ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 260 เส้นหมี่ คุณทำให้ผมผิดหวังมาก！
“ปัง——！”
มีเสียงดังอึกทึกขึ้นมา ในที่สุดก็ทำให้คนในคฤหาสน์เงียบลงทันที
และตามมาด้วยเศษแก้วที่กระเด็นออกตรงชั้นล่าง พวกเขามองเห็นชายวัยรุ่นสวมชุดกันลมสีดำ ยืนอยู่ตรงที่ที่ดูเหมือนเกล็ดหิมะลอยขึ้นมาอย่างวิจิตรตระการตาตรงนั้น
ผู้ชายคนนั้น ใบหน้าดูหล่อเหลา ออร่านั้นดูโดดเด่น
แต่ว่า ความอาฆาตบนตัวเขา กลับเพียงพอที่จะทำให้ทุกคนในนี้แตกกระเจิงด้วยความกลัว！
เพราะว่า ปืนนั้น อยู่ในมือเขา
“ถ้าพวกคุณทำให้ผมได้ยินเสียงเคลื่อนไหวใดๆ อีก ผมรับรอง คนต่อไปที่จะตายก็คือเขา！”
เขาถือปืนชี้ไปที่ชั้นบน ตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความแดงก่ำ ทำให้คนรู้สึกถึงความอาฆาตอันโหดเหี้ยมจนน่าขนลุก
คนข้างบนต่างพากันหุบปากเงียบทันที
เวลานี้มาร์ตินได้ยินเสียงนี้ ทันใดนั้น เขาคลานออกมาพร้อมกับหัวที่บวมจนเกือบจะยับเยิน：“แสนรัก！นายมาเสียที รีบมาช่วยเร็ว ฮือ～～～”
ผู้ชายแมนๆ ยี่สิบกว่า ดันร้องไห้ออกมา
ความเยือกเย็นแวบผ่านสายตาแสนรักอีกครั้ง ถือปืนนั้นไว้ เขาพุ่งขึ้นมาด้วยสีหน้าหม่นหมอง
อย่างที่คิดไว้ สถานการณ์ชั้นบน น่าเวทนากว่าที่เขาจินตนาการไว้
ในห้องที่ยุ่งเหยิงนั้น ทุกที่มีแต่เก้าอี้ กระถางดอกไม้ เศษแก้วที่ถูกทุบ บนพื้นเต็มไปด้วยเลือด ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นของใคร？มันน่าตกใจจนทำให้รูม่านตาของเขาหดตัว
เบ้าตา ก็ยิ่งแดงก่ำ！
เส้นหมี่ที่เพิ่งคลานขึ้นมาจากพื้น เห็นสายตานี้แล้ว ก็หดตัวทันที
ที่จริงเธอน่าจะดีใจ
ในเวลานี้ ชายคนนี้มาช่วยเธอเหมือนเทวดาที่ตกลงมาจากท้องฟ้า เธอน่าจะดีใจ
แต่ว่า เธอไม่
เธอมีแต่ความตกใจ ตื่นตระหนก หวาดกลัวหลังจากที่ได้เจอเขา และความรู้สึกแบบนี้ ก็ยังมากกว่าความเจ็บปวดที่ตัวเธอในตอนนี้เสียอีก
ทำไมเขาต้องมาในเวลานี้？
เขารู้เรื่องนี้ตั้งนานแล้วหรือเปล่า？
เส้นหมี่สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกสูงสุด ที่ปกคลุมตัวเองเหมือนกระแสน้ำ ในหัวของเธอว่างเปล่า ร่างกายเย็นไปทั้งตัว แม้แต่ความเจ็บปวดที่มีอยู่ก็รู้สึกไม่ถึง
“ทำไมคุณต้องมาที่นี่ด้วย？”
แสนรักพูดสักที ทุกๆ คำลอดออกมาจากฟันของเขา เขาโกรธจนกระดูกนิ้วมือส่งเสียงดังออกมา
เส้นหมี่ตัวสั่นอย่างแรง！
วินาทีเดียว เธอก็เหมือนถูกทิ้งไว้ในขุมนรก ความหวังทั้งหมดถูกทำลาย แม้แต่ลมหายใจ ก็เหมือนจะหยุดลง
เธอมาที่นี่ เพื่อมาหยุดเรื่องนี้
แต่ว่า เรื่องนี้ เขารู้ตั้งแต่ต้นจนจบเลยหรือเปล่า？แล้วก็วันนี้ ก็แค่กับดักที่เขาวางไว้？ก็เพื่อตกปลาตัวใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังสองคนน้าหลานออกมา？
