“หึ่ม! ยังจะมีหน้ามาว่าข้าอีกหรือ! ใครใช้ให้เจ้าไปเสือกเรื่องของเขากันเล่า? เจ้าคิดว่าแค่มีดาบมังกรวสันต์นั้นเจ้าจะไร้เทียมทานในฟ้าดินนี้หรือ? จักรพรรดิหยกนั้นมันจะอย่างไรก็คือจักรพรรดิหยก!”
แต่เมื่อได้ยินคำด่าว่าของเย่หยวนนั้นทางหมี่เทียนก็ตอกแสกหน้าเย่หยวนกลับมาทันที
ชีวิตของซั่วเหยียนนั้นมันเกี่ยวอะไรกับตัวเขา?
เอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเพราะเรื่องคนอื่นที่ไม่ได้มีประโยชน์หรือเกี่ยวข้องอะไรกับตัวเองมันคือความโง่เง่าอย่างถึงที่สุดในสายตาหมี่เทียน
แต่เย่หยวนนั้นก็ตอบกลับไปอย่างหนักแน่น “ท่านและข้าเองก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกัน ทำไมท่านต้องเอาตัวเองมาฝากไว้ที่ข้าด้วยเล่า? ท่านไม่กลัวหรือว่าข้านั้นจะกลืนหัวใจมังกรของท่านไปในวันหน้า? ไม่ต้องมาใช้ข้ออ้างว่าพลังบ่มเพาะของข้ายังต่ำหรอกนะ เพราะด้วยความสามารถของข้า ข้าย่อมรู้ตัวดีว่าวันหน้าข้าเองก็จะพัฒนาไปได้ถึงแค่ไหน! ท่านไม่กลัวหรือว่าข้าจะตอบแทนท่านด้วยการเนรคุณ?”
เมื่อถูกเย่หยวนถามกลับมาเช่นนี้หมี่เทียนเองก็ไม่รู้ต้องตอบอย่างไร
เขานั้นใช้เวลาอยู่ร่วมกับเย่หยวนมาได้หลายปีแล้วและย่อมเข้าใจว่าเย่หยวนนั้นเป็นคนที่ตอบแทนความจริงใจด้วยความจริงใจ
หากเย่หยวนนั้นเป็นมารร้ายจอมหักหลังแล้วหมี่เทียนเองก็คงไม่ปล่อยเย่หยวนไว้
ไม่เช่นนั้นหลังจากที่เย่หยวนพัฒนาตัวขึ้นมาจนแข็งแกร่งในวันหน้า เขาคงไม่อาจจะมั่นใจอะไรได้อีก
ด้วยความสามารถของเย่หยวนนั้นต่อให้จะไม่มีเขาช่วยเหลือความสำเร็จในวันหน้าของเขามันก็คงเหนือล้ำอย่างไม่อาจคาดเดาได้
หมี่เทียนนั้นเห็นถึงจุดนี้มานานแล้ว
หมี่เทียนจึงได้แต่ต้องถอนใจยาวออกมา “เจ้าได้เล่นเป็นพระเอกแต่คนลำบากกลับเป็นข้า! ปล่อยสติและให้ข้าควบคุมร่างเสีย! ข้านั้นโจมตีได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากข้าสังหารเจ้าเสือแปดดาวนั่นลงแล้วเจ้าต้องหนีไปทันทีเข้าใจหรือไม่?”
เย่หยวนที่ได้ยินก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเพราะว่าภัยร้ายที่สุดของเขามันก็คือเสือแปดดาวนั้น
หากเขาตายลงแล้วตัวเย่หยวนย่อมจะหาทางหนีได้ไม่ยาก!
