยา ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”
ซาแมนธาหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วกดเบอร์โทรศัพท์ไปหาเพื่อน เธอวางแผนที่จะส่งตัวอีวอนกลับบ้าน ในขณะเดียวกันเธอเองก็ต้องการที่จะถามคิงส์ตันว่าเขาเลี้ยงลูกสาวให้เติบโตมาเป็นแบบนี้ได้อย่างไร!
หลังจากวางสาย ซาแมนธาก็เห็นเข็มเงินสามเข็มฝังอยู่บนแขนของอีวอนและเธอก็ดึงมันออกไปโดยไม่ได้ไตรตรองก่อนเลย มันคงจะยุ่งยากที่เธอจะต้องจัดการย้ายตัวอีวอนไปขึ้นรถ
เธอโยนเข็มเงินทิ้งแล้วเดินออกจากห้องไป “ลูกรัก แกไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว” เธอให้ความมั่นใจกับลิลี่ “เพื่อนของฉันจะมาที่นี่และฉันจะส่งนังนี่กลับไปหาตระกูลยัง ที่สำคัญกว่านั้นคือแกจะต้องหย่ากับแดร์ริลให้ขาด ไม่อย่างนั้นอย่ามาเรียกฉันว่าแม่ของเธอ”
ซาแมนธาโมโหเดือดดาล
‘ไอ้คนไรประโยชน์อย่างแดร์ริล แกกล้าดียังไงถึงพาตัวผู้หญิงคนอื่นกลับมาอยู่ในบ้านของฉัน ลิลี่น้อยของฉันไม่สมควรโดนคนอย่างแกข่มเหง!” ซาแมนธาคิด
