จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] – บทที่ 95 ดาร์ก เดม่อนเปลี่ยนการต่อสู้

บทที่ 95 ดาร์ก เดม่อนเปลี่ยนการต่อสู้

นี่เป็นครั้งแรกที่ดาร์กลองใช้ [ลอกเลียนแบบ] ในการต่อสู้จริง

สำหรับอีบุยที่มีพลังเวทมนตร์เพียงหนึ่งร้อยหน่วย สกิล [ลอกเลียนแบบ] ที่กินพลังเวทมนตร์หนึ่งร้อยหน่วยอาจเป็นเหมือน [เสียงมรณะ] ที่ระเบิดพลีชีพก่อนตาย

แต่ด้วยความช่วยเหลือของน้ำยาพลังงาน มันจึงใช้ [ลอกเลียนแบบ] ในขณะที่ยืนอยู่ในสนามรบได้สำเร็จ

จนกว่าจะใช้สกิล [ลอกเลียนแบบ] ครั้งต่อไป ดังนั้นตอนนี้ [แส้วารี] จะกลายเป็นสกิลประจำตัวของมันไปก่อนชั่วคราว

ไม่เหมือนกับ [แส้วารี] ของนางเงือก เมื่ออีบุยเลียนแบบและใช้มัน ทำให้พลังของ [แส้วารี] นั้นพุ่งสูงขึ้น และทำลายแส้ของนางเงือกลงได้

จากนั้นมันก็ควบคุมแส้ให้หมุนต่อไป และฟาดนางเงือกราวกับตีงู!

“อ๊าาาาา!”

นางเงือกกรีดร้องอีกครั้ง ก่อนที่มันจะชักแส้ยาวซึ่งทำจากน้ำขึ้นเป็นครั้งที่สอง แต่แล้วก็ยังคงถูกอีบุยบดขยี้อย่างไร้ความปรานีอยู่ดี

[แส้วารี] ของอีบุยเฆี่ยนมันอย่างดุเดือดและส่งมันลอยละลิ่วออกไปโดยตรง!

“วี้!” อีบุยจังเชิดหน้าอย่างมีชัย

…

[คะแนน +20]

[คะแนน +60]

น่าเสียดายว่าก็อบลินที่ปลอมตัวเป็นนักเรียน เป็นเพียงผีระดับสองดาวธรรมดาทั่วไป

ดาร์กโยนลูกอมแอปเปิ้ลที่เขาได้รับหลังจากเอาชนะผีก็อบลินเข้าไปในปากของรุกกี้เดวิมอน ผลักมันที่พยายามจะเกาะเขาออกไป แล้วเดินไปยังจุดที่นางเงือกสลายไป

กล่องของขวัญเล็ก ๆ ลอยอยู่ตรงนั้น

เขาเปิดกล่องของขวัญและเก็บเกล็ดนางเงือกทันที!

ออร่าพลังเวทมนตร์ที่เปล่งออกมาจากเกล็ดนั้นแข็งแกร่งผิดปกติ

แม้ว่าจะไม่ได้มีค่าและหายากเท่าขนนกฮาร์ปี้ แต่ก็ยังเป็นรางวัลที่ดีมากสำหรับนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง ซึ่งมีปัญหาในการหาคะแนน

ดาร์กใส่เกล็ดนี้ลงในซองใส่การ์ด และใบหน้าของเขาก็เผยรอยยิ้มมีความสุข

ไม่ว่าดาร์กจะต้องการมันในอนาคตหรือไม่ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะเก็บไว้ก่อน

…

ใช้เวลาน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง คะแนนของดาร์กก็เพิ่มขึ้นจาก +0 เป็น +170 คะแนน และเขาก็ขึ้นไปอยู่ด้านล่างสุดของอันดับนักเรียนบ้านขุนนางชั้นปีหนึ่ง

ดาร์กไม่ได้สนใจเรื่องนี้ แต่เขายังคงออกสำรวจอย่างกระตือรือร้น

ผีที่แอบซ่อนอยู่เหล่านี้กลับมีความน่าสนใจอย่างคาดไม่ถึง

…

เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้วตั้งแต่เริ่มงานเลี้ยงสวมหน้ากาก

นักเรียนชั้นปีหกยังคงแยกย้ายกันไปในช่วงเวลานี้ โดยกระจายออกจากพื้นที่ที่ปกติจะใช้เรียน และไปยังทั่วทุกหนแห่งของปราสาท

ในมุมมืดที่ไม่มีใครรู้จัก สมาชิกของภาคีทั้งสิบหกคนมารวมตัวกันทีละคน

เมื่อปลาปักเป้า สมาชิกคนสุดท้ายมาถึง ในที่สุดหัวหน้าปลาดาวก็เดินออกมาจากเงามืด

“การซ่อมแซมรูปปั้นเทพธิดาเสร็จเรียบร้อย”

“ถึงเวลาเริ่มสงครามศักดิ์สิทธิ์แล้ว!”