เย่หยวนนั้นปล่อยสติของตัวเองออกจากร่างก่อนจะสัมผัสได้ถึงพลังของมังกรฟ้าที่รุนแรงพุ่งพล่านออกมาจากหัวใจมังกรนั้นและไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา
พริบตานั้นร่างกายของเย่หยวนมันก็ได้ปลดปล่อยพลังรุนแรงออกมา
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็ไม่อาจจะควบคุมร่างได้อีก
“เด็กน้อย ถูกตรึงกับต้นไม้เช่นนั้นรู้สึกอย่างไรบ้างเล่า? เหอะๆ อย่าได้ว่าข้าเลย เจ้าไปโทษตัวเองที่มายุ่งเรื่องคนอื่นเถอะ!” เสือแปดดาวนั้นยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างพอใจในฝีมือตน
แต่ในเวลานั้นเองที่มันกลับมีคลื่นพลังรุนแรงปะทุออกมาจากร่างของเย่หยวน
พลังของมันนั้นรุนแรงจนทำให้ใจของเหล่าคนทั้งหลายเต้นรัว มันเหนือล้ำกว่าคลื่นพลังจากตัวซั่วเหยียนไปมากมายนัก
พลังสายเลือดระดับนี้มันทำให้คนทั้งหลายแทบจะอยากก้มลงกราบ
เสือแปดดาวนั้นหน้าซีดลงทันทีที่สัมผัสได้ก่อนจะพุ่งตัวหนีไปทันที
ความเร็วของเขานั้นเป็นที่หนึ่งอย่างแท้จริง พริบตาเดียวเขาก็ไปได้ไกลนับหลายกิโลเมตรแล้ว
แต่หมี่เทียนนั้นย่อมจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหนีไปได้
“ไอ้หนู จำความรู้สึกของกระบวนท่านี้ไว้! มันมีนามว่าหมัดแปลงเก้ามังกรสวรรค์ หากบ่มเพาะฝึกฝนมันจนถึงที่สุดแล้วผู้ใช้งานจะสามารถต่อยทำลายได้แม้แต่ห้วงมิติเวลา!” หมี่เทียนกล่าวออกมาด้วยเสียงของเย่หยวน
แม้ว่าเย่หยวนจะปล่อยการควบคุมร่างให้หมี่เทียนแต่สุดท้ายเขาก็ยังเป็นเจ้าของร่างนี้
ความรู้สึกของคลื่นชีพมังกรที่ไหลเวียนในร่างนั้นเขาสัมผัสถึงมันได้อย่างชัดเจน
พร้อมๆ กับพลังชีพมังกรนั้นคลื่นพลังสายหนึ่งมันก็เกิดขึ้นมาที่หมัดของเขา
คลื่นพลังรุนแรงนี้มันรุนแรงล้ำจนเหมือนจะทะลวงท้องฟ้าให้กลายเป็นรูได้!
เสือแปดดาวนั้นได้แต่ต้องอ้าปากค้างเมื่อได้เห็น
พลังของหมัดนี้มันคงรุนแรงพอจะสังหารยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวลงได้
มันเป็นพลังทำลายล้างที่ทำให้ผู้คนขนลุกตั้ง
เขานั้นไม่อาจจะจินตนาการได้เลยว่าทำไมนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำคนหนึ่งมันถึงปล่อยการโจมตีเช่นนี้ออกมาได้
แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาคิด เขาต้องหนีให้สุดชีวิตเท่านั้น!
เขานั้นใช้กฎแห่งลมออกมาอย่างถึงที่สุดหวังอยากจะงอกขาเพิ่มออกมาอีกสักสี่ข้าง
พริบตาเดียวนั้นเขาก็ไปไกลกว่าสิบกิโลเมตรได้
ส่วนเหล่าหมาป่าศึกแสงม่วงและยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกอีกเจ็ดคนนั้นต่างไม่มีใครกล้ายืนนิ่ง ต่างหันหน้าหนีไปจากทิศของเสือแปดดาวตามๆ กัน!
ตูม!
หมัดนั้นถูกต่อยผ่านห้วงอากาศไป
จากนั้นมันก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นมา ร่างของเสือแปดดาวนั้นแตกสลายกลายเป็นแค่ฝุ่นเลือด
หมัดเดียวนี้กลับสามารถระเบิดร่างยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกลงได้!
เขานั้นไม่อาจจะหนีได้!
แม้ว่าตัวเสือแปดดาวนั้นเก่งกาจด้านความเร็วอย่างมากก็ตาม!
เวลานี้มันมีแต่ความเงียบงันและเสียงหายใจของคนรอบๆ
ภาพนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องตะลึงงัน
“นี่มัน…เป็นพลังอะไรกัน? ต่อให้จะเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวเองก็คงไม่อาจจะรับหมัดนี้ไว้ได้มิใช่หรือ?”
“ใช้หมัดนี้สังหารแม่ทัพเสือแปดดาวนั้นมันไม่ต่างอะไรจากการใช้ปืนใหญ่ยิงมดเลย!”
“ดูอย่างไรก็มีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นต้นแท้ๆ แต่ทำไมถึงกลับโจมตีได้รุนแรงล้ำฟ้าดินปานนี้?”
“ให้ตายสิ! นายน้อยส่งเรามาล่าสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่เนี่ย!”
…
ก่อนหน้านั้นเหล่าภูติแท้ทั้งหลายนั้นต่างคิดว่าเย่หยวนคงได้ตายลงแน่แล้วใครจะไปคิดว่าก่อนที่เย่หยวนจะตายนั้นเขากลับจะต่อยหมัดที่รุนแรงสะท้านฟ้าเช่นนี้ออกมา!
ที่สำคัญพลังของหมัดนี้มันยังรุนแรงล้ำความเข้าใจของพวกเขา!
พวกเขามั่นใจเลยว่าต่อให้จะเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวก็คงไม่อาจจะรับหมัดนี้ไว้ได้!
พลังเช่นนั้นมันกลับออกมาจากมือของนักยุทธพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นต้นคนหนึ่ง มีหรือที่พวกเขาจะไม่ตื่นตะลึงได้?