จากนั้น วันนี้ตกเธอได้？
เส้นหมี่รู้สึกแค่สิ้นหวัง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
“สาเหตุที่ฉันมาที่นี่ คุณก็……รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ？”
“คุณพูดอะไร？”แสนรักที่กำลังโกรธก็หรี่ตาลง คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ ผู้หญิงคนนี้จะมีท่าทีแบบนี้
“คุณยังมั่นใจขนาดนี้อีก？”
“เปล่า ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่……แค่กำลังยอมรับเรื่องนี้ จะได้ไม่ต้องเปลืองน้ำลายคุณให้มาก”
ในใจเส้นหมี่รู้สึกแย่สุดๆ ความโกรธเริ่มทะยานขึ้นมา ต้องสงบลงสักพัก กลืนมันลงไป
แสนรักโมโหมาก：“ทำไม？ตอนนี้คุณอยากให้ผมฆ่าคุณ？รู้สึกว่าคุณมีเกียรติมาก？”
สีหน้าเส้นหมี่ซีดขาวทันที
เธอจะรู้สึกว่ามีเกียรติได้อย่างไร？
ตอนนี้เธอ ไม่ต้องให้เขาลงมือ ตัวเองก็แทบรอไม่ไหวที่จะจบตัวเองแล้ว
ความลับหนึ่ง เพราะว่าความไม่รู้ของเธอตอนนั้น ทำให้เขาติดคุกถึงหกปี ทรมานหกปี หลายปีต่อมา เธอทำผิดพลาดแบบนี้อีกครั้ง และครั้งนี้ ถ้าสุดท้ายเรื่องราวไม่สามารถกอบกู้ได้จริงๆ งั้นที่ต้องเผชิญหน้าก็คือทำลายเขาให้หมดสิ้น！
ทำไมเธอต้องรู้สึกว่ามีเกียรติด้วย？
ตอนนี้เธอ ถึงเขาจะฆ่าเธอจริงๆ เธอก็จะไม่ว่าใดๆ เลย
เส้นหมี่มองไปที่ชายคนนี้อย่างสงบนิ่ง：“เปล่า ฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองรู้สึกผิดกับคุณมาก แสนรัก ชีวิตนี้ ฉันเป็นหนี้คุณ ไม่ว่าคุณอยากจะทำอะไรกับฉัน ฉันสมควรได้รับมัน”
“……”
“ก็แค่……ขอว่า ถ้าฉันไม่อยู่แล้ว คุณดูแลเด็กๆ อย่างดีด้วยนะ……”
ในที่สุดเส้นหมี่กลั้นกลิ่นคาวเลือดนั้นไม่อยู่แล้ว
เธอเริ่มไอ สายตาที่เต็มไปด้วยประกายของน้ำ แดงทันที เหมือนถูกคนบีบคอของเธอไว้ ทรมานจนเธอต้องงอตัว ไม่นานนัก ก็มีเลือดไหลออกมาจากปากของเธอ
สายตาแสนรักเปลี่ยนไปทันที！
ยังไม่ทันทำอะไร มาร์ตินที่อยู่ข้างนอกก็พุ่งเข้ามา：“แสนรัก นายทำอะไรอยู่？นายบ้าหรือไง？เข้ามาก็ว่าเธอเลย！”
มาร์ตินจะประคองเส้นหมี่ขึ้นมา
นาทีที่ก้าวเท้าขึ้นมา ชายหนุ่มที่ถูกเขาต่อว่าอยู่ในห้อง ได้ก้มลงจับเธอขึ้นมาด้วยมือใหญ่ กอดผู้หญิงคนนี้ไว้ในอ้อมแขนแน่นๆ ด้วยสีหน้าเหยเก
“นายฟังฉันให้ดี ถ้านายพาเธอออกมาอีก ฉันสับนายเละแน่！”
ตอนที่แสนรักออกไป สุดท้ายก็กัดฟันทิ้งประโยคนี้ไว้
แต่ว่า ประโยคนี้ ไม่ได้พูดให้เส้นหมี่
แต่พูดให้มาร์ติน
ดังนั้นตอนที่คนแก๊งนี้พาหญิงสาวที่หมดสติออกไปอย่าง ตระกูลสิริศรที่โกลาหลนี้ จึงเหลือแค่คุณชายรองตระกูลโรแกนที่ถูกทุบตีจนจมูกฟกช้ำและหน้าบวม
สับเขาเละ？
เก่งนัก ก็มาสิ ก็แค่สามีเก่า มีสิทธิ์อะไรมาบ้าอำนาจตรงหน้ามาร์ตินเขาคนนี้？