“ชัยชนะจะเป็นของเราในที่สุด”

“ให้ไอ้พวกนั้นได้รู้ว่าใครคือผู้ชนะที่แท้จริง”

“ถึงเวลาที่พวกมันต้องชดใช้แล้ว”

“เพื่อเทพธิดา!”

“ภาคีต้องชนะ!”

“ได้เวลาแล้ว!”

…

สมาชิกของภาคีทั้งสิบหกคนพลันถอดเสื้อคลุมสีดำที่คลุมร่างกายของพวกเขาออก เผยให้เห็นชุดใต้เสื้อคลุมสีดำ

ในวันปกติพวกเขาถูกมองว่าเป็นคนนอกรีตเพราะสิ่งที่พวกเขาสวมใส่ แต่ในงานเลี้ยงสวมหน้ากากนั้นเป็นเรื่องปกติมาก

หลังจากปลุกใจกันแล้วก็แยกย้ายกันไปเป็นคู่

…

“ไหงถึงเป็นนาย?”

“ฉันก็อยากจะถามแบบนั้นเหมือนกัน”

ปลาหมึกได้รับมอบหมายให้ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงกับปลาปักเป้า ซึ่งทั้งสองไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไหร่นัก ทั้งอย่างนั้นพวกเขาก็จำต้องไปด้วยกันอยู่ดี

หนทางข้างหน้าคงไม่ง่ายดายนัก และคงมีแต่การช่วยเหลือซึ่งกันและกันเท่านั้น จึงจะสามารถก้าวผ่านความยากลำบากไปได้

…

ปลาหมึกหยิบใบรายการที่ภาคีร่างไว้ล่วงหน้าขึ้นมา รายชื่อคู่รักถูกบันทึกไว้อย่างแน่นขนัดในใบรายการ ซึ่งทั้งหมดถูกระบุว่าเป็นคนนอกรีตโดยภาคี

ปลาปักเป้าก็มีใบรายการ

เป้าหมายของพวกเขาคือ เลือกคู่รักอย่างน้อยสามคู่จากในรายการนี้ก่อนเวลาสิบโมงเช้า และก็ต้องยืนยันว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขานั้นมีความจริงใจจริง ๆ

เฉพาะคู่รักที่มีความรู้สึกจริงใจเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นเครื่องบูชาในงานเลี้ยงฉลองของเหล่านักบุญ

หากเป็นเพียงคู่รักจอมปลอม พวกเขาก็เป็นแค่เศษธุลีที่ไม่ควรค่าแก่การเป็นเครื่องบูชา!

“เรามาเริ่มกันที่คู่รักปีสองกันดีกว่า ฉันดูไว้แล้วว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนบ้าง”

สก็อตต์ภายใต้ชุดปลาหมึกแสดงท่าทางเย็นชาอย่างยิ่ง

คู่รักคู่นี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขาจากปีสองบ้านขุนนาง

ในแต่ละวันทั้งคู่มักจะแสดงความรักต่อหน้าเขา!

สก็อตต์ถึงกับอยากจะบีบคอพวกเขามากกว่าหนึ่งครั้ง

และในที่สุดเขาก็มีโอกาส!

ปลาปักเป้ารั้งไว้ “เดี๋ยวก่อนปลาหมึก ทำไมเราไม่เริ่มจากคู่รักปีหนึ่งล่ะ พวกเขาน่าจะไร้เดียงสาและอ่อนแอกว่านะ”

ปลาหมึกตอบอย่างเศร้าโศก “นายไม่รู้เหรอว่านักเรียนใหม่ปีนี้มีแต่พวกสัตว์ประหลาดทั้งนั้น?”

ปลาปักเป้า “…!”

…

แมรี่และบรูเดอร์ นักเรียนชั้นปีที่สอง เป็นคู่รักที่ถูกคลุมถุงชนมาตั้งแต่เกิด และในอนาคตก็มีแนวโน้มว่าจะแต่งงานกันด้วยซ้ำ

ทั้งสองเกิดมาพร้อม ๆ กัน เติบโตมาด้วยกัน และได้รับคำเชิญจากสถาบันเซนต์แมเรียนด้วยกัน

มิหนำซ้ำครอบครัวของทั้งคู่ก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมาตั้งแต่แรก และยังมีกรณีที่บรรพบุรุษแต่งงานกันอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้ พ่อและแม่ของพวกเขาจึงมีความสุขมากกับการที่ทั้งสองเป็นคู่รักกัน

อีกทั้งเด็กทั้งสองคนก็ชื่นชอบกันและกันมาก

อย่างน้อยก็จนกว่าพวกเขาจะได้สัมผัสกับโลกที่มีสีสันมากกว่านี้ ในตอนนี้พวกเขายังคงอยู่ในสถานะคู่รักไร้เดียงสา ซึ่งมีความหมายว่าพวกเขาทำแค่ ‘สบตา’ กันเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ เมื่อทั้งคู่เติบโตขึ้นและเริ่มรู้ภาษาแล้ว พวกเขาก็มักจะแสดงความรักโดยไม่คำนึงถึงกาลเทศะ และนั่นทำให้ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นเรื่อย ๆ

สก็อตต์ทนมามากพอแล้ว!