อีกด้านหนึ่งซั่วเหยียนที่บรรลุพลังขึ้นมาได้ก็รีบมุ่งหน้าเข้ามาหาเพื่อหวังช่วยเย่หยวน
เพียงแค่ว่าศัตรูตรงหน้าของเขานั้นมันก็ยังไม่ยอมแพ้ขัดขวางเขาไว้อยู่นาน
แต่เมื่อเขาได้เห็นเย่หยวนสวนกลับไปในสภาพใกล้ตายแต่กลับทำการโจมตีสะท้านฟ้าออกมานั้นเขาก็แทบจะล้มลงนั่ง
ฟุบ!
เมื่อหมัดนั้นถูกค่อยออกไปพลังชีพมังกรมันก็ค่อยๆ จางหายทำให้เย่หยวนได้การควบคุมร่างกลับมาทันที
เขาจึงพุ่งตัวเข้าไปหาซั่วเหยียนอย่างไม่คิดลังเลและจับร่างของเขาอุ้มวิ่งขึ้นเขาไป
ตั้งแต่วินาทีที่ร่างของเสือแปดดาวนั้นระเบิดออกจนถึงตอนที่เย่หยวนแหกวงล้อมและพาตัวซั่วเหยียนไปนั้นมันเป็นเวลาเพียงแค่ชั่วอึดใจ
คนทั้งหลายนั้นยังตกตะลึงกับหมัดนั้นไม่หาย
หลังจากที่พวกเขากลับมาตั้งสติได้ เย่หยวนก็วิ่งหนีหายเข้าป่าไปแล้ว
หมาป่าศึกแสงม่วงที่ได้เห็นเช่นนั้นต้องร้องลั่นขึ้นมาสั่ง “ตามไป! ตามมันไป! พวกมันทั้งสองจะรอดกลับไปไม่ได้! ไม่เช่นนั้นพวกเราทั้งหลายได้ตายสิ้นแน่!”
คำพูดเดียวนี้มันทำให้คนทั้งหลายสะดุ้งตัวขึ้นมาทันที เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งแปดนั้นต่างพุ่งตามหลังพวกเย่หยวนไป
วินาทีที่เสือแปดดาวตายลง ตำแหน่งผู้นำมันก็ย่อมจะตกเป็นของหมาป่าศึกแสงม่วง
เขานั้นนำคนทั้งหลายวิ่งตามเย่หยวนเข้าไปในป่าทันที
เย่หยวนนั้นมีสภาพแทบไม่ต่างจากคนตายในตอนนี้ ตราบเท่าที่หมาป่าศึกแสงม่วงตามไปทันเขาย่อมจะสังหารเย่หยวนได้แน่!
หมาป่าศึกแสงม่วงนั้นเป็นทหารผ่านศึกมามากมาย แม้ว่าหมัดนั้นของเย่หยวนมันจะรุนแรงแค่ไหนแต่หลังจากใช้ไปแล้วพลังของมันนั้นกลับจางหายไปสิ้น
มีหรือที่เขาจะยังไม่เข้าใจ? นั่นมันคือพลังโจมตีที่เย่หยวนปล่อยออกมาได้แค่ครั้งเดียว!
ไม่เช่นนั้นเย่หยวนคงไล่ต่อยพวกเขาทั้งหลายจนตายสิ้นแล้ว จะยังหนีไปทำไม?
ในป่าทึบนั้นสิบเงาร่างกำลังไล่ตามกันมาติดๆ
เย่หยวนนั้นบาดเจ็บอย่างหนักหน่วงและแทบไม่อาจขยับร่างกายได้
ที่สำคัญไปกว่านั้นการแบกซั่วเหยียนมาด้วยนั้นมันยิ่งทำให้เขาช้าลง
ไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้จะเป็นหมาป่าศึกแสงม่วงเองก็คงไม่อาจจะตามติดเขาได้ทัน
แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นว่าระยะห่างมันยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ซั่วเหยียนก็ได้แต่ต้องเครียดกังวลสุดใจ
“พี่เย่หยวน เรื่องทั้งหมดมันเกิดเพราะข้า! ข้าเป็นคนพาท่านมายุ่งเกี่ยวด้วย! เป้าหมายของพวกมันนั้นคือข้า หากท่านโยนข้าทิ้งไปท่านคงหนีคนเดียวได้แน่!” ซั่วเหยียนกล่าวขึ้นมา
แม้ว่ากำลังของเขามันจะพัฒนาขึ้นมาได้แต่สุดท้ายมันก็แค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นปลาย
หากเทียบกันแล้วมันย่อมจะยังห่างไกลจากชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกไปไกลโข ไม่มีทางจะหนีได้
“หุบปาก!” เย่หยวนดุกลับมา
แต่จู่ๆ สีหน้าของหมาป่าศึกแสงม่วงก็เปลี่ยนสีไปและหยุดเท้าลง
พวกเย่หยวนทั้งสองนั้นไม่เข้าใจท่าทางนั้นแต่โอกาสทองเช่นนี้มีหรือที่พวกเขาจะปล่อยให้มันผ่านไป คนทั้งสองจึงยิ่งเร่งความเร็วขึ้นสุดชีวิต
.
