ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 548 เธอจะไม่ปล่อยแสนรักไป
นอกจากนี้ ตอนเขาพาเธอไปที่บ้านของสมเดชและเรียกพวกเขามารวมกัน เธอนั่งกุมศีรษะอยู่ตรงนั้น และในที่สุดก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งราวกับว่าสถานการณ์จบลงแล้ว
เมื่อเนติเห็น เธอก็ตบเธออีกครั้งทันที “กล้าดียังไงมาหัวเราะ เป็นเพราะแกนังสารเลว ฉันถึงพลาด!”
แต่งฝันถูกดันไปด้านข้าง
ผ่านไปนาน เธอก็เลียเลือดที่มุมปาก แล้วหันกลับมาช้าๆพูดว่า “เธอเตี้ยลงเพราะฉันเหรอ เก่งเหมือนคนอื่น ”
“พูดอะไรน่ะ พูดอีกทีสิ!!”
“ฉันผิดเหรอ เป็นลูกชายของธนากรทั้งคู่ ลูกของภรรยาหลวงเขาฉลาดมาก แต่คุณเป็นเมียน้อยเกิดลูกมากลับอัปยศเหมือนสิ่งที่คุณทำไม่มีผิด สมองก็มีข้อบกพร่อง ไม่อย่างนั้นเมื่อวานคุณจะแพ้อย่างน่าสังเวชได้ยังไง ฮ่าฮ่าฮ่า…”
เสียงสุดท้ายเธอหัวเราะยาวมากเป็นการจี้ใจดำ
ใบหน้าของเนติบิดเบี้ยว
เธอดึงผมเธอกระตุกลุกขึ้นยืน และในวินาทีต่อมาเธอก็ยกรองเท้าส้นสูงที่แหลมคมเหยียบหน้าของเธอ
“โอ้ย–”
ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นจากห้องนี้
ฉากที่โหดร้ายและนองเลือดเช่นนี้ แม้แต่ผู้ช่วยที่อยู่ในห้องนี้ก็ยังแอบหันหน้าหนี
สิบนาทีต่อมาแต่งฝันก็เสียชีวิตในที่สุด
ผ่านไปหนึ่งปี เธอยังคงหนีไม่พ้นชะตากรรมแห่งความตาย
และครั้งนี้ ความตายของเธอยิ่งแย่ลงไปอีก เมื่อยกหน้าขึ้นทั้งหมด ก็ไม่เหลือเนื้อชิ้นใดเหลืออยู่เลย มันเละจนเหมือนแตงโมเน่า
“ใครเป็นเมียน้อย ใครเป็นเมียหลวง! แสนรัก ไอ้สารเลว ฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไป ฉันจะบอกให้ทุกคนรู้ว่าใครคือสายเลือดที่แท้จริงของธนากร”
ในห้องยังมีผู้หญิงคนหนึ่งคำรามเหมือนคนบ้า
——
เมื่อเส้นหมี่และแสนรักกลับมาที่คฤหาสน์วชิรนันท์ แสงดาวก็กลับมาแล้ว
เธอยังไม่ตาย
ตอนแรกเพื่อกระตุ้นแผนของแต่งฝัน แสนรัก และแครอทตั้งใจวางแผนให้แสงดาวแกล้งทำเป็นว่าถูกวางยาพิษโดยแต่งฝัน
ในความเป็นจริง แสงดาวได้เตรียมแก้พิษกับแครอทไว้ล่วงหน้าแล้ว
“กลับมาแล้วเหรอ ไม่เป็นไรใช่ไหม”
เช่นเดียวกับน้องชายของเธอ แสงดาวไม่ใช่คนที่ชอบแสดงความเป็นห่วงเป็นใยต่อผู้อื่น เมื่อเห็น เส้นหมี่กลับมา แม้ว่าเธอจะมีความสุขมาก แต่เธอก็ถามคำถามเรียบๆ
เส้นหมี่รู้จากสามีของเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ของแสงดาวหลังจากที่เธอถูกจับแล้ว
ในขณะนั้นหลังจากที่เธอพยักหน้าทั้งน้ำตา เธอก็อ้าแขนออก และเริ่มที่จะกอดเธอ
แสงดาว “…”
ร่างกายที่ควบคุมไม่ได้ของเธอแข็งทื่อกลายเป็นน้ำแข็ง เธอซึ่งไม่กลัวท้องฟ้า รู้สึกเสียสูญในเวลานี้
“เธอ…กอดฉันทำไม ปล่อย!”
“ไม่เป็นไร แค่ยินดีกับเราสองคนไปตลอดชีวิต ในอนาคตเราจะรวยมากแน่นอน”
เส้นหมี่ปล่อยเธอ และยิ้มต่อหน้าเธอ
แสงดาวรู้สึกรังเกียจทันที
“คุณหนูตระกูลหิรัญชาอย่างฉันยังไม่รวยพออีกหรอ”
“……เอ่อ”
เส้นหมี่พูดไม่ออก ในท้ายที่สุดเธอก็ทำได้เพียงทิ้งผู้หญิงที่ตรงกว่าเหล็ก และขึ้นไปชั้นบนพร้อมกระเป๋าเดินทางของเธอ
ในวันนั้นเนื่องจากพี่ภาและลูกๆไม่อยู่บ้าน และแสนรักก็ไปที่บริษัททันทีที่เขากลับมา เส้นหมี่จึงอยู่กับผู้หญิงคนนี้ที่บ้านทั้งวัน
จนเมื่อฟ้ามืด ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็พูดถึงการกลับไปคฤหาสน์หิรัญชา
“พ่อฉันไม่อยู่แล้ว ถ้าฉันไม่กลับไปก็จะไม่มีใครอยู่บ้าน”
เส้นหมี่ “…”
ฟังดูน่าเศร้า
เธอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับคุณท่านหลังจากที่เธอกลับมาเท่านั้น เธอไม่เคยคิดเลยว่าคุณท่านที่เปลี่ยนชะตาชีวิตของเธอจะต้องตายแบบนี้ในที่สุด
เขาไปแล้ว จะมีความบาดหมางอะไรกันระหว่างพวกเขาอีก
“ค่ะ ฉันจะคุยกับน้องชายของคุณในภายหลัง ดูว่าจะย้ายเด็กๆกลับไปอยู่ด้วยไหม”
“จริงหรอ”
เมื่อแสงดาวได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเธอก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น
เส้นหมี่พยักหน้า “จริงค่ะ ตอนนี้พ่อจากไปแล้ว น้องชายของคุณเป็นหัวหน้าตระกูลหิรัญชา ดังนั้นเขาควรย้ายกลับไปที่นั่น”
เธอยังคงมีเหตุผล และเต็มใจที่จะย้ายไปอยู่กับผู้ชายของเธอในเวลานี้
แต่เธอคงไม่คิดว่าเป็นเพราะการกระทำของเธอ หลังจากนั้นไม่นาน มือที่ต้องการจะแก้แค้นพวกเขาอย่างบ้าคลั่งมันยิ่งบ้ามากขึ้นไปอีก! –
“คุณผู้หญิง ฉันได้ยินมาว่าแสนรักและทั้งครอบครัวของเขาย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์เก่าวันนี้”
“ฉับ!”
เสียงดังฟังชัด!
ในสวนที่เต็มไปด้วยดอกโบตั๋น ดอกไม้บานขนาดใหญ่ถูกตัดเป็นสองชิ้นด้วยกรรไกรคม!