เขาอยากจะจับคนทั้งคู่ส่งเข้าไปในวิหาร และให้เทพธิดาตัดสินโชคชะตาสุดท้ายของพวกเขา!

ไฟแห่งความริษยาเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ความโกรธก็ถูกสะสมมากขึ้นและมากขึ้นเช่นกัน

สก็อตต์สามารถมีช่วงเวลาแห่งความสงบสุขได้โดยการซ่อนตัวอยู่ในชุดคอสตูมอันเย็นเฉียบ

“เจอแล้ว!”

ในที่สุดคู่รักไร้ยางอายก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเขา

สก็อตต์หรี่ตาลง

ระหว่างงานเลี้ยงสวมหน้ากาก ทั้งคู่ซ่อนตัวอยู่บนสะพานกลางแจ้ง เพลิดเพลินกับบรรยากาศโรแมนติกที่แสงจันทร์ส่องมา

“พวกนั้นเหรอ?”

ในขณะนี้ ดวงตาของปลาปักเป้าก็ลุกเป็นไฟด้วยความอิจฉา

“นั่นแหละพวกเขา แต่ก่อนที่เราจะลงมือ เราต้องยืนยันก่อนว่าความรู้สึกของพวกเขานั้นเป็นของจริงหรือเปล่า?”

รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นที่มุมปากของสก็อตต์

…

แอนนาและแองจี้วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานท่ามกลางปราสาทอันว่างเปล่า

เจ้าหญิงน้อยสองคน คนหนึ่งสวมชุดตุ๊กตาหมี และอีกคนหนึ่งสวมชุดตุ๊กตาเสือ วิ่งไล่หยอกล้อกันเองอย่างเพลิดเพลิน

เหล่าผีที่โผล่ออกมา ล้วนแล้วแต่ถูกสปิริตทั้งสองของอาจารย์ใหญ่อาร์เต้ขับไล่ให้ออกไปจากเส้นทาง

เวลานี้ ความขัดแย้งภายในอาณาจักรกำลังทวีความรุนแรงมากขึ้น แต่เจ้าหญิงน้อยทั้งสองพระองค์ที่มีสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์เมื่อถึงวัยผู้ใหญ่นั้น กลับไม่ได้เป็นศูนย์กลางของการต่อสู้แย่งชิงอำนาจแต่อย่างใด

ทว่าในฐานะพระราชธิดาของจักรพรรดินีลำดับที่สองแห่งราชวงศ์ พวกเธอยังเป็นตัวแทนของกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังจักรพรรดินีลำดับที่สองอีกด้วย

ในมุมของคนอื่น เหล่าเจ้าหญิงอาจดูซุกซนและไม่ค่อยเรียบร้อย แต่ความจริงพวกเธอรู้ว่าตนเองกำลังอยู่ในสถานการณ์แบบไหน

สำหรับเจ้าหญิงเอลิซา เธอเกิดมาเพื่อเป็นจักรพรรดินีและเป็นผู้มีสถานะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

ส่วนเจ้าชายชาร์ลส์ เป็นพระราชโอรสองค์โตซึ่งประสูติจากจักรพรรดินีลำดับที่หนึ่งและองค์จักรพรรดิ ทั้งยังเป็นเจ้าชายพระองค์เดียวของราชวงศ์

หากเจ้าหญิงเอลิซาได้ขึ้นครองบัลลังก์ สถานภาพของผู้หญิงก็จะสูงขึ้นอย่างแน่นอน

แต่หากว่าเจ้าชายเป็นผู้ขึ้นครองบัลลังก์ แม้ว่าเจ้าหญิงทั้งสามจะยังคงมีสถานะอันสูงส่ง แต่พวกเธอก็จะไม่มีอำนาจในตัดสินเรื่องต่าง ๆ เช่น การแต่งงานของพวกเธอเอง

ดังนั้นพวกเขาจึงมีท่าทีอคติต่อองค์หญิงใหญ่ชั่วคราว

เมื่อแอนนามองไปที่หน้าต่างปราสาท นัยน์ตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาในทันใด

“แองจี้ มีปลาหมึกอยู่ตรงนั้น!”

“มันคือหมึกกระดองต่างหาก!”